Bagheri.ir

برچسب: گوساله شیری

  • میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    طبق نتایج مطالعات متعددی که صورت گرفته است، میانگین افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری (ADG) تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شیردهی تلیسه‌ها دارد.

    • تحقیقات Cornell در سال 2012 نشان داد که به ازای هر 454 گرم افزایش وزن روزانه بیشتر، 498 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی و 1034 کیلوگرم شیر بیشتر در سه دوره شیردهی اول انتظار می‌رود. این اثر خطی بود، به این معنی که هر چه ADG در دوره قبل از شیرگیری بیشتر باشد، حیوان بازده بیشتری دارد.
    •  نتایج تحقیقی دیگر در سال 2016، به ازای هر 454 گرم افزایش وزن بیشتر قبل از شیرگیری، 648 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی نشان داد. جالب اینجاست که این تحقیقات نشان داد که این اثر در مورد تولید کل چربی و پروتئین شیر نیز صادق است.
    • هر 100 گرم ADG پیش از شیرگیری با 85 تا 111.3 کیلوگرم شیر بیشتر در طول اولین شیردهی همراه بود (Soberon et al., 2012).

    نحوه به حداکثر رساندن میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری

    • به طور کلی، استرس گوساله را تا حد امکان محدود و رشد را تحریک کنید.
    • حذف عواملی که باعث می‌شود انرژی از رشد منحرف شود،
    • و استفاده از مکمل‌های ویتامینی پروبیوتیکی جهت بهبود رشد،

    متاآنالیزی توسط گلسینگر و همکاران (2016) نشان داد که ADG قبل از شیرگیری (8 هفتگی) رابطه مثبتی با تولید شیر اولین دوره شیردهی دارد که تحت تاثیر چند عامل کنترل می‌شود.

    مکمل ویتامینی پروبیوتیکی

    مصرف ویتامین‌ها و الکترولیت‌ها برای تقویت سیستم ایمنی، بهبود رشد و افزایش وزن بدن اهمیت دارد. این مکمل‌ها سبب افزایش رشد استخوان ها و بزرگ شدن جثه گوساله می‌شوند. رشد جثه گوساله هرچه زودتر و در سنین کمتر آغاز شود، تلیسه در سن کمتری به وزن مناسب برای تلقیح و آبستنی می‌رسد و نخستین دوره شیردهی خود را آغاز می‌کند.

    مصرف آغوز

    مصرف کافی آغوز و ایمونوگلوبولین‌ها نه تنها بر سلامت گوساله بلکه بر سرعت رشد بعدی و بهره‌وری آینده آن نیز تأثیر می‌گذارد (Nocek و همکاران، 1984؛ DeNise و همکاران، 1989). تاثیرگذارترین عامل در زندگی گوساله‌ها که ADG، سلامت و عملکرد مادام العمر را پیش‌بینی می‌کند، مدیریت آغوز است. تغذیه با مقدار صحیح آغوز با کیفیت (دارای حداقل 50 گرم IgG در هر لیتر) مناسب و در زمان مناسب مهمترین کاری است که می‌توانید برای یک گوساله انجام دهید.

    مصرف استارتر

    مصرف استارتر گوساله قبل از شیرگیری با میزان افزایش وزن روزانه در روزهای پس از شیرگیری ارتباط نزدیکی دارد (Stamey et al., 2012). ماده خشک مصرفی استارتر گوساله در 8 هفته اول نیز عملکرد اولین شیردهی را بهبود بخشید. خوراک مصرفی در زمان از شیرگیری رابطه مثبتی با تولید در اولین دوره شیردهی دارد (Heinrichs and Heinrichs, 2011). با استفاده از برنامه مناسب شیردهی و مصرف استارتر (3 روز متوالی به میزان 1500 گرم) می‌توانید گوساله‌ها را در سن 60 روزگی با وزن مناسب (2 برابر وزن تولد) از شیر گرفته و به دنبال آن بهترین نتایج را در پرورش تلیسه خواهید گرفت.

    جمع بندی

    در کل بهبود ADG قبل از شیرگیری با تولید بیشتر شیر در اولین دوره شیردهی همراه است. از جمله عوامل تاثیرگذار در بهبود افزایش وزن گوساله، می‌توان به مدیریت آغوز، پیش‌گیری و درمان به موقع اسهال و استفاده از استارتر با کیفیت اشاره کرد.

    براساس این مطالعه وزن بدن گوساله و ADG در هفته‌های 6 و 8 اثرات مثبت قابل توجهی بر تولید شیر، چربی و پروتئین کل 305 روز اول شیردهی دارد. روند جلو افتادگی آبستنی و تولید شیر، تا پایان عمر اقتصادی گوساله ادامه دارد و میانگین تولید شیر به ازای هر گاو در گله را افزایش می‌دهد.

    ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام

  • اسکور اسهال گوساله­‌ی نوزاد (Neonatal Calf Diarrhea Score = NCDS)

    اسکور اسهال گوساله­‌ی نوزاد (Neonatal Calf Diarrhea Score = NCDS)

    [vc_row][vc_column][vc_column_text]

    اسکور اسهال گوساله­‌ی نوزاد (Neonatal Calf Diarrhea Score = NCDS)

    مقدمه

    اسهال گوساله‌­ی نوزاد (NCD) یکی از شایع‌ترین بیماری‌های چندعاملی است که دامداران همواره با آن روبرو هستند. داده‌­های منتشرشده در مورد میزان بروز و اهمیت این بیماری بر پایه‌­ی کشور، نوع سیستم پرورش، نوع تولید، سال و عوامل دیگر متفاوت است. میزان بروز این بیماری که توسط پژوهشگران گوناگون مشاهده و گزارش شده است، از پایین‌ترین سطح در سوئد و دانمارک (9.8% و 10.3%) تا میانگین 24 – 30% در اروپا و ایالات‌متحده‌ی آمریکا متغیر است. مرگ‌ومیر گوساله‌هایی که از اسهال رنج می‌برند، در اروپا بین 15 تا 30 درصد و در ایالات‌متحده‌ی آمریکا بیش از 50 درصد است. پیامدهای منفی اسهال نوزادی نه‌تنها از ضررهای مستقیم آن (مرگ‌ومیر و هزینه­‌ی درمان)، بلکه از تأثیرات آن بر سودآوری گله نیز ناشی می‌شود. حتی گوساله­‌هایی که بر اسهال غلبه کرده و زنده می­مانند، بازهم دچار پیامدهای منفی بلندمدت بر رشد خود هستند. همچنین، این گوساله‌­ها دچار ضعف سیستم ایمنی بوده و احتمال بروز دیگر بیماری‌­ها (به­‌ویژه بیماری‌های تنفسی) در آن‌­ها بالاست. مدیریت مناسب و دقیق پرورش و نیز مراقبت از گوساله­‌ها می‌تواند عوارض و مرگ‌ومیر ناشی از شیوع اسهال نوزادی را به حداقل برساند.

    شناسایی و رتبه‌بندی

    اسهال گوساله­‌ی نوزاد معمولاً با کم‌­آبی بدن (دِهیدراسیون)، اسیدمی (اسیدی شدن خون) و عدم تعادل الکترولیتی مایعات بدن (به­‌ویژه فشار اُنکوتیک) همراه است. آنالیز گازهای خون به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان آزمونی استاندارد برای ارزیابی شدت اسیدوز متابولیکی، DCAD و اختلالات الکترولیتی در گوساله‌های اسهالی مورد استفاده قرار می‌­گیرد. بااین‌وجود، انجام آزمون‌­های آزمایشگاهی در مزرعه کاری دشوار است.

