برچسب: مدیریت گاوداری

  • حل مشکل کاهش تولید شیر در گله (بخش دوم)

    حل مشکل کاهش تولید شیر در گله (بخش دوم)

    در قسمت دوم این مقاله به دلایل افت تولید شیر، ناتوانی در افزایش تولید شیر و شیردهی های کوتاه و پیک های نامناسب و راه های افزایش تولید شیر خواهیم پرداخت.

    ناتوانی در افزایش تولید شیر

    الف) وجود انگل های داخلی جدی متداول ترین دلیل این مشکل گله است، به ویژه در گاوهای شکم یک و شکم دو. بهداشت و پیش گیری از آلودگی بهترین ابزار کنترلی هستند. علائم دیگری که با این مشکل همزمان بروز می کنند شامل مدفوع شل و وزن تولدهای پایین یا گوساله های کوچکتر است.

    ب) جیره های پیش و پس از زایش را برای کمبود کلسیم یا پروتئین بررسی کنید.

    ج) شیوع گسترده ورم پستان بالینی یا تحت بالینی میتواند دلیل دیگری باشد، به ویژه اگر به وسیله میکروب هایی تولید شده باشند که توکسین تولید می کنند.

    د) مشکلات اندوکرینی و هورمونی، به ویژه در گاوهای شکم یک، نیز گاهی می توانند باعث بروز مشکلات فردی در دام ها شوند. سقط یا زایش پیش از موعد نیز ممکن است در این امر دخیل باشد.

    ه) تنش بیش از حد حاصل از مشکلات پیرامون زایش، لنگش، و عفونت ها ممکن است منجر به شرایطی شود که در آن دام ها 4/5 تا 18 کیلو شیر کمتری در زمان زایش تولید کنند.

    و) مسمومیت های حاصل از فلوئور، سایر مواد شیمیایی، و اندوتوکسین ها ممکن است به طور جدی شیر خروجی در زمان زایش را کاهش دهد و منجر به تولد گوساله های کوچکتر شود.

    کاهش های بیش از حد در شیر تولیدی

    الف) نرخ بالای ورم پستان بالینی یا تحت بالینی مکررترین دلیل کاهش تولید شیر است. بسته به عوامل مختلف، افت ناگهانی ممکن است به طور تدریجی یا دفعتا رخ دهد.

    ب) خوردن دانه های سمی، مایکوتوکسین ها، یا هر ماده ای که بشدت خوراک مصرفی را کم می کند نیز می تواند موجب افت ناگهانی و برجسته در شیر تولیدی شود. خوارک ها یا عواملی که در این رابطه متهم هستند عبارتند از دانه های سمی مثل بذر سرخس، میوه درخت بلوط، سیب ها، گاز سیلو، مقدار زیاد نیتروژن غیر پروتئینی (مثل اوره) در کنسانتره و مایکوتوکسین ها در علوفه یا غلات می باشند. لذا از راه های افزایش تولید شیر در گله توجه به این موضوع است

    ج) خورانیدن بیش از حد غلات و/یا مقادیر زیاد چربی، نشاسته، و کربوهیدرات های غیر ساختمانی در جیره می تواند عملکرد و متابولیسم شکمبه را مختل کند. برای بیشتر گاوها مقدار کنسانتره (مخلوط غلات) باید حداکثر 2/5 درصد وزن بدن باشد. ماده خشک کنسانتره به صورت درصدی از کل ماده خشک جیره نباید بیش از 55 تا 60 درصد ماده خشک برای گاوهای اوج شیردهی و 40 تا 50 درصد برای گاوهای متوسط شیر باشد.

    د) در برخی موارد نادر کمبود ویتامین B12 ممکن است دلیل افت تولید به ویژه در گاوهای پرتولیدی که ذخایر کبدی را تخلیه کرده اند باشد. تجویز 1 تا 6 میلیگیرم ویتامین B12 باید موجب ایجاد پاسخ ظرف 5 تا 10 روز گردد.

    ه) کمبودهای تغدیه ای یا عدم توازن های تغذیه ای ممکن است منجر به افت های شدید در تولید شود. جیره را بررسی کنید و علوفه را آزمایش کنید که این موضوع، یکی از راه های افزایش تولید شیر در گله است. در گله هایی که TMR خوراک می دهند باید جیره(ها) نمونه برداری شده و به آزمایشگاه فرستاده شوند. مواردی که علاوه بر موارد استاندارد باید آنالیز شوند شامل پروتئین محلول، چربی، خاکستر، و NDF میباشد.

    و) مشکلات عفونی و/یا بیماری ها می توانند موجب افت ناگهانی تولید شوند. گاوهایی که مشکلات عفونی دارند معمولا تب دارند و دمای بدنشان بیش از 39/4 خواهد بود. آغاز ناگهانی اسهال ایجاد شده بو سیله BVD، سالمونلا، اسهال خونی و سایر عوامل نیز می تواند موجب افت ناگهانی در شیر تولیدی می شود.

    و) کمبود آب مصرفی چه به دلیل مشکلات سیستمی و چه به دلیل مشکلات کیفی میتواند دلیل بالقوه باشد که حل این مشکل سبب افزایش تولید شیر می شود.

