Bagheri.ir

برچسب: جیره نویسی

  • مقابله با چالش‌های تنش گرمایی در شرایط مختلف با استفاده از مخمر زنده

    مقابله با چالش‌های تنش گرمایی در شرایط مختلف با استفاده از مخمر زنده

    [vc_row][vc_column][vc_column_text]

    لهستان و تایوان: دو آب و هوای متفاوت، چالش استرس گرمایی یکسان

    هر ساله در سرتاسر جهان رکوردهای دمایی جدیدی به دست می آید که اوج گرمای قابل توجه و تابستان‌های طولانی را در بر می‌گیرد.

    نشخوارکنندگان به دماهای بالا حساس هستند، زیرا شکمبه آن‌ها در حین تخمیر مقدار زیادی گرما تولید می‌کند. آستانه شاخص دما-رطوبت THI مورد تایید محققین برای گاوهای شیری، 68 است (Burgos and Collier. 2013). بالاتر از آستانه 68 THI (که مربوط به تنش گرمایی متوسط تا شدید است)، افت عملکرد شکمبه و مصرف خوراک دیده شد که با کاهش فراهمی انرژی بر عملکرد گاوهای شیری تأثیر منفی گذاشته و به دنبال آن تولید شیر و ترکیبات شیر کاهش می‌یابد. کاهش شیر هم با شدت استرس گرمایی و هم با مدت قرار گرفتن در معرض آن مرتبط است.

    با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که تاثیرات منفی استرس گرمایی بر عملکرد گاوهای شیری از شاخص دما-رطوبت (THI) 62 شروع می‌شود. Bourraoui و همکاران، 2002 کاهش بیشتری در تولید شیر، چربی و پروتئین در مناطق مدیترانه‌ای گزارش کردند.

    مخمر زنده  می‌تواند به مقابله با چالش‌های استرس گرمایی در شرایط مختلف کمک کند.

    نشخوارکنندگان ممکن است در هر منطقه از تنش گرمایی رنج ببرند و صرفاً مختص به مناطق با دمای بسیار بالا نیست. به عنوان مثال، آستانه 68 THI (تنش گرمایی متوسط) می‌تواند با دمای 21.7 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 55 درصد ایجاد شود.

    مخمر زنده مخصوص شکمبه Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 (LEVUCELL SC) می‌تواند به محدود کردن افت تولید در طول دوره‌های تنش گرمایی کمک کند. در سال 2021، دو آزمایش در مورد تاثیر استفاده از مخمر زنده در شرایط تنش گرمایی بر عملکرد گاوشیری انجام شد. در این آزمایش دو گروه گاوهای تغذیه شده با مخمر زنده و گروه‌ کنترل را در دو منطقه مختلف جهان مقایسه کردند: یکی در دو مزرعه لهستان، با یک دوره تنش گرمایی متوسط به مدت 82 روز و دیگری در تایوان، با استرس گرمایی متوسط و شدید مداوم به مدت 48 روز انجام شد.

    بهبود PH شکمبه

    در هر دو آزمایش، زمانی‌که مخمر زنده مختص شکمبه به جیره افزوده شد، pH شکمبه به صورت عددی افزایش یافت.

    برای گاوها در لهستان، میانگین pH نگاری با 0.17+، از 6.06 به 6.23 بهبود یافت.

    در تایوان نیز بهبود با نتیجه 0.06+ از 5.84 به 5.91 گزارش شد.

    گاوهای با pH شکمبه بالاتر، کمتر در معرض اسیدوز تحت حاد شکمبه (SARA) قرار می‌گیرند و بنابراین سلامت شکمبه بهتری دارند و به حفظ مصرف خوراک در دوره‌های استرس کمک می‌کنند.

    حفظ تولید شیر

    لازم به تاکید است در هر دو آزمایش، تولید شیر بهبود یافت.

    بهبود تولید شیر در هر دو مزرعه در لهستان به طور میانگین روزانه 0.65+ کیلوگرم به ازای هر راس و در تایوان 1.17+ کیلوگرم روزانه به ازای هر راس گزارش شد.

    شکل 1: میزان تولید شیر در لهستان و تایوان، 2021

    نشانه‌های قابل مشاهده سلامت در شرایط ثابت استرس گرمایی متوسط و شدید

    در تایوان، تحت شرایط استرس گرمایی، گروه مصرف کننده مخمر زنده سلامت کلی را نشان دادند. شاخص اول، فعالیت نشخوار، نشانه قابل رویت از سلامت و آسایش دام، 40٪ افزایش یافت. شاخص دوم، تعداد گاوهای با امتیاز وضعیت بدنی مناسب به میزان 22% بهبود یافت که در مجموع تأثیر بلندمدت مثبتی بر باروری داشت.

