برچسب: مخمر

  • تأثیر پروبیوتیک‌ها بر نرخ بهبود اسهال در گوساله‌های تازه متولد شده

    تأثیر پروبیوتیک‌ها بر نرخ بهبود اسهال در گوساله‌های تازه متولد شده

    تأثیر پروبیوتیک‌ها بر نرخ بهبود اسهال در گوساله‌های تازه متولد شده

    مقدمه

    اسهال یک بیماری گوارشی است و دلیل اصلی آن (صرف نظر از عوامل عفونی و غیرعفونی) بروز اختلال در تعادل میکروبی دستگاه گوارش است. اسهال همراه با مجموعه ای از ناهنجاری‌های متابولیکی، ایمیونولوژیکی و تغذیه ای رخ می‌دهد. در نتیجه این عوامل، ضعف و ناکارآمدی سیستم ایمنی و بروز نمونیا را خواهیم داشت. بیماری‌های تنفسی مسئول 21 درصد مرگ و میرها تا پیش از شیرگیری هستند.

    شایع‌ترین علل مرگ و میر گوساله

    درصد مرگ و میر ناشی از اسهال در نوزادان دام‌های مختلف از 20 تا 100 درصد متغیر است و بیشترین خطر مرگ در طول 4 هفته اول زندگی تخمین زده شد. مرگ و میر گوساله در این دوره را می‌توان بین مرگ و میر پری‌ناتال (مرده‌زایی پس از 270 روز بارداری – 24 ساعت پس از تولد) و مرگ و میر نئوناتال (مرگ بین 1 تا 28 روزگی) دسته‌بندی کرد. سخت‌زایی به ‍‎‌‌عنوان مهم‌ترین علت مرگ و میر پری‌ناتال همراه با کمبود اکسیژنی و تروما به‌دنبال سخت‌زایی و تا حد بسیار کمتری، مرگ داخل رحمی و دفع زودرس جفت گزارش شده است، در حالی‌که ذات الریه و اسهال شایع‌ترین علل مرگ و میر نئوناتال هستند. با این حال، در بیشتر موارد، علت مرگ و میر گوساله‌ها چند عاملی است که اغلب به دلیل ترکیبی از عوامل عفونی و مدیریت غیربهینه است.

    فلور میکروبی پس از تولد

    دوران ابتدایی تولد به‌عنوان یک دوره حیاتی برای رشد و توسعه دستگاه گوارش در گاو شناخته شده است.پس از تولد، نخستین چالش هجوم حجم گسترده ای از انواع میکروارگانیسم‌ها از محیط پیرامون به دستگاه گوارش است. تنظیم به موقع فلور دستگاه گوارش می‌تواند – تا حد معینی – خطر اسهال و مرگ را در گوساله‌ها کاهش دهد. در این مرحله با وارد کردن و جایگزین کردن تعداد زیادی از میکروارگانیسم‌های مفید به دستگاه گوارش می‌توان جمعیت میکروبی توانمندی برای مقابله با میکروب‌های بیماری‌زا به‌وجود آورد. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که گوساله‌ها بیشترین احتمال ابتلا به اسهال را بین 1 تا 15 روزگی دارند.

    بررسی تحقیقات

    در مطالعه‌ای گوساله ها به  4 گروه دریافت کننده باکتری‌های اسیدلاکتیک  (Lactococcus lactis subsp. lactisPediococcus pentosaceus, and Lactobacillus plantarum)، مخمر ( Saccharomyces cerevisiae)، باکتری‌های اسیدلاکتیک  + مخمر و گروه کنترل تقسیم شدند. افزایش وزن گروه‌های دریافت‌کننده باکتری‌های اسیدلاکتیک  + مخمر، باکتری‌های اسیدلاکتیک و گروه مخمر (به ترتیب 0.6، 0.6 و 0.61) بیشتر از گروه کنترل (0.47) بود. گروه کنترل (39%) دارای بالاترین میزان اسهال در بین تمام تیمارها (باکتری‌های اسیدلاکتیک + مخمر: 22%، باکتری‌های اسیدلاکتیک  : 28% و مخمر: 26%) بود.

