Bagheri.ir

برچسب: دانه کتان

  • آخرین مطالعات در ارتباط با تغذیه چربی در جیره گاوهای شیری

    آخرین مطالعات در ارتباط با تغذیه چربی در جیره گاوهای شیری

    آخرین مطالعات در ارتباط با تغذیه چربی در جیره گاوهای شیری

    اسید پالمتیک

    استفاده از مکمل‌های چربی جیره به فرم غنی از C16 (عموماً 90-80%) در صنعت گاوشیری رایج است.

    در مطالعات دانشگاه Laval University در کانادا تأثیر مصرف مکمل‌های غنی از  C16 به میزان 2% ماده خشک جیره، در گاوهای اوایل دوره شیردهی 2 یا 3 مرتبه دوشش در روز ارزیابی شد.

    مکمل‌سازی با C16 تولید شیر را از 46.2 به 48 کیلوگرم در روز و چربی شیر را از 3.77 به 4.03% افزایش داد. سه مرتبه دوشش در روز تولید شیر را 3 کیلوگرم در روز افزایش داد، اگرچه چربی شیر 0.12% کاهش داشت.

    با این‌حال تولید چربی و پروتئین شیر با افزایش نوبت شیردوشی افزایش یافت.

    در تحقیقی دیگر Michigan State University اثر مکمل غنی از C16 در تلیسه‌ها از گوساله‌زایی تا روز 23 شیردهی بررسی کردند. افزایش معنی‌دار چربی شیر در هفته دوم (0.36%+) و هفته سوم (0.37%+) گزارش شد. تأثیر معنی‌دار بر ماده خشک مصرفی یا تولید شیر در طی این آزمایش گزارش نشد.

    محققین University of Florida و University of Utah با استفاده از مطالعات In Vitro گزارش کردند که اسیدهای چرب غیراشباع قابلیت هضم فیبر، غلظت استات و اسیدهای چرب فرار شکمبه را کاهش می‌دهد.

    افزودن C16 قابلیت هضم فیبر و غلظت کل اسیدهای چرب فرار را افزایش داد که نشان‌دهنده اثرات مفید روی تخمیر شکمبه توسط مکمل‌سازی با این نوع محصولات است.

    اولئیک اسید

    اخیراً تأثیر اولئیک اسید بر افزایش تقسیم موادمغذی به سمت چربی بدن ثابت شد.

    محققین Michigan State University نشان دادند که افزایش تقسیم انرژی به چربی بدن منجر به افزایش تأمین اولئیک اسید تا حدی به واسطه افزایش انسولین پلاسما شد. در مطالعات بیشتر، نشان دادند که اولئیک اسید موبیلیزاسیون ذخایر چربی بدن و تحریک لیپوژنز را کاهش می‌دهد.

    در اوایل دوره شیردهی مصرف اولئیک اسید به‌منظور به حداقل رساندن از دست دادن چربی بدن و اثرات منفی پی در پی آن بر سلامتی و تولیدمثل مفید خواهد بود. چربی‌های کلسیمی قابلیت هضم ماده خشک، فیبر و چربی کل خوراک را نسبت به اولئیک اسید محافظت نشده در شکمبه بهبود داد.

    در اوایل دوره شیردهی از اسیدهای چرب کلسیمی برای رساندن اسیدهای چرب ضروری به روده باریک، جلوگیری از اثرات منفی روغن‌های محافظت نشده در شکمبه بر قابلیت هضم فیبر و بازدهی خوراک می‌توان استفاده کرد. چربی‌های کلسیمی مؤثرترین روش برای رساندن اسید اولئیک از طریق شکمبه به روده باریک، هضم و استفاده در فرایندهای بیولوژیکی هستند.

    اسیدهای چرب خوراک و شیر

    تأثیرات نوع مکمل چربی بر کیفیت محصولات لبنی تولیدی مورد توجه کارخانجات قرار گرفت.

    مکمل‌سازی جیره با مکمل چربی غنی از  C16 منجر به افزایش سختی کره شد، درحالی‌که اسیدهای چرب کلسیمی (حاوی اسیداولئیک با نقطه ذوب پایین) سختی کره را کاهش می‌دهد.

    همچنین در مطالعات بیشتر این گروه، افزایش سطوح مکمل غنی از C16 بین 0 تا 2% ماده خشک جیره منجر به افزایش خطی در سختی کره شد.

    تحقیقات قابلیت هضم چربی

    طی تحقیق در دانشگاه Michigan State University با افزایش محتوی دانه کتان کامل در جیره، قابلیت هضم NDF کاهش و قابلیت هضم چربی کل افزایش یافت.

    تولید چربی و پروتئین شیر با افزایش دانه کتان افزایش یافت، ولی اثری بر تولید شیر نداشت. در مطالعات دیگر Penn State University افزایش غلظت دانه کتان کامل جیره در رنج 0 تا 9.9 % دفع دانه‌های هضم نشده در مدفوع را افزایش داد.

    به‌طور میانگین 2.3% دانه‌های مصرفی، غیرقابل هضم بوده و در مدفوع مشاهده شد. دانشگاه Penn State University گزارش کرد، مکمل چربی با استئاریک اسید C18 بالا (یعنی 55%) (با 36% C16) رنج 0 تا 3% ماده خشک جیره تأثیر سودمندی بر تولید شیر یا چربی شیر نداشت.

