برچسب: برنامه جیره نویسی

  • نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (2016)

    نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (2016)

    نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (2016)


    نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا یکی از بهترین نرم افزار های جیره نویسی است که تا کنون منتشر شده است. همچنین اگر دنبال برنامه جیره نویسی برای تلیسه ها می گردید حتما این مقاله را مطالعه بفرمایید.

    تغذیه دقیق، استراتژی داشتن تلیسه های پرتولید و نیز پایه سلامتی است. نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (PSU-HDF) راهکاری را برای تغذیه تلیسه ها پیش می برد که با هدف تامین دقیق احتیاجات انرژی قابل متابولیسم و نیازمندی های نیتروژن (نه پروتئین خام) تلیسه های در حال رشد همسو باشد. این برنامه جیره نویسی در عین حالی که هنوز هم این امکان را برای دامداران فراهم می آورد که اهداف مطلوب خود در زمینه رشد، سن در اولین تلقیح، سن در اولین زایش، و تولید شیر در اولین شیرواری را برآورده سازند. فرموله کردن جیره های تلیسه های شیری اغلب جنبه نادیده گرفته شده برنامه های تغذیه ای است. به علاوه، بیشتر برنامه های جیره نویسی (نرم افزار جیره نویسی) با احتیاجات کنونی رشد در تلیسه ها توسعه پیدا نکرده اند. تیم تحقیقاتی دانشگاه پنسیلوانیا برنامه جیره نویسی را تحت عنوان نرم افزار جیره نویسی در اِکسِل توسعه داده است که PSU-HDF نامیده می شود. در اصل این برنامه برای بررسی و طراحی جیره های آزمایشی در تلیسه ها ایجاد شده بود. اما، به دلیل نیاز مبرم به یک برنامه جیره نویسی متمرکز بر نیازهای تلیسه، این برنامه اخیرا به روز شده است و در سایت دامداربرتر نیز قرار دارد. پایه فرمولاسیون جیره در این برنامه «نیتروژن مصرفی» (گرم/هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی) است به طوری که هدف تامین 1/67 گرم نیتروژن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی می باشد. در مقابل، NRC بر روی پروتئین خام مصرفی (CP) و بخش های آن تاکید دارد. بعلاوه، NRC توصیه می کند که جیره های تلیسه ها مقدار مشخصی ماده خشک مصرفی (DMI) را مضاف بر تامین احتیاجات انرژی قابل متابولیسم تامین کند. تحقیقات انجام شده در دانشگاه پنسیلوانیا ثابت کرده است که مادامی که جیره به دقت نیازهای ME (انرژی قابل متابولیسم) و نیتروژن را تامین کند، تغییر یافتن DMI میتواند افزایش وزن های روزانه یکسانی را در پی داشته باشد. بنابراین، PSU-HDF تاکید بیشتری را بر روی نیازمندی های ME و نیتروژن معطوف داشته است. می دانیم که در مورد حداکثر کردن ماده خشک مصرفی محدودیت وجود دارد، که عمدتا به خاطر مصرف خوراک های پر الیاف ایجاد می گردد، ولی لزوما حد پایین خوراک مصرفی وجود ندارد.

     مقایسه ساده موجود در جدول زیر به ما می فهماند چگونه NRC 2001 نیازهای تغذیه ای تلیسه های در حال رشد را بیش از حد برآورد می کند. با استفاده از PSU-HDF ما می توانیم 15-20 درصد انرژی کمتر، 25% ماده خشک مصرفی کمتر، و 180 گرم تا نیم کیلو پروتئین کمتری به دام بدهیم. مطالعات تحقیقاتی چاپ شده از دانشگاه پنسیلوانیا بارها و بارها نشان داده است که جیره های PSU-HDF رشد مطلوب و حتی بیش از مطلوب تلیسه های امروزی را ممکن می سازند و زایمان در 23 ماهگی را نیز امکان پذیر می کنند. این برنامه، متخصصان تغذیه را قادر می سازد که نیازهای تغذیه ای تلیسه های شیری را تامین کنند، و با خورانیدن جیره های کم انرژی، کم پروتئین و مقدار کمتر ماده خشک مصرفی هزینه ها را کاهش دهند. نرم افزار را از اینجا دانلود کنید.