    جمع آوری داده‌های تنش گرمایی در سراسر جهان

    “گله شما تا چه میزان درگیر تاثیرات منفی استرس گرمایی می‌شود؟”

    درگیری با تنش گرمایی صرفاً مختص به مناطق با دمای بسیار بالا نیست و ممکن است بسته به دما و رطوبت شدت متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال، آستانه 68 THI (تنش گرمایی متوسط) می‌تواند با دمای 21.7 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 55 درصد ایجاد شود.

    منبع

    ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

  • همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همیشه به یاد داشته باشیم که متخصص تغذیه بر اساس داشته‌های دامدار جیره‌نویسی می‌کند و داشتن انتظار بیش از حد از متخصص تغذیه نسبت به داشته‌های دامداری امری غیر منطقی است.

    تغذیه بهترین جیره ممکن به دام‌های گله نیازمند کار گروهی صحیح بین دامدار و متخصص تغذیه است.

    این مقاله توسط یکی از دامداران ایالت جورجیا نوشته شده است و کل مقاله از زبان Mark Roders می‌باشد.

    Mark Roders

    من دوستان دامدار زیادی دارم که از من در مورد آنالیز جیره‌های دامداری سوال می‌پرسند. جوابی که معمولاً به آن‌ها می‌دهم این است: «من خبر ندارم، به همین خاطر است که به متخصص تغذیه پول می‌دهد تا اینکار را انجام دهد».

    باور من بر آن است که مهمتر از همه این است که من بر مدیریت فرآیند خوراک دادن تمرکز کنم. همیشه مطمئن باشیم که

    1. محصولات را در رطوبت مناسب برداشت کنیم
    2. سیلو به درستی بسته‌بندی شود
    3. علوفه را در پایان برای نگهداری بلند مدت و انبارکردن پایدار خوب مهر و موم کنیم
    4. علوفه را برای ارائه بهترین علوفه به دام‌هایم مدیریت کنیم.

    ما درصد ماده خشک علوفه را 2 بار در هفته بررسی می‌کنیم و برای داشتن TMR یکسان در 365 روز سال، جیره را بر اساس آن تصحیح می‌کنیم. ما دست اندرکاران خوراک‌سازی را به طور مدام نظارت می‌کنیم تا مطمئن شویم که آن‌ها همان مقدار دقیق در جیره از هر ماده خوراکی را اضافه می‌کنند، تا مطمئن شویم که در مدت زمان مناسب خوراک را مخلوط می‌کنند و اینکه آن‌ها مقدار صحیح از هر جیره را به گروه های مرتبط دام می‌دهند.

    در نتیجه

    من و متخصص تغذیه در مورد تولید شیر و ماده خشک مصرفی هر روز صحبت می‌کنیم یا به هم پیامک می‌دهیم. ما به صورت یک تیم کار می‌کنیم تا واریته علوفه سال بعد، مواد تلقیحی سیلو، و بهترین قیمت اقلام خوراکی که می‌توانیم استفاده کنیم را انتخاب کنیم. متخصص تغذیه به صورت ماهانه از گله ویزیت می‌کند تا تا مدیریت رخ سیلو و بارگیری، مخلوط کردن و خورانیدن TMR را ارزیابی کند. این کار به من ایده‌ای از طرف یک کارشناس بیطرف می‌دهد تا مطمئن شوم که پروتوکل‌ها را درست انجام می‌دهم.

    وقتی گاوها مطابق با انتظارات ما شیر تولید نمی‌کنند یا در طول شرایط بد اقتصادی، انداختن تقصیر گردن متخصص تغذیه کار راحتی خواهد بود. باید بخاطر داشته باشیم که جیره نویس هم فقط همان چیزی را دارد که ما به عنوان دامدار به او می‌دهیم تا با آن کار کند.

  • چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    به نظر می‌رسد که برخی نکات فنی و کاربردی در زمینه جیره نویسی در سطح عملی وجود دارد که جمع شدن آن‌ها در یک مقاله معمولاً در دسترس نیست. لذا در این مقاله سعی شده است تا نکاتی عملی در زمینه جیره نویسی و در نظر گرفتن شرایط اقتصادی آورده شود که امیدوارم برای بالا بردن اطلاعات دانش جویان و متخصصان جیره نویسی مفید باشد.

