Bagheri.ir

برچسب: گوساله های شیری

  • مقابله با چالش‌های تنش گرمایی در شرایط مختلف با استفاده از مخمر زنده

    مقابله با چالش‌های تنش گرمایی در شرایط مختلف با استفاده از مخمر زنده

    [vc_row][vc_column][vc_column_text]

    لهستان و تایوان: دو آب و هوای متفاوت، چالش استرس گرمایی یکسان

    هر ساله در سرتاسر جهان رکوردهای دمایی جدیدی به دست می آید که اوج گرمای قابل توجه و تابستان‌های طولانی را در بر می‌گیرد.

    نشخوارکنندگان به دماهای بالا حساس هستند، زیرا شکمبه آن‌ها در حین تخمیر مقدار زیادی گرما تولید می‌کند. آستانه شاخص دما-رطوبت THI مورد تایید محققین برای گاوهای شیری، 68 است (Burgos and Collier. 2013). بالاتر از آستانه 68 THI (که مربوط به تنش گرمایی متوسط تا شدید است)، افت عملکرد شکمبه و مصرف خوراک دیده شد که با کاهش فراهمی انرژی بر عملکرد گاوهای شیری تأثیر منفی گذاشته و به دنبال آن تولید شیر و ترکیبات شیر کاهش می‌یابد. کاهش شیر هم با شدت استرس گرمایی و هم با مدت قرار گرفتن در معرض آن مرتبط است.

    با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که تاثیرات منفی استرس گرمایی بر عملکرد گاوهای شیری از شاخص دما-رطوبت (THI) 62 شروع می‌شود. Bourraoui و همکاران، 2002 کاهش بیشتری در تولید شیر، چربی و پروتئین در مناطق مدیترانه‌ای گزارش کردند.

    مخمر زنده  می‌تواند به مقابله با چالش‌های استرس گرمایی در شرایط مختلف کمک کند.

    نشخوارکنندگان ممکن است در هر منطقه از تنش گرمایی رنج ببرند و صرفاً مختص به مناطق با دمای بسیار بالا نیست. به عنوان مثال، آستانه 68 THI (تنش گرمایی متوسط) می‌تواند با دمای 21.7 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 55 درصد ایجاد شود.

    مخمر زنده مخصوص شکمبه Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 (LEVUCELL SC) می‌تواند به محدود کردن افت تولید در طول دوره‌های تنش گرمایی کمک کند. در سال 2021، دو آزمایش در مورد تاثیر استفاده از مخمر زنده در شرایط تنش گرمایی بر عملکرد گاوشیری انجام شد. در این آزمایش دو گروه گاوهای تغذیه شده با مخمر زنده و گروه‌ کنترل را در دو منطقه مختلف جهان مقایسه کردند: یکی در دو مزرعه لهستان، با یک دوره تنش گرمایی متوسط به مدت 82 روز و دیگری در تایوان، با استرس گرمایی متوسط و شدید مداوم به مدت 48 روز انجام شد.

    بهبود PH شکمبه

    در هر دو آزمایش، زمانی‌که مخمر زنده مختص شکمبه به جیره افزوده شد، pH شکمبه به صورت عددی افزایش یافت.

    برای گاوها در لهستان، میانگین pH نگاری با 0.17+، از 6.06 به 6.23 بهبود یافت.

    در تایوان نیز بهبود با نتیجه 0.06+ از 5.84 به 5.91 گزارش شد.

    گاوهای با pH شکمبه بالاتر، کمتر در معرض اسیدوز تحت حاد شکمبه (SARA) قرار می‌گیرند و بنابراین سلامت شکمبه بهتری دارند و به حفظ مصرف خوراک در دوره‌های استرس کمک می‌کنند.

    حفظ تولید شیر

    لازم به تاکید است در هر دو آزمایش، تولید شیر بهبود یافت.

    بهبود تولید شیر در هر دو مزرعه در لهستان به طور میانگین روزانه 0.65+ کیلوگرم به ازای هر راس و در تایوان 1.17+ کیلوگرم روزانه به ازای هر راس گزارش شد.

    شکل 1: میزان تولید شیر در لهستان و تایوان، 2021

    نشانه‌های قابل مشاهده سلامت در شرایط ثابت استرس گرمایی متوسط و شدید

    در تایوان، تحت شرایط استرس گرمایی، گروه مصرف کننده مخمر زنده سلامت کلی را نشان دادند. شاخص اول، فعالیت نشخوار، نشانه قابل رویت از سلامت و آسایش دام، 40٪ افزایش یافت. شاخص دوم، تعداد گاوهای با امتیاز وضعیت بدنی مناسب به میزان 22% بهبود یافت که در مجموع تأثیر بلندمدت مثبتی بر باروری داشت.

    جمع آوری داده‌های تنش گرمایی در سراسر جهان

    “گله شما تا چه میزان درگیر تاثیرات منفی استرس گرمایی می‌شود؟”

    درگیری با تنش گرمایی صرفاً مختص به مناطق با دمای بسیار بالا نیست و ممکن است بسته به دما و رطوبت شدت متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال، آستانه 68 THI (تنش گرمایی متوسط) می‌تواند با دمای 21.7 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 55 درصد ایجاد شود.

    منبع

    ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

  • میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    طبق نتایج مطالعات متعددی که صورت گرفته است، میانگین افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری (ADG) تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شیردهی تلیسه‌ها دارد.

