Bagheri.ir

برچسب: آغوز گوساله

  • سيستم­‌های اسکور بندی بالينی در گوساله­‌های نوزاد

    سيستم­‌های اسکور بندی بالينی در گوساله­‌های نوزاد

    [vc_row][vc_column][vc_column_text]

    سيستم­‌های اسکور بندی بالينی در گوساله­‌های نوزاد

    • مقدمه‌

    اسکور بالینی (Clinical scores) يکی از موارد مهم در مدیریت پرورش گوساله‌­ی نوزاد (در آغاز تولد و هفته‌های نخست پس از تولد) است. اسکورهای بالینی برای ارزیابی زنده‌­مانی گوساله­‌ی نوزاد و تشخیص و نظارت بر اسهال و بیماری‌های تنفسی گوساله استفاده می‌شود. اين اسکورها به دامپزشکان و دامپروران کمک می‌کند تا گوساله‌هایی را که نیاز به کمک دامپزشکی دارند، به‌سرعت شناسايی کنند. اسکورهای بالینی درواقع اعدادی هستند که به يک گوساله داده می‌شوند تا همبستگی ميان احتمال بروز بيماری (اسهال يا بيماری­‌های تنفسی) و ويژگي­های ظاهری گوساله را برقرار نمايند و به دامپزشک کمک می‌کند تا گوساله‌هایی را که نیاز به کمک دامپزشکی دارند، شناسایی کند.

    نرخ گزارش شده­‌ی مرگ‌ومیر گوساله در کشورهای اروپایی از 3.87 تا 7 درصد متغیر است و بیشترین خطر مرگ در طول 4 هفته‌­ی نخست زندگی رخ می‌دهد.

    مرگ و میر گوساله

    مرگ‌ومیر گوساله در این دوره را می‌توان به دو بخش دسته‌­بندی کرد:

    • مرگ‌ومیر پری­ناتال (Perinatal): مرده زایی پس از 260 روز بارداری تا 48 ساعت پس از تولد؛
    • مرگ‌ومیر نوزادان (Neonatal mortality): مرگ گوساله­ بین 3 تا 30 روزگی پس از تولد.

    گزارش‌­ها نشان داده‌­اند که دلايل اصلي مرگ‌ومیر پري­ناتال (يا مرده­‌زايی) در درجه­‌ی نخست، سخت­‌زايی و آسيب‌­های ناشی از آن (کمبود اکسیژن و ترومای حاصل از سخت‌­زايی)، و تا حد بسیار کمتری، مرگ درون­‌رحمی و خروج زودرس جفت (Placental expulsion) مي­‌باشد. اين در حالی است که اسهال و ذات‌الریه شایع‌ترین علل مرگ نوزادان پس از تولد هستند. بااین‌حال، در بیش­تر موارد، فاکتورهای چندعاملی (Multifactorial) سبب مرگ‌ومیر گوساله‌ها می‌­شوند. منظور از فاکتورهای چندعاملی، ترکیبی از عوامل مادری (Dam factors)، عوامل عفونی و مدیریت غیر بهینه است.

    خطر بروز مرگ‌ومیر پری­ناتال، طی سال­‌های اخیر افزایش یافته است. افزایش مرگ‌ومیر پری­ناتال در کشورهای پيشرفته موجب مشکلات زير شده است:

    • کاهش شمار گوساله‌ها به‌عنوان جایگزینی برای دام­‌های حذف شده (برای کشتار يا فروش)؛
    • کاهش کارايی توليد؛
    • به تأخیر انداختن پيشرفت ژنتيکی.

    درنتیجه، برنامه‌های مديريتی که مرگ‌ومیر در گوساله‌های نوزاد را به حداقل برسانند، برای دامپروران بسيار ارزشمند خواهند بود. يک ابزار ارزشمند برای این منظور، کاربرد سیستم‌های رتبه‌­بندی (Scoring system) است که دامداران و دامپزشکان را قادر می‌سازد تا یک رویکرد سیستماتیک در این زمینه درپیش گیرند. سیستم‌های رتبه‌­بندی، ابزاری برای ارزیابی عینی و بیان وضعیت بالینی و دسته‌­بندی گوساله­‌های بیمار هستند.

