برچسب: خوراک دام

  • نکات کاربردی برای افزایش بازدهی خوراک دام

    نکات کاربردی برای افزایش بازدهی خوراک دام

    نکات کاربردی برای افزایش بازدهی خوراک دام

    افزایش بازدهی خوراک دام یکی از مسائلی است که به طور مکرر در مورد آن صحبت شده، اما همیشه تفسیر یکسانی از آن ارائه نشده است. به همین ترتیب، اگر از افراد بپرسیم که در دامداری خود چگونه میزان بازدهی خوراک دام را ثابت نگه می‌دارند یا افزایش می‌دهند، چند نفر می‌توانند پاسخ واقعی بدهند؟ این موضوع در عین حال که تا حدودی دشوار و بسیار چند بعدی است، اما شاید تعجب کنید که مدیریت ساده روزانه تا چه حد می‌تواند بر این موضوع تأثیرگذار باشد.

    به خاطر داشته باشید که اساس تولید شیر، تغذیه است. متأسفانه این احتمال وجود دارد که خوراک، بیشتر از حد یا کمتر از حد مصرف شود و یا به درستی مدیریت نشود. در تولید شیر، به ویژه در شرایط پیچیده امروزی، تغذیه دام نخستین حوزه‌ای است که می‌خواهیم از آن بیشترین بهره‌برداری را با کمترین میزان هدررفت داشته باشیم.

    دانشگاه کنتاکی، علمی‌ترین تعریف عددی از بازدهی خوراک دام را ارائه می‌دهد. طبق این تعریف باید میزان تولید شیر اصلاح‌شده 3.5 درصد چربی ، در ازای هر یک کیلو ماده خشک مصرفی محاسبه شود. به طور خاص، بازدهی مطلوب برای گاوهای هلشتاین بین 630 گرم تا 800 گرم شیر به ازای هر 450 گرم خوراک است. در مفهوم گستره‌تر، بازدهی می‌تواند به معنای استفاده حداکثری از مواد مغذی با کمترین میزان هدررفت باشد. هر گاه خوراک دور ریخته شود یا در بدن گاو به درستی تبدیل به مواد مغذی نشود، بازدهی نامناسب است.

    مصرف مواد غذایی

    یکی از مهم‌ترین اقداماتی که می‌توانید برای بهبود بازدهی خوراک دام انجام دهید، ارتقا و نظارت بر مصرف مواد غذایی است. بله می‌توانید کارهایی انجام دهید تا گاوهایتان را بیشتر به سمت آخور هدایت کنید و در عین حال میزان هدررفت مواد غذایی را کاهش دهید.

    هنگامیکه یک گاو در مراحل ابتدایی شیردهی، غذای کافی مصرف می‌کند تا بتواند از گوساله اش مراقبت کند، هر 450گرم از ماده خشک به طور متوسط حدود 900 گرم شیر تولید می‌کند. صرف‌نظر از زیاد بودن مقدار جیره، یک گاو فقط بر اساس میزان مصرف خود می‌تواند مواد غذایی را جذب کند. گاوهای تازه‌زا و تلیسه‌های شکم اول بیشتر مستعد مصرف ماده خشک کمتری هستند و بیشتر در معرض تأثیرات منفی آن قرار دارند.

    گاوهای پر شیر، هم برای نگهداری از گوساله­ شان و هم برای تولید شیر نیاز به دریافت مقدار بیشتری ماده خشک (DMI) دارند. طبق برآوردها، یک گاو هلشتاین پر شیر به صورت روزانه باید معادل 4.0 درصد از وزن خودش ماده خشک مصرف کند. این مقدار برای گاوهای کم شیر فقط 3.0 درصد است.

    اما تنها هدررفت و میزان دریافت ماده خشک، مورد نظر نیست بلکه کیفیت علوفه نیز نقش مهمی در بازدهی خوراک دام ایفا می‌کند. با افزایش درصد (NDF)، میزان بازدهی خوراک دام کاهش می‌یابد. یافته‌ها نشان می‌دهند که افزودنی‌های خوراک دام از جمله تثبیت‌کننده‌ها، یونوفورها، مخمر، مواد میکروبی و غیره تأثیرات مثبتی بر بازدهی خوراک داشته‌اند. ممکن است این افزایش بازدهی چندان چشمگیر نباشد اما در یک گله تولیدمحور، حتی اندکی افزایش در هر یک از دام‌ها می‌تواند در مجموع تأثیرگذار باشد.