    • تحقیقات Cornell در سال 2012 نشان داد که به ازای هر 454 گرم افزایش وزن روزانه بیشتر، 498 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی و 1034 کیلوگرم شیر بیشتر در سه دوره شیردهی اول انتظار می‌رود. این اثر خطی بود، به این معنی که هر چه ADG در دوره قبل از شیرگیری بیشتر باشد، حیوان بازده بیشتری دارد.
    •  نتایج تحقیقی دیگر در سال 2016، به ازای هر 454 گرم افزایش وزن بیشتر قبل از شیرگیری، 648 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی نشان داد. جالب اینجاست که این تحقیقات نشان داد که این اثر در مورد تولید کل چربی و پروتئین شیر نیز صادق است.
    • هر 100 گرم ADG پیش از شیرگیری با 85 تا 111.3 کیلوگرم شیر بیشتر در طول اولین شیردهی همراه بود (Soberon et al., 2012).

    نحوه به حداکثر رساندن میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری

    • به طور کلی، استرس گوساله را تا حد امکان محدود و رشد را تحریک کنید.
    • حذف عواملی که باعث می‌شود انرژی از رشد منحرف شود،
    • و استفاده از مکمل‌های ویتامینی پروبیوتیکی جهت بهبود رشد،

    متاآنالیزی توسط گلسینگر و همکاران (2016) نشان داد که ADG قبل از شیرگیری (8 هفتگی) رابطه مثبتی با تولید شیر اولین دوره شیردهی دارد که تحت تاثیر چند عامل کنترل می‌شود.

    مکمل ویتامینی پروبیوتیکی

    مصرف ویتامین‌ها و الکترولیت‌ها برای تقویت سیستم ایمنی، بهبود رشد و افزایش وزن بدن اهمیت دارد. این مکمل‌ها سبب افزایش رشد استخوان ها و بزرگ شدن جثه گوساله می‌شوند. رشد جثه گوساله هرچه زودتر و در سنین کمتر آغاز شود، تلیسه در سن کمتری به وزن مناسب برای تلقیح و آبستنی می‌رسد و نخستین دوره شیردهی خود را آغاز می‌کند.

    مصرف آغوز

    مصرف کافی آغوز و ایمونوگلوبولین‌ها نه تنها بر سلامت گوساله بلکه بر سرعت رشد بعدی و بهره‌وری آینده آن نیز تأثیر می‌گذارد (Nocek و همکاران، 1984؛ DeNise و همکاران، 1989). تاثیرگذارترین عامل در زندگی گوساله‌ها که ADG، سلامت و عملکرد مادام العمر را پیش‌بینی می‌کند، مدیریت آغوز است. تغذیه با مقدار صحیح آغوز با کیفیت (دارای حداقل 50 گرم IgG در هر لیتر) مناسب و در زمان مناسب مهمترین کاری است که می‌توانید برای یک گوساله انجام دهید.

    مصرف استارتر

    مصرف استارتر گوساله قبل از شیرگیری با میزان افزایش وزن روزانه در روزهای پس از شیرگیری ارتباط نزدیکی دارد (Stamey et al., 2012). ماده خشک مصرفی استارتر گوساله در 8 هفته اول نیز عملکرد اولین شیردهی را بهبود بخشید. خوراک مصرفی در زمان از شیرگیری رابطه مثبتی با تولید در اولین دوره شیردهی دارد (Heinrichs and Heinrichs, 2011). با استفاده از برنامه مناسب شیردهی و مصرف استارتر (3 روز متوالی به میزان 1500 گرم) می‌توانید گوساله‌ها را در سن 60 روزگی با وزن مناسب (2 برابر وزن تولد) از شیر گرفته و به دنبال آن بهترین نتایج را در پرورش تلیسه خواهید گرفت.

    جمع بندی

    در کل بهبود ADG قبل از شیرگیری با تولید بیشتر شیر در اولین دوره شیردهی همراه است. از جمله عوامل تاثیرگذار در بهبود افزایش وزن گوساله، می‌توان به مدیریت آغوز، پیش‌گیری و درمان به موقع اسهال و استفاده از استارتر با کیفیت اشاره کرد.

    براساس این مطالعه وزن بدن گوساله و ADG در هفته‌های 6 و 8 اثرات مثبت قابل توجهی بر تولید شیر، چربی و پروتئین کل 305 روز اول شیردهی دارد. روند جلو افتادگی آبستنی و تولید شیر، تا پایان عمر اقتصادی گوساله ادامه دارد و میانگین تولید شیر به ازای هر گاو در گله را افزایش می‌دهد.

    ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام

  • تبادل نظر فنی 3 : دلیل باروری پایین تلیسه‌ها در برخی بازه‌های زمانی از سال چیست

    تبادل نظر فنی 3 : دلیل باروری پایین تلیسه‌ها در برخی بازه‌های زمانی از سال چیست

    تبادل نظر فنی 3 : دلیل باروری پایین تلیسه‌ها در برخی بازه‌های زمانی از سال چیست

    یکی از مهمترین بخش‌های یک دامداری صنعتی شیری گروه پرورش تلیسه می‌باشد. اکثر دامداران به اشتباه بر این تصوراند که چون این دسته از گله تولیدی ندارند پس لزومی هم ندارد که توجه مدیریتی و تغذیه‌ای خاصی نیز به آن‌ها مبذول داشت. در صورتی‌که تأخیر در آبستنی در این گروه یکی از هزینه‌های نهفته‌ای است که دامداران آن را به جریمه عدم مدیریت صحیح خود پرداخت می‌کنند. زیر بنای یک گله خوب، بهاربند پرورش تلیسه خوب است.

