Bagheri.ir

برچسب: استارتر

  • میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری موثر بر عملکرد

    طبق نتایج مطالعات متعددی که صورت گرفته است، میانگین افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری (ADG) تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شیردهی تلیسه‌ها دارد.

    • تحقیقات Cornell در سال 2012 نشان داد که به ازای هر 454 گرم افزایش وزن روزانه بیشتر، 498 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی و 1034 کیلوگرم شیر بیشتر در سه دوره شیردهی اول انتظار می‌رود. این اثر خطی بود، به این معنی که هر چه ADG در دوره قبل از شیرگیری بیشتر باشد، حیوان بازده بیشتری دارد.
    •  نتایج تحقیقی دیگر در سال 2016، به ازای هر 454 گرم افزایش وزن بیشتر قبل از شیرگیری، 648 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی نشان داد. جالب اینجاست که این تحقیقات نشان داد که این اثر در مورد تولید کل چربی و پروتئین شیر نیز صادق است.
    • هر 100 گرم ADG پیش از شیرگیری با 85 تا 111.3 کیلوگرم شیر بیشتر در طول اولین شیردهی همراه بود (Soberon et al., 2012).

    نحوه به حداکثر رساندن میانگین افزایش وزن روزانه گوساله قبل از شیرگیری

    • به طور کلی، استرس گوساله را تا حد امکان محدود و رشد را تحریک کنید.
    • حذف عواملی که باعث می‌شود انرژی از رشد منحرف شود،
    • و استفاده از مکمل‌های ویتامینی پروبیوتیکی جهت بهبود رشد،

    متاآنالیزی توسط گلسینگر و همکاران (2016) نشان داد که ADG قبل از شیرگیری (8 هفتگی) رابطه مثبتی با تولید شیر اولین دوره شیردهی دارد که تحت تاثیر چند عامل کنترل می‌شود.

    مکمل ویتامینی پروبیوتیکی

    مصرف ویتامین‌ها و الکترولیت‌ها برای تقویت سیستم ایمنی، بهبود رشد و افزایش وزن بدن اهمیت دارد. این مکمل‌ها سبب افزایش رشد استخوان ها و بزرگ شدن جثه گوساله می‌شوند. رشد جثه گوساله هرچه زودتر و در سنین کمتر آغاز شود، تلیسه در سن کمتری به وزن مناسب برای تلقیح و آبستنی می‌رسد و نخستین دوره شیردهی خود را آغاز می‌کند.

    مصرف آغوز

    مصرف کافی آغوز و ایمونوگلوبولین‌ها نه تنها بر سلامت گوساله بلکه بر سرعت رشد بعدی و بهره‌وری آینده آن نیز تأثیر می‌گذارد (Nocek و همکاران، 1984؛ DeNise و همکاران، 1989). تاثیرگذارترین عامل در زندگی گوساله‌ها که ADG، سلامت و عملکرد مادام العمر را پیش‌بینی می‌کند، مدیریت آغوز است. تغذیه با مقدار صحیح آغوز با کیفیت (دارای حداقل 50 گرم IgG در هر لیتر) مناسب و در زمان مناسب مهمترین کاری است که می‌توانید برای یک گوساله انجام دهید.

    مصرف استارتر

    مصرف استارتر گوساله قبل از شیرگیری با میزان افزایش وزن روزانه در روزهای پس از شیرگیری ارتباط نزدیکی دارد (Stamey et al., 2012). ماده خشک مصرفی استارتر گوساله در 8 هفته اول نیز عملکرد اولین شیردهی را بهبود بخشید. خوراک مصرفی در زمان از شیرگیری رابطه مثبتی با تولید در اولین دوره شیردهی دارد (Heinrichs and Heinrichs, 2011). با استفاده از برنامه مناسب شیردهی و مصرف استارتر (3 روز متوالی به میزان 1500 گرم) می‌توانید گوساله‌ها را در سن 60 روزگی با وزن مناسب (2 برابر وزن تولد) از شیر گرفته و به دنبال آن بهترین نتایج را در پرورش تلیسه خواهید گرفت.

    جمع بندی

    در کل بهبود ADG قبل از شیرگیری با تولید بیشتر شیر در اولین دوره شیردهی همراه است. از جمله عوامل تاثیرگذار در بهبود افزایش وزن گوساله، می‌توان به مدیریت آغوز، پیش‌گیری و درمان به موقع اسهال و استفاده از استارتر با کیفیت اشاره کرد.