    ز) وقتی گاوها پس از پیک تولید یا در اواخر تولید به طور مناسبی تغذیه نشوند، به ویژه در گله هایی که چند TMR تغذیه می شود، می تواند چنین مشکلاتی بروز کند. افت های ناگهانی در تولید اغلب وقتی اتفاق می افتد که بین جیره ها 10 تا 15 درصد اختلاف از لحاظ ماده خشک کنسانتره وجود دارد.

    شیردهی های کوتاه

    الف) تجمع چربی میتواند در گاوهای بیش از حد چاق متضاد تولید شیر باشد. این مشکل اغلب زمانی بروز می کند که گاوهای اواسط یا اواخر شیردهی بیش از حد تغذیه می شوند. جیره ها باید طوری از لحاظ انرژی و پروتئین فرموله شوند که از اسکور گرفتن بیش از حد دام ها در این در این دوره ها پیش گیری شود که این موضوع هم یکی از راه های افزایش تولید شیر در گله است.

    ب) تغذیه کمتر از حد گاوها، بویژه انرژی یا یک جیره نامتوازن، یک دلیل عمده در گله های نامناسب تغذیه شده می باشد. افت های ناگهانی در تولید شیر نیز اغلب با این پدیده مشاهده می شود.

    ج) تخلیه ناکامل پستان به وسیله عملیات نامناسب شیردوشی نیز می تواند منجر به پیک های کمتر و شیردهی های کوتاه تر شود. شیردوشی باید ظرف نیم تا یک دقیقه پس از آماده سازی گاوها صورت پذیرد. وقتی گاوها اغلب خیلی زودتر از موعد برای شیردوشی آماده میشوند چنین مشکلاتی ممکن است بروز نماید. یک سیستم شیردوشی ناکارآمد، که نیازمند یک فرآیند شیردوشی بیش از 6 دقیقه به ازای هر راس باشد نیز می تواند مشکل ساز باشد که حل آن یکی از راه های افزایش تولید شیر در گله است. جدا کردن خرچنگی از پستان قبل از اتمام شیردوشی معمولا دلیل عمده ای نیست چرا که شخص باید حدودا نیم لیتر یا بیشتر شیر در پستان باقی بگذارد تا مشکلات پی آیند بوجود بیاید. استفاده (سواستفاده!) بیش از ظرفیت از مدخل های ورودی و خروجی و وجود لتاژ سرگردان ممکن است منجر به پیک های کمتر یا شیردهی های کوتاهتر شود.

    د) شیوع بالای ورم پستان بالینی یا تحت بالینی می تواند شیردهی را کوتاه کند.

    ه) دلیل اصلی مشکلات فردی گاوها خروج ضعیف شیر است. برخی گاوها نیازمند این هستند که برای تخلیه کامل شیر به طور ثانویه تحریک شوند. ولتاژ سرگردان، سرپستان های زخمی، و خلاء بیش از حد می تواند این مشکل را ایجاد کند.

    و) ممکن است مستعدکننده های ژنتیکی نیز در این امر دخیل باشند.

    افزایش تولید شیر در گله
    راه های افزایش تولید شیر در گله
  • محدودیت مصرف خوراک و ظرفیت شکمبه در تلیسه های جایگزین

    محدودیت مصرف خوراک و ظرفیت شکمبه در تلیسه های جایگزین

    محدودیت مصرف خوراک و ظرفیت شکمبه تلیسه های جایگزین


    محدودیت مصرف خوراک و ظرفیت شکمبه تلیسه یک راهکار مدیریتی برای کنترل رشد، ترکیب بدنی و هزینه در تلیسه ها می باشد. مقدار مدفوع تلیسه هایی که محدود تغذیه می شوند نسبت به تلیسه هایی که خوراک های پرفیبر و کم انرژی دریافت می کنند کاهش می یابد.  اما نکته منفی که باید در نظر گرفت تاثیر محدودیت مصرف خوراک بر  روی کاهش ظرفیت شکمبه است. به طور خلاصه ظرفیت شکمبه تلیسه هایی که 10-20 درصد کمتر از حد اشتها تغذیه می شوند کاهش می یابد.

    نکات کلیدی در امر تغذیه محدود تغذیه محدود تلیسه های جایگزین می تواند با کاهش میزان علوفه و در عین حال حفظ سایر مواد مغذی با جیره های پر علوفه و با غلظت انرژی کمتر صورت پذیرد. تلیسه با مصرف کنسانتره بیشتر و کاهش علوفه به رشد مورد مورد نظر میرسند و متخصصین تغذیه باید جیره را برای رسیدن به توازن پروتئین و انرژی مورد نیاز جهت رشد مورد نظر صورت پذیرد. مصرف خوراک تلیسه ها با روش محدود خوراک دادن : در آزمایشی که در دانشگاه ویسکانسین صورت گرفت پژوهشگران جیره ها را بر اساس جیره های مرسوم و بر پایه سطح علوفه بالا و براساس توصیه های  NRC 2001شامل 13.1 درصد پروتئین و 2.1 مگا کالری  ME تنظیم کردند. تلیسه با میانگین وزنی 450 کیلو گرم و افزایش وزن روزانه 870 گرم داشتند. برای تنظیم جیره هایی با محدودیت مصرف در تلیسه ها سویا و ذرت به جیره مصرف میشدند تا جیره ها از لحاظ انرژی و پروتئین یکسان باشند. برای محدودیت مصرف در تلیسه ها استفاده از 325 میلی گرم یونوفر لازولوسید به منظور 5% کاهش بیشتر در ماده خشک مصرفی بود. میزان خوراک مصرفی در جیره های در حد اشتها برابر: 10.350 گرم، در گروه دریافت کننده سویا و ذرت برابر 8.52 و در گروه دریافت کننده یونوفر 8.16 بود.