    مهندس سلطانی (دامداری فوده‌ای، اصفهان، 1000 راس دوشا )

    به طور کلی در گله ما باروری تلیسه‌ها بسیار خوب و 65 تا 70 درصد است و با چنین مشکلی برخورد نکرده‌ام. ولی به طور کلی ما اقداماتی را برای افزایش و بالا نگه داشتن همین نرخ انجام داده‌ایم. در گروه پای کل (40-50 روز) توجه زیادی به BCS نمی‌کنیم و به طور کل فشاری روی تلیسه وارد نمی‌کنیم. ویتامین‌ها را به ویژه ویتامین E و تا حدی ویتامین A را در جیره افزایش می‌دهیم.

    یک تجربه بسیار ارزشمند اینکه در سال‌های پیش با کاهش سن تلقیح (حدودا 13 تا 13 ماه و نیم) ما کاهش باروری، افزایش مرده زایی، حذف زیاد در شکم اول و تولید پایین را مشاهده کردیم و جالب‌تر اینکه با افزایش سن تلقیح به 15 ماه، ما شاهد افزایش باروری، تولید بسیار بالا در شکم یک‌ها، و کاهش حذف در شکم اول بودیم.

    مهندس محرمی (دامداری فکا، اصفهان، 2760 راس دوشا )

    با توجه به تجربیات بنده، ژنتیک یکی از مهمترین عوامل است. از آنجایی که بیشتر گله‌ها روی تولید شیر کار می‌کنند و رابطه آن با تولید مثل منفی است یکی از عمده‌ترین دلایل ژنتیک می‌تواند باشد. استفاده فشرده از اسپرم سکس شده نیز به طور چشمگیری می‌تواند باروری را کاهش دهد. ما خودمان کاهش 10 درصدی باروری را با استفاده از اسپرم‌های سکس شده تجربه کردیم.

    گرما و تنش حرارتی می‌تواند به طور مقطعی یکی از عوامل باشد و با توجه به اینکه تاسیسات و بهاربندهای نگهداری تلیسه‌ها دارای وسایل سرمایشی نیست و عمدتاً تراکم در این گروه‌ها بسیار بالاست کاهش باروری را می‌توان انتظار داشت. بیشتر علوفه بی‌کیفیت و حتی دارای کپک به این گروه از دام‌ها داده می‌شود که اثر منفی آن بر روی تولید مثل شناخته شده است. همچنین مدارکی مبنی بر رابطه بسیار نزدیک بیماری‌هایی نظیر BVD و IBR با تولید مثل تلیسه‌ها وجود دارد.

    مهندس جهانی مقدم (دامداری شهریار صفاری 900 راس دوشا )

    1- تراکم بالا و عدم دسترسی تلیسه‌ها به صورت یکسان به خوراک که موجب تفاوت رشد در تلیسه‌ها و یک دست نبودن تلیسه‌ها می‌شود.
    2- بهداشت نامناسب بستر
    3-استفاده از باقیمانده خوراک گاوهای شیری جهت تغذیه تلیسه‌ها (خوراک گاوهای شیری حاوی انرژی بالا بوده که منجر به چاقی تلیسه‌ها می‌شود).
    4-استفاده از خوراک کم کیفیت یا پس‌مانده که حاوی مقادیر بالای سموم قارچی بوده و می‌تواند تأثیر منفی بر باروری تلیسه‌ها داشته باشد.

    مهندس وحید غلامی (مشاور گله های فشافویه ، اراک و …. )

    باتوجه به اینکه تلیسه به عنوان دام غیر مولد در نظر گرفته می‌شود عمدتاً مورد بی‌مهری قرار میگیرد. با افزایش و نوسان قیمت مواد غذایی، محصولات فرعی و ضایعات کارخانه‌ها بدون آنالیز دقیق به مصرف تلیسه می‌رسد که خود موجب عدم یکنواختی و پاسخ تولید مثلی نامناسب می‌گردد. پسمانده‌های گاوهای شیری (که در بیشتر مواقع در تابستان کیفیت نامطلوبی دارند)، سیلو و یونجه بی‌کیفیت که در برخی مواقع حاوی کپک نیز می‌باشند و نیز مواد خوراکی ته انبار که معمولاً همه به مصرف تلیسه‌ها می‌رسد می‌تواند از عوامل کاهش باروری باشند.

    بیماری‌های انگلی، فصل سال، خود شخص تلقیح‌گر، پروتوکل‌های همزمانی فحلی از عوامل دیگری هستند که روی باروری تأثیر گذارند. در آب و هوای گرم تلقیح باید زودتر انجام شود که در مواردی به آن توجه نمی‌شود. به طور کلی کم توجهی مهمترین عامل باروری پایین تلیسه‌ها در گله‌هایی است که با این مشکل روبرو هستند.

