برچسب: فول فت سویا

دانه سویا در تغذیه اسب

چندین سال است که دانه سویا و محصولات فرعی حاصل از آن جایگاه ویژه ای به عنوان منبع پروتئین در جیره خوراکی اسب ها دارند. علاوه بر افزودن پروتئین به خوراک، دانه های سویا مزایای دیگری دارند که آن ها را از دیگر منابع پروتئینی متمایز می کند. دانه سویا دارای مجموعه کاملی از اسیدهای آمینه است. در این میان لایزین  اسید آمینه مهم در تغذیه اسب می باشد که در آن وجود دارد. در ادامه به مزایای دانه سویا در تغذیه اسب می پردازیم.

کنجاله سویا

کنجاله سویا عمومی ترین شکل از سویا در خوراک اسب است. کنجاله سویا محصول فرعی استخراج روغن از دانه سویا می باشد. این محصول طی یکی از دو روش تولید روغن سویا که عبارتند از فشار و استخراج بوسیله حلال (این روش مرسوم تر است) حاصل می شود. کنجاله سویا همراه با پوسته دارای 44 درصد پروتئین و بدون پوسته حاوی 48 درصد پروتئین می باشد. هر دو نوع کنجاله های سویا با پوسته و بدون پوسته کمتر از 10 درصد روغن دارند.

فول فت سویا

دانه سویای فرآوری شده یا فول فت سویا به عنوان یک ماده غدائی مناسب از لحاظ انرژی و پروتئین جایگاه ویژه ای در تغذیه دام و طیور دارد. آزمایشات علمی و مزرعه ای بسیاری در خصوص تغذیه دانه سویا انجام شده است. دانه سویای خام به علت داشتن مواد ضد تغذیه ای برای تغذیه تک معده ای ها نظیر اسب مناسب نمی باشد. اما حرارت دادن دانه سویا سبب از بین رفتن مواد ضد تغذیه ای آن شده و دانه سویا (فول فت سویا) را به ماده خوراکی کاملی برای اسب هم از لحاظ انرژی و هم پروتئین تبدیل می کند.

مزایای فول فت سویای رست شده

بر اساس آزمایشات انجام شده نتایج نشان دادند که حرارت دادن دانه سویا موجب می شود که جذب لیزین از روده کوچک به حداکثر خود برسد. فول فت سویا در محتوی چربی دارای ۱ الی۳ درصد فسفولیپید است که موجب بهبود متابولیسم چربی ها و افزایش ارزش غذایی جیره می شود و همچنین محتوی 10/5-9/5 درصد اسید لینولئیک بوده که بیش از ۵۰ درصد کل روغن آن را شامل می‌شود. چنین میزان بالایی از اسید لینولئیک موجب برتری روغن سویا نسبت به تمامی چربی های حیوانی و بسیاری از روغن های گیاهی می‌شود .

دانه سویای فرآوری شده با روش Roasting  به عنوان یک ماده خوراکی مناسب از لحاظ انرژی و پروتئین، چربی های غیر اشباع امگا ۶ و آنتی اکسیدانت های طبیعی جایگاه ویژه ای در تغذیه اسب دارد. دانه سویا غنی از چربی است (۱۸ الی ۲۰ درصد) که می تواند به عنوان منبع خوبی از انرژی در جیره مورد استفاده قرار گیرد.

روغن موجود در سویای پرچرب علی رغم وجود مقادیر فراوانی از اسیدهای چرب غیراشباع، به طور نسبی در برابر اکسیداسیون مقاوم می‌باشد. در صورت انجام فرآوری مناسب و حصول اطمینان از تخریب آنزیم‌های لیپاز و لیپواکسیداز در محصول، به دلیل وجود آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی از قبیل انواع توکوفرول‌ها، ویتامین E و ایزوفلاونوئیدها، فول فت سوياي توليد شده دارای زمان نگهداری طولانی می‌باشد.