    نویسنده Richard Kirkland

    ترجمه سحر کریمی

  • اثر دانه تخم کتان حرارت دیده بر روی عملکرد تولید مثلی و چربی شیر گاوهای شیری

    اثر دانه تخم کتان حرارت دیده بر روی عملکرد تولید مثلی و چربی شیر گاوهای شیری

    اثر دانه تخم کتان حرارت دیده بر روی عملکرد تولید مثلی و چربی شیر گاوهای شیری

    اهداف این مطالعه استفاده از دانه تخم کتان حرارت دیده و اثرات آن بر روی تولید و چربی شیر و عملکرد تولید مثلی اجزای تشکیل دهنده آن می باشد.

    شروع شیردهی منجر به تغییرات فیزیولوژیکی مشخص شده که همراه با یک تعادل منفی انرژی می باشد. افزایش محتوای انرژی می تواند در زمان بالانس منفی انرژی و کوتاه کردن آن و حفظ تولید شیر بالاتر گاوهای شیری کمک کند.

    در واقع مصرف چربی در جیره گاوهای شیری می تواند چگالی انرژی جیره را بدون افزایش محتوای نشاسته و کاهش فیبر جیره افزایش دهد(Palmquist and Jenkins, 1980)
    طبق یافته های جدید (Rabiee et al., 2012) افزودن چربی به جیره غذایی بر روی ماده خشک مصرفی و محتوای چربی شیر اثر سوء دارد.

    به نظر می رسد این اثرات وابسته به نوع چربی مصرفی و فرآیندهای آن، مقدار چربی و طبیعت علوفه در جیره غذایی می باشد1997 Jenkins, .

    Palmquist and Jenkins (1980) اظهار داشتند به منظور جلوگیری از اثرات منفی چربی بر روی عملکرد شکمبه در جیره های همراه با چربی بالا، چربی جیره نباید بیشتر از 6 تا 8 درصد از ماده خشک مصرفی باشد.

    افزایش دانش در مورد مزایای آلفالینولنیک اسید (ALA,α-linolenic acid ) اسیدهای چرب زنجیر بلند (FA), n-3 و کاهش نرخ امگا6 به امگا3 بر روی سلامتی انسان، موارد مهمی جهت تقاضا برای افزایش کیفیت بهتر چربی جیره در فرآورده های لبنی می باشد.

    شواهدی وجود دارد که ترکیب اسید چرب شیر را می توان به سرعت و به صورت گسترده با افزودن دانه تخم کتان به رژیم غذایی گاوهای شیری افزایش داد.

    با این حال، در نشخوارکنندگان اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه (PUFA) عمدتا در فرآیندهای بیوهیدروژنه شدن چربی در شکمبه، قبل از اینکه در روده کوچک جذب شوند شرکت می کنند.

    Glasser et al. (2008) طی آنالیزی برآورد کردند که 87% آلفالینولنیک اسید در شکمبه نشخوارکنندگان بیوهیدروژنه می شود.

    اضافه کردن PUFA به جیره غذایی منجر به شکل گیری بسیاری از واسطه های بیوهیدروژناسیون در شکمبه می شود، که در تعامل با میکروارگانیسم های شکمبه می باشد.

    تاثیر آلفالینولنیک اسید وارد شده به دوازدهه بستگی به درجه محافظت آن در شکمبه نشخوارکنندگان دارد.

    حرارت دادن دانه کتان فرآیندی است که میتواند اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه را در برابر بیوهیدروژناز شکمبه محافظت کند و محیط شکمبه را در برابر عوارض جانبی اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه محافظت کند (Sterk et al., 2012).

    در تحقیقیKennelly (1996)بیان کرد که فرآیند حرارتی موجب دناتوره کردن ماتریکس پروتئین اطراف ذرات چربی می شود، بنابراین موجب کاهش قابلیت دسترسی اسیدهای چرب غیر اشباع جهت میکروارگانیسمهای شکمبه می شود. با این حال، اثرات فرآیند حرارت دادن در تجزیه پذیری دانه های روغنی متناقض می باشد.

    آنالیز اثرات محافظتی حرارت دادن دانه روغنی بر روی اسیدهای چرب غیر اشباع وابسته به فرم های دانه های روغنی و روش ارزیابی اسیدهای چرب غیر اشباع می باشد.

    فرضیه دیگر مکانیسم اثر حفاظتی حرارت دادن اسیدهای چرب غیر اشباع این موضوع می باشد که حرارت دادن دانه های روغنی موجب افزایش میزان روغن در شکمبه می شود و همچنین نقش محافظتی برای PUFA در شکمبه دارد و آنرا به سمت دوازده سوق می دهد.

    در تحقیقی Glasser et al. (2008a) اظهار داشتند که حرارت دادن دانه های روغنی موجب مسیل شدن چربی می شود که در نتیجه موجب افزایش انتشار چربی و جذب شدن آن بعد از محیط شکمبه در مقایسه با دانه خام می شود.

    استفاده از دانه کتان حرارت دیده در جیره غذایی دام می تواند به دو منظور استفاده شود، هم می تواند چگالی انرژی جیره را افزایش دهد و هم موجب بهبود تولید و چربی شیر گردد در حالی که محدود بودن دانه کتان اثرات منفی بر روی PUFA شکمبه نشخوارکنندگان دارد.