    پروبیوتیک‌ها می‌توانند به تعادل ساختار جمعیت فلور روده در حیوانات، تولید مواد فعال بیولوژیکی در روده‌ها، افزایش فراوانی باکتری‌های مفید و کاهش فراوانی باکتری‌های بیماری‌زا کمک کنند. در این مطالعه، اثر ترکیبی باکتری‌های اسید لاکتیک و مخمر به‌طور قابل توجهی باعث افزایش فراوانی باکتری‌های مفید در روده گوساله شد. این نشان می‌دهد که پروبیوتیک‌های ترکیبی در گروه مخمر+ اسید لاکتیک نسبت به اسید لاکتیک یا مخمر تأثیر بهتری بر فلور روده گوساله‌ها داشتند. مداخلات پروبیوتیکی بلوغ جمعیت میکروبی روده را از طریق افزایش تنوع میکروبی افزایش می‌دهد، که می‌تواند توسعه سیستم گوارشی و ایمنی را افزایش داده و مقاومت به بیماری را ایجاد کند. نشان داده شد که پروبیوتیک‌ها فراوانی میکروفلور روده گوساله‌های مبتلا به اسهال را تنظیم می‌کنند که برای کاهش خطر اسهال گوساله‌ها مفید است.

    میکروبیولوژی

    در این مطالعه، باکتری‌های اصلی در میکروبیوم روده Firmicutes، Actinobacteria و Bacteroidetes بودند. تحقیقات قبلی نشان دادند که Firmicutes و Bacteroidetes برخی از گروه‌های میکروبی اصلی در فلور روده گوساله‌های سالم هستند. اکتینوباکتری‌ها در حفظ هموستاز روده، در تجزیه کربوهیدرات‌های مشتق شده از علوفه، التهاب و پاسخ‌های خود ایمنی بدن نش ایفا می‌کنند. در این تحقیق فراوانی اکتینوباکتری‌ها در گروه‌های باکتری‌های اسیدلاکتیک  و مخمر + باکتری‌های اسیدلاکتیک به طور معنی‌داری بیشتر از گروه های کنترل و مخمر بود. افزودن باکتری‌های ترکیبی اسید لاکتیک + مخمر و باکتری‌های اسید لاکتیک به تنهایی به طور معنی‌داری فراوانی اکتینوباکتری‌ها را در دستگاه روده افزایش داد.

    چهار جنس نسبتاً فراوان در میکروبیوتای روده Faecalibacterium، Collinsella، Blautia و Bifidobacterium بودند. بیفیدوباکتریوم یک سویه مفید است که به سطح مخاط روده می‌چسبد و به طور مؤثر ساختار فلور روده را بهبود می‌بخشد. در مطالعه‌ای دیگر خوکچه‌های مبتلا به اسهال به‌میزان قابل توجهی بیفیدوباکتریوم کمتری در مدفوع خود داشتند. در این مطالعه ثابت شد که مصرف پروبیوتیک‌ها تکثیر بیفیدوباکتریوم را تحریک می‌کند. به دلیل تهاجم و تخریب مخاط روده توسط باکتری‌های بیماری‌زا، گوساله‌های اسهالی قادر به جذب مؤثر مواد مغذی از طریق روده نیستند. این مواد مغذی به شکل اسهال دفع می‌شوند و رشد فکالی‌باکتریوم را در تعداد زیادی افزایش می‌دهند، که ممکن است توضیح دهنده مقدار زیاد فکالی‌باکتریوم در مدفوع گوساله‌های گروه کنترل باشد. در نهایت، Blautia یک باکتری ضد التهابی است که پروتئین باکتریواستاتیک تولید می‌کند و کلونیزاسیون توسط باکتری‌های بیماری‌زا را مهار می‌کند.