دانه خام سویا

درصورتی که می خواهید از دانه کامل و خام سویا در تغذیه اسب استفاده کنید بایستی به نکات زیر توجه نمایید. اسب ها نبایستی با دانه خام سویا تغذیه شوند. زیرا دانه خام آنزیمی دارد که همانند محدودکننده تریپسین عمل می کند. تریپسین آنزیمی است که در هضم بسیاری از پروتئین ها دخالت دارد. در صورتی که دانه سویا رُست شود یا بصورت کنجاله مورد استفاده قرار گیرد این بازدارنده از بین می رود. همانگونه که در بالا ذکر شد فرآوری دانه سویا بر روی کیفیت پروتئین آن تاثیری ندارد.

برخی از افرادی که با اسب ها در ارتباط هستند به پروتئین به چشم منبع انرژی نگاه می کنند. در حالی که راه های بسیار بهتر و ارزان تری برای تامین کالری در جیره وجود دارد. از این راه ها می توان به افزودن چربی و فیبر به جیره اشاره کرد.

تغذیه گاوهای شیری با فول فت سویای حرارت دیده و تاثیر آن بر روی تولید شیر گاوهای شیری

جیره با پروتئین بالا که حاوی انرژی بالایی نیز باشد می تواند به افزایش تولید انرژی و اسید آمینه های مورد نیاز برای تولید شیر بالا در ابتدای دوره شیرواری کمک بسزایی کند.

فول فت سویا محتوی 23% چربی و 40% پروتئین خام که 68% آن عبوری می باشد که یکی از بهترین منابع پروتئین و چربی برای گاوهای شیری می باشد.

اگر دانه سویا حرارت نبیند و رست نشود پروتئین آن به سادگی مورد استفاده میکروب های شکمبه قرار می گیرد.

به همین دلیل روش های مختلفی برای فرآوری دانه سویا به منظور کاهش تخریب پروتئین آن توسط میکروب های شکمبه وجود دارد. که فرآیند رست کردن یکی از بهترین گزینه ها برای فرآوری دانه سویا می باشد.

مطالعات نشان دادند  دام هایی که در جیره آنها فول فت سویای رست شده در مقایسه با کنجاله سویا و یا سویای خام استفاده شده بود توانسته بودند در دوره ابتدایی شیرواری شیر بیشتری را تولید کنند.

همچنین آزمایش های متعددی در محیط in vivo و in vitro بر روی دانه سویای حرارت دیده انجام شد.

بر اساس آزمایشات انجام شده نتایج نشان دادند که حرارت دادن دانه سویا موجب می شود که جذب لیزین از روده کوچک به حداکثر خود برسد.

هدف از این مطالعه مقایسه مقادیر مختلف سویا و همچنین ارزیابی فرآوری سویا در درجه حرارت های مختلف و بررسی تولید شیر در گاوهای شیری در دوره ابتدایی شیرواری می باشد.

جهت انجام این مطالعه تعداد 46 گاو هلشتاین از جیره 50% علوفه و 50% کنسانتره از روز 15 تا 119 پس از زایمان در سه گروه جیره حاوی فول فت سویای رست شده با نسبت 13%، فول فت سویای خام با نسبت 13% و کنجاله سویا 10% تقسیم بندی شدند.

برای افزایش میزان لیزین موجود در سویا، سویا را حرارت دادیم و آنرا مورد آزمایش قرار دادیم . پس از آن مشاهده کردیم که در گروهی که سویای حرارت دیده مورد استفاده قرار گرفته بود درصد جذب لیزین از روده کوچک به طور چشمگیری افزایش یافته بود.

نتایج این تحقیق نشان دادند که تغذیه گاوها با فول فت سویای رست شده موجب شد که تولید شیر 1/2 کیلوگرم/روز و FCM 0/5 واحد در مقایسه با دو گروه دیگر افزایش یابد.