    معمولاً اولین سوالاتی که از یک دانشجوی تغذیه می شود این است که «آیا می‌­توانی یک جیره‌ی عملی بنویسی یا خیر؟». این جیره عملی مسلماً باید از قیمت مناسب و معقولی نیز برخوردار باشد. وانگهی اطلاع از نحوه و نوع گروه‌بندی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

    ارزش اقتصادی ماده غذایی و ترکیب گله

    در جیره نویسی توجه به سودآورترین ماده خوراکی الزامی است. باید به خاطر داشت که اقتصادی بودن مواد خوراکی، به معنی کم کیفیت بودن نیست. پس از پیدا کردن بهترین مواد خوراکی از لحاظ اقتصادی و تغذیه‌ای اکنون زمان آن رسیده است با دانستن میانگین شیر تولیدی و آگاهی از ساختار گله به جیره نویسی اقدام نماییم. مطالعات نشان داده‌اند که بهترین ساختار گله این است که به ازای هر 100 راس گاو ما 53 راس تلیسه داشته باشیم (که در 22 ماهگی زایمان کنند) و درصد Turn Over گاو در گله نیز چیزی حدود 26 درصد باشد (برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله استانداردهای ترکیب گله مراجعه کنید). این ساختار بهترین سودآوری را برای گله در پی خواهد داشت. ساختار گله، به ویژه تعداد گاو خشک و تلیسه جایگزین (دام‌های غیرتولیدی) نقش ویژه‌ای در هزینه‌ی خوراک دارند.

    نیازمندی گاو

    نیازمندی بیشتر مواد مغذی به خوبی برآورد شده است. برای بیشتر مواد خوراکی استفاده از ضرایب اطمینان بالاتر امری ضروری برای رسیدن به حداکثر تولید است. معمولاً در جیره نویسی تعیین «ضریب حد اطمینان» کاری مشکل است و به قیمت شیر، قیمت خوراک، اجزای خوراکی به کار رفته، سیستم گروه‌بندی، مدیریت فارم/خوراک بستگی دارد و برای مواد مغذی مختلف فرق می‌کند.

    هرچه اجزای خوراکی بیشتر باشد، اطمینان شما از اینکه جیره‌ای که تغذیه می‌شود واقعاً همانی باشد که فرموله شده است، کمتر می‌شود. برای روشن شدن موضوع باید گفت که تحقیقات انجام شده در ویرجینیا نشان داده است که درصد پروتئین در جیره گاوهای پرتولید در حدود 12 درصد واریانس دارد (نمونه های گرفته شده از TMR)!!! به طور میانگین نیمی از زمان‌ها جیره فراتر از اهداف فرمولاسیون شما خواهد و در نیمی از مواقع پایین‌تر!! یعنی هر چه تنوع بیشتر باشد توقع بالقوه مورد انتظار در کاهش شیر بیشتر است.

    برای جلوگیری از عوامل به وجود آورنده این اشتباهات در جیره نویسی چندین راهکار وجود دارد که در بیشتر دامداری‌های کشور رعایت نمی شود.

    اندازه‌گیری ماده خشک

    اندازه‌گیری ماده خشک خوراک به طور مرتب امری حیاتی است. این مسئله وقتی خود را نشان می‌دهد که بدانیم انرژی نسبت داده شده به مواد خوراکی بر اساس ماده خشک است. این کار را می توان به راحتی در بیشتر دامداری‌ها انجام داد.

    نظارت در امر مخلوط کردن و توزیع اندازه ذرات

    این کار نیز در بیشتر دامداری‌های کشور انجام نمی‌شود. بهترین روش برای تعیین اندازه ذرات استفاده از الک دانشگاه پنسیلوانیا است. خریداری این الک برای دامداری‌های بزرگ هزینه ای در مقایسه با خدماتی که می‌شود از این الک گرفت نخواهد داشت. همچنین آموزش افراد واحد خوراک‌سازی و استفاده صحیح از فیدر (ترتیب پر کردن، زمان مخلوط کردن و …) نیز از جمله مواردی است که می‌توان به راحتی در دامداری‌ها انجام داد و تنوع خوراک را کاهش داد. این موارد به جرات در بیش از 70 درصد دامداری‌های صنعتی کشور رعایت نمی‌­شود (!!!!!).