    Liu B, Wang C, Huasai S, Han A, Zhang J, He L, Aorigele C. Compound Probiotics Improve the Diarrhea Rate and Intestinal Microbiota of Newborn Calves. Animals (Basel). 2022 Jan 28;12(3):322. doi: 10.3390/ani12030322. PMID: 35158646; PMCID: PMC8833761.

    Probo M, Veronesi MC. Clinical Scoring Systems in the Newborn Calf: An Overview. Animals (Basel). 2022 Nov 3;12(21):3013.

    ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام

  • اهمیت مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه و مقایسه مخمر زنده و مخمر کشت شده

    اهمیت مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه و مقایسه مخمر زنده و مخمر کشت شده

    اهمیت مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه و مقایسه مخمر زنده و مخمر کشت شده:


    مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه جهت تخمیر تولید می شوند، اما معمولا با نام مخمر معرفی می شوند.

    مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه گونه ای از مخمر است که جهت تخمیر برای پخت نان، آبجو و شراب سازی استفاده می شود و یکی از معمولترین و مهمترین مواد افزودنی جهت خوراک دام محسوب می شود.

    مواد افزودنی خوراکی موادی هستند که ارزش تغذیه ای ندارند. این بدین معنی نیست که مواد افزودنی خوراکی جهت سلامتی حیوان ضروری نیستند، اما افزودنی های خوراکی می توانند استفاده از خوراک، مصرف خوراک، سلامت حیوان، تولید شیر، کیفیت شیر و ترکیب آنرا بهبود بخشند و در نتیجه موجب چند برابر شدن افزایش سود دامدار شوند.

    محصولات مخمر زنده:

    غالبا تفاوت و شباهتهایی بین محصولات مخمری و مخمر زنده وجود دارد، زیرا هر دوی آنها اغلب در بررسی ها به عنوان مخمر در نظر گرفته می شوند.

    محصولات مخمری در عملکرد متفاوت هستند و پاسخ و نتایج مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه کاملا با محصولات مخمری متفاوت می باشند.

    محصولات مخمر زنده شامل ساکارومایسس سرویزیه می باشد که می تواند عملکرد تخمیری شکمبه را بعد از کلونیزاسیون در شکمبه تغییر دهد.

    یکی از تاثیرات مخمر ساکارومایسس سرویزیه شامل دفع اکسیژن از شکمبه و آزادسازی فاکتورهای رشد و حذف رقابت پاتوژنها می باشد.

    بنابراین پاسخ به مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه بستگی به این دارد که این مخمر توانایی کلونیزه کردن را در شکمبه دارد یا نه.

    به گفته دکتر برادفورد از دانشگاه ایالتی کانزاس یکی دیگر از چالش های محصولات زنده ثبات آنها می باشد، زیرا طول مدت زمان و شرایط ذخیره سازی و ترکیبات پیش ماده آن میتواند عملکرد ساکارومایسس سرویزیه را تغییر دهد و نتیجه گیری ایشان این می باشد که پاسخ به همان مکمل زنده ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

    مخمر ساکارومایسس سرویزیه

    محصولات مخمری خشک شده:

    محصولات تخمیری در محیط تحت کشت رشد داده می شوند. محصولات تخمیری ساکارومایسس سرویزیه ترکیبی از اجزای مختلف می باشند.

    محصولات تخمیری ساکارومایسس سرویزیه حاوی اسید آمینه، پپتید، نوکلوتید و دیواره سلول مخمر و ترکیبات فنلی، فیتواسترول ها می باشند که به تنهایی و یا به طور ترکیبی می تواند به عنوان آنتی اکسیدان، محرک اشتها، محرک رشد و مهارکننده کلونیزاسیون پاتوژن باشد که در نتیجه مصرف خوراک و جلوگیری از نوسانات pH را افزایش می دهد. اما به صورت تخصصی بر روی پرزهای شکمبه و هضم فیبر و مصرف اکسیژن تاثیر آشکاری ندارند.

