برچسب: دوره انتقال

اثر طول دوره خشکی گاو شیری و سطح کنسانتره پس از زایمان بر تولید شیر، تعادل انرژی و متابولیت پلاسما در دوره انتقال گاو شیری:

---

کوتاه شدن و یا کوتاهی دوره خشکی گاو شیری در مقایسه با دوره معمولی خشکی (60 روزه) تعادل انرژی گاوهای شیری را در دوره بعد از زایمان بهبود می بخشد.

علاوه بر این بروز کتوز در دامهایی که دوره خشکی آنها کمی کوتاهتر از معمول بوده، بسیار کمتر مشاهده شده است.

 

تعادل انرژی و سلامت دام در دوره ابتدایی شیرواری تحت تاثیر طول دوره خشکی قرار دارد و فرآیندهای متابولیکی با توجه به طول دوره خشکی در دامها متفاوت می باشد.
گاوهای این مطالعه دارای طول دوره خشکی معمولی و دروه خشکی کوتاهتر بودند و هدف بررسی این موضوع بود که آیا اختلاف در غلظت متابولیت های پلاسما بین گاوهای دارای جیره حاوی بدون کنسانتره و جیره حاوی کنسانتره معمولی وجود دارد یا خیر.

 

اگر تعادل انرژی تحت تاثیر منفی انرژی قرار نگیرد، انرژی مصرفی پایین تر گاوهای بدون دوره خشکی قابل توجه است زیرا ممکن است هزینه های خوراک را کاهش دهد، اما ممکن است خطر ابتلا به چاقی دام را در دوره پس از زایمان افزایش دهد.

 

طی این تحقیق مشاهده شده است که گاوهایی که دارای طول دوره خشکی کوتاهتری بودند، دارای غلظت گلوکز پلاسمای بیشتری و اسید چرب آزاد کمتر و غلظت BHBکمتری نسبت به گاوهای دارای دوره خشکی معمولی بوده اند.

 

اما علاوه بر این موضوع در مقایسه با کوتاه کردن طول دوره خشکی، حذف دوره خشکی باعث کاهش شدید تولید شیر در دوره ابتدایی شیرواری می شود. کاهش تولید شیر باعث کاهش تقاضای انرژی دریافتی می شود که در نتیجه مصرف خوراک به شدت کاهش میابد. اما این موضوع واضح نیست که آیا مصرف انرژی کمتر در دوران خشکی موجب کاهش تولید شیر در دوره ابتدایی شیرواری شده یا خیر، اما نتایج نشان دادند که در دامهایی که تولید شیر کم داشتند تعادل انرژی نیز کاهش یافته بود.

 

رایت و همکاران طی تحقیقی گزارش کردند که سطح کنسانتره پایین جیره موجب کاهش غلظت گلوکز پلاسما، انسولین IGF-1 و غلظت FFA می شود. در نهایت مشاهدات ما نشان دادند که گاوهایی که دارای طول دوره خشکی کوتاهتری نسبت به طول دوره خشکی معمولی بودند، سطح انرژی و تولید شیر بهبود یافته بود، اما دامهایی که فاقد طول دوره خشکی بودند عملکرد شیرواری به شدت کاهش یافته بود، اما دارای BCS بالاتری بودند.

 

By: R. J. van Hoeij, J. Dijkstra, R. M. Bruckmaier, J. J. Gross, T. J. G. M. Lam, G. J. Remmelink, B. Kemp, and A. T. M. van Knegsel, American Dairy Science Association, 2017

تاثیر سطح کنستانتره در دوره انتقال بر عملکرد و کیفیت پرزهای پاپیلای شکمبه در گاوهای شیری:

---

جذب اسید چرب فرار (VFA) توسط شکمبه بستگی به عوامل متعددی از جمله pH شکمبه، غلظت VFA، نوع VFA و سطح پاپیلای شکمبه دارد.جذب و انتشار و انتقال پروتئین توسط مکانیسم های متفاوتی رخ می دهد که شامل طیف وسیعی از مکانیسم های وابسته به بی کربنات ها، انتقال منوکربوهیدرات ها و کانال های آنیونی می باشد. بیشتر VFA جذب شده، توسط خون به شکمبه برگشت داده می شود و توسط بافت اپیتلیوم شکمبه متابولیزه می شود.افزایش مصرف خوراک قابل تخمیر در شکمبه موجب افزایش اسید چرب فرار می شود که این امر موجب افزایش ظرفیت شکمبه و افزایش جذب اسید چرب از شکمبه می شود.