    مقایسه توصیه های NRC 2001 و PSU-HDF

    وزن بدن تلیسه

    افزایش وزن روزانه هدف (گرم در روز)

    ماده خشک مصرفی (کیلوگرم در روز)

    انرژی قابل متابولیسم (مگاکالری در روز)

    پروتئین خام (گرم در روز)

    نیتروژن (گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی)

    NRC

    PSU

    NRC

    PSU

    NRC

    PSU

    NRC

    PSU

    200

    800

    5/2

    4

    5/4

    4/7

    0/74

    0/56

    1

    0/76

    600

    1000

    12/9

    9/7

    14/4

    11/4

    1/8

    1/3

    1/06

    0/76

     

     

     

     

     

     

     

    نرم افزار جیره نویسی تلیسه

  • همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همیشه به یاد داشته باشیم که متخصص تغذیه بر اساس داشته‌های دامدار جیره‌نویسی می‌کند و داشتن انتظار بیش از حد از متخصص تغذیه نسبت به داشته‌های دامداری امری غیر منطقی است.

    تغذیه بهترین جیره ممکن به دام‌های گله نیازمند کار گروهی صحیح بین دامدار و متخصص تغذیه است.

    این مقاله توسط یکی از دامداران ایالت جورجیا نوشته شده است و کل مقاله از زبان Mark Roders می‌باشد.

    Mark Roders

    من دوستان دامدار زیادی دارم که از من در مورد آنالیز جیره‌های دامداری سوال می‌پرسند. جوابی که معمولاً به آن‌ها می‌دهم این است: «من خبر ندارم، به همین خاطر است که به متخصص تغذیه پول می‌دهد تا اینکار را انجام دهد».

    باور من بر آن است که مهمتر از همه این است که من بر مدیریت فرآیند خوراک دادن تمرکز کنم. همیشه مطمئن باشیم که

    1. محصولات را در رطوبت مناسب برداشت کنیم
    2. سیلو به درستی بسته‌بندی شود
    3. علوفه را در پایان برای نگهداری بلند مدت و انبارکردن پایدار خوب مهر و موم کنیم
    4. علوفه را برای ارائه بهترین علوفه به دام‌هایم مدیریت کنیم.

    ما درصد ماده خشک علوفه را 2 بار در هفته بررسی می‌کنیم و برای داشتن TMR یکسان در 365 روز سال، جیره را بر اساس آن تصحیح می‌کنیم. ما دست اندرکاران خوراک‌سازی را به طور مدام نظارت می‌کنیم تا مطمئن شویم که آن‌ها همان مقدار دقیق در جیره از هر ماده خوراکی را اضافه می‌کنند، تا مطمئن شویم که در مدت زمان مناسب خوراک را مخلوط می‌کنند و اینکه آن‌ها مقدار صحیح از هر جیره را به گروه های مرتبط دام می‌دهند.

    در نتیجه

    من و متخصص تغذیه در مورد تولید شیر و ماده خشک مصرفی هر روز صحبت می‌کنیم یا به هم پیامک می‌دهیم. ما به صورت یک تیم کار می‌کنیم تا واریته علوفه سال بعد، مواد تلقیحی سیلو، و بهترین قیمت اقلام خوراکی که می‌توانیم استفاده کنیم را انتخاب کنیم. متخصص تغذیه به صورت ماهانه از گله ویزیت می‌کند تا تا مدیریت رخ سیلو و بارگیری، مخلوط کردن و خورانیدن TMR را ارزیابی کند. این کار به من ایده‌ای از طرف یک کارشناس بیطرف می‌دهد تا مطمئن شوم که پروتوکل‌ها را درست انجام می‌دهم.

    وقتی گاوها مطابق با انتظارات ما شیر تولید نمی‌کنند یا در طول شرایط بد اقتصادی، انداختن تقصیر گردن متخصص تغذیه کار راحتی خواهد بود. باید بخاطر داشته باشیم که جیره نویس هم فقط همان چیزی را دارد که ما به عنوان دامدار به او می‌دهیم تا با آن کار کند.

  • چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    به نظر می‌رسد که برخی نکات فنی و کاربردی در زمینه جیره نویسی در سطح عملی وجود دارد که جمع شدن آن‌ها در یک مقاله معمولاً در دسترس نیست. لذا در این مقاله سعی شده است تا نکاتی عملی در زمینه جیره نویسی و در نظر گرفتن شرایط اقتصادی آورده شود که امیدوارم برای بالا بردن اطلاعات دانش جویان و متخصصان جیره نویسی مفید باشد.