    معاینه‌­­های بالینی، نخستین گامِ اجتناب‌ناپذیر برای شناسایی و رتبه‌­بندی اسهال گوساله­‌ی نوزاد (به‌­ویژه در مراحل نخست آغاز بیماری) است. در بسیاری از پژوهش‌­ها، همبستگی زیادی میان نشانه­‌های بالینی بیماری و فراسنجه­‌های خونی همچون pH، گازها، بی‌کربنات (HCO3–)، باز مازاد (BE) دیده شده است. یک سیستم رتبه‌­بندی ایده‌­آل برای اسهال گوساله­‌ی نوزاد، سیستمی است که بیش­ترین همبستگی را با فراسنجه­‌های خونی داشته و بتواند به‌آسانی توسط پرسنل آموزش ندیده نیز مورد استفاده قرار گیرد.

    انواع رتبه‌بندی

    رایج­‌ترین روش برای بررسی و رتبه­‌بندی اسهال گوساله، استفاده از قوام مدفوع (Fecal consistency) برای شناسایی بروز و ارزیابی درجه‌­ی شدت اسهال است. این رتبه‌­بندی برای نخستین بار در سال 1977 توسط لارسون و همکاران ارایه شد. این رتبه­‌بندی بر پایه‌­ی سیالیت مدفوع پیشنهاد شد. در این رتبه‌­بندی، اسکورها به‌صورت زیر بیان می‌­شوند:

    اسکور 1: مدفوع نرمال. مدفوعی که سِفت است، اما نه سخت. مدفوع پس از افتادن به زمین، کمی پخش می‌­شود؛

    اسکور 2: مدفوع نرم (Soft). مدفوع نرم است و شکل خود را حفظ نمی­‌کند؛ انباشته می‌شود، اما کمی پخش می‌شود؛

    اسکور 3: مدفوع روان (Runny). به‌آسانی تا عمق حدود 6 میلی‌متر پخش می‌شود؛

    اسکور 4: مدفوع آبکی (watery). مدفوعی مایع و پاششی است.

    مَک­گویرک (2008) رتبه­‌بندی دیگری را برای بیان اسکور مدفوع ارایه داد. این رتبه­‌بندی دارای یک مقیاس 0 تا 3 است:

    0 : مدفوع نرمال با قوام طبیعی؛

    1 : نیمه شکل­یافته یا خمیری (Semiformed or pasty)؛

    2 : مدفوع شُل است، اما قوام کافی برای باقی ماندن روی بستر را دارد؛

    3 : مدفوع آبکی و پاششی.

    در این رتبه‌­بندی، در صورت وجود خون در مدفوع از حرف B در کنار اسکور مربوطه استفاده می­شود؛ به‌عنوان نمونه، اسکور 3B به معنای مدفوع آبکی همراه با خون است.

    کلام آخر

    صرف‌نظر از سیستم رتبه‌­بندی اسهال، در بیش­تر پژوهش‌­های انجام شده روی اسهال گوساله، از سیستم رتبه­‌بندی قوام مدفوع استفاده می‌­شود. برای هدفمند کردن این معیار، بلوسا و همکاران (2011)، رتبه‌­بندی قوام مدفوع را به‌عنوان ابزاری برای پیش‌بینی درصد ماده‌­ی خشک مدفوع (Fecal DM) مورد ارزیابی قرار دادند. آن­‌ها دریافتند که هر چه اسکور قوام مدفوع بالاتر (مدفوع شُل­تر) باشد، درصد DM مدفوع کم­تر است. رناد و همکاران (2020) نشان دادند که اسکور قوام مدفوع می‌تواند کاهش DM مدفوع را پیش‌بینی کند؛ بدین ترتیب اسکور قوام مدفوع بالاتر ممکن است نشان‌دهنده‌ی افزایش شدت اسهال باشد.

    رتبه­‌بندی مدفوع معمولاً توسط دامداران برای تصمیم‌­گیری­‌های بالینی (مانند زمان و ضرورت سِرم­‌درمانی) مورد استفاده قرار می­‌گیرد؛ به‌عنوان نمونه، اسکور مدفوعی 3 معمولاً دامدار را ترغیب به سِرم­‌درمانی می­‌کند تا از دِهیدراسیون شدید و بروز عدم تعادل الکترولیتی در گوساله‌­ی مبتلا به اسهال جلوگیری کند. در سال 1998، کانستبل و همکاران استفاده از فاکتورهای بالقوه سودمندِ بالینی را برای ارزیابی وضعیت دِهیدراتاسیون ناشی از اسهال، مورد بررسی قرار دادند. این فاکتورها عبارت بودند از: میزان انوفتالموس (گودرفتگی چشم)، مدت‌زمان برگشت پوست گردن، سینه و پلک‌های بالایی و پایینی، ضربان قلب، میانگین فشار سیاهرگ مرکزی، دمای محیطی و مرکزی بدن و … . آن­‌ها به این نتیجه رسیدند که بهترین پیش‌­بینی­‌کننده­‌ی درجه­‌ی دِهیدراسیون بدن، شدت گودرفتگی چشم (انوفتالموس) و ویژگی ارتجاعی پوست در ناحیه­‌ی گردن و سینه است.

    گردآوری و تدوین: دکتر محمد چمنی[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][us_btn label=”دانلود فایل PDF” link=”%7B%22url%22%3A%22https%3A%2F%2Fdamdarbartardairyfarm.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2024%2F01%2F%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D8%A8%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%86%DB%8C.pdf%22%2C%22target%22%3A%22_blank%22%7D”][/vc_column][/vc_row]

  • رشد شکمبه در گوساله‌های شیری

    رشد شکمبه در گوساله‌های شیری

    رشد شکمبه در گوساله‌های شیری

    دوازده هفته‌ی اول زندگی یک دوره حیاتی برای رشد شکمبه در گوساله شیری است. معرفی زودهنگام علوفه به شکمبه کوچک و بدون عملکرد آن‌ها اجازه می‌دهد تا به محلی با عملکرد مفید برای تجزیه و جذب مواد مغذی در گاو ماده تبدیل شوند.

    خوراکی که به گوساله‌های خود می‌دهید مستقیماً بر رشد شکمبه تأثیر می‌گذارد. بنابراین 12 هفته اول زندگی یک مرحله حیاتی رشد است. در این مرحله گوساله‌ها برای رشد شکمبه به تغذیه کافی و مناسب نیاز دارند. برقراری تعادل مناسب بین غلات و یونجه در جیره گوساله‌ها کمک می‌کند تا از رسیدن به بالاترین حد پتانسیل ژنتیکی گوساله‌ها اطمینان حاصل کنیم.

    رژیم‌های بر پایه‌ی شیر به تنهایی، جذب مواد مغذی را محدود می‌کنند.

    گوساله‌هایی که با رژیم غذایی فقط شیر تغذیه می‌شوند، رشد شکمبه محدودتری دارند. در این حالت مواد مغذی (موجود در شیر) با بسته شدن ناودان مری وارد شکمبه نمی‌شوند. بنابراین با عبور از شکمبه مستقیماً وارد شیردان می‌شوند. این بدان معنی است که اندازه‌ی شیردان افزایش می‌یابد. بنابراین شکمبه با محدود شدن رشد دیواره‌ و پاپیلاها کوچک می‌ماند.