    همیشه باید توجه کنیم که صحت (Accuracy) با دقت (Precision) فرق دارد. بر پایه‌ی تغذیه‌ای، صحت به معنای رسیدن به نزدیک‌ترین مشخصات مواد مغذی جیره با مشخصات مطلوب مواد مغذی جیره‌ای که توسط متخصص جیره نویسی نوشته شده است، می‌باشد. اما دقت رسیدن به همان نتایج به طور مکرر است. پس نایل شدن به صحت در جیره نویسی به دقت ارجحیت دارد.

     

    الک پنسیلوانیا

    شکل 1.  یک نمونه الک پنسیلوانیا (Penn State Particle Separator; PSPS)

    نحوه جیره نویسی هر بهاربند

    ما همواره گروهی از گاوها را تغذیه می‌کنیم نه تک تک گاوها را. به همین خاطر مشکلاتی در تغذیه‌ی گروهی وجود دارد که عمده آن‌ها روزهای شیردهی (Days In Milk) و تعداد زایش است. لذا تنوع در DIM در داخل یک بهاربند مهم‌تر از تنوع در تولید شیر است. حال چه تولید شیری را باید مد نظر قرار دهیم؟

    اگر همه‌ی گاوهای آن بهاربند اوج (پیک) ماده خشک مصرفی را رد کرده باشند، جیره‌ای که بر اساس میانگین واقعی بهاربند نوشته شود (مثلاً میانگین واقعی بهاربند 34 کیلوگرم است) برای حمایت از تولید شیر گاوهایی که 20 درصد از میانگین واقعی بهاربند بیشتر شیر تولید می‌کنند  نیز کافی است (یعنی 40/8 کیلوگرم). این جیره نیازمندی بیش از 75 درصد از گاوهای گروه را مرتفع خواهد نمود؛

    ولی اگر میانگین واقعی را در 1.15 ضرب کنیم (39.1=1.15×34) و برای آن تولید جیره بنویسیم، این جیره برای حمایت از تولید شیر 46.9 کیلوگرم در روز کافی است و نیاز بیش از 98 درصد گاوهای حاضر در گروه را برآورده خواهد نمود. یعنی 15 درصد به میانگین واقعی اضافه کنیم و برای آن جیره بنویسیم. اما در اینجا باید به BCS توجه کنید چرا که مسلماً در این گروه گاوهایی بیش از حد تغذیه خواهند شد. برخی از متخصصین می‌گویند 1.5 کیلوگرم به میانگین واقعی اضافه کنیم و سپس جیره بنویسیم.

    دکتر هاتجنز (2009) در کنفرانس تغذیه وستِرن اشاره کرد که می‌توان میانگین گروه را گرفت و انحراف معیار شیر تولیدی را به آن اضافه کرد و برای آن تولید جیره نوشت. با وارد کردن رکوردهای گاوهای یک گروه در برنامه‌ی اکسل به راحتی می‌توان انحراف معیار را محاسبه نمود. در هر صورت این راهنمایی‌ها وجود دارد و بسته به شرایط گله‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد.

    RDP و RUP

    برای RDP در همه گروه‌ها باید مقدار آن 10.5 تا 11 درصد ماده خشک باشد. ضریب حد اطمینان برای RDP در واقع 5 درصد است. یعنی 5 درصد بیش از توصیه های NRC (2001).

    در مورد RUP وضعیت متفاوت خواهد بود چرا که منبع پروتئینی گرانی است. اگر در یک گروه همه گاوهای شیرده گله وجود دارند (در برخی دامداری‌ها چنین شرایطی به علت محدود بودن امکانات و فضا وجود دارد) مقدار RUP مورد نیاز برابر خواهد بود با: 1.25 ضربدر RUP مورد نیاز برای میانگین واقعی تولید شیر بهاربند. برای مثال اگر میانگین تولید گاوها در بهاربندی 29.5 کیلوگرم است و میانگین روزهای شیردهی 150 روز است، انتظار می رود که چنین گاوهایی 22.6 کیلوگرم در روز ماده خشک مصرف کنند.