    رشد تلیسه ها و ظرفیت شکمبه در اولین شکم زایش: پس از تکمیل آزمایش 180 روزه تلیسه ها جیره های معمول دریافت کردند. تلیسه هایی که محدود تغذیه شدند 19.29 و تلیسه هایی که تغذیه معمولی داشتند 20.61 کیلو گرم ماده خشک مصرف می کردند.

    محدودیت مصرف خوراک و ظرفیت شکمبه تلیسه های جایگزین
    محدودیت مصرف خوراک و ظرفیت شکمبه تلیسه های جایگزین
  • بودجه زمانی گاو شیری

    بودجه زمانی گاو شیری

    بودجه زمانی یک گاو شیری

    چقدر از بودجه زمانی گاو شیری اطلاع دارید؟ چقدر از وضعیت استراحت دام های خود اطلاع دارید؟ آیا میدانید بر هم خوردن زمان استراحت و سایر فعالیت های آنها نقش بدی در رفتار و تولید شیر آنها دارد؟

    بودجه زمانی گاو شیری در  24 ساعت (جدول 1) نمایانگر پاسخ رفتاری گاو شیری به محیط اجتماعی و فیزیکی اطراف اوست. هرگونه تخطی از این معیارهای رفتاری بازتاب انحراف از رفتار طبیعی است و ممکن است به عنوان مبنایی برای تخمین ماده خشک مصرفی، عملکرد، سلامت و زیان های اقتصادی مرتبط با راهکارهای ناکارآمد مدیریتی باشد.

    جدول 1- بودجه زمانی 24 ساعته یک گاو شیری

    5 ساعت در روز برای خوردن

    12-14 ساعت در روز برای خوابیدن (استراحت کردن)

    2 تا 3 ساعت در روز برای ایستادن، پرسه زدن، راه رفتن و وقت تلف کردن

    نیم ساعت در روز برای آب نوشیدن

    20/5 تا 21/5 ساعت در روز کل زمان مورد نیاز

    2/5 تا 3/5 ساعت در روز شیردوش = 24 ساعت

    گاوهای شیری در فری استایل هایی با تراکم 100 درصد 3 تا 5 ساعت در روز صرف خوردن می کنند، که 9-14 وعده غذایی در روز مصرف می کنند. به علاوه، 7 تا 10 ساعت در روز نشخوار می کنند، تقریبا 30 دقیقه در روز صرف آب نوشیدن می کنند، 2-3 ساعت در روز خارج از بهاربند هستند به منظور شیردوشی و سایر اعمال مدیریتی و تقریبا به 10 تا 12 ساعت در روز برای خوابیدن نیاز دارند.

    3 نکته قابل توجه مدیریتی در مورد بودجه زمانی گاو شیری وجود دارد:

     1- تقریبا 70 درصد از وقت روزانه گاو صرف خورن و/یا استراحت کردن می شود، بنابراین نمی توانیم موجب بر هم زدن آن بشویم.

    2- در یک شبانه روز فقط 24 ساعت زمان وجود دارد!

    3- در نتیجه، گاو به طور میانگین فقط می تواند 2/5 تا 3/5 ساعت در روز خارج از بهاربند و دور از خوراک، آب و استال باشد. اگر گاو را مجبور کنیم که بیش از این مقدار خارج از بهاربند بماند، پس او باید از کارهای دیگر و رفتارهای دیگر خود دست بکشد- عمدتا خوراک خوردن و/یا خوابیدن. هر دامداری باید بداند که گاوهای او چند ساعت در روز خارج از فری استال هستند.

    اخیرا مشخص شده است که زمان سپری شده در بیرون از بهاربند در طول شیردوشی و نیز لنگش در تحت تاثیر قرار دادن بودجه زمانی روزانه گاو با هم اثر متقابل دارند. برای مثال، گاوهای با اسکور لنگش 3 (در مقیاس 1 تا 3) در استال های دارای تشک لاستیکی ممکن است تنها تقریبا 0/5 تا 1/5 ساعت در روز بیرون باشند و هنوز هم بتوانند نیازهای خود به 11-12 ساعت استراحت در روز را مرتفع کنند (بر اساس جدول 1). در مقابل، گاوهای سالم ( با اسکور لنگش 1) می توانند 2 تا بیش از 4 ساعت در روز خارج از بهاربند باشند و نیازهای استراحتی خود را نیز مرتفع کنند. در برخی موارد، تامین نیازها و بودجه های زمانی استراحت در گاوهای لنگ غیر ممکن می گردد. برای مثال، اگر تنها نیم ساعت در روز خارج از بهاربند باشند حقیقتا زمانی برای شیردوشی باقی نمی ماند (حتی با دوبار شیردوشی در روز).