    پاپیلاها برآمدگی‌های انگشت مانندی هستند که داخل شکمبه را می‌پوشانند. پاپیلاها برای عملکرد شکمبه ضروری هستند. آن‌ها  سطح شکمبه را برای افزایش پتانسیل جذب بالا می‌برند.

    برای علوفه دادن عجله نکنید.

    گوساله‌هایی که قبل از شیرگیری با یونجه یا علوفه تغذیه می‌شوند، شروع به نشخوار می‌کنند. در نتیجه جریان بزاق بیشتری به شکمبه وارد شده و رشد عضلانی دیواره شکمبه‌شان بیشتر است. با این‌حال این گوساله‌ها مقادیر کافی از اسیدهای چرب فرار (VFA) بخصوص بوتیرات را که برای رشد پاپیلای شکمبه ضروری است دریافت نمی‌کنند.

    مطالعه‌ای توسط هاینریش و لزمایستر نشان می‌دهد گوساله‌هایی که از جیره‌ای با یونجه با کیفیت بالا و شیر یا جایگزین شیر طی یک دوره 12 هفته‌ای تغذیه می‌شوند، نرخ رشد پاپیلای مطلوبی دارند. اما رشد پاپیلا در مقایسه با گوساله‌هایی که فقط با شیر تغذیه می‌شوند، کمتر است. اگر گوساله‌ها قبل از 12 هفتگی 4 یا 4.5 کیلوگرم استارتر در روز مصرف کنند، از آن زمان به بعد شروع به ارائه‌ی مقدار کمی یونجه کنید. زیرا تا آن زمان نیازی به مصرف یونجه نیست.

    مقایسه سطح جذب در شکمبه

    تغذیه گوساله‌ها با غلات

    دانه‌ها به دلیل داشتن نقش کلیدی در تولید اسیدهای چرب فرار (VFA) که در رشد پاپیلا موثر است، یک عنصر کلیدی در رشد شکمبه گوساله‌ها است. در مطالعه Heinrichs و Lesmeister، گوساله‌هایی که در طی یک دوره 12 هفته‌ای با شیر و دانه بصورت آزاد تغذیه شدند، پاپیلاهای بزرگتر و دیواره شکمبه ضخیم‌تر و توسعه یافته‌تر داشتند. بعلاوه شکمبه‌ی گوساله‌هایی که استارتر مصرف کرده بودند بعلت داشتن عروق زیاد و رشد شبکه مویرگی تیره‌تر شده و همین سبب جذب بالاتر اسیدهای چرب فرار از عروق خونی می‌شود.

    در سه روزگی یک مشت غلات تهیه کنید و مقدار آن را به تدریج افزایش دهید تا زمانی که گوساله‌ها 1.5 کیلوگرم در روز به مدت 3 روز متوالی هنگام از شیر گرفتن غذا بخورند. تامین آب کافی همراه با غلات برای ایجاد محیط مناسب شکمبه بسیار مهم است. این امر از تخمیر و تولید VFA پشتیبانی می‌کند که به نوبه خود رشد شکمبه را تحریک می‌کند. به دنبال یک استارتر باشید که با ترکیب خاصی از مواد به جایگزین شیر شباهت دارد. این قوام در بو و طعم به گوساله‌ها کمک می‌کند تا پس از شیرگیری دچار افت مصرف خوراک نشوند.

    برگرفته از سایت:

    https://www.purinamills.com/dairy-feed/education/detail/rumen-development-in-dairy-calves-101

    ترجمه: امیر شبدینی

  • شیوه‌های مدیریتی منطقه‌ای و شیوع بیماری تنفسی گاوی در گوساله‌های شیری پیش از شیرگیری در کالیفرنیا

    شیوه‌های مدیریتی منطقه‌ای و شیوع بیماری تنفسی گاوی در گوساله‌های شیری پیش از شیرگیری در کالیفرنیا

    هدف از این تحلیل مقطعی، ارزیابی میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی (BRD) در گوساله‌های شیری پیش از شیرگیری در کالیفرنیا و همچنین شناسایی شیوه‌های مدیریتی مرتبط با این بیماری بوده است. یک گروه تصادفی 100 تایی از دام‌پروری‌ها در سه منطقه دام‌پروری کالیفرنیا مورد بررسی قرار گرفت. مناطق مورد بررسی عبارت بودند از کالیفرنیای شمالی (NCA)، دره سن‌واکین شمالی (NSJV) و کالیفرنیای جنوبی بزرگ (GSCA). طی مصاحبه‌های حضوری در هر یک از دام‌پروری‌ها، پرسشنامه‌هایی در مورد شیوه‌های مدیریتی گوساله‌ها و اطلاعات جمعیتی توزیع شد و در همان روز یک گروه تصادفی از گوساله‌های قبل از شیرگیری با استفاده از سیستم امتیازدهی بیماری تنفسی گاوی کالیفرنیا، مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی در سه منطقه دام‌پروری متفاوت بود: 9.30% در کالیفرنیای شمالی، 4.51% در دره سن‌واکین شمالی و 7.35% در کالیفرنیای جنوبی بزرگ. نژاد، تأثیری بر شیوع بیماری تنفسی گاوی در سطح ایالت نداشت، اما در سطح منطقه تفاوت‌هایی از نظر میزان شیوع بیماری مشاهده شد به طوریکه در کالیفرنیای شمالی بین گاوهای نژاد جرسی و در کالیفرنیای جنوبی بزرگ بین گاوهای نژاد هلشتاین، شیوع بیماری بیشتر بود. شیوع بیماری تنفسی گاوی در دام‌پروری‌های سنتی و ارگانیک تفاوتی نداشت. شیوه‌های مدیریت آغوز، از جمله مراقبت گرمایی و تغذیه آغوز از گاوهای چند شکم زاییده در هر منطقه متفاوت و موجب کاهش بیماری تنفسی گاوی شده بود. گاوهایی که در آغل‌های گروهی زندگی می‌کردند، که این امر بیشتر در کالیفرنیای شمالی دیده شد، در مقایسه با گاوهایی که در آغل‌های انفرادی بودند بیشتر به بیماری تنفسی گاوی مبتلا می‌شدند. همچنین تغذیه گاوها از شیر قابل فروش در کالیفرنیای شمالی رایج‌تر بوده و موجب کاهش شیوع بیماری تنفسی گاوی شده بود. به علاوه، سطح زمین و جاده در کنار محل پرورش گوساله‌ها نیز در هر منطقه تفاوت داشت به طوریکه سطوح سنگفرش شده میزان ابتلا به بیماری تنفسی گاوی را کاهش داده بود. شیوه‌های مدیریتی مربوط به بیماری تنفسی گاوی در سراسر ایالت متغیر بوده و می‌توان در آینده از آنها برای اتخاذ و اجرای تصمیمات مدیریتی محافظتی در مورد دام‌پروری‌های کالیفرنیا و سیستم‌های دام‌پروری مشابه در سایر مناطق، استفاده کرد.