    پس شما باید برای RUP مورد نیاز برای 9.36 کیلوگرم (29.5 × 1.25) جیره را تنظیم کنید (در همان 22.6 کیلوگرم ماده خشک). اگر گاوها دارای گروه‌بندی مشخصی هستند (یعنی گاوهای تازه زا، پرشیر و کم شیر از هم جدا هستند) ضریب اطمینان در مورد RUP را می‌توانید تغییر دهید. برای گاوهایی که اوج تولید ماده خشک مصرفی را طی کرده‌اند می‌توانیم از ضریب 1.15 استفاده نماییم. ولی برای گاوهای تازه‌زا و اوایل دوره شیردهی باید از ضریب 1.3- 1.25 در مورد RUP استفاده نماییم. جالب است که در مورد NEL ضریب اطمینان وجود ندارد. بهترین کار برای تعیین ضریب اطمینان، نظارت و مدیریت BCS است.

    مواد معدنی و ویتامین‌ها

    در مورد مواد معدنی و ویتامین‌ها به گونه ای دیگر عمل می کنیم: برای عناصر پر مصرف (K، Na، Cl، Ca) برآوردهای NRC (2001) مقعول است و ضریب اطمینانی در حد شاید 10 درصد کافی باشد. اما در مورد فسفر برآوردهای NRC بیش از نیازهاست و لذا هیچ ضریب اطمینانی لازم نیست. برای Mg ضریب اطمینانی در حدود 20 درصد توصیه‌ها مورد نیاز است به دلیل وجود K بالا در جیره‌ها که از جذب Mg جلوگیری می‌نماید. در مورد Mn داده‌های جدید پیشنهاد می‌کند که برآوردهای NRC درست نیست و باید 2 برابر مقادیر توصیه شده در NRC را تامین نمود.

    در مورد ویتامین‌ها (A، E، D) ده درصد (10%) بیش از توصیه‌های NRC مورد نیاز است. در مورد ویتامین E توصیه‌های دکتر هاتجنز تامین حداقل 1000 تا 1500 واحد بین المللی در روز برای تمام گروه‌های گاو شیری است (خشک و شیرده). البته در مورد دوره انتقال برخی متخصصین تا 2500 واحد بین‌المللی نیز توصیه نموده‌اند.

    حال به برخی از محدودیت های مواد خوراکی در جیره اشاره می شود که در جیره نویسی از اهمیت زیادی برخوردار است:

    1- چربی حیوانی:

    حداکثر 2 درصد ماده خشک.

    2- دانه جو:

    حداکثر 40 درصد ماده خشک جیره. اگر جو بسیار ریز شده باشد، نباید بیش از 50 درصد غلات را در جیره تشکیل دهد.

    3- پنبه دانه:

    حداکثر 15 درصد ماده خشک جیره. مقدار استفاده از پنبه دانه (کامل)، حداکثر 3.2 کیلوگرم در روز می‌باشد.

    4- پودر ماهی:

    حداکثر 2 درصد ماده خشک جیره.

    5- اوره:

    بالاترین میزان استفاده از اوره، 180 گرم به ازای هر راس در روز است.

    6-تفاله چغندرقند:

    حداکثر مقدار استفاده از تفاله چغندر قند در جیره 30 درصد از ماده خشک جیره است (برخی دیگر مقدار آن را از 5.3 تا 5.6 کیلوگرم از ماده خشک جیره بیان کرده‌اند).

    7-سبوس:

    حداکثر مقدار استفاده از سبوس بین 2.2 تا 4.5 کیلوگرم است.

    8-کنجاله کانولا (کلزا):

    حداکثر مقدار استفاده از کنجاله کانولا بین 2.2 تا 3.6 کیلوگرم است.

    9-ملاس:

    مقدار استفاده از ملاس باید حداکثر 5 تا 7 درصد مخلوط کنسانتره باشد.

    10-کنجاله تخم پنبه:

    کنجاله تخم پنبه می‌تواند تا حداکثر 3.2 کیلوگرم به ازای هر راس در روز به کار رود.

    11-گندم:

    مقدار گندم نیز در جیره ها نباید بیش از 50 درصد غلات باشد.

     باید توجه داشت که تمامی این توصیه‌ها می­‌تواند در شرایط مختلف متفاوت باشد. برای مثال در حال حاضر دامداری در ورامین وجود دارد که بیش از 70 درصد غلات جیره را جو آسیاب شده تشکیل می‌دهد ولی هیچ مشکلی از لحاظ هضمی در بین گاوها مشاهده نمی‌شود و مدفوع نیز از قوام بسیار خوبی برخوردار است. این توصیه‌ها راهنمایی‌های کلی را در زمان جیره نویسی فراهم می‌آورد.