    • اسکورهای زنده­‌مانی (Viability Scores)

    2-1- اسکور آپگار (APGAR Score)

    در کشورهای پيشرفته، برنامه‌های مراقبت‌های پيش و پس از زایمان منجر به موفقیت بسیار بالایی برای پیش­گیری از مشکلات در نوزادان تازه متولدشده‌ی انسان شده است. بخشی از این موفقیت به دلیل الزام انجام روش­‌های استاندارد برای بررسی سلامت و زنده­‌مانی (با استفاده از رتبه‌­دهی یا اسکور) در عرض چند دقیقه‌­ی نخست پس از تولد نوزاد انسان است. در سال 1953 نخستين روش رتبه‌­دهی زنده­‌مانی نوزاد انسان، توسط پزشکی آمريکايی به نام ویرجینیا آپگار (Virginia Apgar) باهدف امکان ارزیابی همه­‌ی نوزادان انسان در سراسر جهان و تحت تمام شرایط بالینی ممکن، پيشنهاد و اجرا شد. این رتبه­‌بندی شامل پنج فراسنجه­‌ی زير بود:

    • ضربان قلب (Heart rate)؛
    • تلاش تنفسی (Respiratory effort)؛
    • تحریک‌پذیری انعکاسی يا رفلکسی (Reflex irritability)؛
    • تونوس ماهيچه­‌ای (Muscle tone)؛
    • رنگ (Color).

    هدف این رتبه­‌بندی، ارزیابی اختلالات يا ناپايداري‌­های هِمودینامیکی (Hemodynamic compromise or instability) در نوزاد انسان بود. دانش هِمودینامیک به دانشی گفته می­‌شود که در آن به بررسی دینامیک جریان خون (حرکت­‌شناسی خون) یعنی کاهش، افزایش یا توقف جریان خون در بافت‌­های گوناگون بدن پرداخته می­‌شود. دینامیک جریان خون ارتباط مستقیمی با سیستم قلبی – رگی، سیستم عصبی، سیستم ماهیچه‌­ای، سیستم تنفسی، سیستم هورمونی و … دارد؛ ازجمله ارزیابی­‌های هِمودینامیکی نوزاد می­‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

    • سیانوز (Cyanosis): کبودي پوست به دليل کمبود اکسيژن خون؛
    • هایپوپِرفیوژن (Hypoperfusion): کاهش يا اُفت جريان خون به يک بافت يا اندام؛
    • بردی­کاردی (Bradycardia): کاهش شمار ضربان قلب به زير حدِ بهنجار؛
    • هایپوتونی (Hypotonia): کاهش تونوس ماهيچه­‌هاي اسکلتی؛
    • توقف تنفسی یا آپنه (Respiratory depression, or apnea).
    • تدوین و گردآوری: دکتر محمد چمنی

    [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][us_btn label=”دانلود فایل پی دی اف” link=”%7B%22url%22%3A%22https%3A%2F%2Fdamdarbartardairyfarm.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2024%2F01%2F%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D8%A8%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%86%DB%8C.pdf%22%2C%22target%22%3A%22_blank%22%7D” align=”center”][/vc_column][/vc_row]

  • آغوز و اهمیت آن، فراسوی ایمنی اکتسابی

    آغوز و اهمیت آن، فراسوی ایمنی اکتسابی

    آغوز و اهمیت آن، فراسوی ایمنی اکتسابی

    اثرات مخرب جیره های پرغلاتی (بروز اسیدوز تحت بالینی یا SARA) در گاوهای شیری به روشنی اثبات شده است. وقتی گاوها (و به تعمیم گوساله ها نیز) مقدار زیادی غلات را در یک بازه زمانی کوتاه دریافت کنند، pH شکمبه کاهش می یابد که میتواند منجر به بروز SARA شود. پژوهش ها نشان می دهد که که بسیاری از گوساله ها، اگر نگوییم همه آنها، درجاتی از SARA را در دوره توسعه شکمبه تجربه می کنند. در بسیاری از مقالات SARA به عنوان pH زیر 5/8 تعریف می شود. وقتی که که pH به این حد میرسد هضم الیاف کاهش می یابد و گاو (گوساله) ممکن است است ناهنجاری هایی مثل خوراک زدگی، مدفوع شل و کاهش عملکرد را تجربه کند.

    یک مولفه بسیار مشخص SARA بر سلامت حیوان تولید لیپو پلی ساکارید (LPS) است که از مرگ باکتری های گرم منفی بوجود می آید. LPS یا اندوتوکسین پیامی است برای بدن که به بدن می گوید در معرض هجوم عامل خارجی قرار گرفته است و باید برای مقابله با آن آماده باشد. در نتیجه پیامدهای متعددی از این رخداد حاصل می شود که عبارتند از تب، تولید سیتوکین های پیش التهابی، بی اشتهایی، و در موارد شدید، شوک سمی و مرگ. در حالت عادی کمی LPS وجود دارد ولی سیستم روده ای آن را غیر فعال می کند.