    مهندس شاهین (مشاور تغذیه دامداری‌های استان‌های تهران، البرز و …. )

    تلیسه‌ها اگر در حال کاهش وزن باشند به تجربه دیده شده که باروری پایینی دارند و اگر در حال افزایش وزن باشند باروری خوبی خواهند داشت. استرس حرارتی به شدت باروری را کاهش می‌دهد و در گله‌هایی حتی از 70 به 50 درصد کاهش یافته است. از آنجایی که علایم فحلی را زودتر نشان می‌دهند ماموران تلقیح به اشتباه آن‌ها را زود تلقیح می‌کنند ولی به تجربه دیده‌ام که باید دیرتر تلقیح شوند و این باعث افزایش نرخ باروری می‌گردد.

    مهندس بهشتی (مشاور تغذیه دامداری‌های استان‌های تهران ، البرز، قزوین و …)

    عوامل بسیار زیادی در این امر دخیل هستند ولی به طور کلی می‌توان آن‌ها را به دو دسته عومل تغذیه‌ای و مدیریتی تقسیم کرد و مهترین آنها را برشمرد:
    الف) مدیریتی: 1- افزایش تراکم گروه تلیسه‌های آماده تلقیح، 2- استرس تلیسه‌ها در زمان انجام عملیات تلقیح، 3- استفاده از اسپرم سکس، 4- گزارش اشتباه ساعت فحلی به دلیل عدم توجه به فحل‌یابی مناسب و مستمر در تلیسه
    ب) تغذیه‌ای: 1- کمبود ویتامین A و بتاکاروتن در زمان کمبود علوفه مرغوب، 2- استفاده از علوفه کپک زده با سطوح بالای مایکوتوکسین‌ها، 3- BCS بالای تلیسه و 4- عدم تعادل انرژی و پروتئین جیره

    گروه علمی دامدار برتر:

    1- تأمین انرژی و پروتئین به مقدار توصیه شده.
    2- داشتن یک گروه تلیسه پای کل که از لحاظ ویتامین‌های A , E بسیار سطح بالایی داشته باشد.
    3- رعایت نسبت CP:ME حدود 58-60 برای گروه پای کل.
    4- نظارت دقیق قد و وزن و مقایسه با نمودارهای استاندارد با کمک برنامه‌های تحت اکسل که به زودی روی سایت قرار خواهد گرفت.
    5- شستن آبخوری‌ها با آهک نیز می‌تواند مؤثر باشد.
    6 – عدم استفاده از مواد خوراکی فاسد، کپک زده و پسمانده برای گروه پای کل
    7- اخیراً برخی مواد خوراکی ضایعاتی و یا غیر معمول در جیره‌های تلیسه‌ها برای کاهش قیمت خوراک استفاده می‌شود. در اینگونه موارد باید در انتخاب ماده خوراکی دقت زیادی انجام داد زیرا ممکن است این مواد حاوی ترکیباتی باشند که بر روی تولید مثل اثرات منفی داشته باشند. مشاوره با کارشناس تغذیه در هنگام خرید و مصرف این مواد ضروری است.

  • تجربیات فارمی در آمریکا که گوساله هایی پرورش می دهد که 45 کیلو به طور میانگین شیر می دهند

    تجربیات فارمی در آمریکا که گوساله هایی پرورش می دهد که 45 کیلو به طور میانگین شیر می دهند

    تجربیات فارمی در آمریکا که گوساله هایی پرورش می دهد که 45 کیلو به طور میانگین شیر می دهند

    اخیرا مصاحبه ای در یکی از سایت های ترویجی دیدم که در مورد پرورش گوساله تجربیات بسیار ارزنده یک دامدار موفق را بیان کرده بود که حیف بود خوانندگان دامدار برتر از آن بی خبر باشند. در ادامه به این گزراش خواهیم پرداخت.

    این دامدار (کِریکِت جاکوییِر) بر این باور است که «هر آنچه شما در دوران پرورش می کارید، در 2 سالگی برداشت خواهید کرد». او به این معتقد است که در این مسیر شما به هیچ وجه نمی توانید مکث و سکسکه داشته باشید!!

    در سال های اخیر او تغییراتی در فارم 1100 راسی دام شیری خود (در ایالت کنتیکت آمریکا) ایجاد کرده است که نتایج درخشانی در پی داشته است.

    در بخش گوساله دانی این فارم، گوساله ها به صورت انفرادی تا 8 هفتگی که سن از شیرگیری است نگهداری می شوند. در این هنگام آنها وارد گروه های 4 تایی، سپس 7 تایی و در نهایت 10تایی می شوند. تهویه مناسب بزرگترین چالش آنها در اصطبل های پرورش گوساله است و مشکلی است هنوز روی آن کار می کنند. پس از شیرگیری گوساله در بهاربندهایی هستند که فضای کافی برای جست و خیز و شیطنت دارند. در سن 4 ماهگی آن ها وارد بهاربندهای فری استال می شوند و تا زمان زایش نیز در این تاسیسات نگهداری می گردند.

    علاوه بر فضا و تهویه، عامل دیگری که این دامدار به آن توجه ویژه ای دارد، بحث تغذیه است. پس از شیوع مایکوپلاسما در سال 2006، آنها تصمیم گرفتند که از جایگزین آغوز و جایگزین شیر استفاده کنند!! این کار نه تنها مشکل مایکوپلاسما را حل کرد بلکه موجب ریشه کنی بیماری یون از دامداری آنها نیز شد.