  • سوالاتی که باید از متخصص تغذیه خود بپرسید تا به آن‌ها پاسخ دهد.

    سوالاتی که باید از متخصص تغذیه خود بپرسید تا به آن‌ها پاسخ دهد.

    سوالاتی که باید از متخصص تغذیه خود بپرسید تا به آنها پاسخ بدهد.

    در این مقاله کوتاه ما به مواردی اشاره می‌کنیم که دامداران باید از متخصص تغذیه خود بخواهند تا انجام دهند. این اطلاعات از گله‌های امریکا به دست آمده‌اند و لذا همه نکات گفته شده در این مقاله شاید برای دامداری‌های ایران قابل کاربرد نباشد ولی سرنخ هایی ارائه می کند تا بدانیم کجا هستیم و چه هدفی را باید دنبال کنیم.

     اولین سالی که باید بپرسید این است که آیا متخصص تغذیه شما یک جفت چکمه برای خودش دارد یا خیر؟

    این سوال به این خاطر اهمیت دارد که قدم زدن در بین گاوها برای رسیدن به موفقیت بسیار حیاتی است. با قدم زدن در فارم، شما از وضعیت گاوها، وضعیت محیط، شرایطی که گاوها در آن قرار دارند، شرایط کارگران و موارد دیگر اطلاع پیدا می‌کنید. برخی بر این باورند که هنر جیره نویسی به توانایی متخصص تغذیه در ردیابی جیره‌ای که گاو آن را مصرف می‌کند مطابق با شرایطی که در آن قرار دارد، بستگی دارد.

    هنر تغذیه دام شامل مدیریت خوراک، کارگران و وضعیت آن‌ها، رفتار گاو، آسایش دام و تراکم هر بهاربند است. هر کدام از این موارد اهمیت بسیار زیادی در موفقیت جیره‌ای که جیره نویس ارائه می‌دهد خواهد داشت. در واقع ما باید اطمینان حاصل کنیم که جیره نویس وارد گله شده و از نزدیک گاوها را ببیند تا خود گاوها به او بگویند که چه چیز نیاز دارند و آیا جیره خوبی به آن‌ها داده شده است یا خیر.

    سوال دوم: آیا جیره نویس شاخص ها یا معیارهایی برای بهبود در نظر دارد که به شما ارائه دهد یا خیر.

    در واقع این شاخص‌ها به شما این امکان را می‌دهد که ادعاهای جیره‌نویس را ارزیابی کنید و خودتان را با گله‌های مشابه از نظر مدیریت و عملکرد مقایسه نمایید. نکات کلیدی در این شاخص‌ها عبارتند از تولید شیر، پروتئین و چربی شیر، شیر تصحیح شده بر اساس چربی و نیز شیر تصحیح شده بر اساس انرژی، نرخ آبستنی با اولین تلقیح، بازده خوراک (هزینه هر کیلوگرم ماده خشک) و سودآوری.

    سوال سوم: جیره نویس شما چه برنامه های آموزشی می تواند در اختیار دامداری قرار دهد؟

    این بسیار مهم است که آیا جیره‌نویس شما می‌تواند کارشناسان شما را آموزش دهد یا در کارگران شما انگیزه ایجاد کند یا خیر.

    سوال چهارم: با چه سرعتی آن‌ها خودشان را به روز نگه می‌دارند؟

    تا چه حد از تکنولوژی روز خبر دارند؟ تا چه حد از مدل‌های تغذیه اطلاع دارند؟ چگونه ابزارهایی که از آن در کار دامپروری استفاده می‌کنند را به روز می‌کنند؟

    سوال پنجم: فلسفه جیره‌نویس از نوشتن هر جیره چیست؟

    باور بر این است که سلامت شکمبه اولین فلسفه هر جیره است و جیره‌نویس باید به آن توجه ویژه داشته باشد. پس به عنوان اولین فلسفه ما باید جیره‌ای داشته باشیم که نتیجه‌ی آن یک گاو سالم باشد. جیره‌نویس نباید هیچ قانونی را نقض کند. به عبارت دیگر، تولید نباید در کوتاه مدت بالا برود و سپس سقوط کند. اگر ما سلامت شکمبه را به مخاطره بیندازیم، در واقع سودآوری در بلند مدت را به خطر انداخته‌ایم. جیره‌نویس هم باید روی اجزای جیره تمرکز کند و همچنین روی ترکیبات شیمیایی جیره تسلط داشته باشد. جیره نویس باید از نحوه‌ی آماده‌سازی جیره و تحویل آن به گاو اطلاعات کافی و تجربه لازم را داشته باشد.