    براساس این مطالعه وزن بدن گوساله و ADG در هفته‌های 6 و 8 اثرات مثبت قابل توجهی بر تولید شیر، چربی و پروتئین کل 305 روز اول شیردهی دارد. روند جلو افتادگی آبستنی و تولید شیر، تا پایان عمر اقتصادی گوساله ادامه دارد و میانگین تولید شیر به ازای هر گاو در گله را افزایش می‌دهد.

    ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام

  • تغییرات نیازهای گوساله در NASEM 2021 نسبت به NRC 2001

    تغییرات نیازهای گوساله در NASEM 2021 نسبت به NRC 2001

    تغییرات نیازهای گوساله در NASEM 2021 نسبت به NRC 2001

    کتاب NASEM که در پایان سال *2021* منتشر شد، دانش روز در مورد مواد مغذی برای گاوهای شیرده و خشک، تلیسه‌های در حال رشد و گوساله‌های جوان را بیان کرد. نویسندگان مدل ریاضی برای تخمین نیاز موادمغذی و همچنین تأمین موادمغذی ایجاد کردند. اصطلاح گوساله برای متمایزکردن گوساله از تلیسه‌ در NASEM جدید با سه ویژگی تعریف شد: گوساله‌ها کمتر یا مساوی 18٪ وزن بلوغ دارند، از شیر گرفته نشده و کمتر از 12 هفته سن دارند. برای گوساله‌های هلشتاین، این حدود 125 کیلوگرم یا 275 پوند است.

    معادلات جدید NASEM برای پیش‌بینی مصرف خوراک خشک در گوساله‌ها

     این تغییر بزرگی نسبت به نسخه 2001 می‌باشد که پیش‌بینی از خوراک خشک ارائه نمی‌کرد. در مدیریت تغذیه گوساله‌ها با افزایش سن نیاز به انتقال از خوراک مایع به جامد می‌باشد.

    بنابراین، چه عاملی باعث مصرف غذای خشک می‌شود، استارتر، علوفه یا هر دو؟

    متغیرهایی که NASEM در مدل خود مهم در نظر گرفت: وزن بدن گوساله، دریافت انرژی (به عنوان انرژی قابل سوخت و ساز) از خوراک مایع و زمانی‌که برای اولین بار به گوساله غذای استارتر داده می‌شود. آن‌ها همچنین دما را در مدل خود در نظر گرفتند و در نهایت دو معادله طراحی کردند: یکی برای آب و هوای معتدل‌تر و دیگری برای آب و هوای گرم‌تر و نیمه گرمسیری، جایی‌که میزان مصرف خوراک به‌طور مداوم کمتر است.

    مصرف ماده خشک گوساله‌ها در حدود 40 روزگی به 1 کیلو و در 68 روزگی به 2 کیلو می‌رسد. هر دو معادله پیش‌بینی می‌کند که وقتی به گوساله‌ها شیر بیشتری داده شود، گوساله‌ها دیرتر مصرف غذای جامد را شروع می‌کنند. بنابراین زمان بیشتری طول می‌کشد تا به هدف مصرف 1 و 2 کیلو خوراک جامد برسند. پس وقتی به گوساله‌ها شیر بیشتری می‌دهیم، سن مصرف خوراک جامد گوساله‌ها و سرعت افزایش مصرف به تأخیر می‌افتد. این مدت پیامدهای مهمی دارد، به‌ویژه هنگامی‌که به زمان از شیرگرفتن گوساله فکر می‌کنیم.

    محرک اصلی رشد در مدل جدید NASEM چیست؟ مصرف ماده خشک، مصرف پروتئین، یا مصرف ME؟

    نیازهای انرژی برپایه نیاز انرژی نگهدای و نیاز رشد است. انرژی نگهداری مقدار انرژی است که گوساله برای حفظ وزن بدن، انجام وظایف بدن و حفظ دمای بدن (گرم کردن یا خنک‌کردن) استفاده می‌کند. عوامل دیگری که بر نحوه محاسبه ME تأثیر می‌گذارند، از جمله میزان رشد شکمبه و رژیم غذایی.

    نیاز نگهداری براساس وزن بدن گوساله و تصحیحات مربوط به محیط، میزان بلوغ و جیره غذایی می‌باشد. انرژی خالص مورد نیاز برای رشد، ارزش کالری بافت‌های رسوب شده می‌باشد. هنگامی‌که ما انرژی خالص موردنیاز برای نگهداری و رشد را برآورد کردیم، می‌توانیم مقادیر انرژی قابل متابولیسم را براساس بازدهی استفاده از نیاز نگهداری برای انرژی خالص محاسبه کنیم.

