برچسب: روغن اسب

تغذیه اسب به منظور افزایش وزن

یکی از سوالاتی که عمدتا از سوی مالکین اسب ها پرسیده می شود اینست که چگونه می توان اسب لاغر را چاق کرد. در این مقاله به بررسی چگونگی تغذیه اسب به منظور افزایش وزن خواهیم پرداخت.

عوامل متعددی منجر به کاهش وزن اسب می گردند. این عوامل شامل مسائل مشکلات با سلامت اسب، مسائل مربوط به سن اسب و بالانس نبودن کالری و میزان انرژی دریافتی توسط اسب می باشد.

مسائل مرتبط با سلامت بدنی

در برخورد با اسب لاغر اولین مسئله پرداختن به شرایط سلامتی اسب می باشد. باید بررسی شود که آیا اسب از انگل، بیماری، درد مزمن، زخم معده و مشکلات دندانی رنج می برد یا خیر. در این راستا اولین اقدام ویزیت اسب توسط دامپزشک می باشد. در صورتی که کاهش وزن به علت مشکلاتی از این دست باشد اولین قدم در جهت افزایش وزن اسب ایجاد شرایط مناسب برای حفظ سلامت اسب است.

در این شرایط ممکن است که دامپزشک تشخیص دهد اسب با توجه به سن خود توانایی جویدن کافی علوفه با ساقه بلند را علیرغم دارا بودن دندان های سالم ندارد. علوفه دارای فیبر بالا می باشد. با افزایش سن، دندان ها قابلیت قبلی خود را در جویدن کامل علوفه از دست می دهند. همچنین افزایش سن موجب می شود که بازدهی دستگاه گوارش در هضم و جذب مواد خوراکی کاهش یابد. در نتیجه مواد مغذی موجود در  علوفه و مواد خوراکی  ممکن است به مقدار کامل توسط بدن جذب نگردد. بنابراین در این شرایط باید خوراک هایی به مصرف اسب برسد که مقادیر مواد خشبی و فیبری بالایی نداشته باشد و در عین حال بتواند نیازهای تغذیه ای اسب را در سنین بالا تامین کند.

حتی در شرایطی ممکن است در اثر افزایش سن، اسب توانایی مصرف علوفه را به میزان قبلی نداشته باشد. در این حالت می توان میزان مصرف خوراک های ویژه اسب های مسن را افزایش داد  و تا 7 کیلو در روز از این گونه خوراک ها در اختیار اسب قرار داد.

بیماری های مرتبط با کاهش وزن

بیماری هایی نظیر اسهال، کولیک و تب که دارای علامت هستند می توانند منجر به کاهش وزن شوند. اما بیماری هایی هم هستند که علامتی ندارند. در حالتی که هیچ تغییری در خوراک ایجاد نشده باشد و اسب کاهش وزن پیدا کرده باید عملکرد کبد و کلیه کنترل شده و عفونت های مزمن نیز مورد بررسی قرار گیرد.

همچنین وجود انگل در بدن اسب علاوه بر مصرف کالری خوراک مصرفی اسب، به مرور زمان به دستگاه گوارش اسب آسیب وارد کرده و میزان جذب مواد مغذی توسط دستگاه گوارش را کاهش می دهد.

مشکلات دندانی

مشکلات دندانی قابلیت خوردن خوراک را در اسب کاهش می دهند.  صاف نبودن دندان ها منجر به مشکلاتی در جویدن، شکستن و آسیاب کردن خوراک می شود. همچنین دندانی که عفونت داشته باشد به علت درد فراوان مانع از جویدن مطلوب توسط اسب می گردد. از علائم مشکلات دندانی بیرون ریختن خوراک در هنگام جویدن از دهان، تنفس مشکل دار، ناآرام بودن اسب با دهنه و وجود دانه های غلات و تکه های علوفه در مدفوع می باشد.

بالانس نبودن انرژی خوراک

در بسیاری موارد دلیل اینکه اسب کمبود وزن دارد اینست که به میزان کافی انرژی دریافت نمی کند. بنابراین در این موارد بایستی تغذیه به منظور افزایش وزن انجام شود. در مرحله اول باید وزن فعلی اسب و میزان وزنی که باید اضافه شود را محاسبه نمایید.

روش محاسبه وزن اسب با متر معمولی

با استفاده از محیط و طول بدن

1. ابتدا متر را روی پشت اسب، دقیقا در انتهای یال هایش قرار داده و از زیر سینه اسب به سمت دیگر آن بکشید (اندازه گیری محیط دور سینه اسب). سر دیگر متر را از انتهای شیار بین دو کتف عبور دادخ و در انتهای یال ها به سر دیگر رسانده و عدد را به سانتی متر یا اینچ بخوانید.
2. متر را از نقطه جلوی کتف و زیر  گردن اسب تا انتهای کفل اسب بکشید (این کار را به کمک فرد دیگری انجام دهید). با این کار طول بدن اسب به دست می آید.
3. اعداد به دست آمده را در فرمول های زیر وارد کنید.