    درمواردی که ما چالش اسیدوز را داریم (مثل موقعی که مقادیر زیادی نشاسته مصرف می شود) LPS در مایع شکمبه افزایش می یابد و می تواند به مقدار بیشتری وارد خون شود. یکی از راه هایی که می تواند روی این پدیده موثر باشد شل شدن اتصالات محکم بین سلول های اپیتلیوم شکمبه و روده است که در اثر تنش (هر نوع تنشی در دام مثل حضور آنتی ژن ها، میکروارگانیسم ها، سیتوکین ها، سرما/گرما، تغییر در جیره، از شیر گیری و …) ایجاد می شود. افزایش در تراوایی اپیتلیوم منجر به افزایش جذب LPS و ایجاد پاسخ ایمنی در بدن می شود. این پاسخ ایمنی موجب تولید پروتئین های فاز حاد، تغییر در مورد استفاده قرار گرفتن مواد مغذی و کاهش بازده تولید می گردد.

    LPS از کجا می آید؟

    دانش مرسوم بیان کرده که LPS تولید شده به وسیله مرگ باکتری های شکمبه منشا اصلی LPS است که در نهایت وارد گردش خون شده و موجب کاهش عملکرد می شود. اما داده های اخیر از منبع دیگر LPS نام می برد که از اسیدیته بالای مواد هضمی در روده بزرگ و مرگ باکتری ها در آن نقطه منشا می گیرد. نشاسته ای که به طور کامل در شکمبه و روده کوچک هضم نشده و به روده بزرگ می رسد،  در آنجا تخمیر می شود و ممکن است LPS حاصل از مرگ باکتری ها در آن نقطه جذب خون گردد.

    چه اثراتی بر روی گوساله دارد؟

    اگرچه مدارک بسیار روشنی وجود دارد که SARA در گاوها وجود دارد و می تواند اثرات مخربی روی سلامت آنها ایجاد کند، ولی داده های محدودی در مورد اثرات مشابه SARA در گوساله وجود دارد. با این وجود، پیشنهاداتی وجود دارد که حاکی از مکانیسم های فیزیولوژیکی مشابه است که می تواند در گوساله نقش بازی کند. بلافاصله بعد از شیرگیری، مصرف استارتر در گوساله چندین برابر می شود. این موجب افزایش 2 یا 3 برابری در حجم کربوهیدرات ورودی به شکمبه و باکتری هایی که آن را هضم می کنند می شود.

    چون باکتری ها از همان ابتدا به تخمیر نشاسته و الیاف سازگار هستند، تخمیر این حجم زیاد از کربوهیدرات وارده موجب افزایش VFA، پروتئین میکروبی و احتمالا LPS می گردد. ترکیبی از اثرات کاهش pH، اسیدیته بالا، و تولید LPS می تواند موجب انتقال باکتری ها از عرض دیواره شکمبه، توسعه پاراکراتوز شکمبه و آبسه های کبدی شود. هیچ کدام از این اثرات برای گوساله سودمند نیستند. وقتی استارتر گوساله حاوی مقادیر زیادی نشاسته است، سناریویی مثل زیر ممکن است رخ دهد:

    افزایش سریع در مصرف استارتر با از شیرگیری. چون استارتر مقدار زیادی نشاسته دارد، ممکن است مقدار زیادی نشاسسته از تخمیر در شکمبه فرار کرده و به روده بزرگ برسد. نشاسته بیشتر در روده بزرگ منجر به تولید بیشتر LPS و در نهایت آسیب به دام می گردد. از شیرگیری به تنهایی موجب کاهش عملکرد سیستم ایمنی می شود. حال در این شرایط افزایش مصرف کنسانتره و نشاسته هم چالش دیگری است که گوساله با آن روبرو میشود و پیامد آن افت عملکرد است. اخیرا گروهی از پژوهشگران افزایش در پروتئین های فاز حاد، TNFa و سایر نشانگرهای التهاب را گوساله های تازه از شیرگرفته نشان داده اند.

  • 3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده

    3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده

    3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده

    به راحتی می توان با رعایت اصول بهداشتی سلامت و عملکرد گوساله ها را بهبود داد. با 3 روش در بهبود بهداشت گوساله های تازه بدنیا آمده با  ما همراه باشید.