    روش های متداول برهم زدن بودجه زمانی گاو شیری

    روش های متداول برهم زدن بودجه زمانی گاو شیری در دامداری ها به شرح زیر است:

    • بیش از حد ماندن در خارج از بهاربند (مثلا به منظور شیردوشی)
    • مخلوط کردن گاوهای شکم یک و شکم های بالاتر
    • تراکم بیش از حد که منجر به رقابت اضافی گردد
    • بیش از یک ساعت در روز در سربندهای سرآخور مقید شدن (مثلا در گاوهای تازه زا)
    • اقامت کوتاه مدت در بهاربند در طول دوره انتقال – یعنی آشفتگی اجتماعی
    • تحرک ناکافی
    • استال های غیر راحت با آسایش ناکافی
    • فراهمی ناکافی خوراک

    و این فهرست می تواند ادامه پیدا کند!

    درک بودجه زمانی گاو شیری به عنوان یک مفهوم کار ساده ای است. اما، اغلب دامداران سوال می کنند که آیا بیرون ماندن از بهاربند یا محل استراحت واقعا آن قدر برای گاو اهمیت دارد به گونه ای که بتوان آن را اندازه گیری کرد؟

    گاوداری
    بودجه زمانی گاو شیری در 24 ساعت

     

    در یک مطالعه فارمی موردی، اثر 3 در مقابل 6 ساعت در روز بیرون ماندن از بهاربند در گاوها بررسی شد. اندازه بهاربند در مقایسه با اندازه شیردوشی طوری تغییر یافت تا بتوان زمان بیرون ماندن دام برای شیردوشی را دستکاری کرد. مخلوطی از گاوهای شکم یک و چند شکم (به نسبت 30 به 70) و با تراکم 100 به مدت 2 هفته زیر نظر گرفته شدند. مطالعه نشان می دهد که گاوهایی که 3 ساعت در روز بیرون بودند در مقایسه با آنهایی که 6 ساعت در روز بیرون بودند، 2 ساعت در روز بیشتر استراحت کردند و 2/3 کیلوگرم شیر بیشتری در روز تولید کردند. به طور شگفت انگیزی گاوهای شکم یک، 4 ساعت در روز بیشتر استراحت کردند و 3/6 کیلوگرم شیر بیشتری تولید کردند. بنابراین به نظر می رسد که اثرات کوتاه مدتی از بودجه های زمانی بر شیر تولیدی وجود دارد که با تغییر در زمان استراحت مرتبط است.

    ناتوانی در تامین نیازهای زمانی گاو ممکن است اثرات بلند مدتی نیز بر سلامت دام داشته باشد، نظیر لنگش. در حقیقت، پیامدهای بلند مدت اقتصادی بودجه های زمانی آسیب دیده ممکن است خیلی بیشتر از تغییرات کوتاه مدت در شیر تولیدی باشد. به عنوان مثال برخی نشان دادند که شیوع لنگش در 53 بهاربند پرتولید در 50 گله گاو شیری به شدت با زمان بیرون ماندن از بهاربند مرتبط بوده است.

    حداقل کردن زمان بیرون ماندن از بهاربند، عامل کلیدی در بهینه کردن بودجه زمانی گاو شیری است. فراهم کردن نیازهای زمانی برای استراحت ممکن است منجر به تولید شیر بیشتر و وقوع کمتر لنگش گردد.

  • نوردهی برای تولید شیر بیشتر

    نوردهی برای تولید شیر بیشتر

    نوردهی برای تولید شیر بیشتر

    در این مقاله ما در مورد فرصت‌هایی بحث می‌کنیم که با تغییر نوردهی می‌توان تولید شیر را افزایش داد. این مقاله برخی از چالش‌های عملی کنترل روشنایی‌های روز-بلند یا روز-کوتاه برای گاوهای شیری و خشک را توضیح می‌دهد.

    روشنایی روز-بلند برای گاوهای شیرده

    اصطبلی که به خوبی نوردهی شده است کارایی تاسیسات، آسایش و امنیت را افزایش می‌دهد. به علاوه، تحقیقات نشان داده‌اند که تولید شیر می‌تواند با تغییر دادن روشنایی تنظیم شود. قرار دادن گاوها در معرض نور به مدت 16 تا 18ساعت در روز با روشنایی 15 تا 20 footcandle (واحدروشنایی برابر تابش نور در فوت مربع که هر فوت مربع برابر است با 930 سانتی متر مربع) به دنبال 6 تا 8 ساعت تاریکی تولید شیر را به اندازه 8 تا 10درصد افزایش می‌دهد. این الگوی نوردهی اغلب به عنوان نوردهی روز-بلند نامیده می‌شود.