Length: طول

Grith: محیط

 

با استفاده از محیط

نسبت مشخصی بین وزن اسب و این سه فاکتور وجود دارد که در همه نژاد ها تقریبا ثابت است. در اینجا وزن اسب در تناسب با دور سینه (در ناحیه تن گاه و پشت جدو گاه ) نشان داده شده است.

دور سینه(سانتیمتر)   وزن بدن(کیلوگرم)

80                                45
90                                70
100                              90
110                               120
120                               150
130                               185
140                               230
150                               285
160                               345
170                               410
180                               475
190                               545
200                               615

توجه: اندازه ها برای مادیان های 11-8 ماهه آبستن د راعداد 1/02 ، 1/06 ، 1/11 و 1/17 باید ضرب شود.

محاسبه میزان وزنی که اسب بایستی داشته باشد

برای تشخیص اینکه اسب باید چه وزنی داشته باشد نیاز به تخمین امتیاز شرایط بدنی  (Body Condition Score) می باشد. عموماً اغلب اسب ها باید دارای امتیاز بدنی 6-5 باشند. مادیان های آبستن بایستی امتیاز بدنی 7-5 داشته باشند. در امتیاز بدنی 5، زمانی که به اسب از روبرو و بصورت مایل به اسب نگاه می کنید نباید دنده های اسب را ببینید، ولی زمانی که به بالای شکم دست می کشید دنده ها را به راحتی احساس می کنید.

در تمامی امتیازات بدنی پایین تر از 5، یک اسب 500 کیلوگرمی نیاز به افزایش وزن 22-20 کیلوگرمی دارد. هر 0/5 کیلو اضافه وزن هم نیاز به حدود 9000-8000 کیلوکالری انرژی بالاتر از نیاز روزانه اسب دارد. برای مثال برای افزایش امتیاز بدنی از 4 به 5، نیاز به 20 کیلوگرم افزایش وزن وجود دارد. برای 20 کیلوگرم افزایش وزن نیز تقریباً 380000 کیلوکالری انرژی نیاز است. کاملا واضح است که این میزان از انرژی را در یک روز نمی توان تامین کرد. بهترین و سالم ترین راه اقزایش وزن بصورت آهسته است. بنابراین در این مثال حداقل 90 روز زمان نیاز است تا این افزایش وزن 20 کیلویی صورت گیرد. افزایش وزن 20 کیلویی در 90 روز یعنی  0/22 گرم افزایش وزن روزانه، که هدفی قابل دستیابی و بی خطر برای اسب است.

افزودن 4500 کیلوکالری در روز علاوه بر خوراک روزانه می تواند افزایش وزن 0/22 گرم روزانه را تامین نماید. برای این منظور می توان یک کیلو کنسانتره ( با انرژی 3000 کیلوکالری) و یک کیلو یونجه اضافی (با انرژی تقریبی 1800 کیلوکالری) در روز استفاده کرد.

باید به این نکته توجه داشت که هر گونه تغییری در تمامی اسب ها بایستی به آرامی و به تدریج صورت گیرد تا احتمال بروز مشکلات گوارشی کاهش یابد.

خوراک های افزایش دهنده وزن

علوفه

برای باقی ماندن اسب در سلامت کامل بایستی 3-2 درصد وزن بدن خود را در روز خوراک بخورد. از این میزان حداقل 2- 1/5 وزن بدن بایستی علوفه باشد. یعنی یک اسب 450 کیلویی برای نیازهای پایه ای بدن خود  در روز بایستی 9 کیلو علوفه مصرف کند. برای افزایش وزن باید علاوه بر این میزان علوفه مصرف کند. برای افزایش وزن می توان تا 2/5 درصد وزن بدن نیز مصرف علوفه را افزایش داد.

کیفیت علوفه هم دارای اهمیت است. اگر کیفیت علوفه پایین باشد معده اسب پر می شود در حالی که هیچ کالری بیشتری را مصرف نکرده است. یونجه نسبت به سایر علوفه ها دارای مقادیر پروتئین و انرژی بالاتر ی است که این علوفه را برای افزایش وزن در اسب ها  مناسب می کند.

یکی دیگر از منابع فیبری مطلوب تفاله چغندر است. تفاله چغندر هم مانند علوفه های با کیفیت انرژ قابل هضم بالایی دارد. مصرف تفاله بایستی به آرامی صورت گیرد و نهایتا تا 0/5 درصد وزن بدن اسب در روز مصرف شود. اگرچه تفاله چغندر منبع کالری مطلوبی است ولی منبع پروتئینی مطلوبی نمی باشد. همچنین تفاله چغندر مواد ویتامینه و معدنی پایینی هم دارد. بنابراین بهتر است به خوراک اسب افزوده گردد و نه اینکه جایگزین خوراک های دیگر شود.