    بیماری تنفسی گاوی یکی از مهم‌ترین بیماری‌هایی است که بر سلامت گاوهای شیری تأثیر می‌گذارد. بیماری تنفسی گاوی یک بیماری پیچیده است که بر اثر ترکیب‌های متعددی از عوامل عفونی به وجود می‌آید و معمولاً به صورت ذات‌الریه یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی در تمام گاوها به ویژه گوساله‌های جوان بروز می‌کند. طی یک پژوهش ملی در مورد امکانات پرورش گوساله که توسط سیستم ملی نظارت بر سلامت دام (NAHMS) انجام شد، مشخص شد که بالاترین میزان مرگ‌ومیر ناشی از بیماری در میان گاوهای شیری قبل از شیرگیری و از شیر گرفته شده، به دلیل ابتلا به بیماری تنفسی گاوی و به ترتیب 2.3% و 1.3% بود (دپارتمان کشاورزی آمریکا، 2012a). طبق پژوهش «پرورش گوساله شیری» توسط NAHMS در سال 2011، این بیماری 18.1% از گوساله‌های قبل از شیرگیری در سراسر کشور را مبتلا کرده بود (دپارتمان کشاورزی آمریکا، 2012a) که از این میان 16.4% توسط داروهای میکروب‌زدا درمان شدند. ساوانت و همکارانش (2005) طی تحقیقات خود در پنسیلوانیا گزارش دادند که 25% از مصرف آنتی‌بیوتیک در گوساله‌های قبل از شیرگیری، به علت ابتلا به ذات‌الریه بوده است. پیشرفت اندکی در کاهش ابتلا به بیماری تنفسی گاوی در گوساله‌های شیری قبل از شیرگیری، وجود داشته است و از اوایل دهه 1990 تغییرات اندکی در آمار وجود داشته به طوریکه تعداد زیادی از مرگ‌ومیر گوساله‌های قبل از شیرگیری به بیماری تنفسی گاوی مرتبط است (گوردن و پلامر، 2010).

    بیماری تنفسی گاوی عوامل متعددی دارد و عوامل خطر پیچیده و به‌هم پیوسته هستند (گالان و گری، 2002؛ اسنودر، 2009؛ موری و همکاران، 2016b) که این امر تشخیص بیماری را مشکل کرده و در نتیجه منجر به درمان‌های متناقضی می‌گردد. عوامل بیماری‌زای باکتریایی و ویروسی مختلفی موجب بروز بیماری تنفسی گاوی می‌شود (موری و همکاران، 2016a) و به همین دلیلی هیچ اقدام درمانی کاملاً مؤثری برای آن پیدا نشده است (فالتون، 2009؛ موری و همکاران، 2016b). با توجه به دامنه وسیع عوامل تأثیرگذار بر شیوع بیماری تنفسی گاوی، تعدد بیش از حد شیوه‌های مدیریتی نیز نقش مهمی در احتمال ابتلای گوساله‌ها به این بیماری دارد (گوردن و پلامر، 2010؛ ویندیر و همکاران، 2017).

    صنعت لبنیات کالیفرنیا، با 1.7 میلیون گاو شیری در 1392 دام‌پروری، از نظر تنوع منحصربه‌فرد است (دپارتمان غذا و کشاورزی کالیفرنیا، 2017). اندازه گله‌ها در سراسر ایالت بسیار متفاوت و از متوسط 94 گاو در هر دام‌پروری در یکی از شمالی‌ترین استان‌ها (سیسکیو) تا میانگین 3296 گاو دراستان کرن در منطقه کالیفرنیای جنوبی متغیر است (دپارتمان غذا و کشاورزی کالیفرنیا، 2017). شیوه‌های مدیریتی مربوط به اندازه گله‌ها در سطح ملی شناسایی شده‌اند (دپارتمان کشاورزی آمریکا، 2010، 2012a)؛ اما طبقه‌بندی صریح اندازه گله‌ها با دامنه اندازه گله‌ها در سراسر کالیفرنیا هماهنگی ندارد. تحقیقات دپارتمان کشاورزی آمریکا و سیستم ملی نظارت بر سلامت دام، گله‌هایی با بیش از 500 گاو شیرده را به عنوان گله «بزرگ» طبقه‌بندی می‌کند در حالیکه میانگین اندازه گله در دام‌پروری‌های کالیفرنیا 1249 گاو شیرده است (دپارتمان غذا و کشاورزی کالیفرنیا، 2017). پیش از این تفاوت اندازه و شیوه‌های مدیریتی دام‌پروری‌های مناطق مختلف کالیفرنیا مورد بررسی قرار گرفته است (میر و همکاران، 2006؛ استال و همکاران، 2008؛ میر و همکاران، 2011؛ لاو و همکاران، 2016a)، اما مقایسه‌ای در مورد میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی با توجه به تفاوت‌های مذکور انجام نشده است. هدف از این پژوهش مقطعی محاسبه میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی در گوساله‌های شیری پیش از شیرگیری و نیز شناسایی و تشریح تفاوت‌های شیوه‌های مدیریتی مرتبط با بیماری تنفسی گاوی در کالیفرنیاست. فرضیه ما این است که در مناطق مختلف کالیفرنیا، شیوه‌های مدیریتی دام‌پروری متفاوتی در خصوص پرورش گوساله‌های قبل از شیرگیری وجود دارد که موجب تفاوت‌هایی در میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی بین دام‌پروری‌های مختلف می‌گردد.

  • اطلاعات جدید در مورد نیازهای پروتئین و جیره­ نویسی برای گوساله­ های شیری و تلیسه­ ها از NRC 2001

    اطلاعات جدید در مورد نیازهای پروتئین و جیره­ نویسی برای گوساله­ های شیری و تلیسه­ ها از NRC 2001

    اطلاعات جدید در مورد نیازهای پروتئین و جیره­ نویسی برای گوساله­ های شیری و تلیسه­ ها از NRC 2001

    از زمان چاپ NRC 2001 مقالات زیادی در مورد نیازهای پروتئینی گوساله منتشر شده است. در این مقاله به مرور داده­ های چاپ شده از سال 2001 تا سال 2012 خواهیم پرداخت.

     ماده خشک مصرفی در تلیسه ­ها (به عنوان درصدی از وزن بدن) به طور فزاینده ای از حدود 3 در هنگام از شیرگیری به حدود 8/1 درصد وزن بدن در نزدیکی زایمان می­ رسد. همگام با این تغییرات در ماده خشک مصرفی، پیشنهاداتی مبنی بر تغییر نسبت پروتئین به انرژی در جیره مطرح شده است. این نسبت ها که در سال 1998 مطرح شد شامل موارد زیر بود:

    سن

    نسبت CP:ME

    6 ماه اول پس از تولد

    66

    6 تا 12 ماهگی

    63

    12 تا 16 ماهگی

    60

    16 تا 23 ماهگی

    56

    23 تا 24 ماهگی

    60

    این ­ها توصیه­ های قدیمی در مورد نسبت پروتئین به انرژی هستند. هر چند برخی از دانشمندان (به ویژه دانشگاه کرنل) با این نسبت ها موافق نیستند ولی به نظر می ­رسد که این نسبت ­ها دارای اهمیت باشند. به تازگی مقاله ­ای در ژورنال “دانشمندان حرفه ­ای دام” به چاپ رسیده است که تا حدودی این نسبت ­های قدیمی را تغییر داده است.

    در این مقاله گروه­های مختلف گوساله ­ها و تلیسه ها به 4 طبقه مختلف تقسیم بندی و نیازهای هر کدام بیان خواهد شد.

    دسته اول گوساله­ های پیش از شیرگیری و تا 2 ماهگی هستند. داده­ های زیادی در حمایت از افزایش وزن در این دوره وجود دارند. این دوره شامل دوره انتقال از گوساله شیرخوار به گوساله غیر-شیرخوار نیز می ­باشد و نیز نیازهای اسیدآمینه ای آنها برای اولین بار تعیین شده ­اند (جدول زیر).