    در حال حاضر گوساله ها با 2 لیتر شیر در 3 وعده تغذیه می شوند. تا چند سال پیش، آنها گوساله ها را در تمام طول سال 2 وعده در روز (2 لیتر در هر وعده) تغذیه می کردند و فقط در زمستان ها به خاطر سردی هوا و اطمینان از انرژی کافی 3 وعده شیر می دادند. اما، صاحب دامداری کم کم متوجه شد که تلیسه هایی که در زمستان تغذیه شده اند و الان به دوره شیردهی رسیده اند عملکرد بهتری نسبت به تلیسه های سایر ماه های سال دارند.

    وقتی به نوع پرورش و تغذیه آنها فکر کرد، او متوجه شد که این گوساله ها 3 وعده در روز تغذیه می شده اند! پس از آن، او تصمیم گرفت که برنامه شیردادن را به 3 وعده در روز در کل سال تغییر دهد. تا حالا او از نتایج این تغییر بسیار راضی است. به طور میانگین گوساله ها 1 کیلوگرم در روز افزایش وزن دارند و چیز بعیدی نیست که گاوهای شکم یک این گله، بیش از 45 کیلو شیر در روز تولید کنند. این رقم با چیزی که ما در کشور می بینیم به شدت فاصله دارد. در واقع بیش از 35 درصد گاوهایی که در این گله روزانه 45 کیلوشیر تولید می کنند گاوهای شکم یک هستند! این دامدار از آنجایی که امکان گسترش گله خود را ندارد به فکر اصلاح ژنتیکی بهتر و پرورش گاوهایی که شیر بیشتری می دهند افتاده است. در همین راستا او در حال پرورش تلیسه هایی است که بتوانند حدود 45 کیلو شیر تولید کنند.

    در این رابطه لازم دیدم توجه خوانندگان را به مقاله ای که اخیرا در مجله Dairy Science  چاپ شده است جلب کنم. در این مقاله به این اشاره شده است که دادن شیر اضافی به گوساله ها باعث افزایش تولید شیر آنها در آینده نمی شود. این نتیجه خلاف آن چیزی است که در مقالات معتبر دیگری دیده شده است و بحث های زیادی ایجاد کرده است. نکته اینجاست که در آن مطالعه گوساله ها در طول 2 سال پرورش در شرایط کنترل شده دمایی نگهداری شده اند و نه در شرایط طبیعی! به همین خاطر نتایج آن مطالعه باید با احتیاط تفسیر شود.

  • اهمیت آب در پرورش گوساله

    اهمیت آب در پرورش گوساله

    اهمیت آب در پرورش گوساله

    ممکن است آب بیشترین فاکتور ندیده گرفته شده در برنامه های پرورش گوساله باشد. تحقیقات نشان می دهد که در آمریکا به طور میانگین 15 روز طول میکشد تا برای اولین بار آب در اختیار گوساله قرار بگیرد.

    ممکن است آب بیشترین فاکتور ندیده گرفته شده در برنامه های پرورش گوساله باشد. تحقیقات نشان می دهد که در آمریکا به طور میانگین 15 روز طول میکشد تا برای اولین بار آب در اختیار گوساله قرار بگیرد. اما، اکثر متخصصین بر این اتفاق نظر دارند که گوساله باید از روز 1 تا 2 پس از تولد آب در اختیار داشته باشد تا مصرف استارتر آغاز شود.

    2 نکته کلیدی در مورد آب وجود دارد:

    1- کیفیت: آب باید بسیار باکیفیت باشد و همواره به صورت تازه در اختیار گوساله قرار بگیرد.

    2- کمیت: آب کافی باید برای تقویت رشد سالم و توسعه شکمبه در اختیار گوساله باشد.

    چرا آب مهم است؟

                – توسعه شکمبه: گوساله با شکمبه غیر فعال متولد می شود، که با تخمیر غلات و آب توسعه می یابد.

                – بهبود تخمیر غلات: شیرجایگزین مصرف شده توسط گوساله به سمت شیردان منحرف میشود. وقتی گوساله آب به صورت آزاد در اختیار دارد، آب مصرفی به سمت شکمبه منحرف می شود و به تخمیر استارتر مصرفی کمک می کند.

                – استارتر مصرفی بهتر: گوساله هایی که آب به صورت آزاد در اختیار دارند استارتر بیشتری مصرف می کنند.

    چقدر آب و چه زمانی؟

                سن 1 تا 2 روزگی: گوساله های جوان ممکن است نیم یا یک لیتر آب بخورند، اما نکته مهم این است که آب در دسترس باشد.

                مصرف آب به سطح شیر مصرفی بستگی دارد. هر چه شیر بیشتری داده شود مصرف آب کمتر می شود.

                گوساله های بزرگتر آب بیشتری نیاز دارند: گوساله های 2 ماهه باید در حدود 10 تا 12 لیتر آب در روز مصرف نمایند.

                گوساله ها در آب و هوای گرم آب بیشتری مصرف می کنند: در آب و هوای گرم مصرف آب می تواند تا 33 درصد در دمای 23 درجه سانتی گراد و حتی بیشتر از آن در دمای 32 درجه سانتی گراد افزایش یابد.

    تازه و تمیز بودن آب، همه چیز است

    در اختیار قرار دادن آب کافی بخش مهمی از برنامه پرورش گوساله است. اطمینان از اینکه آب تازه باشد به همان اندازه اهمیت دارد.