منابع با چربی بالا چربی

علوفه بخش اصلی و اساسی خوراک اسب را تشکیل می دهد. ولی خوراک با تراکم بالای انرژی محسوب نمی شود و میزان مصرف آن در روز برای اسب محدودیت دارد. اگر اسب شما تمام نیاز خور به علوفه را مصرف می کند و کماکان پس از چند هفته افزایش وزن نداشته است، زمان آن رسیده که منابع انرژی بیشتری به جیره افزوده شود.

بی خطرترین راه برای افزایش انرژی در جیره خوراکی اسب ها افزایش میزان چربی در جیره است. کربوهیدرات ها و پروتئین ها به ازای هز گرم 4 کالری انرژی دارند، در حالی که چربی ها به ازای هر گرم 9 کالری انرژی آزاد می کنند. در صورتی که چربی به آزامی به جیره افزوده شود می توان مقادیر بالاتر چربی را در خوراک گنجاند. در همین حال افزودن روغن ها از افزایش نشاسته مصرفی  و بالا رفتن ناگهانی قند و انسولین خون که با مصرف بالای کنسانتره ایجاد می شود جلوگیری می نماید.

برای این منظور محصولات کنسانتره ای وجود دارد که بدون افزایش نشانسته و با تامین انرژی، پروتئین، مواد معدنی و ویتامینه منجر به افزایش وزن در اسب شما می گردد.

روغن

یکی از ساده ترین و ارزان ترین راه های افزودن چربی به جیره خوراکی مصرف روغن های گیاهی و افزودن آن به کنسانتره مصرفی روزانه است. روغن ذرت برای اغلب اسب ها بسیار خوشخوراک است. همچنین روغن کانولا، آفتابگردان و سابر روغن ها را می توان برای افزایش وزن استفاده کرد. با این حال باید در نظر داشت که نسبت امگا-3 به امگا-6 در خوراک اسب بایستی کنترل شود تا مانع از مشکلات بعدی ناشی از افزایش امگا-6 در جیره گردد. برای این منظور بهترین منبع روغنی که علاوه بر مزایای مربوط به افزایش وزن مشکلات جانبی ایجاد نکرده و نسبت بالایی از امگا3- به امگا-6 دارد روغن کتان است.

همچون سایر مواد خوراکی اضافه کردن روغن به جیره باید به آهستگی صورت گیرد. با 50 سی سی در هفته اول شروع کنید و هر هفته 50 سی سی به مقدار مصرف بیافزایید. بیشترین مقدار مصرف نهایتا 400 سی سی در روز برای یک اسب 500 کیلویی می باشد. در صورتی که مقدار مصرف روزانه را خیلی سریع بالا ببرید منجر به اسهال و وجود چربی زیاد در مدفوع می گردد.

کنسانتره

غلات و کنسانتره های مبتنی بر قندها و کربوهیدرات ها از خوراک های با کالری بالا هستند که از گذشته در جیره اسب های لاغر به خصوص اسب های با فعالیت ورزشی بالا استفاده می شوند. البته خوراک های با نشاسته بالا در صورتی که در مقادیر بالا مصرف شوند می توانند مشکلاتی را برای اسب ایجاد نمایند. زمانی که اسب مقادیر بالایی از نشاسته را در یک وعده مصرف کند این نشاسته در معده و روده باریک شکسته شده، مقدار اضافی آن به بخش تخمیری انتهای دستگاه گوارش می رسد. در این بخش باعث افزایش اسیدیته و بر هم زدن تعادل جمعیت میکروبی می شود. این امر علاوه بر کاهش دادن تخمیر مواد فیبری علوفه می تواند منجر به کولیک و لمینیتیس گردد. البته باید توجه داشت که برخی اسب ها نسبت به سایرین نسبت به نشاسته حساسیت بیشتری دارند.

هیچگاه در هر وعده بیشتر از 0/5 درصد از وزن بدن اسب را به کنسانتره اختصاص ندهید. برای مثال برای یک اسب 450 کیلویی در هر وعده بیشتر از 2/5 کیلوگرم کنسانتره ندهید. در صورتی که اسب شما خیلی لاغر است یا فعالیت ورزشی سنگین دارد، وعده های خوراک را افزایش داده و در هر وعده حداکثر 0/5 درصد وزن بدن را کنسانتره بدهید.

بدون در نظر گرفتن روغن و کنسانتره مصرفی همیشه 2- 1/5 درصد از وزن بدن اسبتان را در روز به علوفه اختصاص دهید. مصرف علوفه به این میزان در روز برای عملکرد مطلوب دستگاه گوارش ضروری است.

 

 

استفاده از روغن در تغذیه اسب

در سال های اخیر مالکین اسب ها و دامپزشکان استفاده از روغن در تغذیه اسب ها و پونی ها را مورد توجه قرار داده اند. روغن در علوفه بسیار ناچیز است و منبع مفیدی از روغن در تغذیه به حساب نمی آید. با این حال نقش مثبت علوفه در تغذیه اسب ها غیر قابل انکار است. باید به این مورد توجه داشت که با استفاده از جیره های پر روغن اسب هایی که از جیره های پر از غلات استفاده می کنند از دردهای عضلانی رهایی  می شوند.