    دکتر احسان محجوبی، 3 اردیبهشت 93

  • کاهش هزینه‌ دامداری

    کاهش هزینه‌ دامداری

    مچنینتبادل نظر فنی 2 : راهکارهای کاهش هزینه‌های دامداری

    هدف نهایی از پرورش گاو شیری و گوشتی همانند سایر مشاغل ایجاد درآمد توجیه پذیر با شرایط کلی جامعه است. کنترل هزینه و مدیریت اقتصادی در بسیاری موارد با کم خرج کردن و یا بد خرج کردن جایگزین می‌شود.

    در این بخش از نظرات کارشناسان ذکر شده در مقاله استفاده شده است:

    1- مهندس محرمی (دامداری فکا، اصفهان، 2760 راس دوشا)

    الف) افزایش کیفیت علوفه و استفاده از علوفه باکیفیت منجر به کاهش هزینه‌ها می‌گردد. از این طریق که به دلیل قابلیت هضم بالاتر تولید بالاتری را منجر شده و به طور غیر مستقیم با کاهش هزینه‌ مربوط به دامپزشکی (مشکلات گوارشی و ….) و با تأثیر بر روی باروری عمدتاً باعث کاهش هزینه‌ها میگردد.

    ب) حذف دام‌های غیر اقتصادی به گونه‌ای که در سال‌های قبل شاید امکان نگهداری آن‌ها در گله وجود داشت ولی شرایط کنونی حذف سریع آن‌ها را به ویژه برای فارم‌های کوچک دیکته می‌کند.

    ج) فرمولاسیون دقیق‌تر جیره. خوراک متوازن‌تر تولید بهتری را به همراه خواهد داشت.

    د) استفاده از افزودنی‌های خاصی که موجب افزایش بازده خوراک می‌شوند (مثلاً یونوفرها و …).

    ه) استفاده از ضایعات کارخانجات مثل بیسکویت و ماکارونی برای گروه‌هایی مثل تلیسه‌ها و گاوهای خشک به ویژه در دامداری‌های کوچک

    2- مهندس سلطانی (دامداری فوده‌ای، اصفهان، 1000 راس دوشا )

    نزدیک به 70 درصد یا بیش از 70 درصد هزینه‌های دامداری مربوط به هزینه خوراک است. لذا پر واضح است که هر یک درصد کاهش هزینه در این حوزه سودآوری را به همراه خواهد داشت. کاهش هزینه‌ها از طریق دستکاری در اقلام پر مصرف جیره بسیار مؤثرتر از کم کردن افزودنی‌های جیره می‌باشد. برای کاهش هزینه‌ها توجه به نوسان قیمت سالانه علوفه و غلات اهمیت زیادی دارد. توجه به قیمت علوفه و وارد کردن سطح مناسبی از علوفه در جیره گاوهای گروه‌های مختلف به نوعی در بیشتر دامداری‌ها نادیده گرفته می‌شود. با توجه به قیمت جو و ذرت می‌توان آن‌ها را تا حد زیادی جایگزین همدیگر کرد ( به ویژه در دام‌های کم شیر).

    با استفاده از میکس کاه و کنسانتره ارزان قیمت (در حال حاضر سبوس انتخاب مناسبی می‌تواند باشد) برای گروه‌های کم شیر و متوسط شیر می‌توان قیمت را تا حد زیادی کاهش داد. همچنین استفاده از ضایعات کارخانجات مختلف نظیر ترشی‌سازی و محصولات فرعی نظیر تفاله چغندر قند و منابع الیاف غیر علوفه‌ای برای جایگزین کردن بخشی از علوفه و کنسانتره به ویژه در گروه‌هایی که به فیبر مؤثر زیادی احتیاج ندارند.

    توجه به استفاده از اقلام ارزان در جیره تلیسه‌های جایگزین.

    ارائه جیره متوازن‌تر با استفاده از برخی افزودنی‌ها نظیر اسیدهای آمینه و کاهش قیمت جیره.