    معمولاً اولین سوالاتی که از یک دانشجوی تغذیه می شود این است که «آیا می‌­توانی یک جیره‌ی عملی بنویسی یا خیر؟». این جیره عملی مسلماً باید از قیمت مناسب و معقولی نیز برخوردار باشد. وانگهی اطلاع از نحوه و نوع گروه‌بندی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

    ارزش اقتصادی ماده غذایی و ترکیب گله

    در جیره نویسی توجه به سودآورترین ماده خوراکی الزامی است. باید به خاطر داشت که اقتصادی بودن مواد خوراکی، به معنی کم کیفیت بودن نیست. پس از پیدا کردن بهترین مواد خوراکی از لحاظ اقتصادی و تغذیه‌ای اکنون زمان آن رسیده است با دانستن میانگین شیر تولیدی و آگاهی از ساختار گله به جیره نویسی اقدام نماییم. مطالعات نشان داده‌اند که بهترین ساختار گله این است که به ازای هر 100 راس گاو ما 53 راس تلیسه داشته باشیم (که در 22 ماهگی زایمان کنند) و درصد Turn Over گاو در گله نیز چیزی حدود 26 درصد باشد (برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله استانداردهای ترکیب گله مراجعه کنید). این ساختار بهترین سودآوری را برای گله در پی خواهد داشت. ساختار گله، به ویژه تعداد گاو خشک و تلیسه جایگزین (دام‌های غیرتولیدی) نقش ویژه‌ای در هزینه‌ی خوراک دارند.

    نیازمندی گاو

    نیازمندی بیشتر مواد مغذی به خوبی برآورد شده است. برای بیشتر مواد خوراکی استفاده از ضرایب اطمینان بالاتر امری ضروری برای رسیدن به حداکثر تولید است. معمولاً در جیره نویسی تعیین «ضریب حد اطمینان» کاری مشکل است و به قیمت شیر، قیمت خوراک، اجزای خوراکی به کار رفته، سیستم گروه‌بندی، مدیریت فارم/خوراک بستگی دارد و برای مواد مغذی مختلف فرق می‌کند.

    هرچه اجزای خوراکی بیشتر باشد، اطمینان شما از اینکه جیره‌ای که تغذیه می‌شود واقعاً همانی باشد که فرموله شده است، کمتر می‌شود. برای روشن شدن موضوع باید گفت که تحقیقات انجام شده در ویرجینیا نشان داده است که درصد پروتئین در جیره گاوهای پرتولید در حدود 12 درصد واریانس دارد (نمونه های گرفته شده از TMR)!!! به طور میانگین نیمی از زمان‌ها جیره فراتر از اهداف فرمولاسیون شما خواهد و در نیمی از مواقع پایین‌تر!! یعنی هر چه تنوع بیشتر باشد توقع بالقوه مورد انتظار در کاهش شیر بیشتر است.

    برای جلوگیری از عوامل به وجود آورنده این اشتباهات در جیره نویسی چندین راهکار وجود دارد که در بیشتر دامداری‌های کشور رعایت نمی شود.

    اندازه‌گیری ماده خشک

    اندازه‌گیری ماده خشک خوراک به طور مرتب امری حیاتی است. این مسئله وقتی خود را نشان می‌دهد که بدانیم انرژی نسبت داده شده به مواد خوراکی بر اساس ماده خشک است. این کار را می توان به راحتی در بیشتر دامداری‌ها انجام داد.

    نظارت در امر مخلوط کردن و توزیع اندازه ذرات

    این کار نیز در بیشتر دامداری‌های کشور انجام نمی‌شود. بهترین روش برای تعیین اندازه ذرات استفاده از الک دانشگاه پنسیلوانیا است. خریداری این الک برای دامداری‌های بزرگ هزینه ای در مقایسه با خدماتی که می‌شود از این الک گرفت نخواهد داشت. همچنین آموزش افراد واحد خوراک‌سازی و استفاده صحیح از فیدر (ترتیب پر کردن، زمان مخلوط کردن و …) نیز از جمله مواردی است که می‌توان به راحتی در دامداری‌ها انجام داد و تنوع خوراک را کاهش داد. این موارد به جرات در بیش از 70 درصد دامداری‌های صنعتی کشور رعایت نمی‌­شود (!!!!!).