                جداکردن سطل ها: سطل های آب و استارتر را تا حدامکان از هم دوره نگه دارید. برخی تحقیقات نشان می دهد که این جدا سازی، مصرف استارتر و آب را بهبود می دهد.

                تمیزکردن روزانه: تحقیقی که در دانشگاه یوتا امریکا انجام شده نشان داد که شستشوی روزانه سطل های آب برای گوساله های پرورش یافته به طور نیمه گروهی، افزایش وزن روزانه را به مقدار 7 درصد در 60 روز اول پیش از شیرگیری و نیز تا 100 روز پس از آن بهبود داد. تمیز کردن سطل ها 2 بار در روز بسیار خوب است، و فاصله بین شستشو ها نباید بالغ بر 7 روز شود.

    کیفیت آب یک عامل حیاتی است

    گوساله ها به آب کم کیفیت مقاوم نیستند. اما، آب کم کیفیت می تواند حاصل عوامل مختلفی باشد از جمله سطوح بالای مواد معدنی در آب، آلودگی های محیطی و باکتریایی، و کل مواد جامد موجود در آب.

    آب کم کیفیت می تواند آب مصرفی گوساله، مصرف استارتر، توسعه شکمبه، کیفیت شیر جایگزین و الکترولیت ها و نیز توانایی آب شرب را در تمیز کردن و ضدعفونی کردن ظروف تغذیه گوساله تحت تاثیر قرار دهد.

    افزایش سطوح مواد معدنی آب را نظارت کنید

    افزایش سطوح مواد معدنی در آب یک نگرانی جدی در گوساله های شیرخوار است چرا که آنها به افزایش سطوح مواد معدنی در آب بسیار حساستر هستند. برای مثال، برخی نشان داده اند که 2000 ppm سدیم در آب برای دام های بالغ قابل تحمل است در حالی که گوساله ها فقط 50 ppm را می توانند تحمل کنند. گوساله ها همچنین به آهن، منگنز، منیزیم، گوگرد و آلودگی های باکتریایی آب بسیار حساس هستند. گزارشات فارمی نشان می دهد که عملکرد و خوب-بودن کلی گوساله ها به وسیله سطوح بالای مواد معدنی در آب تحت تاثیر قرار می گیرد.

    حداقل آب مصرفی گوساله ها باید به طور منظم مورد آزمایش قرار گیرد.

    تست آب چه مواردی را باید در بر بگیرد؟

    وقتی نمونه آب را به آزمایشگاه میفرستید، موارد زیر را درخواست کنید:

                – کل نمک های محلول آب که شوری یا مقدار نمک های محلول در آب را اندازه گیری میکند شامل: کلسیم، منیزیم، سدیم، کلر و نمک های گوگرد

                سختی: کلسیم، منیزیم، آهن، آلومینیوم، روی، و منگنز همه و همه سختی آب را تحت تاثیر قرار می دهند

                – نیترات ها

                – آهن

                – آلودگی میکروبی نظیر کلی فرم و اشرشیاکلی

    به طور میانگین، حداقل سالی یکبار آب را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستید.

  • اهمیت توجه به پرورش گوساله و تلیسه در سودآوری گله

    اهمیت توجه به پرورش گوساله و تلیسه در سودآوری گله

    اهمیت توجه به پرورش گوساله و تلیسه در سودآوری گله

    امروزه علم تغذیه با سرعتی باور نکردنی در حال رشد است و هر روزه مطالبی بیان می شود که با باورهای قدیمی در تناقض است. بحث پرورش گوساله و تلیسه و اهمیت توجه به آن یکی از 2 حوزه اصلی تحقیقات در ایالات متحده است. مطالعات از وجود یک حلقه قوی بین تغذیه پیش از شیرگیری و شیر تولیدی در دوران بلوغ حکایت دارد. در این مختصر به بررسی اثر تغذیه پیش از شیر گیری و نقش آن در شیر تولیدی آینده میپردازیم.

    امروزه علم تغذیه با سرعتی باور نکردنی در حال رشد است و هر روزه مطالبی بیان میشود که با باورهای قدیمی در تناقض است. بحث پرورش گوساله و تلیسه و اهمیت توجه به آن یکی از 2 حوزه اصلی تحقیقات در ایالات متحده است. مطالعات از وجود یک حلقه قوی بین تغذیه پیش از شیرگیری و شیر تولیدی در دوران بلوغ حکایت دارد. در این مختصر به بررسی اثر تغذیه پیش از شیر گیری و نقش آن در شیر تولیدی آینده میپردازیم.
    باید توجه داشت که در شرایط فعلی و با توجه به نرخ پایین ماندگاری گاو در گله، بیش یا نزدیک به نیمی از عمر گاو در دوران پرورش گوساله و تلیسه سپری می شود که سودآوری ندارد. اما این بدان معنا نیست که به تغذیه در این دوران بر خلاف باور عموم بها داده نشود چرا که هر چه در این دوران کاشته شود در دوران شیردهی برداشته میشود. پژوهش ها نشان میدهند که ما هر چه در دوران پیش از شیرگیری (حدودا تا 60 روزگی) بتوانیم خوراک بیشتر و مواد مغذی بیشتری به گوساله بدهیم این موجب افزایشی معادل با 450 تا 1350 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی نسبت به گوساله های محدود تغذیه شده می گردد. این رقم بسیار قابل توجهی است. داده های حاصل از دانشگاه کرنل نشان می دهد که هرچه سرعت رشد پیش از شیرگیری بیشتر باشد تولید شیر در دوره شیردهی نیز بالاتر خواهد. این برخلاف تصور قدیمی است که سرعت رشد بالاتر موجب افزایش افت چربی در پستان می گردد. مصرف شیر بیشتر (یا شیر جایگزین بیشتر) در دوره شیردهی با افزایش شیر در دوره شیردهی بعدی مرتبط است.