    3- مهندس جهانی مقدم ( دامداری شهریار صفاری 900 راس دوشا )

    الف) سعی در استفاده بیشتر از علوفه (یونجه علفی، سیلو و کاه گندم) در تغذیه تلیسه‌ها، کاهش مصرف کنسانتره به کمتر از 2 کیلو (کنسانتره شامل یک منبع انرژی مثل جو یا گندم ، منبع پروتئین ارزان قیمت به همراه مقداری اوره، تأمین ویتامین و مواد معدنی)

    ب) خرید یونجه با 3 کیفیت و 3 قیمت متفاوت درجه 1 مصرف در تازه‌زا پر شیر و آبستن سنگین، درجه 2 مصرف در متوسط و کم شیر و گوساله، یونجه علفی مصرف در تلیسه و گاو خشک.

    ج) کاهش یا قطع مصرف کنسانتره در گاوهای با کمتر از 20 کیلو شیر و کاهش دفعات دوشش به 2 یا 1 بار در روز.

    د)کاهش دوره شیرخواری گوساله به کمتر از 60 روز

    ه) کاهش مصرف یونجه در گاوهای متوسط و کم شیر و استفاده از کاه گندم و اوره.

    4- مهندس وحید غلامی ( مشاور گله‌های فشافویه ، اراک و …. )

    خرید مواد مهمترین تأثیر را در کاهش هزینه‌های دامداری دارد. با توجه به اینکه 65- 70 درصد هزینه‌های تولید را هزینه خوراک به خود اختصاص می‌دهد مهمترین کاری که می‌توان انجام داد خرید مواد باکیفیت است. در اغلب موارد مواد بی‌کیفیت و با ماده خشک پایین خریداری می‌گردد که این خود باعث افزایش هزینه‌ها می‌گردد. داشتن آزمایشگاه یا ابزاری که حداقل بتوان ماده خشک را اندازه‌گیری کرد بسیار بسیار مؤثر است. به عنوان مثال جو در نرم‌افزارهای جیره‌نویسی، 89 تا 90 درصد ماده خشک دارد، در حالی‌که جو تازه برداشت شده بین 85 تا 86 درصد ماده خشک دارد. با خرید و انبار کردن آن به تدریج ما 4 تا 5 درصد افت ماده‌خشک داریم که در مقادیر بالا خود رقم قابل توجه و هزینه بالایی دارد. تنظیم جیره‌های بهینه و متوازن از راه‌های کاهش هزینه است.

    استفاده از محصولات فرعی کارخانجات.

    ولی درنهایت کنترل کیفی مواد خوراکی مهمترین راه کاهش هزینه‌ها از نظر بنده است.

    5- گروه علمی دامدار برتر

    الف) خرید مواد خوراکی با کیفیت در زمان مناسب. توجه به زمان مناسب خرید اقلام خوراکی پرمصرف در دامداری.

    ب) توجه به انبارداری و داشتن برنامه‌ریزی برای بکار بردن اقلام خوراکی مختلف باتوجه به میزان در دسترس بودن و قیمت بازاری آن‌ها

    ج) انتخاب مقرون به صرفه‌ترین ماده خوراکی موجود با استفاده از ابزارهایی که در این زمینه وجود دارند مثل برنامه FeedVal که به‌طور رایگان قابل استفاده توسط کاربران سایت دامدار برتر می باشد.

    د) توجه به مدیریت آخور و کاهش خوراک باقیمانده در آخور. در اغلب موارد پس‌ آخور به مصرف تلیسه‌های جایگزین می‌رسد و مقادیر زیادی خوراک برای گاو ریخته می‌شود. این کار هم هزینه‌های پرورش را بالا می‌برد و هم ممکن است خوراک پر انرژی دام‌های شیری موجب چاق شدن تلیسه‌ها گردد (که البته به ندرت دیده می‌شود).

    ن) استفاده از محصولات فرعی مثل تفاله چغندر قند و … در شرایط کنونی

    و) جیره‌نویسی دقیق‌تر: در اغلب مواقع با افزایش قیمت‌ها دامداران محترم آن‌را نادیده گرفته و فقط به کم کردن قیمت جیره‌ها به صورت نابهینه اقدام می‌کنند.

    ه) هزینه کردن برای آموزش نیروی انسانی ( کارشناس و کارگر ) همیشه سودآور است ولی اغلب دامدارها از این هزینه فرار می‌کنند در صورتی‌که یک نیروی انسانی غیرماهر بزرگترین ضررها را متوجه مجموعه خواهد کرد.

    ی) استفاده از خوراک TMR و رعایت اصول مدیریت آخور