    در نهایت به جیره غذایی که در اختیار هر گروه خاص از دام‌ها قرار می‌دهید، توجه کنید. تنظیم یک رژیم غذایی خاص برای گاوهای تازه‌زا و گاوهای نزدیک به زایمان به منظور تأمین نیازهای غذایی آنها، از اهمیت زیادی برخوردار است. به این ترتیب با هر  غذایی که مصرف می‌کنند، نیازهای غذایی آنها در مراحل مختلف شیردهی‌شان تأمین می‌شود. به همین ترتیب، گاوهای خشک نیازی به خوارک با ارزش غذایی بالا ندارند.

    نقش مدیریت خوراک

    عوامل محیطی، دلیل اصلی کاهش خوراک دام‌هاست. تنش گرمایی از دمای 21.1 درجه سانتی­گراد شروع می‌شود و می‌تواند بر اساس شاخص رطوبت، افزایش چشمگیری داشته باشد. هرگاه تنش گرمایی رخ دهد، میزان مصرف خوراک کاهش می‌یابد. نصب مه­پاش و تعداد پنکه کافی در داخل بهاربند و به ویژه در بالای آخور، می‌تواند بسیار مؤثر باشد.

    فضای کم آخور موجب می‌شود گاوهای ضعیف‌تر نتوانند به قدر کافی غذا بخورند. توصیه کلی در این مورد این است که در آخور برای هر گاو حداقل 70 تا 76.2 سانتی­متر فضا در نظر گرفته شود. اما این فضا در گروه‌های خاص (مانند تازه‌زا، گاوهای قبل از زایمان، گاوهای قرنطینه‌شده) باید 91.5سانتی­متر باشد.

    نحوه ترکیب مجموع جیره ترکیبی (TMR) می‌تواند بر غذای گاوهای شما تأثیر بگذارد. اندازه نامناسب قطعات یا ترکیب نادرست آنها می‌تواند منجر به جدا شدنشان از یکدیگر و هدر رفتنشان شود. همچنین ممکن است موجب بروز مشکلات سلامتی مانند اسیدوز و در نتیجه کاهش بازدهی خوراک گردد. به علاوه، کیفیت پایین علوفه که طعم مطلوبی ندارند، مانع بازگشتن حیوانات برای خوردن منم غذا می‌شود. اگر مجموع جیره ترکیبی رطوبت بسیار بالایی داشته باشد، نه تنها باعث فاسد شدن خوراک می‌شود بلکه میزان دریافت غذا را نیز کاهش می‌دهد. توصیه کلی ما این است که مجموع جیره ترکیبی بین 48 تا 52 درصد حفظ شود.

    مطمئناً دام‌های شما فقط می‌توانند به اندازه‌ای که خوراک در اختیارشان قرار می‌دهید تغذیه کنند. معمولاً پیشنهاد می‌شود که خوراک 22 ساعت از روز در دسترس آنها باشد (با احتساب 2 ساعتی که در بهاربند‌های قرنطینه یا در شیردوشی  هستند). برای کاهش عدم تمایل به تغذیه، می‌توان خوراک را در آخور جلو آورده و هم­زد استفاده کرد. هر قدر غذا دورتر در آخور قرار گیرد، گاو در هنگام گرسنگی باید تلاش بیشتری برای غذا خوردن داشته باشد. در نتیجه ترجیح می‌دهد که غذا را رها کرده و بخوابد. اگر غذا پراکنده شده باشد، سطح وسیع‌تری از علوفه توسط اکسیژن تخریب می‌گردد. اگر غذا برای مدت زیادی بیرون از آخور بماند، احتمال اینکه حتی بعد از بالا آمدن غذا گاوها آنها را بخورند کمتر است. برای نظارت بر استفاده کارآمدتر از غذا، توصیه می‌شود بعد از هر بار تغذیه بیشتر از 3 تا 5 درصد از غذا باقی نماند.