    به طور کلی مطالعات در پرورش گوساله و تلیسه نشان می دهد که برای رسیدن به تولید بالاتر باید سرعت رشد را بر خلاف برنامه های قدیمی با دادن شیر بیشتر و استارتر مقوی تر (از نظر پروتئین و انرژی) افزایش دهیم. برای هر نیم کیلو افزایش وزن پیش از شیرگیری، تلیسه ها حدودا 450 کیلوگرم شیر بیشتری در دوره شیردهی تولید کردند. لازم به ذکر است توصیه های جدید در مورد مقدار انرژی و پروتئین استارتر بسیار افزایش یافته است. باید حتما از روز سوم یا چهارم همراه با دادن استارتر آب رابه صورت آزاد در اختیار گوساله ها قرار دهیم. مصرف آب به صورت آزاد مصرف استار تر را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. دلیل تغذیه استارتر کمک به توسعه شکمبه در جهت شیرگیری زودتر و عادت پیدا کردن به جیره های معمول نشخوارکنندگان است. مقدار استارتر مصرف در هفته اول حدود 50 تا 60 گرم است ولی همین مقدار نقش به سزایی در توسعه شکمبه دارد. قبلا گفته می شد مصرف استارتر به صورت پودری بهتر از مصرف آن به صورت پلت است است، در حالی که مطالعات جدید از نقش مثبت تغذیه استارتر به صورت پلت در افزایش وزن و کاهش بیماری های تنفسی حمایت می کنند.

    همچنین نقش مصرف آغوز و سطح ایمنوگلوبین خون  نیز نقش بسیار بارزی در شیر تولیدی آینده دارد. در 15 تا 30 دقیقه اول پس از تولد تغذیه آغوز موجب افزایش بسیار موثری در سطح ایمونوگلوبین های خون گوساله می شود که در بسیاری از موارد در گله ها این موضوع به تعویق می افتد. حتما 2 تا 4 لیتر آغوز در ساعت های اول به گوساله بدهید. برای هر واحد ایمنوگلوبین بالای 12 میلی گرم در دسی لیتر 5/8 کیلوگرم شیر بیشتری در شیردهی بعدی تولید میکنند. اگر در دامداری آغوز اضافه دارید روزی یک لیوان به گوساله ها تا 20 روزگی آغوز بدهید. این می تواند تا حد زیادی از مرگ و میر جلوگیری میکند. همچنین دادن آغوز دام های مسن تر به گوساله های حاصل از تلیسه ها می تواند نتایج مثبتی در پی داشته باشد.
    حرف آخر اینکه هرچه افزایش وزن پیش از شیرگیری بیشتر باشد ما در آینده گله ای پر تولید تر خواهیم داشت.

  • دو رأس بهتر از یکی است

    دو رأس بهتر از یکی است

    گوساله ها وقتی دوتایی در جایگاه قرار می گیرند ممکن است سریع تر یاد بگیرند و به تغییرات سازگار شوند.

    دکتر مهدی حسین یزدی، 15 مهر 94

    گوساله ها وقتی دوتایی در جایگاه قرار می گیرند ممکن است سریع تر یاد بگیرند و به تغییرات سازگار شوند.

    جایگاه انفرادی برای گوساله های شیری عملی رایج در اکثر فارم های شیری و گوساله است. اخیراً، برخی دامداران جایگزین هایی از قبیل جایگاه دوتایی را بررسی کردند، که به گوساله ها اجازه می دهد تا به طور اجتماعی تماس برقرار کنند. مجموعه ایی از مطالعات در دانشگاه بریتیش کلمبیا کاهش یافتن استرس از شیرگیری و بهبود یافتن سرعت رشد موقعی که گوساله ها به صورت جفتی در جایگاه قرار گرفتند را مشاهده کرده اند.

    برخی گوساله ها سریع تر یاد می گیرند

    نتایج اکثر مطالعات اخیر که در مجله علمی بسیار معتبر PLoS One منتشر شد پیشنهاد می کند که جایگاه انفرادی باعث کمبود مربوط به شناخت در گوساله های جوان می شود. این ممکن است شرح بدهد که چرا گوساله های پرورش یافته به صورت گروهی قادرند تا از گوساله های پرورش یافته به صورت انفرادی جلو بیافتند.

    در یک پژوهش، محققان گوساله ها را یا در یک پن انفرادی و یا به صورت جفت در یک پن دوتایی قرار دادند. همه گوساله ها 4 لیتر شیر صبح و بعدازظهر با استفاده از بطری پستانک دار دریافت کردند. گوساله ها به استارتر، علف خشک و آب تازه دسترسی داشتند.