 

این موضوع نیازمند هماهنگی بافت اپیتلیوم شکمبه از جمله انطباق سطح مولکولی آن می باشد که این امر اجازه می دهد تا موجب افزایش عملکرد شکمبه و فعالیت های فیزیولوژیکی آن شود. تنظیم ژنهای حامل در طی دوره انتقال در شکمبه نشخوارکنندگان در طی تحقیقات متعددی گزارش شده است، اما تغییرات در میان ژن ها با اسید چرب فرار، متابولیسم و میزان پراکندگی آن در بافت اپیتلیوم شکمبه مرتبط می باشد. متاسفانه، تنها تعداد کمی از مطالعات در محیط in vivo با میزان جذب VFA در سطح پاپیلا ی شکمبه همخوانی دارند که این موضوع رابطه بین بیان ژن و تغییرات ظرفیت جذب و متابولیسم VFA را ناشناخته باقی گذاشته اند.

علاوه بر این، مطالعات اندکی تغییرات میان پروتئین و سطح بیان ژن mRNA و طرز عملکرد آنرا بیان کرده اند.بنابراین هنوز هم تغییرات مورفولوژی و عملکرد شکمبه و تغییرات مرتبط با بیان ژن در پاسخ به جیره تغذیه شده مبهم می باشد. هدف از این مطالعه آزمودن این فرضیه می باشد که طول و سطح پرز پاپیلای شکمبه و میزان جذب VFA پس از زایمان توسط افزایش میزان کنستانتره افزایش میابد یا خیر.

نتایج بررسی

نتایج بررسی و آزمایشات ما نشان دادند که بعد از زایمان، FOM روزانه افزایش میابد و VFA بیشتری بعد از زایمان همزمان با افزایش سطح پاپیلای شکمبه و افزایش نرخ جذب VFA می باشد. نتایج این تحقیق نشان دادندکه سطح پاپیلای شکمبه هنگامی که گاوهای شیری در طول دوره خشکی در جیره خود کنستانتره مصرف کرده اند نسبت به گاوهایی که در این دوران کنستانتره مصرف نکرده اند، افزایش قابل توجهی داشته اند، که این امر موجب شده بود که شکمبه دامها در دوره بعد از زایمان که میزان کنستانتره جیره افزایش پیدا می کند بتواند سریعتر خود را با آن تطبیق دهند.

همچنین نتایج نشان دادند که پروتئین و ژن درگیر با جذب و متابولیسم VFA در بافت اپیتلیوم شکمبه وقتی که میزان کنستانتره روزانه، VFA و میزان جذب VFA افزایش دارد، افزایش میابد. همچنین طول و سطح پرز پاپیلای شکمبه و میزان جذب VFA پس از زایمان توسط افزایش کنستانتره جیره افزایش یافته بود.

By: K. Dieho, J. van Baal, L. Kruijt, A. Bannink, J. T. Schonewille, D. Carreño, W. H. Hendriks and J. Dijkstra, American Dairy Science Association, 2017

دوره انتقال از سه هفته قبل از زایمان تا سه هفته بعد از آن می باشد و مهمترین مرحله پرورشی گاوهای شیری است و این دوره نقش کلیدی در میزان تلفات، حذف و عملکرد تولیدمثلی گاوهای شیری را دارد.

 

برای گاوهای شیری چند هفته اول شیرواری دوره ای می باشد که دارای بالاترین ریسک بعد از پشت سر گذاشتن دوره نوزادی می باشد و هدف کلی این تحقیق بررسی بیولوژی، فیزیولوژی و آسیب شناسی گاوهای شیری در اوایل شیردهی می باشد. اگر چه تخمین زده می شود که بیش از 50% گاوها در طول این مدت حداقل از یک اختلال تحت بالینی رنج می برند.