    همیشه باید توجه کنیم که صحت (Accuracy) با دقت (Precision) فرق دارد. بر پایه‌ی تغذیه‌ای، صحت به معنای رسیدن به نزدیک‌ترین مشخصات مواد مغذی جیره با مشخصات مطلوب مواد مغذی جیره‌ای که توسط متخصص جیره نویسی نوشته شده است، می‌باشد. اما دقت رسیدن به همان نتایج به طور مکرر است. پس نایل شدن به صحت در جیره نویسی به دقت ارجحیت دارد.

     

    الک پنسیلوانیا

    شکل 1.  یک نمونه الک پنسیلوانیا (Penn State Particle Separator; PSPS)

    نحوه جیره نویسی هر بهاربند

    ما همواره گروهی از گاوها را تغذیه می‌کنیم نه تک تک گاوها را. به همین خاطر مشکلاتی در تغذیه‌ی گروهی وجود دارد که عمده آن‌ها روزهای شیردهی (Days In Milk) و تعداد زایش است. لذا تنوع در DIM در داخل یک بهاربند مهم‌تر از تنوع در تولید شیر است. حال چه تولید شیری را باید مد نظر قرار دهیم؟

    اگر همه‌ی گاوهای آن بهاربند اوج (پیک) ماده خشک مصرفی را رد کرده باشند، جیره‌ای که بر اساس میانگین واقعی بهاربند نوشته شود (مثلاً میانگین واقعی بهاربند 34 کیلوگرم است) برای حمایت از تولید شیر گاوهایی که 20 درصد از میانگین واقعی بهاربند بیشتر شیر تولید می‌کنند  نیز کافی است (یعنی 40/8 کیلوگرم). این جیره نیازمندی بیش از 75 درصد از گاوهای گروه را مرتفع خواهد نمود؛

    ولی اگر میانگین واقعی را در 1.15 ضرب کنیم (39.1=1.15×34) و برای آن تولید جیره بنویسیم، این جیره برای حمایت از تولید شیر 46.9 کیلوگرم در روز کافی است و نیاز بیش از 98 درصد گاوهای حاضر در گروه را برآورده خواهد نمود. یعنی 15 درصد به میانگین واقعی اضافه کنیم و برای آن جیره بنویسیم. اما در اینجا باید به BCS توجه کنید چرا که مسلماً در این گروه گاوهایی بیش از حد تغذیه خواهند شد. برخی از متخصصین می‌گویند 1.5 کیلوگرم به میانگین واقعی اضافه کنیم و سپس جیره بنویسیم.

    دکتر هاتجنز (2009) در کنفرانس تغذیه وستِرن اشاره کرد که می‌توان میانگین گروه را گرفت و انحراف معیار شیر تولیدی را به آن اضافه کرد و برای آن تولید جیره نوشت. با وارد کردن رکوردهای گاوهای یک گروه در برنامه‌ی اکسل به راحتی می‌توان انحراف معیار را محاسبه نمود. در هر صورت این راهنمایی‌ها وجود دارد و بسته به شرایط گله‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد.

    RDP و RUP

    برای RDP در همه گروه‌ها باید مقدار آن 10.5 تا 11 درصد ماده خشک باشد. ضریب حد اطمینان برای RDP در واقع 5 درصد است. یعنی 5 درصد بیش از توصیه های NRC (2001).

    در مورد RUP وضعیت متفاوت خواهد بود چرا که منبع پروتئینی گرانی است. اگر در یک گروه همه گاوهای شیرده گله وجود دارند (در برخی دامداری‌ها چنین شرایطی به علت محدود بودن امکانات و فضا وجود دارد) مقدار RUP مورد نیاز برابر خواهد بود با: 1.25 ضربدر RUP مورد نیاز برای میانگین واقعی تولید شیر بهاربند. برای مثال اگر میانگین تولید گاوها در بهاربندی 29.5 کیلوگرم است و میانگین روزهای شیردهی 150 روز است، انتظار می رود که چنین گاوهایی 22.6 کیلوگرم در روز ماده خشک مصرف کنند.