    دسته دوم از شیرگیری تا 4 ماهگی از سن می ­باشد که داده های نسبتا خوبی در مورد آن وجود دارد و حکایت از بی دقت بودن پیش بینی ­های نرم افزار NRC (به عنوان تنها نرم افزار دارای مدل گوساله) دارد. ترکیب افزایش وزن (چربی یا پروتئین) در این دوره بر نسبت بهینه CP:ME نقش دارد.

    دسته سوم، 4 ماهگی تا سن تلقیح را شامل می ­شود که یکی از بحرانی ترین مراحل رشد به شمار می ­رود و نظارت تلیسه در این دوره از اهمیت خاصی برخوردار است. 800 تا 900 گرم افزایش وزن در این دوره توصیه می ­شود. به نظر می ­رسد که نسبت 61 تا 63 از CP به ME در جیره­ هایی با بیش از 60درصد RDP بهینه برای این فاز باشد.

    دسته چهارم، تلقیح تا زایمان: داده های کمی در مورد این دوره وجود دارد. ولی داده های موجود از نسبت 53 در این دوره حمایت می­کند.

    به کار بردن این نسبت­ها قطعا در رشد گوساله­ ها و تلیسه ها موثر خواهد بود. ما در اینجا 2 سری داده جدید و قدیم را در مورد این نسبت ارائه دادیم. به کاربردن هر کدام از آنها به شما و شرایط گله شما بستگی دارد.

    خلاصه نسبت­های بهینه پروتئین به انرژی قابل متابولیسم در دسته های متفاوت گوساله ها و تلیسه ها

    دسته

    جیره

    گرم پروتئین به مگاکالری انرژی قابل متابولیسم

    درصد پروتئین خام

    پیش از شیرگیری

    شیر یا شیر جایگزین و استارتر

    51-55

    اسیدهای آمینه1

    انتقال2 (کمتر از 2 ماه)

    پر کنسانتره

    63

    5/20

    انتقال (2 تا 4 ماه)

    پر کنسانتره

    56-52

    18-17

    4 ماه تا تلقیح

    پر علوفه

    65-61

    16-15

    تلقیح تا زایمان

    پر علوفه

    56-53

    14-13

    1 تقریبا 4/2 درصد لیزین و 75/0 درصد متیونین بر حسب ماده خشک. باید توجه داشت که پروتئین توصیه شده در این دوره 21 تا 22 درصد است.

    2منظور از انتقال در اینجا یعنی انتقال از گوساله شیرخوار به غیر شیرخوار است.

    دکتر احسان محجوبی 20 آذر 92

  • استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد

    استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد

    استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد

    اخیرا تیمی از دامداران ، پرورش دهندگان قراردادی تلیسه ، مشاوران و نمایندگان دامداری های پرورش گاو شیری در امریکا راهنمایی هایی را تحت عنوان «استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد» برای گوساله ها و تلیسه های هلشتاین ابداع کرده اند که دسته بندی هایی را بر اساس انتظارات تولیدی و عملکردی فهرست نموده اند. در زیر ما نمونه هایی از استانداردهای مربوط به سلامتی، رشد و جایگاه را بیان خواهیم نمود:

    اخیرا تیمی از دامداران، پرورش دهندگان قراردادی تلیسه، مشاوران و نمایندگان مزارع پرورش گاو شیری در امریکا راهنمایی هایی را تحت عنوان «استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد» برای گوساله ها و تلیسه های هلشتاین ابداع کرده اند که دسته بندی هایی را بر اساس انتظارات تولیدی و عملکردی فهرست نموده اند. در زیر ما نمونه هایی از استانداردهای مربوط به سلامتی، رشد و جایگاه را بیان خواهیم نمود:

    تولد تا 6 ماهگی

    میزان مرگ و میر
    یک روزگی (یعنی تا 24 ساعت پس از تولد) باید برای متمایز کردن بین مرگ و میر «در زمان زایمان» (مرده زایی) و «مرگ و میر گوساله» به کار برده شود. اهداف:
    •    24 ساعتگی تا 60 روزگی: 4%
    •    61 تا 120 روزگی: 2%
    •    121 تا 180 روزگی: کمتر از 1%
    مریضی و بیماری
    اسهال به عنوان یک ناهنجاری، که نیازمند مداخله ای بیش از 24 ساعت است تعریف می شود. اهداف:
    •    24 ساعتگی تا 60 روزگی:  کمتر از 10%
    •    61 تا 120 روزگی: کمتر از 5%
    •    121 تا 180 روزگی: صفر%
    تعریف پنومونی به عنوان یک موردی از بیماری تنفسی که نیازمند درمان انفرادی با یک آنتی بیوتیک است در این دسته بندی مورد توجه گرفته است. اهداف:
    •    24 ساعتگی تا 60 روزگی: کمتر از 5%
    •    61 تا 120 روزگی: کمتر از 10%
    •    121 تا 180 روزگی: کمتر از 1%
    سرعت رشد
    اهداف:
    •    24 ساعتگی تا 60 روزگی: 2 برابر وزن تولد
    •    61 تا 120 روزگی: 900 گرم در روز
    مدیریت آغوز
    اولین خورانیدن آغوز: 4 لیتر آغوز در ظرف 4 ساعت اول زندگی.
    •    کیفیت: آغوز باید عاری از خون، اجسام خارجی و ورم پستان باشد. آغوز را با یک آغوز متر یا ایمنوگلوبین متر آزمایش کنید.
    •    تعداد باکتری های هدف: کمتر از 100 هزار CFU در هر میلی لیتر.
    •    سطح ایمنی هدف: 90 درصد از دام ها در سن 2 تا 5 روزگی باید کل پروتئین پلاسمایی بیش از 2/5 گرم در دسی لیتر داشته باشند.
    استانداردهای هدف برای جایگاه
    همه گوساله باید باکس های تمیز و خشک، عاری از گرد و غبار، و با کیفیت هوای خوب داشته باشند.
    •    گوساله های 24 ساعته تا 60 روزگی: اندازه باکس طوری باشد که گوساله بتواند به اطراف بچرخد.
    •    گوساله های 61 روزه تا 120 روزه: حداقل 2/3 متر مربع به ازای هر حیوان فضای استراحت. فضای آخور باید به اندازه ای باشد که در یک زمان همه دام ها بتوانند سر آخور باشند.
    •    گوساله های 121 روزه تا 180 روزه: حداقل 7/3 متر مربع فضای استراحت به ازای هر دام و فضای خوراک خوردن مثل بالا.