    بازدهی خوراک دام در هر یک از دام‌ها و در نژادهای مختلف بسیار متنوع است. توجه داشته باشید که بیشتر معادلات مربوط به بازدهی بر اساس پژوهش‌های انجام‌شده روی نژاد هلشتاین به دست آمده‌اند. به همین ترتیب، میزان دریافت ماده خشک و نیازهای غذایی نیز متفاوت است. بهره‌مندی از یک متخصص تغذیه که اهداف شخصی، منابع تغذیه‌ای و ویژگی‌های دام‌های شما را بشناسد، دارایی مهمی است که در رسیدن به حداکثر بازدهی خوراک به شما کمک می‌کند.

    نویسنده: ژاکلین کریموفسکی

  • تاثیر فول فت سویا بر روی عملکرد گاو گوشتی

    تاثیر فول فت سویا بر روی عملکرد گاو گوشتی:


    با توجه به اينكه دانه سويا حاوي پروتئين با كيفيت بالا (40 – 33 درصد) و يك منبع غني چربی (22 – 16 درصد) مي‌باشد، امكان استفاده از آن جهت تأمين قسمت اعظم انرژي و پروتئين خوراک برای گاوهای گوشتی ميسر بوده و در اين راستا مطالعات متعددي به منظور نشان دادن تأثير كاربرد فول فت سويا در جيره‌ دام هاي شيري (3) و پرواري، گوسفند و بز، اسب و انواع طيور و آبزیان انجام شده است.

    به دليل حضور تركيبات فعال بيولوژيكي با تأثير ضدتغذيه‌اي ممكن است استفاده از دانه سويا خام در خوراك تأثير زيان باري بر سلامت دام و طيور بر جاي گذارد.

    فرآوري حرارتي موجب تخريب عوامل ضدتغذيه‌اي موجود در دانه سويا به ويژه بازدارنده تريپسين و افزايش ارزش غذايي آن از قبيل بهبود قابليت هاي هضم مواد مغذي و افزايش ميزان پروتئين عبوري از شكمبه نشخواركنندگان مي‌گردد.

    دلیل استفاده از فول فت سویا برای گاو گوشتی

    دلیل علاقه مندی به استفاده از فول فت سویا به عنوان ماده اولیه در تهیه خوراک گاوهاي گوشتي، وجود در حدود 20 درصد روغن با کیفیت و محافظت شده در داخل بافت اين محصول و نیز میزان بالای پروتئین (به طور متوسط 37 درصد) در این ماده غذايي مي باشد.

     

    فول فت سویا در محتوي چربي داراي 1 الي3 درصد فسفوليپيد است که موجب بهبود متابولیسم چربی ها و افزایش ارزش غذایی جیره می شود و همچنين محتوی 5/10-5/9 درصد اسید لینولئیک بوده که بیش از 50 درصد کل روغن آن را شامل می‌شود.

    چنین میزان بالایی از اسید لینولئیک موجب برتری روغن سویا نسبت به تمامی چربی های حیوانی و بسیاری از روغن¬های گیاهی می‌شود .

    انجام آزمایشات کنترل کیفی جهت اطمینان از نابودی عوامل ضد تغذیه ای و همچنین به دست آوردن محصولی با قابلیت های هضم و جذب بالا در مورد فول فت سویای فرآوری شده بسیار حایز اهمیت می باشد .

    نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده دلالت بر این موضوع دارند که، فول فت سویا را می¬توان به صورت مؤثر و سودآوری در تغذیه گاوهاي گوشتي استفاده نمود. همچنين ميزان بالاي انرژي و پروتئين، وجود ایزوفلاون ها، تکوفرول ها و سایر مواد آنتی اکسیدان طبیعی، موجب بهبود و ارتقاء سطح سلامت دام گوشتی می شود.

     

  • نقش بنتونیت در جیره گاوهای شیری

    نقش بنتونیت در جیره گاوهای شیری

    نقش بنتونیت در جیره گاوهای شیری:


    رطوبت زیاد و شرایط نگهداری نامناسب موجب رشد قارچ بر روی غذای دام شده که حاصل فعالیت این قارچ ها ایجاد سمومی چون سم آفلاتوکسین می باشد. بنتونیت با جذب رطوبت سبب خشک ماندن جیره دام شده و از آلودگی آن به سموم جلوگیری می نماید. ترکیبات جاذب مختلفی به منظور حذف مایکوتوکسین ها و مخصوصا آفلاتوکسین در خوراک و دستگاه گوارش حیوانات اهلی به کار گرفته می شود که ازمهم ترین آنها بنتونیت می باشد.