در حال حاضر مزایای روغن توسط اغلب سوارکاران و مربیان پذیرفته شده است. در عین حال متخصصین علم تغذیه بر روی نوع روغن مورد استفاده در خوراک مطالعه می کنند. محققان تمرکز خود را بر روی دو خانواده اصلی از اسیدهای چرب غیر اشباع زنجیر بلند (PUFA) قرار داده اند. این اسیدهای چرب عبارتند از: امگا-3 و امگا-6. خانواده امگا-3 از آلفا-لینولنیک اسید (ALA) و خانواده امگا-6 از از لینولئیک اسید (LA) مشتق می شوند.

واژه امگا-3 در واقع به محل قرارگیری اولین پیوند دوگانه در زنجیره ارتباط دارد. به این مفهوم که اولین پیوند بر روی کربن شماره 3 زنجیره قرار دارد. روغن های موجود در آبزیان از نظر زنجیره های بلندتر امگا-3 نظیر ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) که به ترتیب 20 و 22 کربن دارند غنی تر هستند. آلفا-لینولئیک اسید که دارای 18 کربن است. این اسید چرب در منابع گیاهی نظیر کتان، سویا و کانولا یافت می شود. آلفا-لینولئیک اسید و لینولئیک اسید که در بدن موجودات بسیار مورد استفاده قرار می گیرند  توسط خود بدن ساخته نشده و باید از طریق خوراک ها تامین شوند. این ترکیبات  به عنوان اسیدهای چرب ضروری شناخته می شوند.

شکل1: ساختار اسیدهای چرب امگا-3 (EPA، DHA، ALA)

اسیدهای چرب امگا-3

مهمترین اسیدهای چرب خانواده امگا-3 عبارتند از: ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA)، دکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) و آلفا-لینولنیک اسید (ALA).  ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) در ماهی های آب سرد به وفور یافت می شود. این ماهیان از عمده مصرف کنندگان جلبک هایی هستند که تولید کننده EPA و DHA هستند. از سوی دیگر آلفا-لینولنیک اسید (ALA) بطور عمده در گیاهان برگدار و بذر کتان یافت می شود.

اسیدهای چرب امگا-6

اولین منبع اسیدهای چرب امگا-6 در جیره های خوراکی لینولئیک اسید (LA) است. این اسید چرب از روغن بذور و دانه غلات مشتق می شود. روغن ذرت، آفتابگردان و بذر گلرنگ محتوی مقادیر فروانی از لینولئیک اسید هستند. آراکیدونیک اسید یکی از فراورده های واسطه در متابولیسم لینولئیک اسید (LA) است که به چندین سایتوکاین تبدیل می شود. این سایتوکاین ها در واقع نقش التهابی دارند.

شکل2: ساختار اسیدهای چرب امگا-6 (LA و AA)

نسبت امگا-3 به امگا-6

برای اینکه امگا-3 و امگا-6 بهترین اثر خود را در بدن بگذارند باید تعادل این دو خانواده در بدن بطور متعادل حفظ شود. بیشترین تفاوت عملکرد زیستی بین اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 در بدن با نقش آن ها در پیش سازهای التهابی و واسطه های ایمنی است. برای مثال هر اسید چربی برای تولید و توزیع پروستاگلندین ها در بدن ضروری است. پروستاگلاندین‌ها یکی از مهمترین واسطه های التهاب می باشند و مهار ساخت آن ها توسط داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی  موجب کاهش التهاب می شود. اثر پروستاگلندین هایی که در اثر مصرف روغن های امگا-3 و امگا-6 تولید می شوند دارای فرایندهای التهابی متفاوتی هستند.

مصرف اسیدهای چرب امگا-3 (EPA و DHA)   دسته ای از ترکیبات التهابی را ایجاد می کنند که پاسخ خفیف تری در بدن ایجاد می کنند. در حالی که با مصرف اسیدهای چرب امگا-6 ترکیباتی با تاثیر قوی و نشانه های بیشتر در بدن تولید می شود. در واقع می توان گفت پاسخ التهابی ایجاد شده از سایتوکاین ها و پروستاگلندین هایی که در اثر مصرف امگا-3 تولید می شونددر مقایسه با سایتوکاین و پروستاگلندین هایی که در اثر مصرف امگا-6 تولید می شوند متعادل تر هستند. بطور کلی به سایتوکاین و پروستاگلندین های تولید شده از مصرف امگا-6 ترکیبات تولید کننده التهاب (التهابی) گفته می شود.

شکل3: مسیر بیوشیمیایی متابولیسم امگا-6 و امگا-3 در تولید سایتوکاین ها و پروستاگلندین ها

دانشمندان تاکنون نسبت بهینه امگا-3 به امگا-6 را برای تمام گونه های اسب و سنین مختلف را مشخص نکرده اند. با این حال نسبت 2تا4 (امگا3) به 1 (امگا6) مناسب است.