By: M. A. FALDET and L. D. SATTER, US Dalry Forage Research center

Agricultural Research Service, USDA and Department of Dalry Science University of Wisconsin Madison, J Dairy Sci

جایگزینی سویای خام با سویای رست شده و افزایش تولید شیر در گاوهای هلشتاین

سویا منبع اصلی پروتئین برای گاوهای شیری می باشد، که عمدتا به صورت دانه سویا مورد استفاده قرار می گیرد و قابلیت تجزیه پذیری بالایی برای گاوهای شیری دارد (حدود 65% cp).

توجه به این موضوع مهم می باشد که استفاده از منابع پروتئینی می تواند پروتئین غیر قابل تجزیه( RUP) در شکمبه را افزایش دهد.

جایگزینی مواد پروتئینی جیره با مواد غذایی غیر قابل تجزیه در شکمبه که غنی از RUP می باشند، می تواند جریان متابولیسم اسیدآمینه را افزایش دهد.

مطالعات نشان دادند که جایگزینی سویا خام (RAW) با سویای رست شده (ROS) می تواند به طور چشمگیری میزان تولید شیر را افزایش دهد.

سویای رست شده می تواند اسیدآمینه را در قالب غیر قابل تجزیه در شکمبه و قابل جذب در روده عرضه کند که این امر می تواند تولید شیر را افزایش دهد.

با این حال تحقیقات کمی نیز اشاره به این موضوع داشتند که جواب مناسبی پس از استفاده از سویا در جیره دریافت نکرده اند، که این امر می تواند به عوامل متعددی از جمله مرحله شیردهی و یا میزان تولید شیر بستگی داشته باشد.

علاوه بر این، بهره وری مناسب فرآیند رست کردن سویا دقیقا به زمان و درجه حرارت رست کردن بستگی دارد.

حرارت بیش از حد می تواند هضم پروتئین و میزان در دسترس بودن اسید آمینه را در روده کوچک کاهش دهد.

بنابراین توجه به این امر بسیار مهم می باشد که میزان تجزیه پذیری پروتئین را در هنگام فرآیند حرارت دادن مد نظر قرار دهیم.

با این وجود، تاثیر منفی از استفاده فول فت سویای رست شده مشاهده و یا گزارش نشده است.

هدف از مطالعه حاضر بررسی جایگزین کردن سویای خام(RAW) با سویای رست شده(ROS) بر روی عملکرد گاوهای شیری می باشد.

علاوه بر این هدف دیگر بررسی سنتتیک تجزیه پروتئین از دو منبع سویا جهت ارزیابی موثر بودن فرآیند حرارتی جهت افزایش RUP می باشد.

فرضیه بر این می باشد که جایگزینی سویای خام با سویای رست شده از طریق افزایش اسید آمینه غیر قابل تجزیه در شکمبه، تجزیه پذیری آن در روده عملکرد گاوهای شیری و تولید شیر را افزایش می دهد.

جهت انجام این آزمایش دو گروه جداگانه طراحی شده بودند یک گروه سویای خام و گروه دیگر جایگزین کردن آن با سویای رست شده.

در آزمایش یک، تعداد 22 گاو (60±175 روز شیردهی) مورد آزمایش قرار گرفتند که سطح RAW و ROS تولید 7/3 % ماده خشک بود.

در آزمایش دو، تعداد 16 گاو (50±130 روز شیردهی) مورد آزمایش قرار گرفتند که سطح RAW یا ROS 11% ماده خشک بود.

در هر دوی آزمایشات سویای رست شده توانست تولید شیر را 1/1 کیلوگرم در روز بدون کاهش چربی و یا پروتئین شیر افزایش دهد.

در کل نتایج این تحقیق نشان داد که سویای رست شده نسبت به سویای خام توانست عملکرد گاو شیری و میزان تولید شیر آنرا بهبود بخشد.