    عوامل دیگری که باید در نظر گرفت

    پاسخ تولید شیر به افزایش نوردهی 2-4 هفته زمان می‌برد. این پاسخ تدریجی ولی پایدار و تکرار پذیر است. به طور کلی مطالعات نشان داده‌اند که افزایش در تولید شیر می‌تواند از 5 تا 16 درصد دامنه داشته باشد، ولی بیشتر موارد بین 8 تا 10 درصد بوده است.

    گاوهای شیرده‌ای که در معرض نوردهی روز-بلند قرار می‌گیرند نسبت به گاوهایی که در معرض نوردهی طبیعی هستند خوراک بیشتری مصرف می‌کنند. گاوها بیشتر می‌خورند چرا که آن‌ها در حال تولید کردن شیر بیشتر هستند – آن‌ها شیر بیشتر تولید نمی‌کنند بخاطر اینکه بیشتر می‌خورند! به عبارت دیگر، این گاوها اول، شیر بیشتر تولید می کنند و سپس خوراک بیشتری برای تامین نیازمندی‌هایشان مصرف می‌کنند.

    نوردهی مقدار پروتئین یا اجسام جامد شیر را تغییر نمی‌دهد. این برنامه تنها اندکی درصد چربی شیر را کاهش می‌دهد، اما افزایش در شیر تولیدی اثر کاهش چربی شیر و خوراک مصرفی بیشتر را جبران می‌کند.

    با این وجود، هیچ مزیتی در نوردهی 24  ساعته وجود ندارد. بدون یک دوره‌ی تاریکی گاوها قادر به تعیین طول روز نخواهند بود. تجربه نشان می‌دهد که 8-6 ساعت تاریکی یکنواخت لازم است تا گاوها به افزایش نوردهی پاسخ دهند.

    یک تصور غلط رایج این است که گاوها نیازمند یک روشنایی کم نور در شب هستند تا خوراک و آب را در هنگام تاریکی پیدا کنند. این درست نیست، چرا که آن‌ها می‌توانند راه خود را در تاریکی پیدا کنند. به هر حال، تعدادی لامپ برای مقاصد مدیریتی مورد نیاز است. لامپ‌های قرمز کم نور به نظر نمی‌رسد که درک گاو از تاریکی را بر هم بزنند. آویزان کردن لامپ‌های قرمز کم نور (7/5 واتی) به فواصل 6 تا 9 متری از هم و 3 متر از سطح زمین، نور کافی را برای مشاهده گاوها بدون بر هم زدن برنامه نوردهی آن‌ها فراهم می‌کند.

    برنامه نوردهی روز-کوتاه برای گاوهای خشک

    یک برنامه نوردهی روز-کوتاه برای گاوهای خشک مناسب تر است. گاوهایی که به طور مستمر در معرض نوردهی روز-بلند هستند به تدریج توانایی خود را در افزایش تولید شیر در پاسخ به روزهای بلند از دست می دهند. به نظر می رسد که برنامه نوردهی روز-کوتاه گاو را مجدداً تنظیم می کند تا به افزایش طول روز در شیردهی آینده پاسخ مناسب نشان بدهد. این بدان معنی است که گاوهای خشک نباید همان رژیم نوردهی را داشته باشند که گاوهای شیری دارند. محدود کردن گاوهای خشک به کمتر از 12 ساعت نوردهی در روز، تضمین می کند که آنها در شیردهی بعدی به افزایش در نوردهی پاسخ قابل قبولی بدهند. برخی مطالعات هم نشان میدهد که نوردهی روز-کوتاه در دوره خشکی باعث افزایش مقاومت دام و پستان به عفونت های جدید می شود.

    پاسخ به یک برنامه روز-کوتاه در دوره خشکی با اثرات فصل زایش بر روی تولید شیر نیز سازگار است. گاوهایی که در زمستان در نیمکره شمالی زمین زایمان می کنند، تولید شیر بیشتری نسبت به آن‌هایی که درتابستان زایمان می کنند، دارند.

    یک چالش بزرگ بر سر راه این نوع برنامه این است که اغلب، گاوهای شیری و خشک نزدیک هم در یک اصطبل قرار دارند. گاوهای شیرده می توانند در یک اصطبلی که نور خوبی دارد و به صورت طبیعی تهویه می شود نگهداری شوند ولی گاوهای خشک نیازمند اصطبل دیگری هستند که با فن تهویه شود و نیز به صورت مصنوعی تاریک گردد.

     دکتر احسان محجوبی26 اسفند 92

  • راهکارهای گروه‌بندی گاوها برای حداکثر کردن سود دامداری

    راهکارهای گروه‌بندی گاوها برای حداکثر کردن سود دامداری

    اجرای صحیح گروه‌بندی گاوها در دامداری می‌تواند هزینه‌های خوراک را کاهش دهد و عملکرد دام را بهبود دهد. همانطور که مرحله شیردهی پیش می‌رود گاوهای گله‌ی شما به طور متفاوتی به جیره‌ی غذایی واکنش نشان می‌دهند. گاوهای تازه‌زا باید جیره‌ای مصرف کنند که که شکمبه را پر نگه دارد و خوراک مصرفی را نیز تحریک نماید. اما همان جیره می‌تواند خوراک مصرفی گاوها در چند هفته پس از زایش و در اوج تولید شیر را کاهش دهد.