    با این حال محصولات سویه های ساکارومایسس سرویزیه از نظر عملکرد با هم برابر نیستند، کیفیت و انطباق محصول بستگی به نوع و فرآوری آن و استاندارد سازی کشت و شرایط رشد و شرایط خشک شدن دارد. مهم است که بر روی نتایج محصولات تخمیری به ویژه ساکارومایسس سرویزیه تمرکز کنید.

    فواید مخمر زنده و تاثیر آن بر روی گاو شیری:

    در تحقیق ما اثرات تغذیه ای دوزهای مختلف (0، 2، 4، 8 اونس ساکارومایسس سرویزیه/روز/راس دام) جهت بررسی تاثیر آن بر روی دوره شیردهی، مصرف خوراک، متابولیسم، مواد مغذی و ماکرومینرال و وضعیت ایمنی بدن انجام شد.

    تغذیه دامها با مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه در یک دوره موجب بهبود وضعیت ماده مغذی و ماکرومینرال ها و غلظت کلسیمی خون بعد از گوساله زایی و وضعیت ایمنی گاوها در طی روزهای اول پس از زایش شده بود، همچنین منجر به تولید شیر بیشتر و کاهش سلولهای سوماتیک شده بود. اما این سوال مطرح است که کدام دوز استفاده از ساکارومایسس سروزیه باید تغذیه شود؟

    در تحقیق ما مقدار 0 و 2 و 4 و 8 اونس در روز به ازای هر دام به صورت استفاده در TMR استفاده شده.

    میزان مصرف 5/0 گرم از مخمر در روز در شرایط عادی و میزان یک گرم در روز در شرایط استرس موجب افزایش تولید یک کیلوگرمی شیر به ازای هر گاو شده بود.

    مخمر ساکارومایسس سرویزیه

    در طی مطالعه دیگری این موضوع بررسی شد که آیا استفاده از دوزهای بالاتر ممکن است موجب افزایش تولید و بازده گاو شود.

    در همین تحقیق تولید شیر به میزان 10 پوند در روز به ازای 0 تا 12 اونس استفاده از افزودنی مخمر زنده افزایش یافت و دوزهای کمتر از میزان توصیه شده (5/0 تا 1 گرم در روز/راس دام) ممکن است تاثیر چشمگیری بر روی دام نداشته باشد و بهتر است در شرایط استرس و یا بیماری (افزایش سوماتیک سل کانت و یا کاهش غلظت کلسیمی خون و یا دمای بالا) از مخمر زنده به میزان 5/0 تا یک گرم استفاده شود.

    نکته دیگری که باید در نظر گرفته شود این است که هنگامی که دام با یک چالش همراه می باشد به طور مثال در گاوهای تازه زا که در بالانس منفی انرژی هستند و از یک سو دام نیاز به خوراک و کنستانتره بیشتر دارد و از سوی دیگر مستعد اسیدوز می باشد، افزودنی مخمر زنده میتواند به طور چشمگیری موجب عملکرد بهتر دام و کاهش ابتلا به بیماریهای متابولیکی و عفونی، افزایش تولید و چربی شیر، افزایش هضم فیبر و لاکتات و بهبود عملکرد شکمبه شود.

    همچنین در این تحقیق مشخص شد که میتوان مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه را به صورت مخلوط با مکمل در جیره غذایی دام قرار داد.

    در کل همچنین دوز استفاده از مخمر و پاسخ آن در بین گروههای گاوها بستگی به توانایی، ژنتیک، وضعیت سلامتی خود دام نیز دارد.

    در مجموع افزودن مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه به جیره گاوها به خصوص تازه زا میتواند مصرف خوراک، تولید و چربی شیر بهبود عملکرد شکمبه و سلامت دام شود، همچنین موجب افزایش سودآوری دامدار گردد.