 

خوراک ها و مواد افزودنی، اختلالات هورمونی و سوخت و ساز (مانند تب شیر، کبد چرب، جفت ماندگی، جابجایی شیردان، متریت، اندومتریت، تضعیف دستگاه دفاعی بدن، کمبود کلسیم سرم خون و کاهش سطح گلوکز خون) فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیولوژی از موارد مهم در طی این دوره می باشد.

 

معمولا با بروز یک بیماری سوخت و سازی، چند بیماری دیگر بروز می کند که در نهایت موجب کاهش تولید شیر و کاهش عملکرد تولید مثلی و در نهایت حذف گاو می شود.

التهاب تحت حاد بیماریست که در زمان چاقی بارزتر می باشد، این موضوعی مهمی است که مورد توجه فیزیولوژیست های گاو شیری می باشد.

 

بسیاری از مطالعات نشان دادند که اکثر دامداری ها در چند روز پس از زایمان با مشکل التهاب دامها درگیر می باشند.

گستردگی و احتمال تداوم التهاب در میان گاوها متفاوت است، تحقیقات متعددی میزان التهاب پس از زایمان را بر روی افزایش بیماری ها و کاهش تولید را بررسی کردند.

علاوه بر این افزایش التهاب پس از زایمان با تکرار سیتوکینزیس همراه است که موجب کاهش بهره وری و سلامت می شود و ممکن است اثر آن تا پایان دوره شیرواری پا برجا باشد.

 

لاکتوژن، مشکلات رحم، هیپوکلسمی، تغییرات غدد درون ریز و هورمونی و فعالیت های سوخت و ساز، ایجاد یک چالش منحصر به فرد برای گاوهای شیری در دوران انتقال را میکند.

با وجود تمام این تحقیقات سوالات زیادی در مورد التهاب پس از زایمان باقی مانده است. به عنوان مثال چه ارگانی آغازگر و یا مسئول این بیماری می باشد.

 

در کل شناخت کامل سیستم ایمنی بدن کمک شایانی به کاهش التهاب پس از زایمان می کند، همچنین استفاده از جیره متعادل و سالم و در مواقع لزوم استفاده از داروهای ضد التهابی می تواند کمک شایانی به سلامت و بهره وری گاوهای شیری در دوره انتقال و شیرواری نماید.

 

By: B. J. Bradford,1 K. Yuan, J. K. Farney, L. K. Mamedova, and A. J. Carpenter
Department of Animal Sciences and Industry, Kansas State University, Manhattan 66506k

پاسخ متابولیکی گاوهای شیری به تنش گرمایی (استرس گرمایی) در اواخر دوره شیرواری

---

هدف اصلی این مطالعه بررسی سازگاری مولکولی کاتابولیک و آنابولیک گاوهای شیری در اواخر آبستنی و ابتدای زایمان در شرایط تنش گرمایی (استرس گرمایی) می باشد.

در سراسر جهان 1.5 میلیارد گاوشیری (FAO, 2013) تحت تاثیر منفی درجه حرارت بالای هوا با فرکانسهای بالا در طی دوران تابستان هستند.

در شرایط تنش گرمایی تولید شیر کاهش میابد و هم چنین منجر به کاهش رشد و نرخ تولید مثلی و بارداری گله گاوهای شیری می شود.

ضرر و زیان های اقتصادی ناشی از تنش حرارتی در ایالت آمریکا 879 میلیون دلار و در استرالیا 838و6- 986و11 دلار در سال برای گله های گاو شیری می باشد.

از طرفی هزینه های سیستم خنک کننده و خوراک سازی برای گاوهای شیری با هزینه های صرف شده جهت تولید شیر و گوشت در تضاد می باشد.

افزایش حرارت ناشی از سوخت و ساز بدن در گاوهای شیری با سنتز و تولید شیر در ارتباط می باشد و تولید شیر در سطح بالا در گله گاوهای شیری وابستگی بالایی به درجه حرارت محیط دارد.