مواد خوراکی جیره ها مقادیر مختلفی از امگا-3 و امگا-6 دارند. جیره طبیعی اسب ها  (در صورتی که فقط علوفه باشد) مقادیر امگا-3 بالاتری دارد. در حالی که در جیره های متشکل از علوفه و غلات این مقدار کاهش می یابد. غلات فراوری شده امگا-6 بالاتری نسبت به علوفه دارند.

در اسب های ورزشی و مسابقه ای اغلب از مکمل های روغنی جهت تامین نیازهای انرژی در جیره استفاده می شود. روغن ذرت یکی از پر مصرف ترین روغن های مورد استفاده در جیره اسب هاست. همچنین روغن های آفتابگردان، کانولا و گلرنگ که همه این روغن ها از نظر امگا-6 بسیار غنی هستند.استفاده از این روغن ها به همراه جیره های غنی از غلات منجر به ایجاد مقادیر مازاد امگا-6 شده و تعادل امگا-3:امگا-6 را بر هم می زند. این امر منجر به تعادل غیر مفید این اسیدهای چرب می گردد. چنین جیره هایی به اندازه جیره های مملو از مواد غنی اسیدهای چرب امگا-3 مفید نیستند.

میزان و نسبت اسیدهای چرب در مواد خوراکی اسب ها

نام ماده غذایی	درصد امگا-3	درصد امگا-6	نسبت امگا-6 : امگا-3
مرتع	1.8	0.6	0.3 : 1
علوفه گراس	1.0	0.3	0.3 : 1
یونجه	0.5	0.4	0.7 : 1
جو دو سر	0.1	2.4	19.5 : 1
ذرت	0.03	1.9	55 : 1
Barley	0.1	1.1	9.1 : 1
سبوس برنج	0.2	6.6	37 : 1
سبوس گندم	0.2	2.1	11.6 : 1
تخم گل آفتابگردان	0.13	27.1	206 : 1
فول فت سویا	1.4	9.8	7.2 : 1
کنجاله سویا	0.1	1.0	7.2 : 1
لوبیا	0.7	1.5	2 : 1
باقلا	0.1	0.9	12.8 : 1
کنجاله نارگیل	0	0.2
کنجاله کانولا	1.1	2.2	2.0 : 1
تفاله چغندر	0.04	0.2	5.8 : 1
دانه سویا	0.2	1.1	7.2 : 1
عصاره مالت	0.2	2.2	9.3 : 1
Dried Distillers Grains (maize)	0.1	3.8	55.4 : 1
دانه کامل کتان	19.1	5.6	0.3 : 1
کنجاله کتان	4.5	1.3	0.3 : 1
روغن نارگیل	0.1	2.0	20 : 1
روغن کبد ماهی	24.5	2.0	0.1 : 1
روغن کانولا	9.8	19.5	2 : 1
روغن سویا	7.2	51.7	7.2 : 1
روغن آفتابگردان	0.3	60.5	206: 1
روغن ذرت	0.9	55	55 : 1
روغن زیتون	0.7	10.8	15.7 : 1
روغن کتان	57.4	13.9	0.24 : 1

سودمندی تولیدمثلی اسیدهای چرب امگا-3

اثرات مفید امگا-3 در تولیدمثل فراوان هستند. سیلمی های تغذیه شده با EPA و DHA افزایش چشمگیری در تعداد اسپرم های طبیعی و افزایش تراکم اسپرم نشان داده اند. اثرات مثبت امگا-3 بر تحرک و طول عمر اسپرم نیز تایید شده است. تغذیه مادیان آبستن با DHA و EPA مزایایی برای نمو جنین دارد.  با توجه به نقشی جفت در ارسال EPA و DHA به دستگاه عصبی جنین، امگا-3 در جیره مفید می باشد. همچنین امگا-3 در شیر مادیان وارد می شود و به مصرف کره می رسد. مادیان هایی که مقادیر بالایی از امگا-3 و امگا-6 در جیره را مصرف می کنند کلستروم (آغوز) غنی تری تولید می کنند. تحقیقات نشان داده است کره هایی که مادرشان امگا-3 مصرف می کند نیز دارای سیستم ایمنی قوی تری هستند. یافته های دیگر نشان می دهد مصرف امگا-3 برای مادیان های دارای سابقه سقط جنین مفید می باشد.

سودمندی مفصلی و ضد التهابی اسیدهای چرب امگا-3

بیشترین سودمندی اسیدهای چرب امگا-3 در زمینه سلامت مفاصل است. این مسئله با توجه به نقشی است که اسیدهای چرب امگا-3 در کاهش پاسخ التهابی ایفا می کند. ارتباط بین امگا-3 و کاهش التهاب مفصل در انسان و سایر حیوانات اثبات شده است. اسب های ورزشی بهترین کاندیدا برای مصرف اسیدهای چرب امگا-3 هستند. اسب های ورزشی در جیره خوراکی خود مقادیر بسیار بالایی از غلات را جهت حفظ شرایط بدنی مصرف می کنند. غلات مصرف شده توسط اسب های ورزشی دارای مقادیر بالایی از امگا-6 هستند. دانشمندان در حال حاضر در حال انجام تحقیقاتی هستند که مقدار دقیق دوز مصرفی EPA و DHA را برای کاهش علائم خونریزی ریوی ناشی از تمرینات، التهاب ریوی و تحریک مفصلی مشخص کنند.