    سمینار Jim Quigley

    ترجمه: سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام

  • تلیسه باید تا چه اندازه جثه بزرگی داشته باشد.

    تلیسه باید تا چه اندازه جثه بزرگی داشته باشد.

    وزن بدن هدف برای تلیسه بر این اساس پیشنهاد شده است که هر دو عوامل ژنتیکی و سایر عوامل محیطی می توانند وزن بلوغ را تحت تاثیر قرار دهند.

     این عوامل نه تنها در تنوع مشاهده شده در مورد وزن بلوغ سهیم هستند بلکه در فازهای مختلف رشد زندگی تلیسه نیز اثر گذارند.

    تنوع ژنتیکی نه تنها از نژادهای مختلف حاصل می شود بلکه در داخل نژاد نیز تنوع ژنتیکی نیز وجود دارد. مثالی از تنوع داخل نژادی در گله ای در مینسوتا دیده شده است که حاصل انتخاب ژنتیکی متنوع برای گاوهای هلشتاین با جثه بزرگ در برابر جثه کوچک از سال 1966 تا 1994 بوده است. این داده ها با داده های مطالعه ای دیگر در بین سالهای 1990 تا 1995 متفاوت بوده است. تنوع بسیار زیادتری در بین 28 دام شکم 1، 61 دام شکم 3 و 64 گاو شکم 4 در آن داده ها وجود داشت.

    همانطور که دکتر هافمن از دانشگاه ویسکانسین نیز بدان اشاره کرده است متغیرهای محیطی بسیاری به غیر از تغذیه وجود دارند که وزن بلوغ را تحت تاثیر قرار می دهند و او به 17 مورد از آنها اشاره کرده است. تغذیه به نوبه خود از متغیرهای زیادی تشکیل شده است که در میان آنها بزرگترین عامل، ماده خشک مصرفی است. داده های تلیسه به کار رفته در NRC سال 2001 روابط بین مصرف پیش بینی شده و مشاهده شده را ارزیابی کرده است. وقتی مصرف کم بوده است داده های NRC  دامنه کمی از لحاظ پراکندگی دارند و به نظر می رسد با افزایش ماده خشک مصرفی پراکندگی داده ها بسیار زیادتر می شود.

    هافمن 2 محدودیت عمده در مورد وزن کشی تلیسه و ترسیم نمودار رشد آنها را ذکر کرده است. اول اینکه افزایش وزن مطلوب روزانه یک تلیسه در یک سن معین به پتانسیل ژنتیکی بدن او مربوط است. دوم اینکه نمودارهای رشد بر اساس نژاد به کار رفته برای تک تک تلیسه ها در واقع تنوع ژنتیکی مربوط به جثه در داخل نژاد را محاسبه نمی کند.

    پژوهشگران دانشگاه کرنل پیشنهاد کردند که رشد تلیسه یا وزن بدن تلیسه را به صورت تابع ساده ای از وزن بالغ بدن بیان کنیم (وزن بدن گاوهای شکم 3 در فاصله بین 120 تا 180 روز پس از شیردهی). در حالی که درک وزن بالغ گاوها در اکثر گله های بزرگی که گاوهای خود را از نقاط مختلفی خریداری کرده اند که فاقد اطلاعات ژنتیکی است سخت است، دکتر هافمن یک وزن بدن جایگزین را که بر اساس وزن بدن روز صفر تا 12 روز بعد از زایمان به دست می آید پیشنهاد کرده است. همانطور که توسط هافمن پیشنهاد شده است، به دست آوردن وزن بلوغ گاوها در یک گله چه به وسیله باسکول و چه به وسیله کمربندهای وزن کشی کار ساده ای نیست و تلاقی نژادی نیز داده ها را پیچیده تر میکند.

    هافمن سپس یک استاندارد رشد جهانی را ابداع کرد (جدول پایین). یکی از مزایای این جدول این است که اثر تنوع در شد را که به وسیله ژنتیک ایجاد می شود از بین می برد.