    در اوایل دوره شیردهی گاوهای پرتولید از جیره‌ای با خاصیت پرکنندگی کمتر و نشاسته بیشتر سود خواهند برد. ولی همین جیره اگر تا آخر دوره شیردهی داده شود می‌تواند منجر به چاقی دام و کاهش چربی شیر در اواسط تا اواخر دوره شیردهی شود. استفاده از «گروه نگهداری» می‌تواند تعداد دام‌های چاق را کاهش دهد و غلظت چربی شیر را نیز بهبود دهد.

    تغییر در طول دوره شیردهی

    در دوره پیرامون زایش تغییرات هورمونی باعث کاهش ماده خشک مصرفی می‌شود. ضمناً موبیلیزاسیون ذخایر بدنی و افزایش در NEFA آغاز می‌گردد. مقدار کم NEFA در واقع مفید است و منبعی از انرژی برای دام فراهم می‌کند. اما مقدار زیاد آن با بیماری‌های کبدی و تولیدمثلی همراه خواهد بود. همچنین می‌تواند اکسیداسیون را در کبد افزایش داده و در نهایت ماده خشک مصرفی را کاهش دهد. در ترکیب با این پدیده، منابع به شدت قابل تخمیر نشاسته مثل جو و گندم نیز می‌توانند اکسیداسیون کبدی را افزایش داده و در نهایت وضعیت را وخیم‌تر کنند.

    همانطور که شیردهی پیش می‌رود و NEFA در شیر دفع می‌شود، غلظت NEFA پلاسما کاهش یافته و خوراک مصرفی افزایش می‌یابد و حالا پر شدگی شکمبه مانعی بر سر راه خوراک مصرفی خواهد بود.

    همانطور که شیر تولیدی کاهش می‌یابد، گلوکز و انسولین پلاسما و نیز حساسیت (یا پاسخ گویی) بافت‌ها به انسولین نیز افزایش می‌یابد که همه‌ی این‌ها موجب تفکیک انرژی به سمت بافت‌های بدن می‌گردد. وقتی که ذخایر بدنی تجدید شدند، گاوها باید به «گروه نگهداری» منتقل شده و مقدار کمتری نشاسته و با قابلیت تخمیر پذیری کمتر دریافت کنند.

    جیره‌های گروه‌های مختلف

    خورانیدن جیره‌های متفاوت به گاوها در طول دوره شیردهی، مزایای زیادی دارد که ممکن است در ابتدا مشخص نباشد. بهبود سلامت دام مشخص‌ترین مزیت است، اما بسته به تعداد گاو چاق موجود در گله ممکن است زمان ببرد تا نتایج خوب آن مشخص گردد.

    برای اجتناب از خورانیدن اقلام لوکس به گاوهایی که نیازی به آن‌ها ندارند، خوراک‌های گران قیمت بایستی در جیره کم یا حذف شود. انتقال نشاسته از جیره‌های نگهداری به جیره‌های گاوهای پرتولید می‌تواند موجب افزایش خوراک مصرفی و شیر تولیدی شده و از اتلاف بیش از حد BCS در اوایل دوره کم کند.

    چه خوراکی را باید کِی بدهیم؟

    گاوهای خشک:

    تا حد تامین نیازهایشان به آنها خوراک دهید. از افزایش یا کاهش برجسته BCS در آنها اجتناب کنید. به طور ایده آل، گاوها باید با BCS 3 تا 5/3 وارد این گروه شوند و آن را تا هنگام خروج از این بهاربند حفظ کنند.

    گاوهای تازه زا:

    این دوره‌ای است که نیازمند بیشترین توجه است. گاوها برای تامین نیازمندی‌های پیش‌سازهای گلوکز و جلوگیری از موبیلیزاسیون بیش از حد ذخایر بدنی و حفظ پر شدگی شکمبه در این دوره باید جیره پرنشاسته/پرعلوفه در اختیار داشته باشند.

    غلظت نشاسته جیره از 22 تا 26 درصد ماده خشک مصرفی در این دوره را تشکیل می‌دهد. منابع به شدت قابل تخمیر نشاسته می‌تواند خوراک مصرفی را در این دوره از مرحله شیردهی کاهش دهد؛ پس مقدار وارد کردن آن‌ها در جیره را محدود نمایید. دانه ذرت آسیاب شده منبعی ایده‌آل از یک ماده‌ی نشاسته‌ای با قابلیت تخمیر پایین در شکمبه و قابلیت هضم بالا در کل دستگاه گوارش است که انتخابی بسیار مناسب برای این دوره است.