در حالی که در گاوهای غیر شیری به عنوان مثال گاوهای خشک در اواخر دوره بارداری به دلیل پایین بودن سوخت و ساز پایه گرمای کمتری از فعالیت های سوخت و سازی تولید می شود که در نتیجه دام کمتر مستعد به بیمارهای استرس حرارتی می باشد.

هنگامی که دمای محیط به دمای بالاتر از حد آسایش برای گاو شیری برسد مصرف خوراک کاهش میابد و منجر به کاهش وزن بدن و کاهش تولید شیر می شود.

همچنین قرار گرفتن گاوهای خشک ( غیر شیرده) در اواخر دوره بارداری در استرس گرمایی و درجه حرارت بالا بر روی سلامت متابولیک جنین و تولید شیر در دوره بعد از زایمان تاثیر گذار است.

علاوه بر کاهش در مصرف انرژی، سازگار شدن با فشارهای استرس حرارتی و تغییر فعالیت های سوخت و سازی پس از جذب مواد مغذی می تواند به کاهش حرارت درون زا ناشی از متابولیسم مواد غذایی کمک کند.

از طرفی کاهش بافت چربی در بدن گاو می تواند به کاهش گرمای تولید شده حاصل از فعالیت های سوخت و سازی و اکسیداسیون اسیدهای چرب منجر شود که می تواند منجر به تغییرات در سنتز گلوکز در بدن گاوهای شیری شود.

بافت چربی در گاوهای شیرده در مقایسه با گاوهای غیر شیرده که در اواخر بارداری هستند، مقاومت لیپولیتیک، محرک های آدرنرژیک و میزان تخریب اسیدآمینه نسبت به گاوهایی که در مرحله بعد از زایمان هستند کمتر می باشد.

با این حال مکانیسم های ملکولی در فرآیندهای مختلف سوخت و سازی گاوهای شیرده و گاوهای اواخر بارداری به طور کامل انجام نشده است.

کبد ارگان اصلی درگیر در هموستازی گلوکز از طریق تولید گلوکز از پروپیونات تولید شده در شکمبه می باشد.

در اوایل شیردهی گلوکونئوژنز وگلیکونئوژنز معمولا موجب بهبود افزایش گلوکز جهت تولید لاکتوز شیر می باشد.

افزایش در گلوکونئوژنز گاوهای تازه زا در طی یک دوره تابستان در مقایسه با فصل بهار و سرد بیشتر می باشد که احتمالا به دلیل افزایش استفاده از لاکتات و آلانین جهت سنتز گلوکز می باشد.

اگرچه بیان mRNA کبدی از ژن کد کننده اکسیداسیون اسید چرب در دوره انتقال از اواخر آبستنی تا شیرواری افزایش میابد، همچنین وقتی گاوها در طول دوره انتقال گرمای هوا را تجربه می کنند و در استرس گرمایی هستند ارتباط بیان ژن با اکسیداسیون اسید چرب بیشتر در ارتباط است.

به نظر میرسد که استرس حرارتی اثر کلی بر روی متابولیسم اسیدآمینه دارد که منجر به افزایش سنتز پروتئین از اسکلت عضلانی می شود، اما مکانیسم های مولکولی پروتئولیز عضلات هنوز کاملا بررسی نشده است.

منبع دوم ذخایر گلیکوژن می باشد، همچنین اسیدآمینه های اسکلت عضلانی، عضلات همچنین دارای ظرفیت کاهش اکسیداسیون اسیدهای چرب هستند که احتمالا متکی بر ذخیره و گردش گلیکوژن و گلوکز جهت تولید انرژی در بدن می باشد، همچنین تنظیمات ورود پیروات به چرخه TCA به نظر میرسد که نقش عمده ای در تسهیل تبدیل لاکتات، پیروات و آلانین در گلوکونئوژنز کبد را ایفا میکند.