امگا-3 همچنین نقش تسکین دهنده در زخم معده دارد. بنابراین اسب هایی که از امگا-3 استفاده می کنند کمتر به زخم معده دچار می شوند. در صورت ابتلا هم زخم معده پیشرفت کمی دارد. مصرف اسیدهای چرب امگا-3 به بسیاری از شرایط التهابی از قبیل آلرژی، لمینیتیس و خارش کمک می کند.

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

عوامل تغذیه ای موثر بر سلامت سُم

نیاز به تعادل  در تمام جنبه های سواری وجود دارد. مربیان برنامه تمرینی متعادلی برای اسب ها دارند. نعل بندان تمام سعی خود را برای اسب های با سُم متعادل انجام می دهند و البته مهم ترین هدف، داشتن برنامه خوراکی متعادل از کنسانتره و علوفه برای اسب شما است تا بتوان عوامل تغذیه ای موثر بر سلامت سُم را بطور کامل تامین نمود.

سلامت سُم توسط چندین عامل از جمله ژنتیک، محیط و تغذیه مشخص می شود. برخی اسب ها بصورت ژنتیکی دارای سُم های ضعیفی هستند که قابل تغییر نیست. ولی مراقبت مداوم و تغذیه در مورد اسب هایی که از نظر ژنتیکی دارای سُم های خوبی هستند در سلامت سم بسیار موثر است.

 

 

 

عوامل تغذیه ای موثر بر سلامت سُم

مواد مغذی موثر بر سلامت سُم متعددند . یک جیره کاملا متعادل عوامل تغذیه ای موثر بر سلامت سُم را به خوبی تامین می کند، ولی  باید توجه داشت که هر اسب منحصر به فرد است بسته به مرحله زندگی و فعالیتی که دارد نیازهای غذایی مختلفی دارد. در ادامه برخی عوامل تغذیه ای کلیدی و اثرات آن ها بر سلامت سم اسب ها تشریح می گردد.

باید در نظر داشت تمامی عوامل موثر بر سلامت سُم  که برای کیفیت خوب و رشد مطلوب سُم مورد نیاز است مشابه نیازهای خوراکی پوشش سالم و سیستم ایمنی قوی است.

انرژی

انرژی یا محتوای کالری خوراک می تواند بر رشد سُم موثر باشد. بر این اساس جیره های با محتوای انرژی پایین علاوه بر اینکه افزایش وزن کمتری را موجب می شوند، رشد سم را هم محدود می کنند.

پروتئین

کمبود پروتئین نیز اثر مشابه کمبود انرژی بر رشد سُم دارد. زیرا جنس سم از کراتین می باشد که نوعی پروتئین است. کراتین پروتئینی بسیار قوی و از مهمترین اجزای پوست، یال، دم  و سُم می باشد. کراتین از زنجیره ای اسید آمینه تشکیل شده است که بسته9 به توالی اسید آمینه ممکن است ترکیب سخت و انعطاف پذیری همچون سُم و یا ساختاری نرم همچون پوست ایجاد نماید.

بدن اسب می تواند بسیاری از اسیدهای آمینه را به یکدیگر تبدیل کند، بنابراین  اسب در  زمینه بسیاری از اسیدهای آمینه دچار کمبود نمی گردد. یکی از اسیدهای آمینه ای که باید حتما در خوراک وجود داشته باشد و توسط اسیدهای آمینه دیگر ساخته نمی شود اسید آمینه متیونین است. متیونین دارای پیوندهای گوگرد می باشد که همین مسئله باعث می شود این تفکر بوجود بیاید که در جیره باید گوگرد وجود داشته باشد. نیاز اسب ها به گوگرد توسط علوفه و سایر مواد موجود در خوراک ها تامین می شود. ضمن اینکه تغذیه با گوگرد منجر به ساخت متیونین نمی شود و این اسید آمینه در علوفه وجود دارد. کمبود این اسید آمینه در حالتی رخ می دهد که استفاده از غلات در جیره زیاد و میزان علوفه کم باشد.

باید توجه داشت که مصرف بالای متیونین یکی از دلایل انباشتگی آهن، مس و روی است که می تواند منجر به تخریب سم و بیماری خط سفید شود.

در یک تحقیق در زمینه ارتباط رشد سم و تغذیه در کره ها رشد سم کره های از شیر گرفته شده که با خوراک 10 درصد پروتئین تغذیه شده بودند تنها دو سوم کره هایی بود که با خوراک محتوی 14.5 درصد پروتئین تغذیه شده بودند.

چربی

چربی ها در سُم یک سد غیرقابل نفوذ در کمک به اتصالات بین سلولی ایجاد می کنند که مانع از ورود باکتری و قارچ به داخل سُم می شوند. بنابراین خوراک های محتوی مقادیر کافی از چربی برای سُم مفید هستند و یکی از عوامل تغذیه ای موثر بر سلامت سُم می باشند.