    بطور مداوم این گاوها را زیر نظر بگیرید و بر اساس وضعیت سلامتی، شیر تولیدی و میزان ولع آن‌ها به خوردن خوراک در هنگام خوراک‌ریزی ظرف 1 تا 2 هفته پس از زایش به گروه پر شیر منتقل نمایید. برخی از گاوها زمان بیشتری نیاز دارند تا از استرس دوره انتقال خارج شوند، لذا زمان بیشتری در اختیار آن‌ها قرار دهید.

    گروه پر شیر:

    در این مرحله از شیردهی با افزایش نشاسته در جیره و نشاسته حاصل از منابع سهل‌الهضم و نیز با کم کردن منابع علوفه ای و الیاف غیر علوفه می توان خوراک مصرفی و تولید شیر را افزایش داد. در این مرحله از شیردهی گاوها نیازمند جیره‌های پر نشاسته‌ای هستند و نه تنها به آن مقاومند بلکه به خوبی به این منابع سهل الهضم پاسخ می‌دهند.

    مقدار نشاسته جیره در این گروه بین 25 تا 30 درصد ماده خشک جیره است. وقتی جیره‌های با تخمیر پذیری بالا خورانیده می‌شوند، فضای آخور و مخلوط شدن بهینه خوراک و تحویل آن از اهمیت بیشتری برخوردار می‌گردد.

    وقتی گاوها به BCS 3 رسیدند و بیش از 150 روز از شیردهی آن‌ها گذشت باید آن‌ها را به «گروه نگهداری» منتقل کنیم. تعداد گاوهایی که باید جابجا شوند به وسیله فضای مورد نیاز برای تعداد گاوی که از بهاربند تازه‌زا می‌آیند تعیین می‌شود.

    گروه نگهداری:

    این گروه به معنی گروه گاوهای کم تولید نیست. گاوهای این گروه نیازمند جیره‌ای با نشاسته کمتر و الیاف بیشتر هستند. به طور کلی، گاوهای این گروه نیازهای کمتری نسبت به گروه پر شیر دارند و در نتیجه به جیره‌های پر علوفه مقاوم‌تر هستند. با این وجود، برای حفظ تولید شیر باید به این گروه منابع الیافی به شدت قابل هضم داده شود. غلظت نشاسته در این گروه از 18 تا 22 درصد ماده خشک دامنه خواهد داشت. برای رقیق کردن مقدار نشاسته جیره و نیز برای اجتناب از مقدار زیاد الیاف علوفه‌ای در جیره، می‌توان از منابع الیاف غیر علوفه‌ای استفاده کرد.

    از منابع نشاسته سهل‌الهضم برای این گروه به شدت اجتناب کنید. زیرا آن‌ها به شدت به کاهش چربی شیر حساس هستند. هدف از این جیره این است که انرژی مصرفی را به سمت تولید شیر و نه ذخایر بدنی سوق دهد.

    اگر شما تعداد محدودی بهاربند دارید، بهترین راه این است که یک گروه پرتولید و یک گروه نگهداری حتما داشته باشید. با وجود حضور گاوهای تازه‌زا در شرایطی که محدویت بهاربند وجود دارد، غلظت و قابلیت تخمیر نشاسته موجود در گروه‌های پر تولید برای گاوهای تازه‌زا مناسب نیست. ولی اگر ما BCS گاوها را به طور صحیحی در طول دوره شیردهی مدیریت کنیم، گاوهای تازه‌زا قادر خواهند بود تا انتقال به جیره‌ی شیردهی را بهتر تحمل کنند و دیگر یک بهاربند تازه‌زا به اندازه بهاربند نگهداری واجب نخواهد بود.

    دکتر احسان محجوبی 3 دی 93

  • شما چگونه TMR را به دام می‌دهید؟

    شما چگونه TMR را به دام می‌دهید؟

    شما چگونه TMR را به دام می‌دهید؟

    وقتی به دام خود خوراک TMR می‌دهید این به معنای آن نیست که دقیقاً آن چیزی که برآورد کرده‌اید و انتظار دارید گاو می‌خورد. بررسی منظم TMR گره‌های کار را برای به دست آوردن خوارک مصرفی و تولید شیر پایدار، باز می‌کند.

    این مقاله چکیده ای از بررسی دویست TMR در گله‌های آمریکاست که نکات قابل توجهی در مورد ارائه یک خوراک یکنواخت را گوشزد می‌کند. در زیر به چند مورد از اشتباهات متداول در زمان آماده کردن TMR اشاره می‌گردد.

     فیدر را بیش از حد پر نکنید!

    از بیش از حد پر کردن فیدر خودداری کنید. یکی از متدوال‌ترین اشتباهاتی که منجر به عدم یکنواختی TMR می‌شود، پر کردن بیش از حد فیدر می‌باشد. مواد مایع را در وسط فیدر بریزید، نه جلو و نه عقب.

    بیش از حد پر کردن فیدر موجب افزایش عدم یکنواختی و تنوع می‌گردد. در بیشتر مواقع وقتی که بتوانیم وزن فیدر بیش از حد پر شده را 10 تا 20 درصد کاهش دهیم عدم یکنواختی TMR به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد؛ که این امر به وسیله الک پنسیلوانیا (PSPS) تایید می‌شود. در کل، وقتی فیدر بیش از حد پر نمی‌شود تنوع و پراکندگی در مولفه‌های کلیدی جیره به نصف کاهش می‌یابد.