    6 ماهگی تا زایمان

    مرگ و میر
    کل مرگ و میر ناشی از همه شرایط و بیماری ها، ولی عمدتا مرگ و میر حاصل از پنومونی.
    •      6 تا 12 ماه: کمتر از 1%
    •      12 ماه تا زایمان: کمتر 5/0%
    امراض و بیماری ها
    پنومونی (در مواردی که در مان موردنیاز بوده) هدف:
    •    6 تا 12 ماه: کمتر از 3%
    •    12 ماه تا زایمان: کمتر از 1%
    بیماری هایی که نیازمند درمان هستند با علت های مختلف:
    •    6 تا 12 ماه: کمتر از 4%
    •    12 ماه تا زایمان: کمتر از 2%
    سرعت رشد
    سرعت رشد هدف: 770 تا 900 گرم در روز. به طور مستمر وزن را بررسی کنید، که ایده آل آن هر 3 ماه یکبار است.
    در حدود 13 تا 15 ماهگی (سن تلقیح) به اهداف زیر نائل می شود:
    •    وزن 374 تا 408 کیلوگرم.
    •    ارتفاع کپل بیش از 127 سانتی متر
    •    ارتفاع جدوگاه بیش از 122 سانتی متر
    وزن هدف بلافاصله پیش از زایش: 612 کیلوگرم (یا 85 درصد وزن گاوهای بالغ آبستن موجود در گله).
    امتیاز وضعیت بدنی (BCS) هدف در زمان زایمان: 3.5
    جایگاه:
    فضای آخور هدف:
    •    6 تا 12 ماه: 45 سانتی متر/راس
    •    12 تا 18 ماه: 50 سانتی متر/راس
    •    18 ماه تا زایمان: 61 سانتی متر/راس
    •    3 هفته پیش از زایمان: 76 سانتی متر/راس
    •
    فضای استراحت هدف:
    •    6 تا 12 ماهگی: 2/4 مترمربع به ازای هر راس یا یک فری استال به ازای هر دام.
    •    12 تا 18 ماهگی:  6/4 مترمربع به ازای هر راس یا 1 فری استال به ازای هر دام.
    •    18 ماهگی تا 2-4 هفته مانده به زایش: 5/5 متر مربع به ازای هر راس یا 1 فری استال به ازای هر دام.
    •    2 تا 4 هفته مانده به زایش: 3/9 مترمربع به ازای هر راس یا 1 فری استال به ازای هر دام.

    فضای فری استال هدف:
    •    6 تا 9 ماهگی: 76 در 137 سانتی متر
    •    9 تا 12 ماهگی: 86 در 152 سانتی متر
    •    12 تا 18 ماهگی: 91 در 175 سانتی متر
    •    18 ماهگی تا 2-4 هفته پیش از زایش: 101 در 210 سانتی متر
    •    2 تا 4 هفته پیش از زایش: 110 در 243 سانتی متر
    واکسیناسیون و کنترل انگل
    با همکاری دامپزشک و صاحب گله باید یک برنامه واکسیناسیون مطابق با بیماری های چالش برانگیز آن مزرعه طراحی شود.

  • آب و هوای سرد مانع رشد گوساله ها می شود

    آب و هوای سرد مانع رشد گوساله ها می شود

    آب و هوای سرد مانع رشد گوساله ها می شود

    معمولا در هوای سرد بسیاری از گوساله ها ضربه می خورند ولی بسیاری از دامداران به آن توجه نمی کنند.

    در آب و هوای سرد باید انرژی بیشتری از طریق استارتر به گوساله ها خورانیده شود. گوساله هایی که در سرما خوب رشد نکنند شیر کمتری هم در دوران بلوغ تولید خواهند کرد. دامنه خنثی حرارتی در گوساله ها بین 15.5 تا 24 درجه سانتی گراد است.

    برای  اینکه انرژی بیشتری به گوساله برسانیم 4 انتخاب وجود دارد:

    1-خورانید شیر جایگزین بیشتر

    2- خورانیدن بیشتر شیر حذفی پاستوریزه شده

    3- خورانید شیرهای جایگزین با سطوح بالاتر چربی

    4- استفاده از مکمل چربی در خوراک مایع

    به بیان ساده، بیشتر خورانیدن به نظر بهترین و  درست ترین راهکار به نظر می رسد. اما باید توجه داشت که نباید پروتئین را بیش از حد تغذیه نمود چون احتیاجات پروتئین در طول تنش سرمایی افزایش نمی یابد. استفاده از چربی اضافی (تقریبا 110 گرم در روز) یک راهکار بسیار عملی است که نتیجه آن در شکل های زیر به وضوح مشخص است.

    شکل 1 اثر هر 5.5 درجه سانتیگراد تغییر در دمای محیط را بر روی افزایش وزن روزانه بر حسب انرژی برای یک گوساله 45 کیلویی را نشان می دهد. توجه داشته باشید که هر 5.5 درجه سانتی گراد کاهش در میانگین دمای روزانه، افزایش وزن روزانه را در حدود 90 گرم در روز کاهش می دهد. این کاهش افزایش وزن فقط برای 5.5 درجه سانتگراد بسیار مهم است.

    درضمن شکل 2 نشان می دهد که یک 9 کیلوگرم وزن بدن اضافی، افزایش وزن را در حدود 136 گرم در منفی یک درجه سانتی گراد یا در هر فاصله 5.5 سانتی گرادی کاهش میدهد. مکمل چربی افزوده شده (110 گرم چربی علاوه شیر خسکی که حاوی 20 درصد پروتئین و 20 درصد چربی می باشد) بر انرژی لازم برای 230 تا 270 گرم افزایش وزن روزانه در روز را در 1- درجه سانتی گراد یا برای هر 5.5 درجه سانتی گراد کاهش دما در روز فراهم می کند. همانطور که در شکل 2 دیده می شود سهم شیرخشک به دلیل نیازهای نگهداری بیشتر برای آن 9 کیلوگرم وزن بدن بیشتر، کمتر می باشد.

    همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است سهم ترکیبی انرژی حاصل از هر دو شیر خشک و مکمل چربی افزوده شده به سختی می تواند انرژی نگهداری و افزایش وزن را در دمای 18- درجه را تامین نماید.

    استارتر باید خورانیده شود

    اثر خوردن استارتر بسیار قابل توجه است. برای مثال 110 گرم مصرف استارتر در روز برای یک گوساله 55 کیلویی افزایش وزن روزانه را در حدود 135 گرم تامین می کند. با دوبرابر کردن مصرف استارتر، افزایش وزن بر حسب انرژی به 230 گرم در روز می رسد.

    آب را ندیده نگیرید!! در زمستان اگر می توانید آب گرم به گوساله ها بدهید.

    وقتی گوساله ها آب گرم می نوشند دمای محتویات شکمبه را کاهش می دهند متناسب با دمای آب مصرفی.

    در یک مطالعه اخیر در دانشگاه کرونل (خلاصه 10 سال تحقیق) نشان داد که هر 450 گرم افزایش وزن پیش از شیرگیری باعث تولید 385 کیلوگرم شیر تولیدی بیشتر در اولین دوره شیردهی می شود. در طول سه دوره شیردهی این رقم به 1036 کیلو شیر میرسد. وقتی آنها به بررسی علت تفاوت در رشد پیش از شیر گیری را بررسی کردند (130 گرم تا 1.2 کیلوگرم در روز)، دریافتند که عمده تفاوت مربوط به سرمای هوا بود. گوساله های متولد شده در زمستان (دمای صفر درجه) حدود 1.43 مگالری در روز انرژی مورد نیاز برای رشد کمتری نسبت به گوساله های متولد شده در ماه های گرمتر سال (میانگین دمای 19.5 درجه سانتی گراد) مصرف می کنند. برای هر مگاکالری انرژی اضافی بیش از نیازهای نگهداری در آب و هوای سرد، گوساله 235 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی و در مجموع سه دوره شیردهی 910 کیلوگرم شیر بیشتر تولید می کند.  بخاطر داشته باشید که هر 5.5 درجه سانتیگراد کاهش در درجه حرارت محیط موجب کاهش 90 گرمی در افزایش وزن روزانه خواهد شد. همچنین باید تو جه داشت که حتی در مناطق گرمسیر نیز شما شبهایی در زمستان دارید که دمای هوا بسیار پایین می آید و همین می تواند تولید آینده را کاهش دهد.