 

 

بیشتر گاوها پس از زایمان درجاتی از عفونت های رحمی را تجربه می کنند. چگونه باید با آنها مواجه شد؟

تعریف صحیح بیماری های رحم مثل متریت و ایجاد پروتکل های درمانی موثر می تواند یک چالش برای گاوداری های شیری و تیم های مدیریتی شان باشد. چگونه می توان در جهت بهبود تشخیص و درمان متریت برای افزایش عملکرد گاوها عمل نمود؟

متریت می تواند اثرات منفی معنی داری بر روی تولید گاو شیری و عملکرد تولید مثلی داشته باشد، بنابراین شما باید در مواجه با این بیماری هوشیار باشید.  اما شاخص ها و پروتکل ها برای تشخیص متریت ثابت نیستند که انتخاب درمان موثر در زمان مشکل است.

بار باکتریایی

به نظر می رسد که اکثر گاوهای شیری، نه همه آن ها،  در طی دو تا سه هفته اول بعد از زایمان آلودگی باکتریایی رحم دارند. اما همه گاوها مریض نمی شوند، و همیشه ساده نیست تا تعیین کنیم که علائم فیزیکی یک گاو چی به ما می گوید، چه برسد به ایجاد یک برنامه عملی.

به نظر می رسد واسطه های سیستم ایمنی در گاوهای سالم و آن هایی که بیماری را توسعه می دهند مثل هم هستند. تفاوت هایی در میزان، مدت و اثربخشی پاسخ گاو وجود دارد.

در حدود 10 تا 20 درصد گاوها دچار متریت می شوند (بیماری سیستمیک با ترشح واژنی بدبو و تب، عمدتا 3 تا 9 روز بعد از زایمان).

شرایط حتی پیچیده تر می شود زمانی که شما ملاحظه می کنید:

–         تقریبا 15 درصد گاوها ترشح واژنی چرکی (PVD) یک ماه بعد از زایمان دارند.

–         در حدود 15 تا 40 درصد گاوها تقریبا یک ماه بعد از زایمان التهاب سرویکس (التهاب داخل سرویکس بر اساس نتایج یاخته شناسی) دارند.

–         و 10 تا 30 درصد گاوها بین یک و دو ماه بعد از زایمان اندومتریت (التهاب لایه های رحم بر اساس یاخته شناسی) دارند.

هرچند هر یک از این بیماری های دستگاه تولید مثلی مجزا هستند و ممکن است به تنهایی اتفاق بیافتند، اما گاوهای مبتلا معمولا بیشتر از یکی از این مشکلات را در طول دوره پس از زایش دارند.

زمانی که با همدیگر در گاوهای یکسان مطالعه شد، تا 5 هفته پس از ازیش 37 درصد حداقل یکی از بیماری های متریت، PVD یا اندومتریت را داشتند و 56 درصد اندومتریت یا التهاب سرویکس داشتند.

اگر چه جفت ماندگی و متریت به مشکلات بعدی تولید مثلی کمک می کنند، اما بسیاری از گاوهای مبتلا مشکلات در زمان زایمان و متریت را نداشتند. گاوهای با PVD یا اندومتریت علائم بالینی بیماری را نشان نمی دهند اما 20 تا 30 روز، روزهای باز اضافی دارند.

خطر افزایش یافته همه شکل های بیماری دستگاه تولید مثل تا حدودی به خاطر کاهش یافتن عملکرد سیستم ایمنی و به مخاطره افتادن تنظیم التهاب تقریبا از دو هفته قبل تا سه هفته بعد از زایمان است.

علاوه بر این، همزمان با شدت مقاومت به انسولین، کاهش یافتن مصرف خوراک، بالانس منفی انرژی و از دست دادن وزن بدن  همچنین به درجه و مدت کاهش یافتن سیستم دفاعی ایمنی کمک می کنند.

علائم متریت

به طور خلاصه، متریت ممکن است بر اساس حداقل دو تا از این علائم تشخیص داده بشود: ترشح بدبو، تب و علائم بیماری سیستمیک (کسلی، اشتهای ضعیف یا کاهش یافتن تولید شیر). اما، پایه مدارک برای تعریف این کار و ثبات کاربرد معیارهای معتبر تشخیص، ضعیف هستند.