    علت کم کردن مقدار خوراک داخل فیدر این است که فیدر باید بار بیشتری را تحمل کند که اگر زمان مخلوط کردن هم افزایش داده شده باشد این امر می‌تواند یک مشکل دیگر را به مشکلات عدم یکنواختی اضافه نماید. شما باید خطر کاهش تولید و به مخاطره افتادن سلامت شکمبه را در برابر هزینه‌های بیشتر کارگری و سوخت را برای آماده‌سازی تعداد بیشتری TMR با حجم کمتر در فیدر بررسی کنید. متخصصان تغذیه و دامداران اغلب می‌گویند که وقتی که TMR یکنواخت تر است گاوهایشان عملکرد بهتری دارند.

    تیغه‌ها

    تیغه‌ها و مته‌های فرسوده، به ویژه در فیدرهای عمودی،  توانایی شما را در فرآیند علوفه‌های بلند و کاه به شدت کم می‌کند به طوری که TMR قابل جدا شدن تحویل گاو می‌دهد! تحقیقات نشان می‌دهد که هر چه فیدر فرسوده‌تر می‌شود زمان لازم برای به دست آوردن یک TMR یکنواخت بیشتر می‌شود. ولی در عمل و در سطح مزرعه با فرسوده شدن فیدر زمان مخلوط کردن تغییری نمی‌کند!!

    اکثر سازنده‌های فیدر توصیه می‌کنند که حداقل 2 تا 3 دقیقه بعد از افزودن آخرین ماده خوراکی به فیدر، فیدر کار کند. با این وجود بسیاری مواقع دیده شده که پس از افزودن آخرین قسمت خوراک به فیدر ( که معمولا ذرت سیلو شده یا مایعات است)، فیدر خاموش شده و بدون مخلوط کردن خوراک در آخور ریخته می‌شود.

     مایعات را به دقت در فیدر بریزید.

    افزودنی‌های مایع (آب، ملاس و…) بخش بسیار مهمی از حفظ یکنواختی TMR است. افزودن مایعات به جلوگیری از جدا کردن ذرات خوراک کمک می‌کند و می‌تواند برای وارد کردن مواد کم مصرفی مثل مواد معدنی یا افزودنی‌ها به کار رود. ولی عدم یکنواختی بسیار زیادی در فیدرهای افقی و حتی عمودی در هنگام افزودن مایعات به فیدرها مشاهده شده است.

    در یک دامداری به جای اینکه مایعات را در انتها بریزند در بین دو تیغه وسطی فیدر عمودی ریختند، پس از دو هفته افزایش 0.5 تا 1 کیلویی در تولید شیر مشاهده شد. مایعات حتما باید به قسمت میانی فیدر ریخته شود.

     از سیلو غافل نشوید.

    می‌دانیم که رطوبت و مواد مغذی سیلو از سمتی به سمت دیگر و از بالا به پایین سیلو متفاوت است. اندازه‌گیری مکرر رطوبت سیلو و تصحیح جیره بر اساس رطوبت سیلو بسیار مهم است. ولی این مطلب آشکار است که به سادگی نمی‌توان این عمل را انجام داد. لذا یک راهکار سه مرحله‌ای برای یکنواختی عرضه سیلو در TMR و اندازه‌گیری ترکیبات و ماده خشک آن در زیر پیشنهاد شده است.

    1- تنها سیلوی مورد نیاز برای همان وعده خوراک دادن را بتراشید.

    2- آن را به صورت یک توده‌ی مرکزی جمع کنید، به طوری که تنوع نمونه‌برداری کاسته شود.

    3- از قسمت مرکزی توده برای آنالیز رطوبت و مواد مغذی نمونه بردارید.

     زمان خوراک دادن

    در یک بررسی مزرعه‌ای در شمال آمریکا طی سه روز متوالی وضعیت خوراک دادن کنترل شد. در روز دوم به دلیل سردی بیش از حد هوا و روشن نشدن تراکتورها زمان خوراک دادن 2 ساعت به تعویق افتاد. صبح روز بعد مشاهده شد که مقدار زیادی باقیمانده دست نخورده خوراک در آخورها وجود داشت.

    تغذیه گروه‌های مختلف دام‌ها در همان ساعت‌هایی که هر روز صورت می‌گیرد، برای ثابت نگه داشتن خوراک مصرفی ضروری است. حتماً ایجاد برنامه‌ای برای کنترل زمان خوراک ریختن و نظارت بر صحت انجام این کار را در اولویت قرار دهید.

    بررسی TMR یک تاکتیک بسیار موفقیت آمیز برای کمک به دامداران برای عرضه یکنواخت‌تر خوراک است. بیشتر دامداران نیازمند  اصلاحات اندکی در برنامه‌ی خوراک‌دهی خود برای رسیدن به خوراک مصرفی و شیر بیشتر و گاوهای سالم‌تر هستند.

    دکتر احسان محجوبی
    برگرفته شده از نشریه Hoard’s Dairyman