    چندین محدودیت بزرگ بر سر راه استفاده از راهکار استفاده از وزن بلوغ در گله وجود دارد. اول از همه نیاز به یک روش ساده برای جمع آوری وزن بدن و اندازه گیری های ارتفاع جدوگاه هر گاو بالغ است. مشکل بسیار بزرگتر عملی، گروه بندی و انتقال تلیسه هاست.

    در آخر باید متذکر شد که وزن کشی تلیسه و گاوهای بالغ هر گله ای به جیره نویسی دقیق تر برای همان گله خاص کمک می کند. به عنوان نکته ای کاربردی برای متخصصان جیره نویسی باید گفت که برای استفاده از مدل های تغذیه ای تلیسه نرم افزار NRC بهترین روش برای نتیجه گرفتن، داشتن وزن بلوغ گاوهای آن گله است.

    جدول جهانی رشد تلیسه (برای زایش در سن 24 ماهگی)

    سن تلیسه

    درصدی از وزن بدن بالغ

    گوساله

    6/5

    1

    9/7

    2

    12/8

    3

    16/5

    4

    20/2

    5

    24/0

    6

    27/7

    7

    31/4

    8

    35/0

    9

    38/9

    10

    42/4

    11

    46/3

    12

    49/9

    13

    53/7

    14

    57/4

    15

    61/1

    16

    64/7

    17

    68/5

    18

    72/2

    19

    76/0

    20

    79/6

    21

    83/3

    22

    87/1

    23

    90/8

    24 (7 روز پیش از زایش)

    94/0

    24 (7 روز پس از زایش)

    85/0

  • توصیه ­های گروه دامدار برتر برای داشتن گوساله های تنومند و سالم

    توصیه ­های گروه دامدار برتر برای داشتن گوساله های تنومند و سالم

    برای داشتن گوساله ها و تلیسه های تنومند نکاتی باید رعایت شود که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.

    این برنامه بر طبق مطالعات اخیر و تلفیق آنها با یکدیگر در جهت سهولت در انجام کار در سطح مزرعه ارائه گردیده است (Khan et al., 2007; Appleby et al., 2001; Stamey et al., 2012; Moallem et al., 2010; Batch et al., 2013). طبق تمام گزارشات منتشر شده با یک چنین برنامه ای گوساله در حدود روز 45-50 روزگی قادر به مصرف مقدار کافی از کنسانتره (800 تا 900 گرم) خواهد بود و لذا شرگیری در 2 ماهگی معقول، شدنی و به صرفه می­ گردد.

    هفته اول تا چهارم

    هفته 5 تا 7

    هفته 8

    استارتر (G 50)

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    آب

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    شیر یا شیر جایگزین

    20% وزن بدن

    10% وزن بدن

    شیرگیری تدریجی با رقیق کردن شیر

    برنامه زیر دقیق تر ولی کمی سخت تر است که در صورت فراهم بودن شرایط انجام آن توصیه می­ گردد.

    4 هفته اول

    هفته پنجم

    هفته 6 و 7

    هفته 8

    استارتر (G 50)

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    آزاد

    آب

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    آزاد

    شیر یا شیر جایگزین

    20% وزن بدن

    15% وزن بدن

    10% وزن بدن

    شیرگیری تدریجی با رقیق کردن شیر

     

       زمان شیردهی را تغییر ندهید.

        کارگر گوساله دانی را تغییر ندهید.

        علوفه را به صورت سرک اضافه نکنید. حتما علوفه با اندازه قطعات 5/2 تا 3 سانتی متری را به صورت کاملا مخلوط با استارتر به دام بدهید (5 تا 10 درصد علوفه + 90 تا 95 درصد استارتر)

        رقیق کردن شیر با هر وعده اضافه کردن 10درصدی آب به مقدار وعده قبلی انجام دهید. برای راحتی کار طبق برنامه زیر عمل کنید (با فرض اینکه در ماه دوم 5 لیتر به گوساله ها شیر بدهید).

    وعده صبح

    وعده عصر

    شیر (لیتر)

    آب (لیتر)

    شیر (لیتر)

    آب (لیتر)

    روز اول

    25/2

    25/0

    2

    5/0

    روز دوم

    75/1

    75/0

    5/1

    1

    روز سوم

    25/1

    25/1

    1

    5/1

    روز چهارم

    75/0

    75/1

    5/0

    2

    روز پنجم

    25/0

    25/2

    صفر

    5/2

    اگر می خواهید علوفه را همزمان با استارتر در اختیار گوساله قرار دهید حتما به مخلوط شدن آن اهمیت دهید.