نظارت مستمر دمای رکتوم به مدت 7 روز پس از زایش ممکن است نرخ تشخیص متریت را افزایش دهد. اگر شما این کار را انجام می دهید، این عمل نباید تنها اساس برای درمان با آنتی بیوتیک باشد.

در عوض، ارزیابی روزمره و سیستمیک گاوهای تازه زا بویژه در گله های بزرگ خیلی برای افزایش تشخیص مشکلات سلامت مفید است. در رابطه با دیگر ارزیابی ها شامل رفتار گاو، اشتها، وضعیت کتوز (یک یا دوبار در هفته)، نشخوار و جابه جایی شیردان این مفید ترین است.

همه این ها با آموزش صحیح و تجربه پرسنل، بعلاوه طراحی تاسیسات برای عملکرد موثر پیش بینی می شود.

تاثیر مشکلات سلامت در 60 روز اول آبستنی در اولین تلقیح پس از زایش. ناهنجاری های سلامت دوره انتقال تاثیر مهمی بر روی عملکرد تولید مثلی گاو دارد. داده ها حاصل از 5719 راس گاو در 7 گله پر تولید در آمریکا هستند. توجه کنید که درحالیکه 51 درصد گاوهای سالم با اولین تلقیح همزمانی شده آبستن می شوند، فقط 38 درصد گاوهای تشخیص داده شده با متریت یا PVD  آبستن شدند.

چه کار کنیم ؟

اخیرا، درمان متریت بر اساس تجویز آنتی بیوتیک های سیستمیک است. اگرچه به طور مشهود احساس می شود، اما نشان داده نشده است که اضافه کردن درمان ضد التهاب  یک سود بالینی افزایشی را فراهم می کند.

هرچند داده ها برای حمایت از درمان سیستمیک با سفتیفور یا آمپی سیلین برای گاوهایی که متریت دارند، وجود دارد، اما معالجه بالینی فقط حدود 75 تا 80 درصد است- و تاثیر بر روی سلامت و عملکرد تولید مثلی واضح نیست. این امری ضروری است تا با دامپزشک گله تان برای ایجاد و نظارت پروتکل های درمان متریت که موثر هستند و رعایت قوانین برای استفاده صحیح و مورد تایید داروهای ضدمیکروبی کار کنید.

در حال حاضر، تعدادی اقدامات یا مداخلات مدیریتی وجود دارند که می توانند به طور ویژه برای پیش گیری از متریت یا اندومتریت حمایت بشوند.

براساس درک اخیر از این بیماری ها، هدف کلی این است که عملکرد ذاتی سیستم ایمنی را حمایت و حفظ کنیم و خطری که التهاب و آلودگی باکتریایی اجتناب ناپذیر بعد از زایمان به متریت، PVD یا اندومتریت پیشرفت می کنند را کاهش دهیم.

بالانس منفی انرژی و غلظت  های اسیدهای چرب آزاد (NEFA) بیش از حد و مقاومت به انسولین بیش از حد به وضعیت التهاب متابولیکی که ممکن است عملا وظیفه نوتروفیل ها را تخریب کند، کمک می کنند.

در نهایت، توازن بین عفونت باکتریایی رحم در طول هفته های بعد از زایمان و اثر بخشی ایمنی و پاسخ التهابی به آن  تعیین می کند که آیا گاوها بیماری دستگاه تولید مثلی دارند.

درک جدید از ارتباطات بین متابولیسم و التهاب ممکن است منجر به راهکارهای بهتر برای پیش گیری از بیماری تولید مثلی بوسیله تغذیه، مدیریت و درمان های هدفمند تر شود.

بنابراین، انتخاب متفکرانه برای ایجاد پروتکل ها برای متریت انجام دهید. تشخیص متداول تر PVD تقریبا یک ماه بعد از زایمان احتمالا حوزه فرصت در بسیاری از گله ها است.

پژوهش های مزرعه ایی بیشتری نیاز است تا معیارهای انتخاب درمان و ارزیابی مقاومت به ضد میکروب ها، رفاه حیوان و پیچیدگی های اقتصادی درمان ها را تصحیح کند.