    اصول بهداشتی

    بهترین راه برای آغاز ارزیابی خودتان از برنامه های پرورشی این است که از موارد کوچک شروع کنید و از ابتدای کار شروع به ارزیابی کنید. هر از چندگاهی وقت بگذارید و کارگرانی را که کار روزمره مراقبت از گوساله های تازه بدنیا امده را انجام می دهند، زیر نظر بگیرید. در هنگام تمیز کردن وسائل و نحوه شستشوی آنها توجه کنید. هر چیزی که در تماس مستقیم با گوساله قرار دارد باید داخل و بیرونش شسته شود؛ اول با آب سرد، سپس با آب گرم و اسید. پس از آن اجازه دهید خشک شوند و در نهایت پیش از استفاده دوباره آنها را ضدعفونی نمایید. اگر مورد اشتباهی در پروتوکل شستشو پیدا کردید آموزش مجدد کارگران را در نظر بگیرید یا از وسایل و ظروف یکبار مصرف استفاده کنید.

    بهداشت گوساله تازه متولد شده

    وقتی گوساله متولد می شود، نیاز است تا به سرعت به یک جایگاه خشک و تمیز برده شده و با یک حوله تمیز خشک گردد. همانطور که رعایت می کنید، به خاطر داشته باشید که عفونت از 3 راه می تواند وارد بدن گوساله گردد:

                – از طریق دهان

                – از طریق بینی

                – از طریق ناف

    مطمئن شوید که هر 3 ناحیه را در پروتوکول های خود مدنظر قرار داده اید. مشکلات همیشه با جزئیات در اطراف شما هستند: چیزهای کوچک نظیر دستکش های یک بار مصرف موجود در باکس زایمان می تواند تفاوت بزرگی ایجاد نماید. قرار دادن آنها در این باکس احتمال اینکه دستکش های خونی بکار رفته در بیرون کشیدن گوساله، عینا همان هایی باشد که برای تمیز کردن دهان گوساله بکار می رود را کاهش می دهد.

    بررسی کنید ببینید برنامه غوطه ور سازی ناف چگونه انجام می شود. مطمئن شوید که فنجان غوطه ور سازی مورد استفاده، دارای حفاظ خروج-پشتی باشد تا از آن شوینده برای چندین گوساله استفاده نشود؛ بهترین کار این است که از فنجان های یک بار مصرف و محلول جدید در هر بار استفاده کنیم تا خطر شیوع بیماری را کم کنیم.

    دقت در انجام عملیات به همان اندازه مورد قبل مورد اهمیت است. تاکید کنید که حتما ناف ضد عفونی شود و نه قسمت های دیگر شکم!!! استفاده نادرست این روش می تواند منجر به دردهای ناخواسته و خطر احتمالی عفونت گردد. اهمیت این نکته در اینجاست که دامداری در امریکا نرخ بروز 80 درصدی بیماری را در گوساله هایش تجربه می کرد و به دنبال راه حل بود. پس از بررسی های دقیق متوجه شد که کارگر مسئول شیردهی، اول گوساله های مریض را شیر می دهد و با همان سرپستانک بقیه گوساله ها را نیز شیر می دهد و به این ترتیب بیماری را پخش می کند. نتیجه اخلاقی این که هر گوساله باید با یک جفت دستکش تمیز و سرپستانک ضد عفونی شده تغذیه شود!

    بهداشت آغوز

    خورانیدن آغوز آخرین عمل انتقال ایمنی به گوساله است که گوساله را به مدت 10 – 20 روز بیمه می کند تا خود او سیستم ایمنی فعالش را بسازد. آغوز باید در نیم ساعت اول پس از تولد خورانیده شود، و حاوی بیش از 200 گرم ایمنوگلوبین باشد که در 4 لیتر ماک داده شده در یک وعده فراهم شود.

    آغوز هم درست مثل شیر حاوی باکتری است. در واقع مقدار باکتری موجود در آغوز است که تعیین می کند خورانیدن آغوز موثر خواهد بود یا خیر. به همین خاطر این به ما مربوط می شود که از رشد باکتریایی جلوگیری کنیم. در حالی که ممکن است کار ترسناکی به نظر برسد، کاهش تعداد باکتری ها در آغوز از 3 طریق امکان پذیر است:

                1- باکتری جدید وارد آغوز نکنید

                2- اجازه ندهید باکتری های کنونی رشد کنند

                3- اگر میدانید که آلودگی باکتریایی دارید، آغوز را پاستوریزه کنید

    دور نگه داشتن باکتری های جدید از آغوز با «نحوه جمع آوری آغوز» شروع می شود. پستان را به خوبی بشوئید و بعد گاو را بدوشید. آغوز را در یک ظرف استیل و بهداشتی که درپوش هم دارد، نگه داری کنید. تصمیم بگیرید از اینجا آغوز به کجا خواهد رفت.