    References:

    Khan, M. A., H. J. Lee, W. S. Lee, H. S. Kim, S. B. Kim, K. S. Ki, J. K. Ha, H. G. Lee, and Y. J. Choi. 2007. Pre- and post-weaning performance of Holstein female calves fed milk through step-down and conventional methods.  J. Dairy Sci.  90:876–885.

    Stamey, J. A., N. A. Janovick, A. F. Kertz, and J. K. Drackley. 2012. Influence of starter protein content on growth of dairy calves in an enhanced early nutrition program.  J. Dairy Sci.  95:3327–3336.

    Moallem, U., D. Werner, H. Lehrer, M. Zachut, L. Livshitz, S. Yakoby,  and A. Shamay. 2010. Long-term effects of ad libitum whole milk prior to weaning and prepubertal protein supplementation on skeletal growth rate and first-lactation milk production.  J. Dairy Sci. 93:2639–2650.

    Appleby, M. C., D. M. Weary, and B. Chua. 2001. Performance and feeding behavior of calves on ad libitum milk from artificial teats. Appl. Anim. Behav. Sci. 74:191–201.

    Bach, A., M. Terré and A. Pinto. 2013. Performance and health responses of dairy calves  offered different milk replacer allowances. J. Dairy Sci. 96: 7790-7797.

  • به رشد شکمبه گوساله ها کمک کنیم

    به رشد شکمبه گوساله ها کمک کنیم

    تغذیه تلیسه ها با جیره هایی که حاوی سطوح بالاتری از کربوهیدرات غیر الیافی (NFC) هستند موجب بهبود بهتر افزایش وزن روزانه از 12 تا 28 هفتگی می شود.

    در طول 2 سال اول زندگی، نیازهای غذایی تلیسه های شیری به شدت متفاوت خواهد بود. «حتی با اینکه تحقیقات قبلی نشان داده اند که تغذیه جیره های پر کنسانتره افزایش وزن و بازده خوراک را بهبود می دهد، اما باید توجه کنیم که اجزای کنسانتره ممکن است به شدت متفاوت باشند».

    بوتیرات و پروپیونات مهمترین اسیدهای چرب فرار برای توسعه و رشد شکمبه در گوساله های جوان هستند. جیره هایی که مواد به سهولت قابل تخمیر (مثل دانه جو یا ذرت فرآوری شده) فراهم می کنند، می توانند تولید این 2 اسید چرب را افزایش دهند و رشد و توسعه شکمبه را تقویت کنند.

    بنابراین گروه تحقیقاتی دکتر نِنیچ  در دانشگاه پوردو امریکا مطالعات جالبی انجام دادند (هرچند دکتر نِنیچ الان دیگر در آن دانشگاه حضور ندارد) تا تعیین کنند که بهترین راهکار برای خورانیدن کنسانتره و افزایش رشد تلیسه ها و بازده خوراک چیست.

    جیره ها طوری فرموله شدند که سطوح بالا یا پایین NFC داشته باشند. در مطالعه اول که شامل 3 تیمار بود، گروهی جیره با NFC بالا، گروهی جیره NFC پایین، و گروه آخر جیره با NFC پایین همراه با چربی برای هم-انرژی شدن با تیمار 1 دریافت کردند.

    تلیسه هایی که جیره های NFC پیین+چربی دریافت کرده بودند در روزهای 56 و 112 مطالعه سنگین تر از آنهایی بودند که جیره NFC پایین بدون چربی دریافت کردند، و این به اندازه 9 کیلوگرم اختلاف بین تیمارها بود.

    افزایش وزن روزانه در 56 روز اول مطالعه در تلیسه های تغذیه شده با NFC پایین+ چربی به ترتیب به اندازه 14/9 و 8/9 درصد بالاتر از تلیسه های تغذیه شده با جیره NFC پایین و NFC بالا بود. بازده خوراک نیز به اندازه 12/7  درصد در تلیسه های تغذیه شده با چربی بالاتر بود.

    تلیسه های تغذیه شده با NFC پایین هزینه های کمتری به ازای هر روز داشتند که قابل انتظار بود چرا که با محصولات فرعی و ضایعات تغذیه شده بودند. اما هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن برای تلیسه های تغذیه شده با NFC پایین + چربی پایین ترین مقدار بود.