 

همواره پس از ایجاد هرگونه مشکلی در گاوهای تازه زا و دوره انتقال تغذیه به عنوان مقصر اصلی شناخته می شود. آیا چنین است؟ خیر- تغذیه را برای مشکلات گاو تازه زا مقصر ندانید.

هرچند در کنفرانس هلشتاین دنیا دکتر نوردلند و دکتر کرامر ارائه مستقلی داشتند اما هر دو موافقت کردند که در اکثر مزارع گاو شیری برنامه های تغذیه به خوبی و بدون اشتباه انجام می شوند. در نتیجه هر دو متخصص به این نتیجه رسیدند که کارشناسان خود را برای عملکرد ضعیف گاوها سرزنش نکنید. دکتر نوردلند گفت “فراهم کردن فضای آخور موقعی که برای پیش گیری کردن از مشکلات گاو تازه زا بدست می آید مهم تر از جیره است” . ایشان گفت “گاوها رفتار allelomimetic دارند (یعنی رفتارهایی که موجب بهبود همان رفتارها در دام های دیگر می شود. به نوعی رفتارهای مسری یا تقلیدی هم به آنها گفته می شود). گاوها می خواهند همزمان کارها را انجام دهند”. “شما نیاز دارید فضای آخور کافی فراهم کنید”.

گاوهای انتقالی

آن هایی که سه هفته قبل و سه هفته بعد از زایمان بیشترین توجه را نیاز دارند. دکتر نوردلند توضیح داد که ” درحدود 75 درصد بیماری های مرتبط با گاو در این دوره انتفاق می افتد” . به گفته ایشان “اگر شما مشکلات گاو تازه زا دارید، این ها 5 دلیل اصلی هستند که بر اساس پژوهش ما باعث آن می شوند:

1. فضای آخور: گاوها حداقل به 76 سانتی متر فضای آخور نیاز دارند.

2. از ماسه در فری استال ها استفاده کنید.

3. از فری استال های با اندازه بزرگ تر استفاده کنید.

4. گاوهای مریض را برای اشتها و رفتار معاینه کنید.

5. گروهبندی مجدد را 3 تا 10 روز قبل از زایمان حداقل کنید”.

دکتر نوردلند در ادامه اضافه کرد که ما باید آشفتگی های اجتماعی ایجاد شده بوسیله جابه جایی های پن را حداقل کنیم.همچنین او یک کمی بیشتر بر روی اندازه استال دقیق شد، او گفت “طول فری استال بیشتر از هر فاکتور دیگری طول عمر گاوهای هلشتاین بزرگ جثه را کاهش می دهد.

دکتر کرامر برخی نظرات دکتر نوردلند را در هنگام سخنرانی درباره سلامت سم تکرار کرد. ایشان گفت که “سریع ترین کار برای بهبود زمان خوابیدن، حرکت به سمت بستر عمیق در فری استال ها است”. “مادامیکه بستر عمیق است ، آن یه جورایی مهم نیست”.

دکتر کرامر در کنفرانس هلشتاین دنیا گفتند که “6 چیزی وجود دارد که ما می توانیم سلامت سم را بهبود دهیم”.

1- ثبت کردن و استفاده کردن از داده های آسیب سم

2- پیدا کردن و درمان کردن اولیه گاوهای لنگ.

3- بوجود آوردن شرایط برای سم های تمیز، خشک و راحت.

4- از حمام سم یا غوطه ور کردن سم استفاده کنید.

5- موقع سم چینی از حمل صحیح وزن بدن اطمینان حاصل کنید.

6- استرس متابولیکی در گاوهای دوره انتقال را کاهش دهید.

---

عنوان دقیق سمینار، یا بهتر بگیم وبینار تغذیه گاو در دوره انتقال، «تغذیه گاو برای موفقیت در دوره انتقال» بود که در این بخش به رئوس مطالب مطرح شده اشاره خواهد شد.