    بنتونیت‌ دارای دو نوع سدیمی و کلسیمی می باشد، که نوع سدیم از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد و در بیشتر موارد برای جیره دام به کار می‌رود. بنتونیت سدیم دارای ظرفیت بافری می‌باشد که نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان ایفا می‌کند. بطور کلی بنتونیت دارای اثرات بسیاری در تغذیه دام از قبیل بهبود دهنده شرایط تخمیر در شکمبه، جذب پروتئین محیط، بهبود تولید و بازده غذایی، بهبود متابولیسم نیتروژن در شکمبه و کاهش عوامل بیماری‌زا در روده و جاذب آفلاتوکسین مواد خوراکی می باشد.

     

    این ماده به دلیل داشتن خصوصیت بافری و قدرت تبادل کاتیونی بالا می تواند عوارض ناشی از مصرف زیاد مواد متراکم در جیره گوساله‌های پرواری را به حداقل برساند و شرایط تخمیر در شکمبه و بازده خوراک را بهبود بخشد.

    تحقیق حاضر با بررسی اثر بنتونیت سدیم و بی‌کربنات سدیم بر عملکرد پروار و خصوصیات مدفوع گوساله‌های پرواری نشان داد که افزودن چهار درصد بنتونیت سدیم اثر معنی‌داری در بهبود میزان افزایش وزن، میزان خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و نمره مدفوع در مقایسه با گروه شاهد و گروه دریافت کننده بی‌کربنات سدیم داشت.

    تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از چهار درصد بنتونیت به طور مؤثری غلظت نیتروژن آمونیاکی را خصوصاً در ساعات اولیه پس از انکوباسیون کاهش می دهد و این اثر با بالارفتن میزان تجزیه پذیری پروتئین بیشتر می شود. به این ترتیب استفاده از چهار درصد بنتونیت فرآوری شده برای جلوگیری از مسمومیت آمونیاکی در نشخوارکنندگان توصیه می شود.

    نحوه عمل

    نحوه عمل آن بدین صورت است که، بنتونیت از طریق مداخله در حرکت پروتوزوآهای مژک دار، فعالیت آن‌ها را کاهش می‌دهد. بنتونیت به دلیل داشتن سطح گسترده و وجود بار الکتریکی در این سطح، نرخ جذب باکتری‌ها را توسط پروتوزوآها کاهش می‌دهد و بنابراین جمعیت باکتریایی و قارچی را در مایع شکمبه افزایش می‌دهد.

    همچنین این ماده با جذب اسیدهای آمینه آزاد، آن‌ها را از معرض تخمیر شکمبه‌ای دور نموده و از این طریق موجب می‌شود که بهتر در دسترس دام قرار گیرند. علاوه بر این بنتونیت قادر به محافظت پروتئین جیره، از تاثیر آنزیم‌های تجزیه کننده پروتئین است می باشد. همچنین با اضافه کردن ٣ و۶ درصد بنتونیت به کنسانتره، فعالیت تخمیری شکمبه بهبود میابد.

    اثرات بنتونیت در تغذیه گاوهای شیری

    1-کنترل مسمومیت های ناشی از سموم قارچی به ویژه آفلاتوکسین ها
    2-کاهش انتقال آفلاتوکسین از خوراک به شیر و کاهش غلظت آن در محصولات لبنی
    3-کمک به حفظ PH شکمبه در گاوهای شیری و پرواری
    4-افزایش درصد چربی شیر
    6-جذب عناصر سنگین و جلوگیری از تاثیر نامطلوب آنها
    7-افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه
    8-کاهش ضریب تبدیل خوراک در دام های پرواری در نتیجه کاهش سرعت عبور خوراک از دستگاه گوارش و جلوگیری ازاثرات منفی توکسین های قارچی بر هضم و جذب
    9-جلوگیری از ایجاد نفخ در دامهای پرواری تغذیه شده با سطوح بالای کنسانتره
    10-جلوگیری از مسمومیت آمونیاکی
    11-کاهش اسهال در بره ها، گوساله ها و دامهای پر تولید
    12- کمک به بهبود ضریب تبدیل از طریق کاهش سرعت عبور مواد ازدستگاه گوارش و افزایش راندمان هضم و جذب مواد مغذی جیره و همچنین از طریق افزایش تولید پروتئین میکروبی