    برای گوساله های جوانتر تصحیحات باید در برنامه خورانیدن خوراک مایع صورت بگیرد. برای گوساله های بزرگتر آنها نیازمند انرژی بیشتر از طریق خوراک مایع هستند. ولی برای آنها مصرف استارتر بیشتر هم بسیار مهم است که به نوبه خود نیاز مند توجه به نوشانیدن آب گرم می باشد.

    دکتر احسان محجوبی، 92

  • 3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده

    3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده

    3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده

    به راحتی می توان با رعایت اصول بهداشتی سلامت و عملکرد گوساله ها را بهبود داد. با 3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده با  ما همراه باشید.

    اصول بهداشتی

    بهترین راه برای آغاز ارزیابی خودتان از برنامه های پرورشی این است که از موارد کوچک شروع کنید و از ابتدای کار شروع به ارزیابی کنید. هر از چندگاهی وقت بگذارید و کارگرانی را که کار روزمره مراقبت از گوساله های تازه بدنیا امده را انجام می دهند، زیر نظر بگیرید. در هنگام تمیز کردن وسائل و نحوه شستشوی آنها توجه کنید. هر چیزی که در تماس مستقیم با گوساله قرار دارد باید داخل و بیرونش شسته شود؛ اول با آب سرد، سپس با آب گرم و اسید. پس از آن اجازه دهید خشک شوند و در نهایت پیش از استفاده دوباره آنها را ضدعفونی نمایید. اگر مورد اشتباهی در پروتوکل شستشو پیدا کردید آموزش مجدد کارگران را در نظر بگیرید یا از وسایل و ظروف یکبار مصرف استفاده کنید.

    بهداشت گوساله تازه متولد شده

    وقتی گوساله متولد می شود، نیاز است تا به سرعت به یک جایگاه خشک و تمیز برده شده و با یک حوله تمیز خشک گردد. همانطور که رعایت می کنید، به خاطر داشته باشید که عفونت از 3 راه می تواند وارد بدن گوساله گردد:

                – از طریق دهان

                – از طریق بینی

                – از طریق ناف

    مطمئن شوید که هر 3 ناحیه را در پروتوکول های خود مدنظر قرار داده اید. مشکلات همیشه با جزئیات در اطراف شما هستند: چیزهای کوچک نظیر دستکش های یک بار مصرف موجود در باکس زایمان می تواند تفاوت بزرگی ایجاد نماید. قرار دادن آنها در این باکس احتمال اینکه دستکش های خونی بکار رفته در بیرون کشیدن گوساله، عینا همان هایی باشد که برای تمیز کردن دهان گوساله بکار می رود را کاهش می دهد.

    بررسی کنید ببینید برنامه غوطه ور سازی ناف چگونه انجام می شود. مطمئن شوید که فنجان غوطه ور سازی مورد استفاده، دارای حفاظ خروج-پشتی باشد تا از آن شوینده برای چندین گوساله استفاده نشود؛ بهترین کار این است که از فنجان های یک بار مصرف و محلول جدید در هر بار استفاده کنیم تا خطر شیوع بیماری را کم کنیم.

    دقت در انجام عملیات به همان اندازه مورد قبل مورد اهمیت است. تاکید کنید که حتما ناف ضد عفونی شود و نه قسمت های دیگر شکم!!! استفاده نادرست این روش می تواند منجر به دردهای ناخواسته و خطر احتمالی عفونت گردد. اهمیت این نکته در اینجاست که دامداری در امریکا نرخ بروز 80 درصدی بیماری را در گوساله هایش تجربه می کرد و به دنبال راه حل بود. پس از بررسی های دقیق متوجه شد که کارگر مسئول شیردهی، اول گوساله های مریض را شیر می دهد و با همان سرپستانک بقیه گوساله ها را نیز شیر می دهد و به این ترتیب بیماری را پخش می کند. نتیجه اخلاقی این که هر گوساله باید با یک جفت دستکش تمیز و سرپستانک ضد عفونی شده تغذیه شود!

    بهداشت آغوز

    خورانیدن آغوز آخرین عمل انتقال ایمنی به گوساله است که گوساله را به مدت 10 – 20 روز بیمه می کند تا خود او سیستم ایمنی فعالش را بسازد. آغوز باید در نیم ساعت اول پس از تولد خورانیده شود، و حاوی بیش از 200 گرم ایمنوگلوبین باشد که در 4 لیتر ماک داده شده در یک وعده فراهم شود.

    آغوز هم درست مثل شیر حاوی باکتری است. در واقع مقدار باکتری موجود در آغوز است که تعیین می کند خورانیدن آغوز موثر خواهد بود یا خیر. به همین خاطر این به ما مربوط می شود که از رشد باکتریایی جلوگیری کنیم. در حالی که ممکن است کار ترسناکی به نظر برسد، کاهش تعداد باکتری ها در آغوز از 3 طریق امکان پذیر است:

                1- باکتری جدید وارد آغوز نکنید

                2- اجازه ندهید باکتری های کنونی رشد کنند

                3- اگر میدانید که آلودگی باکتریایی دارید، آغوز را پاستوریزه کنید

    دور نگه داشتن باکتری های جدید از آغوز با «نحوه جمع آوری آغوز» شروع می شود. پستان را به خوبی بشوئید و بعد گاو را بدوشید. آغوز را در یک ظرف استیل و بهداشتی که درپوش هم دارد، نگه داری کنید. تصمیم بگیرید از اینجا آغوز به کجا خواهد رفت.

    جلوگیری از چندین برابر شدن باکتری های کنونی به زمان و دما بستگی دارد. در دمای اتاق باکتری ها هر 20 دقیقه دو برابر می شوند. به منظور جلوگیری از رشد، ما باید مدت زمانی که آغوز در دمای اتاق می ماند را محدود کنیم. حتی نگهداری آغوز در یخچال نباید بیشتر از 24 ساعت به طول بیانجامد چرا که باکتری ها رشد خواهند کرد.

    آغوز یا باید استفاده شود یا به سرعت پس از دوشش ذخیره شود. بویژه در فصول گرم، قرار دادن آغوز روی سطح زمین در شیردوشی بسیار خطرناک است. روش ذخیره ترجیحی آغوز ریختن آن در ظرف های باریکی است که به سرعت در فریزر سرد می شود.

    اگر در مورد بیماری های خاصی نگران هستید، پاستوریزه کردن می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد. بخاطر داشته باشید پاستوریزه کردن آغوز بر خلاف پاستوریزه کردن شیر گوساله، به مدت 60 دقیقه در 60 درجه سانتیگراد رخ می دهد.

    ما حالا می دانیم که تلیسه ای که در دوران گوسالگی بیمار می شود، به ابتلا به پنومونی حساس تر می شود، و نیازمند درمان خواهد بود و در آینده هم به حداکثر توان تولیدی نمی رسد. در دنیای امروز که دامداری بسیار پیچیده شده است و همه چیز بر مبنای تولید شیر استوار است، ما نمی توانیم که از کنار مسائلی مثل بهداشت گوساله به راحتی بگذریم در حالی که می دانیم سهل انگاری در این امر موجب می شود گوساله به حداکثر توان تولیدی در آینده نرسد.