پریوپل (Periople) که لایه محافظتی تاج سُم می باشد، از کراتین متراکم و اسید چرب ساخته شده است. این لایه به عنوان یک محافظ از خروج رطوبت لایه های داخلی جلوگیری کرده و از ورود آب به داخل هم جلوگیری می کند.

ویتامین ها

اغلب ویتامین هایی نظیر ویتامین A و ویتامین های گروه B نظیر بیوتین، فولیک اسید و B12 در علوفه ها وجود دارند و یا توسط میکروارگانیزم های دستگاه گوارش ساخته می شوند. بنابراین احتمال کاهش کیفیت سم در اثر کمبود آن ها چایین است.

بیوتین

بیشترین ویتامینی که در مورد ارتبایش با سم مورد بررسی قرار گرفته بیوتین است. بیوتین ویتامین محلول در آبی است که توسط میکروارگانیزم ها در دستگاه گوارش ساخته می شود. مطالعات صورت گرفته اثرات متنوعی از مکمل های بیوتین بر رشد و کیفیت سم نشان داده اند.

در اسب هایی که با وجود محیط خوب و جیره متعادل دارای کیفیت سم پایینی هستند، با مکمل های بیوتین کیفیت سم بهبود پیدا می کند. بطور کلی جیره های با غلات بالا و علوفه کم احتمال کمبود بیوتین بیشتری دارند.

ویتامین E

ویتامین E یک آنتی اکسیدان مهم است که یکی از نقش های آن محافظت از چربی هاست. کمبود این ویتامین در جیره های بالانس کمتر اتفاق می افتد با این حال بطور کلی بهتر است که این ویتامین به طور دائمی در جیره اسب گنجانهد شود.

نقش تعادل مواد معدنی در رشد و کیفیت سم

تعادل مواد معدنی هم از عوامل مهم در رشد و کیفیت سُم می باشد. برای مثال در تحقیقیاتی که توسط هرینگتون، والش و وایت در سال 1973 صورت گرفت مشخص شد که روی نقش مهمی در کراتینه شدن طبیعی سم ایفا می کند. در این تحقیق نشان داده شد که اسب هایی که استحکام بخش شاخی سم آن ها پایین است میزان روی موجود در پلاسمای خونشان پایین تر از اسب هایی است که هیچ آسیب یا مشکلی در سُم خود ندارند.

کلسیم و فسفر

کلسیم و فسفر و نسبت هر یک به دیگری در رشد سم موثر است. کلسیم برای اتصال بین سلولی در لایه شاخی سُم مورد نیاز است. کلسیم همچنین در متابولیسم داخل سلولی چربی ها اهمیت دارد. مقادیر بیش از حد نیاز فسفر می تواند از جذب کلسیم در روده باریک جلوگیری کند. این مسئله می تواند منجر به استخوان های ضعیف و غیرطبیعی شده و بر اتصال بین سلول ها اثرگذار باشد.

سلنیم

سلنیم یک آنتی اکسیدان مهم برای حفاظت غشای سلولی است. با اینحال مقادیر بالای سلنیم در جیره می تواند منجر به جایگزینی سلنیم با گوگرد در فیبرهای کراتینی شده و در نتیجه کیفیت ساختاری سم ضعیف می گردد.

اسب هاي مبتلا به مسموميت مزمن با سلنيوم داراي ريزش مو و لنگش به مدت زمان هاي متفاوتي مي باشند . پوشش مو در اين حيوانات اغلب کدر ، کوتاه و شکننده است و موهاي دم و چانه ممکن است کوتاه باشد .

ديواره هاي سم در هر چهار اندام حرکتي معمولا داراي شيارها يا ترک هاي متحدالشکلي است که ممکن است به بافت مورق حساس نيز کشيده شود. همچنین در موارد حاد خونریزی باندهای کرونری، کنده شدن سم و لامینیتیس رخ می دهد.

جدا شدن نوار تاجی سم در مسمومیت سلنیومی

 

توجه به این نکته ضروری است که برای اغلب اسب ها، جیره ای با بیوتین طبیعی، آمینواسید و اسید چرب متعادل و مقادیر کافی ویتامین و مواد معدنی می تواند منجر به رشد کافی سم و کیفیت بالای آن گردد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

بهبود وضعیت خشکی پوست و پوشش اسب ها با تغذیه مناسب

---

بهبود وضعیت خشکی پوست و پوشش اسب ها با تغذیه مناسب موضوع بسیار مهمی است که اگر در مناطق خشک زندگی می­ کنید، جلوگیری از خشکی دم، یال و پوست اسبتان می ­تواند به چالشی برای شما تبدیل شود. مطالبی که در این مقاله خواهد آمد می ­تواند برای اسب ­هایی که در مناطق خشک زندگی می ­کنند یا دارای پوست و پوشش بدنی خشک و کدر می ­باشند مناسب باشد.