    پس شما باید برای RUP مورد نیاز برای 9.36 کیلوگرم (29.5 × 1.25) جیره را تنظیم کنید (در همان 22.6 کیلوگرم ماده خشک). اگر گاوها دارای گروه‌بندی مشخصی هستند (یعنی گاوهای تازه زا، پرشیر و کم شیر از هم جدا هستند) ضریب اطمینان در مورد RUP را می‌توانید تغییر دهید. برای گاوهایی که اوج تولید ماده خشک مصرفی را طی کرده‌اند می‌توانیم از ضریب 1.15 استفاده نماییم. ولی برای گاوهای تازه‌زا و اوایل دوره شیردهی باید از ضریب 1.3- 1.25 در مورد RUP استفاده نماییم. جالب است که در مورد NEL ضریب اطمینان وجود ندارد. بهترین کار برای تعیین ضریب اطمینان، نظارت و مدیریت BCS است.

    مواد معدنی و ویتامین‌ها

    در مورد مواد معدنی و ویتامین‌ها به گونه ای دیگر عمل می کنیم: برای عناصر پر مصرف (K، Na، Cl، Ca) برآوردهای NRC (2001) مقعول است و ضریب اطمینانی در حد شاید 10 درصد کافی باشد. اما در مورد فسفر برآوردهای NRC بیش از نیازهاست و لذا هیچ ضریب اطمینانی لازم نیست. برای Mg ضریب اطمینانی در حدود 20 درصد توصیه‌ها مورد نیاز است به دلیل وجود K بالا در جیره‌ها که از جذب Mg جلوگیری می‌نماید. در مورد Mn داده‌های جدید پیشنهاد می‌کند که برآوردهای NRC درست نیست و باید 2 برابر مقادیر توصیه شده در NRC را تامین نمود.

    در مورد ویتامین‌ها (A، E، D) ده درصد (10%) بیش از توصیه‌های NRC مورد نیاز است. در مورد ویتامین E توصیه‌های دکتر هاتجنز تامین حداقل 1000 تا 1500 واحد بین المللی در روز برای تمام گروه‌های گاو شیری است (خشک و شیرده). البته در مورد دوره انتقال برخی متخصصین تا 2500 واحد بین‌المللی نیز توصیه نموده‌اند.

    حال به برخی از محدودیت های مواد خوراکی در جیره اشاره می شود که در جیره نویسی از اهمیت زیادی برخوردار است:

    1- چربی حیوانی:

    حداکثر 2 درصد ماده خشک.

    2- دانه جو:

    حداکثر 40 درصد ماده خشک جیره. اگر جو بسیار ریز شده باشد، نباید بیش از 50 درصد غلات را در جیره تشکیل دهد.

    3- پنبه دانه:

    حداکثر 15 درصد ماده خشک جیره. مقدار استفاده از پنبه دانه (کامل)، حداکثر 3.2 کیلوگرم در روز می‌باشد.

    4- پودر ماهی:

    حداکثر 2 درصد ماده خشک جیره.

    5- اوره:

    بالاترین میزان استفاده از اوره، 180 گرم به ازای هر راس در روز است.

    6-تفاله چغندرقند:

    حداکثر مقدار استفاده از تفاله چغندر قند در جیره 30 درصد از ماده خشک جیره است (برخی دیگر مقدار آن را از 5.3 تا 5.6 کیلوگرم از ماده خشک جیره بیان کرده‌اند).

    7-سبوس:

    حداکثر مقدار استفاده از سبوس بین 2.2 تا 4.5 کیلوگرم است.

    8-کنجاله کانولا (کلزا):

    حداکثر مقدار استفاده از کنجاله کانولا بین 2.2 تا 3.6 کیلوگرم است.

    9-ملاس:

    مقدار استفاده از ملاس باید حداکثر 5 تا 7 درصد مخلوط کنسانتره باشد.

    10-کنجاله تخم پنبه:

    کنجاله تخم پنبه می‌تواند تا حداکثر 3.2 کیلوگرم به ازای هر راس در روز به کار رود.

    11-گندم:

    مقدار گندم نیز در جیره ها نباید بیش از 50 درصد غلات باشد.

     باید توجه داشت که تمامی این توصیه‌ها می­‌تواند در شرایط مختلف متفاوت باشد. برای مثال در حال حاضر دامداری در ورامین وجود دارد که بیش از 70 درصد غلات جیره را جو آسیاب شده تشکیل می‌دهد ولی هیچ مشکلی از لحاظ هضمی در بین گاوها مشاهده نمی‌شود و مدفوع نیز از قوام بسیار خوبی برخوردار است. این توصیه‌ها راهنمایی‌های کلی را در زمان جیره نویسی فراهم می‌آورد.