    برای آزمودن توانایی شان، گوساله ها با یک “Y-maze” ساده (آزمون رفتاری برای اندازه گیری تمایل که بیشتر در جوندگان انجام می شود) تعلیم دیدند. گوساله ها می توانستند وارد یک بازوی پن بشوند و به بطری سفید حاوی شیر دسترسی پیدا کنند یا وارد بازوی مقابل پن بشوند و به یک بطری سیاه خالی دسترسی پیدا کنند. بطری سفید یک “جایزه” شامل چند گرم شیر برای گوساله ها فراهم کرد. نزدیک شدن به بطری سیاه “جریمه” به همراه داشت (چند ثانیه توقف که در طول آن گوساله ها منتظر ماندند تا دوباره وارد maze شوند).

    بعد از چند روز تمرین کردن، همه گوساله ها به سرعت یاد گرفتند تا فقط به بطری سفید نزدیک بشوند. گوساله ها یاد گرفتند به خوبی الگو برداری کنند.

    کنار آمدن با تغییر

    برای آزمودن این که چطور گوساله ها می توانند به خوبی با تغییرات جفت بشوند، محققان قوانین کار یادگیری را تغییر دادند- یعنی این بار بطری سفید خالی بود و دسترسی به این طرفmaze تنبیه در پی داشت در حالی که دسترسی به بطری سیاه با جایزه (شیر) همراه بود. این به این معنی است که گوساله ها باید آن چه که در ابتدا یادگرفتند را برعکس کنند.

    همه گوساله ها در ابتدا با قوانین جدید سردرگم شدند، اما بعد از چندین روز تمرین کردن گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی اغلب به سرزدن بطری سفید خالی ادامه دادند در حالی که گوساله های قرار گرفته به صورت دو تایی یادگرفتند تا ترجیحاً به بازوی پن با بطری سیاه حاوی شیر بروند (شکل را ببینید). به عبارت دیگر، موقعی که قوانین بازی تغییر کرد گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی بیشتر اشتباه کردند. کار قبلی با حیوانات آزمایشگاهی نتایج مشابهی را نشان داد؛ به طوری که حیوانات قرار گرفته به صورت انفرادی موقعی که شرایط محیط شان تغییر می کرد کمتر قادر بودند تا یاد بگیرند.

    ساده ترین شکل یادگیری، خوگیری (عادت پذیری) نامیده می شود- حیوانات نوعاً به چیزهای اطرافشان با نشان دادن علاقه کم تر به یک محرک بعد از قرار گرفتن در معرض آن برای چند بار”خو می گیرند”. برای آزمودن این که چطور نوع جایگاه خوگیری در گوساله های شیری را تحت تاثیر قرار می دهد، محققان یک سطل قرمز خوراک را درون پن آزمایش برای گوساله هایی که به صورت انفرادی یا دوتایی پرورش یافتند را قرار دادند که آن ها قبل از این ندیده بودند. جای تعجب نبود، که گوساله های هر دو جایگاه در ابتدا زمانی را صرف بررسی سطل قرمز خوراک کردند. اما وقتی دوباره با سطل قرمز مشابه آزموده شدند، گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی پاسخ قبلی را ادامه دادند انگار که آن ها قبل از این سطل را ندیده بودند در حالی که گوساله های به صورت دوتایی به سرعت یادگرفتند تا سطل را نادیده بگیرند.

    پیامدهای مادام العمر؟

    چرا باید مشکلات یادگیری در گوساله های شیری برای گاوداران اهمیت داشته باشد؟ تاکنون، تعداد کمی از افراد حدس زده اند که روش استاندارد جایگاه گوساله مان باعث کمبود مربوط به شناخت محیط اطراف می شود. اکنون، حداقل برخی افراد ممکن است نگران بشوند که ما به نوعی داریم گوساله هایمان را کمتر از آن چه که آن ها می توانند به طور دیگر باشند پرورش می دهیم. در سطح عملی تر، این کمبودها ممکن است اداره کردن اقدامات روزمره را برای گوساله ها مشکل تر سازد.

    برای مثال، بعد از شیرگیری، گوساله ها تقریباً همیشه گروهی نگهداری می شوند و باید یاد بگیرند تا به محیط جدید، هم گروهی ها، خوراک و غیره سازگار بشود. برخی از پژوهش های قبلی نشان دادند که گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی با خیلی از تغییرات اولیه در جایگاهی که آن ها به خاطر حرکت کردن به پن گروهی در معرض قرار می گیرند، کشمکش می کنند. در طی این انتقال، گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی زمان کمتری را صرف خوردن می کنند و افزایش وزن کمتری نسبت به گوساله های قرار گرفته به صورت دوتایی دارند.

    اگر کمبود یادگیری ادامه یابد، سپس گاوها ممکن است نسبت به مواردی که اگر آن ها به طور اجتماعی در زمان گوساله بودن پرورش یافته بودند مشکل تر مدیریت بشوند. پژوهش برای پاسخ دادن به این سوال در حال انجام شدن است.

    برای سال های زیادی ما می دانیم که برخی شکل های جایگاه اجتماعی مصرف اولیه خوراک را بهبود می دهد و افزایش وزن قبل و بعد از شیرگیری را بهبود می دهد. این پژوهش جدید نشان می دهد که این به احتمال زیاد بخشی به خاطر گوساله های پرورش یافته به شکل اجتماعی است که یادگیرنده های بهتری می شوند و قادرند تا بهتر به تغییرات در محیط شان سازگار بشوند. گوساله ها حتی موقعی که ساده ترین “گروه ها” (یک جفت گوساله در یک پن گوساله دوتایی) استفاده می شوند این مزیت ها را نشان می دهند.