علاوه بر استفاده از محصولاتی همچون شامپو و نرم کننده ­ها که بطور موضعی و موقت بر نرمی و کیفیت پوشش بدن اسب می­ افزایند، بهترین کاری که می ­توانید انجام دهید تغذیه اسب خود با منابعی است که در زیربنای ایجاد پوشش بدنی سالم نقش اساسی دارند.

کلیدی­ ترین مواد مغذی که در این فرایند نقش دارند عبارتند از: مواد معدنی از قبیل روی و مس، اسیدهای چرب و بیوتین.

مواد معدنی

روی (Zn) نقش حیاتی در چند آنزیم پوستی ایفا می ­کند. سلول­ های اپیتلیال که سازنده پوست هستند برای تقسیم شدن، ترمیم و بقا نیاز به روی دارند. علاوه بر این برای ساخته شدن میزان مناسب و مورد نیاز کراتین (پروتئین ­های محافظت کننده بافت اپیتلیال که در مو یافت می ­شود) و پروتئین ­های مرتبط دیگر به روی احتیاج است. علیرغم اینکه روی در یونجه وجود دارد با این­ حال مقادیر موجود در علوفه ممکن است نیاز اسب را مرتفع نکند.

مس عموماً به میزان کمتری نسبت به روی در علوفه وجود دارد. مس برای عمل آنزیم لایزیل اکسیداز (Lysyl Oxidase) ضروری است. این آنزیم برای ارتباط متقابل کلاژن- الاستین مورد نیاز است و در واقع برای تشکیل بافت همبند انعطاف ­پذیر و قوی مورد نیاز می ­باشد.

روی و مس با همدیگر بر ساخت ملانین که پروتئین سازنده رنگ مو می ­باشد موثرند. بنابراین مقادیر کمتر از نیاز روی و مس نه تنها بر کراتینه شدن مو بلکه بر رنگ مو نیز موثر است. در صورتی که ملانین به میزان کافی وجود نداشته باشد احتمال آسیب اکسیداتیو مو نیز بالاتر خواهد بود.

در صورتی که تنها از علوفه در تغذیه اسب خود استفاده می­ کنید باید منبعی از مس و روی که نصف نیاز تغذیه ­ای اسب را بر مبنای (NRC (National Research Council  تامین کند در خوراک منظور نمایید. این میزان برای یک اسب 500 کیلویی در حدود 50 میلی­ گرم مس و 200 میلی­ گرم روی است. برای این منظور می ­توان از خوراک­ های کنسانتره­ ای متعادل شده استفاده کرد که علاوه بر مس و روی سایر نیازهای تغذیه­ ای که توسط علوفه تامین نمی­ شود را تامین می­ کنند.

روغن

لایه­ های غشای سلولی در سلول ­های سازنده مو دارای مقادیر بالایی از اسیدهای چرب می ­باشد. چربی موجود در سلول ­های کوتیکول موجب می ­شود که این سلول ها آبگریز بوده و با آب واکنش ندهند. این خاصیت سبب ضد آب بودن این سلول ­ها می­ شود و در عین حال رطوبت درون این سلول ­ها حفظ می ­شود. سلول­ های کوتیکول بایستی کاملا صاف و یکدست قرار بگیرند، در صورتی­که این سلول ­ها آسیب ببینند از مو فاصله گرفته و اجازه می ­دهند تا رطوبت خارج شود.

 

 

بنابراین اطمینان از وجود مقادیر کافی اسیدهای چرب در جیره می­ تواند به کیفیت پوشش بدن کمک کند. با توجه به مزایای بیشتر چربی ­های امگا 3 نسبت به امگا 6 بهتر است از منابع روغنی همچون دانه کتان یا روغن کتان برای این منظور استفاده نمایید. در همین راستا استفاده از 115 گرم دانه کتان و یا 55 گرم روغن برای مشاهده تفاوت مشهود در پوشش اسب با سایز متوسط کفایت می ­کند.

بیوتین

بیوتین علاوه بر ارتباطی که در سلامت سم دارد در پوست و مو نیز دارای نقش می­ باشد. بیوتین یکی از ویتامین ­های گروه B می ­باشد که در تشکیل و کیفیت بافت ­های کراتینه نظیر پوست، مو و سم اسب نقش دارد. بیوتین همچنین در ساخت اسیدهای چرب، متابولیسم اسیدهای آمینه و بسیاری از مسیرهای متابولیک نیز نقش دارد که می ­تواند تایید کننده نقش آن در پوست و پوشش باشد.  این ویتامین عملا توسط باکتری ­های بخش خلفی دستگاه گوارش اسب ساخته می­ شود و با توجه به همین مسئله کمبود بیوتین را غیرمحتمل می ­کند.

اسب­های تحت استرس و مصرف کننده آنتی­ بیوتیک احتمالا نیاز به مصرف بیوتین دارند. محققان علوم تغذیه پیشنهاد می کنند 40-20 میلی ­گرم بیوتین برای داشتن سم سالم و همچنین بهبود پوشش بدنی  در یک اسب 500 کیلویی کفایت می ­کند.