By: Replacement of raw soybean with roasted soybean increase milk production in Holstein cows, 2017

اثر تراکم انرژی جیره در دوره کلوزآپ و جیره حاوی فول فت سویا بر روی عملکرد شیرواری و متابولیسم وضعیت هورمونی گاوهای شیری

این تحقیق به منظور بررسی جیره متراکم در دوره کلوز آپ و جیره حاوی فول فت سویا در طی 4 هفته اول بعد از زایمان بر روی مصرف خوراک، وزن بدن، وضعیت سوخت و سازی بدن و عملکرد گاو شیری انجام شد.

تعداد 57 گاو هلشتاین در شرایط برابر و مشابه و دوره خشکی 60 روزه و جیره استاندارد گاوهای خشک تا 21 روز بعد از زایمان در این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند.

جیره های متراکم شامل جیره با انرژی کم (LED, 1.25 Mcal/kg) ، با انرژی متوسط (MED, 1.41 Mcal/kg) و با انرژی زیاد (HED, 1.55 Mcal/kg) بودند و سطوح مختلف فول فت سویا در جیره دوره کلوز آپ و بعد از زایمان از0 kg/d (control, CON) or 1.5(TRT) kg/d .

تمام گاوها جیره غذایی گروه کنترل را از هفته 5 تا هفته 8 دریافت کردند. انرژی متراکم در جیره گاوهای دوره کلوز آپ از خود افزایش نشان داد، همچنین مصرف ماده خشک، وزن بدن و BCS نیز افزایش داشتند و در نتیجه بالانس انرژی در طی دوره بعد از زایمان بهبود یافته بود.

در مقایسه با گاوهای با جیره دارای تراکم انرژی کم گاوهای با تراکم بالا غلظت خون بالاتری در انسولین و گلوکز خون و کاهش NEFA را داشتند.

تولید شیر در دوره قبل از زایمان تحت تاثیر جیره های متراکم قرار نگرفت، اگرچه گاوهای دارای جیره با تراکم بالا حدود 2 Kg/d تولید شیرشان در مقایسه با گاوهای با جیره تراکم بالا و متوسط کمتر بود.

در دوره بعد از زایمان جیره حاوی فول فت سویا غلظت گلوکاگن خون را در طی 4 هفته اول شیرواری افزایش داد.

اثرات متقابل بین جیره متراکم قبل از زایمان و جیره حاوی فول فت سویا در دوره بعد از زایمان جهت بررسی غلظت انسولین خون، NEFA، بیلی روبین و آلبومین، گلوبولین و پروتئین کل بررسی شد.

در طی دوره اوایل شیرواری غلظت گلوبولین در گاوهای با جیره با تراکم متوسط و همچنین غلظت NEFA و بیلی روبین در گاوهای با جیره تراکم بالا از خود کاهش داشتند.

در مقایسه با گروه کنترل گروه TRT (حاوی جیره فول فت سویا) تولید شیر بالاتری داشتند همچنین (34.32 vs. 36.53 kg/d) و لاکتوز شیر (1.63 vs. 1.74 kg/d) و مواد جامد بدون چربی (2.98 vs. 3.18 kg/d) که وابسته به افزایش پروتئین شیر (1.11 vs. 1.17 kg/d) در طی 4 هفته اول شیرواری می باشد.

در مجموع در مقایسه با جیره غذایی حاوی تراکم انرژی بالا، تغذیه با جیره حاوی تراکم کم در طی دوره کلوز آپ و اوایل شیرواری تاثیر مثبت بر روی متابولیسم و تولید شیر در مقایسه با جیره حاوی تراکم پایین را داشتند.

همچنین جیره حاوی فول فت سویا در طول 4 هفته اول شیردهی اثرات مثبتی بر روی وضعیت متابولیک به ویژه در گروه با جیره حاوی تراکم متوسط و زیاد را داشتند و نتایج نشان دادند که تولید شیر با جیره حاوی فول فت سویا در دوره اوایل شیرواری افزایش داشت.

State Key Laboratory of Animal Nutrition, College of Animal Science and Technology, China Agricultural University, Beijing 100193, Chin By: Qian Zhang, Huawei Su, Fuwei Wang, Zhijun Cao, and Shengli LiJ. Dairy Sci