دکتر هاتجنز به 10 نکته کلیدی که منتسب به خود ایشان بود و در واقع “10 شاخص کلیدی عملکرد” که خودشون در بحث تغذیه گاو در دوره انتقال مد نظر قرار می دهند اشاره کرد که به صورت زیر بودند:

شاخص اول:

با مراجعه به سیستم ثبت داده دامداری مشخص کنید که تا 60روز پس از زایش چند درصد حذف در گله دارید؟ این رقم باید کمتر از 8 درصد باشد.

شاخص دوم:

ماده خشک مصرفی در بهاربند انتظار زایش شما چقدر است؟

بیش از 13/6 کیلوگرم در بهاربند گاوهای بالغ

بیش از 12/7 کیلوگرم در بهاربند مخلوط تلیسه و گاوهای بالغ

بیش از 11/3 کیلوگرم در بهاربند انتظار زایش تلیسه ها

اگر این مقدار ماده خشک مصرفی ندارید باید به دنبال راه حل باشید. لذا یکی از شاخص های مهم در تغذیه گاو در دوره انتقال است.

شاخص سوم:

نرخ بروز ناهنجاری های متابولیکی در گله باید مقادیر زیر باشد

تب شیر: زیر 3 درصد

کتوز: زیر 2 درصد

جابجایی شیردان: زیر 5 درصد

جفت ماندگی: زیر 8 درصد

نکته جالب اینجاست که برخی از دامداری های مدرن نیز این داده ها را رصد نمی کنند!! لذا برای موفقیت در تغذیه گاو در دوره انتقال باید این داده های را رصد کرد.

شاخص چهارم:

ماده خشک مصرفی پس از زایش چقدر است؟ با جدول زیر همخوانی دارد؟

 اگر گاوهای شما زیر این مقادیر میخورند، حتما وضعیت بیماری های متابولیکی بایستی بررسی شود.

شاخص پنجم:

استفاده استراتژیک از افزدونی های خوراکی

این فهرست مدنظر دکتر هاتجنز است که ممکن است برخی با آن موافق نباشند.

شاخص ششم:

استفاده راهبردی از محلول های نوشیدنی. این روش معمولا در ایران کاربرد ندارد.

شاخص هفتم:

برنامه متقن خورانیدن ویتامین ها و مواد معدنی کم مصرف. آیا سطوح بهینه ای از این مواد را به دام های خود می دهید یا خیر؟

شاخص هشتم:

حفظ سطوح کلسیم خون و پیش گیری از هیپوکلسیمی. همانطور که در مقالات پیشین هم بحث شده است، خط قرمز هیپوکلسیمی از 8 میلی گرم در دسی لیتر به 8/6 میلی گرم در دسی لیتر افزایش یافته است و این یعنی گاوهای بیشتری در معرض خطر هیپوکلسیمی قرار دارند که زمینه ساز بروز بسیاری از بیماری های متابولیکی پس از زایش است.

شاخص نهم:

BHBA یا اجسام کتونی خون گاوها را کاهش دهید! داده های حاصل از مطالعات اخیر از دانشگاه کرنل و ویسکانسین نشان می دهد که بین بروز کتوز در گله و کتوز اندازه گیری شده فاصله بسیاری وجود دارد به این معنا که نرخ وقوع کتوز واقعی حدود 46 درصد برآورد شده است در حالی که میزان بروز آن در حالت مشهود از 4 تا 35 درصد دامنه دارد. یعنی خیلی بیش از آنچه شما تصور میکنید در گله خود گاو کتوزی دارید!

شاخص دهم:

نظارت و پایش گاوهای تازه زا. دکتر هاتجنز افزدون سرک 1 تا 2 کیلو علف خشک و نیم تا یک کیلو کاه به جیره گاوهای تاز زه را توصیه کرد.

موارد مورد پایش عبارتند از خوراک (جدا کردن خوراک، مقدار خوراک مصرفی، خوراک زدگی و…)، حالت دام (سرحالی، بی رمقی، بی میلی در برخواستن و …)، دما (40 درجه در تابستان و 39/4 درجه در زمستان برای 2 روز متوالی)، وضعیت مدفوع (شل بودن و قوام مدفوع)، و ترشحات رحمی (چرک دار بودن و شفافیت و …).