  • دو رأس بهتر از یکی است

    دو رأس بهتر از یکی است

    دو رأس بهتر از یکی است

     گوساله ها وقتی دوتایی در جایگاه قرار می گیرند ممکن است سریع تر یاد بگیرند و به تغییرات سازگار شوند.

    جایگاه انفرادی برای گوساله های شیری عملی رایج در اکثر فارم های شیری و گوساله است. اخیراً، برخی دامداران جایگزین هایی از قبیل جایگاه دوتایی را بررسی کردند، که به گوساله ها اجازه می دهد تا به طور اجتماعی تماس برقرار کنند. مجموعه ایی از مطالعات در دانشگاه بریتیش کلمبیا کاهش یافتن استرس از شیرگیری و بهبود یافتن سرعت رشد موقعی که گوساله ها به صورت جفتی در جایگاه قرار گرفتند را مشاهده کرده اند.

    برخی گوساله ها سریع تر یاد می گیرند

    نتایج اکثر مطالعات اخیر که در مجله علمی بسیار معتبر PLoS One منتشر شد پیشنهاد می کند که جایگاه انفرادی باعث کمبود مربوط به شناخت در گوساله های جوان می شود. این ممکن است شرح بدهد که چرا گوساله های پرورش یافته به صورت گروهی قادرند تا از گوساله های پرورش یافته به صورت انفرادی جلو بیافتند.

    در یک پژوهش، محققان گوساله ها را یا در یک پن انفرادی و یا به صورت جفت در یک پن دوتایی قرار دادند. همه گوساله ها 4 لیتر شیر صبح و بعدازظهر با استفاده از بطری پستانک دار دریافت کردند. گوساله ها به استارتر، علف خشک و آب تازه دسترسی داشتند.

    برای آزمودن توانایی شان، گوساله ها با یک “Y-maze” ساده (آزمون رفتاری برای اندازه گیری تمایل که بیشتر در جوندگان انجام می شود) تعلیم دیدند. گوساله ها می توانستند وارد یک بازوی پن بشوند و به بطری سفید حاوی شیر دسترسی پیدا کنند یا وارد بازوی مقابل پن بشوند و به یک بطری سیاه خالی دسترسی پیدا کنند. بطری سفید  یک “جایزه” شامل چند گرم شیر برای گوساله ها فراهم کرد. نزدیک شدن به بطری سیاه “جریمه” به همراه داشت (چند ثانیه توقف که در طول آن گوساله ها منتظر ماندند تا دوباره وارد maze شوند).

    بعد از چند روز تمرین کردن، همه گوساله ها به سرعت یاد گرفتند تا فقط به بطری سفید نزدیک بشوند. گوساله ها یاد گرفتند به خوبی الگو برداری کنند.

    کنار آمدن با تغییر

    برای آزمودن این که چطور گوساله ها می توانند به خوبی با تغییرات جفت بشوند، محققان قوانین کار یادگیری را تغییر دادند- یعنی این بار بطری سفید خالی بود و دسترسی به این طرفmaze تنبیه در پی داشت در حالی که دسترسی به بطری سیاه با جایزه (شیر) همراه بود. این به این معنی است که گوساله ها باید آن چه که در ابتدا یادگرفتند را برعکس کنند.

    همه گوساله ها در ابتدا با قوانین جدید سردرگم شدند، اما بعد از چندین روز تمرین کردن گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی اغلب به سرزدن بطری سفید خالی ادامه دادند در حالی که گوساله های قرار گرفته به صورت دو تایی یادگرفتند تا ترجیحاً به بازوی پن با بطری سیاه حاوی شیر بروند (شکل را ببینید). به عبارت دیگر، موقعی که قوانین بازی تغییر کرد گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی بیشتر اشتباه کردند. کار قبلی با حیوانات آزمایشگاهی نتایج مشابهی را نشان داد؛ به طوری که حیوانات قرار گرفته به صورت انفرادی موقعی که شرایط محیط شان تغییر می کرد کمتر قادر بودند تا یاد بگیرند.

    ساده ترین شکل یادگیری، خوگیری (عادت پذیری) نامیده می شود- حیوانات نوعاً به چیزهای اطرافشان با نشان دادن علاقه کم تر به یک محرک بعد از قرار گرفتن در معرض آن برای چند بار”خو می گیرند”. برای آزمودن این که چطور نوع جایگاه خوگیری در گوساله های شیری را تحت تاثیر قرار می دهد، محققان یک سطل قرمز خوراک را درون پن آزمایش برای گوساله هایی که به صورت انفرادی یا دوتایی پرورش یافتند را قرار دادند که آن ها قبل از این ندیده بودند. جای تعجب نبود، که گوساله های هر دو جایگاه در ابتدا زمانی را صرف بررسی سطل قرمز خوراک کردند. اما وقتی دوباره با سطل قرمز مشابه آزموده شدند، گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی پاسخ قبلی را ادامه دادند انگار که آن ها قبل از این سطل را ندیده بودند در حالی که گوساله های به صورت دوتایی به سرعت یادگرفتند تا سطل را نادیده بگیرند.

    پیامدهای مادام العمر؟

    چرا باید مشکلات یادگیری در گوساله های شیری برای گاوداران اهمیت داشته باشد؟ تاکنون، تعداد کمی از افراد حدس زده اند که روش استاندارد جایگاه گوساله مان باعث کمبود مربوط به شناخت محیط اطراف می شود. اکنون، حداقل برخی افراد ممکن است نگران بشوند که ما به نوعی داریم گوساله هایمان را کمتر از آن چه که آن ها می توانند به طور دیگر باشند پرورش می دهیم. در سطح عملی تر، این کمبودها ممکن است اداره کردن اقدامات روزمره را برای گوساله ها مشکل تر سازد.

    برای مثال، بعد از شیرگیری، گوساله ها تقریباً همیشه گروهی نگهداری می شوند و باید یاد بگیرند تا به محیط جدید، هم گروهی ها، خوراک و غیره سازگار بشود. برخی از پژوهش های قبلی نشان دادند که گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی با خیلی از تغییرات اولیه در جایگاهی که آن ها به خاطر حرکت کردن به پن گروهی در معرض قرار می گیرند، کشمکش می کنند. در طی این انتقال، گوساله های قرار گرفته به صورت انفرادی زمان کمتری را صرف خوردن می کنند و افزایش وزن کمتری نسبت به گوساله های قرار گرفته به صورت دوتایی دارند.

    اگر کمبود یادگیری ادامه یابد، سپس گاوها ممکن است نسبت به مواردی که اگر آن ها به طور اجتماعی در زمان گوساله بودن پرورش یافته بودند مشکل تر مدیریت بشوند. پژوهش برای پاسخ دادن به این سوال در حال انجام شدن است.

    برای سال های زیادی ما می دانیم که برخی شکل های جایگاه اجتماعی مصرف اولیه خوراک را بهبود می دهد و افزایش وزن قبل و بعد از شیرگیری را بهبود می دهد. این پژوهش جدید نشان می دهد که این به احتمال زیاد بخشی به خاطر گوساله های پرورش یافته به شکل اجتماعی است که یادگیرنده های بهتری می شوند و قادرند تا بهتر به تغییرات در محیط شان سازگار بشوند. گوساله ها حتی موقعی که ساده ترین “گروه ها” (یک جفت گوساله در یک پن گوساله دوتایی) استفاده می شوند این مزیت ها را نشان می دهند.