برچسب: انتظار زایش

5 فاکتور کلیدی در مدیریت گاوها در دوره انتقال در دامداری های فری استال

شاخص های کلیدی جایگاه گاوها در دوره انتقال برای طراحی و تامین رفاه دام در این مقاله بحث می گردد.

شاخص گاو انتقالی (Transition Cow Index) که توسط دکتر Nordlund در سال 2006 مطرح شد این امکان را فراهم کرد تا ما برنامه های مدیریت گاوها در دوره انتقال را به درستی بررسی کنیم. 5 فاکتور اصلی در این شاخص تاثیر گذارند که در زیر به آنها اشاره خواهیم کرد:

– فضای آخور در هر دو دوره پیش و پس از زایش

– حداقل کردن جابجایی بین اصطبل ها و استرس های اجتماعی در دوره پیرامون زایش و به ویژه 10 روز پیش از ازیش

– افزایش آسایش گاو در طول این دوره با افزایش اندازه و ابعاد استال ها

– سطوح شنی برای استراحت که گاو روی آن می خوابد

– استفاده از یک روش غربالگری کارآمد و مطمئن در شناسایی گاوهایی که نیازمند مراقبت های خاص و توجه ویژه هستند.

فضای آخور

مهمترین تعیین کننده عملکرد گاوها در دوره انتقال، در صنعت امروز فضای آخور است به طوری که همه گاوها به طور همزمان قادر باشند خوراک مصرف کنند. حداقل فضای 76 سانتی متری در دوره پیش و پس از زایش برای یک دوره 90 دقیقه ای پس از ریختن خوراک و پس از هر وعده شیردوشی بسیار ضروری است. احتمالا گاوهای پیش از زایش از فضای بیشتر از 76 سانتی متر نیز سود خواهند برد.

محاسبه فضای آخور در یک روز خاص به نظر منطقی نمی رسد چرا که تعداد گاوهای وارد شده و خارج شده از بهاربند در حال تغییر است. بهترین راه این است که میانگین تعداد دام در بهاربند را برآورد کنید. برای این کار تعداد زایش ها در هفته را برای سال قبل محاسبه کنید. یعنی تعداد زایش های سال گذشته را بر 52 تقسیم کنید. سپس این عدد را در تعداد گاو هدف در بهاربند ضرب کنید. اگر فضای آخور حدود 76 سانتی متری با میانگین مورد انتظار تعداد گاو در بهاربند به دست آمد، پس این بهارند نیمی از سال بیش از حد شلوغ است. در بیشتر موارد فراهم کردن 140 % فضای آخور بیش از مقدار محاسبه شده باعث می شود که در بیش از 90 درصد از طول سال فضای آخور کافی وجود داشته باشد.

جابجایی ها

گاوها موجوداتی اجتماعی هستند. 2 روز اول پس از جابجایی بیشترین استرس را به دام تحمیل میکند و بیشتر برخوردهای فیزیکی در این 2 روز رخ می هد.

برای جلوگیری از آشفتگی های اجتماعی به دنبال ورود و خروج گاوها از بهاربند، بهترین کار این است که هفتگی گاوها را جابجا کنیم. بدترین کار این است که ما هر روز این برنامه جابجایی را داشته باشیم و هر روز این اختلال در نظم اجتماعی دام را دامن بزنیم.

اگر یک اصطبل مخصوص زایش دارید، حداکثر زمانی که گاو باید در آن بماند 48 ساعت است. آزمایشات نشان میدهد که اگر زایش ها زیاد است و گاو 7 تا 10 روز در این بهاربند می ماند، افزایش چشمگیر در کتوز و بیماری های متابولیکی رخ خواهد داد.

افزودن ابعاد فری استال ها یا استفاده از بهاربندهای پوشیده شده با کاه

بسترهای پوشیده شده با کاه بهترین انتخاب برای گاوها در دوره انتقال است. اگرفری استال دارید، بسترشنی از بقیه بهتر است چرا که خطر ورم پستان در این نوع بستر به حداقل می رسد. استفاده از سطوح فشرده و خشن و نیز سطوح سیمانی بدترین انتخاب در این دوره است. حداقل عرض استال باید حدود 1/27 متر باشد. برای اینکه استالی ایده آل برای گاوهای هلشتاین داشته باشیم نباید طول استال کمتر از 2/75 متر باشد. ریل گردنی باید حدود 1/2 تا 1/7 متر از سطح استال ارتفاع داشته باشد.

برنامه های غربالگری برای جدا سازی گاوهایی که نیازمند توجه هستند

در این قسمت شما باید همواره رفتارهای گاوها در دوره انتقال را کنترل نمایید. رفتار خوراک خوردن، اشتیاق به خوراک، شادابی و ظاهر خوب دام. معمولا در دامداری هایی که سربند دارند هر روز صبح گاوهای تازه زا مورد معاینه قرار می گیرند. باید توجه داشت که هر برنامه کنترلی نباید به بوجه های زمانی دام خدشه وارد کند. اگر روزی 1 ساعت از زمان دام صرف این معاینات شود مشکلی به وجود نمی آید ولی بیش از 2 ساعت موجب برهم خوردن تعادل بوجه های زمانی دام شده و آسایش و زمان استراحت آن را کاهش می دهد. اندازه گیری تب در 2 هفته اول پس از زایش بسیار ضروری است که اکثرا نادیده گرفته می شود.