    بخش بزرگی از جیره های با NFC بالا حاوی ذرت هستند که ممکن است قیمت بالایی داشته باشند و موجب افزایش قیمت جیره ها شده باشند. همراه با ماده خشک مصرفی بالاتر در جیره های با NFC بالا که در این مطالعه مشاهد شد، این داده ها نشان داد که منابع جایگزین دیگری ممکن است مقرون به صرف تر باشند.

    در آزمایشی دیگر همین گروه نشان دادند که گوساله هایی که در دوره شیرخوارگی استارتر با کیفیت و با NFC بالا دریافت کردند نسبت به آنهایی که با برنامه معمول و استارتر ضعیف تر در دوره پیش از شیرگیری تغذیه شده بودند، پس از شیر گیری و تغذیه با جیره با NFC پایین بیشتر ضربه خورده بودند و این دقیقا چیزی است که در بیشتر دامداری های ایران دیده می شود به طوری که عملکرد گوساله در دوره پیش از شیرگیری خوب است و به یکباره پس از شیرگیری و رفتن روی جیره های کم کیفیت عملکرد کاهش می یابد.

    وقتی گوساله ها با جیره های با کیفیت و NFC بالا در دوره پیش از شیرگیری تغذیه می شوند، حفظ همان شرایط جیره ای برای دوره پس از شیرگیری در این گوساله ها بسیار حساس تر و مهم تر می باشد. لذا استفاده از ترکیباتی مثل گروئر یا جیره ای که تزدیک به استارتر پیش از شیرگیری باشد می تواند به شما در داشتن گوساله های شاداب تر کمک کند.

  • آب و هوای سرد مانع رشد گوساله ها می شود

    آب و هوای سرد مانع رشد گوساله ها می شود

    آب و هوای سرد مانع رشد گوساله ها می شود

    معمولا در هوای سرد بسیاری از گوساله ها ضربه می خورند ولی بسیاری از دامداران به آن توجه نمی کنند.

    در آب و هوای سرد باید انرژی بیشتری از طریق استارتر به گوساله ها خورانیده شود. گوساله هایی که در سرما خوب رشد نکنند شیر کمتری هم در دوران بلوغ تولید خواهند کرد. دامنه خنثی حرارتی در گوساله ها بین 15.5 تا 24 درجه سانتی گراد است.

    برای  اینکه انرژی بیشتری به گوساله برسانیم 4 انتخاب وجود دارد:

    1-خورانید شیر جایگزین بیشتر

    2- خورانیدن بیشتر شیر حذفی پاستوریزه شده

    3- خورانید شیرهای جایگزین با سطوح بالاتر چربی

    4- استفاده از مکمل چربی در خوراک مایع

    به بیان ساده، بیشتر خورانیدن به نظر بهترین و  درست ترین راهکار به نظر می رسد. اما باید توجه داشت که نباید پروتئین را بیش از حد تغذیه نمود چون احتیاجات پروتئین در طول تنش سرمایی افزایش نمی یابد. استفاده از چربی اضافی (تقریبا 110 گرم در روز) یک راهکار بسیار عملی است که نتیجه آن در شکل های زیر به وضوح مشخص است.

    شکل 1 اثر هر 5.5 درجه سانتیگراد تغییر در دمای محیط را بر روی افزایش وزن روزانه بر حسب انرژی برای یک گوساله 45 کیلویی را نشان می دهد. توجه داشته باشید که هر 5.5 درجه سانتی گراد کاهش در میانگین دمای روزانه، افزایش وزن روزانه را در حدود 90 گرم در روز کاهش می دهد. این کاهش افزایش وزن فقط برای 5.5 درجه سانتگراد بسیار مهم است.

    درضمن شکل 2 نشان می دهد که یک 9 کیلوگرم وزن بدن اضافی، افزایش وزن را در حدود 136 گرم در منفی یک درجه سانتی گراد یا در هر فاصله 5.5 سانتی گرادی کاهش میدهد. مکمل چربی افزوده شده (110 گرم چربی علاوه شیر خسکی که حاوی 20 درصد پروتئین و 20 درصد چربی می باشد) بر انرژی لازم برای 230 تا 270 گرم افزایش وزن روزانه در روز را در 1- درجه سانتی گراد یا برای هر 5.5 درجه سانتی گراد کاهش دما در روز فراهم می کند. همانطور که در شکل 2 دیده می شود سهم شیرخشک به دلیل نیازهای نگهداری بیشتر برای آن 9 کیلوگرم وزن بدن بیشتر، کمتر می باشد.

    همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است سهم ترکیبی انرژی حاصل از هر دو شیر خشک و مکمل چربی افزوده شده به سختی می تواند انرژی نگهداری و افزایش وزن را در دمای 18- درجه را تامین نماید.

    استارتر باید خورانیده شود

    اثر خوردن استارتر بسیار قابل توجه است. برای مثال 110 گرم مصرف استارتر در روز برای یک گوساله 55 کیلویی افزایش وزن روزانه را در حدود 135 گرم تامین می کند. با دوبرابر کردن مصرف استارتر، افزایش وزن بر حسب انرژی به 230 گرم در روز می رسد.

    آب را ندیده نگیرید!! در زمستان اگر می توانید آب گرم به گوساله ها بدهید.

    وقتی گوساله ها آب گرم می نوشند دمای محتویات شکمبه را کاهش می دهند متناسب با دمای آب مصرفی.

    در یک مطالعه اخیر در دانشگاه کرونل (خلاصه 10 سال تحقیق) نشان داد که هر 450 گرم افزایش وزن پیش از شیرگیری باعث تولید 385 کیلوگرم شیر تولیدی بیشتر در اولین دوره شیردهی می شود. در طول سه دوره شیردهی این رقم به 1036 کیلو شیر میرسد. وقتی آنها به بررسی علت تفاوت در رشد پیش از شیر گیری را بررسی کردند (130 گرم تا 1.2 کیلوگرم در روز)، دریافتند که عمده تفاوت مربوط به سرمای هوا بود. گوساله های متولد شده در زمستان (دمای صفر درجه) حدود 1.43 مگالری در روز انرژی مورد نیاز برای رشد کمتری نسبت به گوساله های متولد شده در ماه های گرمتر سال (میانگین دمای 19.5 درجه سانتی گراد) مصرف می کنند. برای هر مگاکالری انرژی اضافی بیش از نیازهای نگهداری در آب و هوای سرد، گوساله 235 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی و در مجموع سه دوره شیردهی 910 کیلوگرم شیر بیشتر تولید می کند.  بخاطر داشته باشید که هر 5.5 درجه سانتیگراد کاهش در درجه حرارت محیط موجب کاهش 90 گرمی در افزایش وزن روزانه خواهد شد. همچنین باید تو جه داشت که حتی در مناطق گرمسیر نیز شما شبهایی در زمستان دارید که دمای هوا بسیار پایین می آید و همین می تواند تولید آینده را کاهش دهد.

    برای گوساله های جوانتر تصحیحات باید در برنامه خورانیدن خوراک مایع صورت بگیرد. برای گوساله های بزرگتر آنها نیازمند انرژی بیشتر از طریق خوراک مایع هستند. ولی برای آنها مصرف استارتر بیشتر هم بسیار مهم است که به نوبه خود نیاز مند توجه به نوشانیدن آب گرم می باشد.

    دکتر احسان محجوبی، 92

  • SARA چگونه می تواند سلامت گوساله را متأثر کند؟

    SARA چگونه می تواند سلامت گوساله را متأثر کند؟

    SARA چگونه می تواند سلامت گوساله را متأثر کند؟

    چرا فکر می کنیم گوساله ها دچار SARA نمی شوند؟ آنها هم ممکن است این ناهنجاری را تجربه کنند.

    اثرات مخرب جیره های پرغلات (بروز اسیدوز تحت بالینی یا SARA) در گاوهای شیری به روشنی اثبات شده است. وقتی گاوها (و به تعمیم گوساله ها نیز) مقدار زیادی غلات را در یک بازه زمانی کوتاه دریافت کنند، pH شکمبه کاهش می یابد که می تواند منجر به بروز SARA شود. پژوهش ها نشان می دهد که که بسیاری از گوساله ها، اگر نگوییم همه آنها، درجاتی از SARA را در دوره توسعه شکمبه تجربه می کنند. در بسیاری از مقالات SARA به عنوان pH زیر 5/8 تعریف می شود. وقتی که که pH به این حد میرسد هضم الیاف کاهش می یابد و گاو (گوساله) ممکن است است ناهنجاری هایی مثل خوراک زدگی، مدفوع شل و کاهش عملکرد را تجربه کند.

    یک مولفه بسیار مشخص SARA بر سلامت حیوان تولید لیپو پلی ساکارید (LPS) است که از مرگ باکتری های گرم منفی بوجود می آید. LPS یا اندوتوکسین پیامی است برای بدن که به بدن می گوید در معرض هجوم عامل خارجی قرار گرفته است و باید برای مقابله با آن آماده باشد. در نتیجه پیامدهای متعددی از این رخداد حاصل می شود که عبارتند از تب، تولید سیتوکین های پیش التهابی، بی اشتهایی، و در موارد شدید، شوک سمی و مرگ. در حالت عادی کمی LPS وجود دارد ولی سیستم روده ای آن را غیر فعال می کند.

    درمواردی که ما چالش اسیدوز را داریم (مثل موقعی که مقادیر زیادی نشاسته مصرف می شود) LPS در مایع شکمبه افزایش می یابد و می تواند به مقدار بیشتری وارد خون شود. یکی از راه هایی که می تواند روی این پدیده موثر باشد شل شدن اتصالات محکم بین سلول های اپیتلیوم شکمبه و روده است که در اثر تنش (هر نوع تنشی در دام مثل حضور آنتی ژن ها، میکروارگانیسم ها، سیتوکین ها، سرما/گرما، تغییر در جیره، از شیر گیری و …) ایجاد می شود. افزایش در تراوایی اپیتلیوم منجر به افزایش جذب LPS و ایجاد پاسخ ایمنی در بدن می شود. این پاسخ ایمنی موجب تولید پروتئین های فاز حاد، تغییر در مورد استفاده قرار گرفتن مواد مغذی و کاهش بازده تولید می گردد.

    LPS از کجا می آید؟

    دانش مرسوم بیان کرده که LPS تولید شده به وسیله مرگ باکتری های شکمبه منشا اصلی LPS است که در نهایت وارد گردش خون شده و موجب کاهش عملکرد می شود. اما داده های اخیر از منبع دیگر LPS نام می برد که از اسیدیته بالای مواد هضمی در روده بزرگ و مرگ باکتری ها در آن نقطه منشا می گیرد. نشاسته ای که به طور کامل در شکمبه و روده کوچک هضم نشده و به روده بزرگ می رسد،  در آنجا تخمیر می شود و ممکن است LPS حاصل از مرگ باکتری ها در آن نقطه جذب خون گردد.

    چه اثراتی بر روی گوساله دارد؟

    اگرچه مدارک بسیار روشنی وجود دارد که SARA در گاوها وجود دارد و می تواند اثرات مخربی روی سلامت آنها ایجاد کند، ولی داده های محدودی در مورد اثرات مشابه SARA در گوساله وجود دارد. با این وجود، پیشنهاداتی وجود دارد که حاکی از مکانیسم های فیزیولوژیکی مشابه است که می تواند در گوساله نقش بازی کند. بلافاصله بعد از شیرگیری، مصرف استارتر در گوساله چندین برابر می شود. این موجب افزایش 2 یا 3 برابری در حجم کربوهیدرات ورودی به شکمبه و باکتری هایی که آن را هضم می کنند می شود. چون باکتری ها از همان ابتدا به تخمیر نشاسته و الیاف سازگار هستند، تخمیر این حجم زیاد از کربوهیدرات وارده موجب افزایش VFA، پروتئین میکروبی و احتمالا LPS می گردد. ترکیبی از اثرات کاهش pH، اسیدیته بالا، و تولید LPS می تواند موجب انتقال باکتری ها از عرض دیواره شکمبه، توسعه پاراکراتوز شکمبه و آبسه های کبدی شود. هیچ کدام از این اثرات برای گوساله سودمند نیستند. وقتی استارتر گوساله حاوی مقادیر زیادی نشاسته است، سناریویی مثل زیر ممکن است رخ دهد:

    افزایش سریع در مصرف استارتر با از شیرگیری. چون استارتر مقدار زیادی نشاسته دارد، ممکن است مقدار زیادی نشاسسته از تخمیر در شکمبه فرار کرده و به روده بزرگ برسد. نشاسته بیشتر در روده بزرگ منجر به تولید بیشتر LPS و در نهایت آسیب به دام می گردد. از شیرگیری به تنهایی موجب کاهش عملکرد سیستم ایمنی می شود. حال در این شرایط افزایش مصرف کنسانتره و نشاسته هم چالش دیگری است که گوساله با آن روبرو می شود و پیامد آن افت عملکرد است. اخیرا گروهی از پژوهشگران افزایش در پروتئین های فاز حاد، TNFa و سایر نشانگرهای التهاب را گوساله های تازه از شیرگرفته نشان داده اند.