    جلوگیری از چندین برابر شدن باکتری های کنونی به زمان و دما بستگی دارد. در دمای اتاق باکتری ها هر 20 دقیقه دو برابر می شوند. به منظور جلوگیری از رشد، ما باید مدت زمانی که آغوز در دمای اتاق می ماند را محدود کنیم. حتی نگهداری آغوز در یخچال نباید بیشتر از 24 ساعت به طول بیانجامد چرا که باکتری ها رشد خواهند کرد.

    آغوز یا باید استفاده شود یا به سرعت پس از دوشش ذخیره شود. بویژه در فصول گرم، قرار دادن آغوز روی سطح زمین در شیردوشی بسیار خطرناک است. روش ذخیره ترجیحی آغوز ریختن آن در ظرف های باریکی است که به سرعت در فریزر سرد می شود.

    اگر در مورد بیماری های خاصی نگران هستید، پاستوریزه کردن می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد. بخاطر داشته باشید پاستوریزه کردن آغوز بر خلاف پاستوریزه کردن شیر گوساله، به مدت 60 دقیقه در 60 درجه سانتیگراد رخ می دهد.

    ما حالا می دانیم که تلیسه ای که در دوران گوسالگی بیمار می شود، به ابتلا به پنومونی حساس تر می شود، و نیازمند درمان خواهد بود و در آینده هم به حداکثر توان تولیدی نمی رسد. در دنیای امروز که دامداری بسیار پیچیده شده است و همه چیز بر مبنای تولید شیر استوار است، ما نمی توانیم که از کنار مسائلی مثل بهداشت گوساله به راحتی بگذریم در حالی که می دانیم سهل انگاری در این امر موجب می شود گوساله به حداکثر توان تولیدی در آینده نرسد.

  • 10 اصل پایه ای در پرورش سودآور گوساله

    10 اصل پایه ای در پرورش سودآور گوساله

    10 اصل پایه ای در پرورش سودآور گوساله

    پرورش گوساله یک تجارت سودآور است. این تجارت می تواند سودآور تر و پر بازده تر باشد، اگر 10 نکته زیر رعایت شود:

    1- انتخاب گوساله:

    برای داشتن یک یک تجارت پربازده، خریداری گوساله هایی با کیفیت از اهمیت بالایی برخوردار است. یک گوساله خوب باید ویژگی های زیر را دارا باشد:

    • حدااقل میانگین وزن آنها نباید از 40 کیلوگرم تجاوز نماید.
    • از گوساله های دو قلو یا بیمار دوری نمایید.
    • میانگین سن نباید از 5 روز بیشتر باشد.
    • بند ناف باید خشک و تمیز باشد.
    • گوساله ها باید فعال و شاداب باشند.
    2- آغوز:

    به منظور حصول بهترین نتیجه، دادن 4 لیتر آغوز پس از تولد اهمیت زیادی دارد.

    3- وارد شدن به بهاربند:

    نکات زیر باید دنبال شود:

    • سلامت گوساله باید بررسی شود.
    • در هنگام جابجایی گوساله ها، مهم است که وسیله نقلیه با ورق های مقاوم به تغییرات آب و هوایی پوشش دار شده باشد. کف ماشین را تمیز و در حدود 10 سانتی متر کاه بریزید.
    • از اسپری ید در وسیله نقلیه مطمئن شوید.
    • هنگام ورود به اصطبل، به گوساله اها اجازه دهید استراحت کنند
    • الکترولیت ها را به عنوان یک خوراک برای 12 ساعت پس از تولد فراهم آورید.

     

    4- اندازه گوساله دانی:

    چند نکته مهم زیر را دنبال کنید:

    • 1.5 تا 2.5 متر مربع فضا برای هر گوساله فراهم نمایید.
    • در یک دسته حداکثر 10 گوساله نگه داری نمایید.
    • حداکثر 100 گوساله در هر اصطبل نگه دارید.
    • گوساله های جدید را با گوساله های قدیمی مخلوط نکنید.
    5- جایگاه مسقف برای گوساله ها:
    • گوساله ها باید در مکان آزاد و خشک به مدت حداقل 3 هفته نگهداری شوند.
    • کف باید با خاک یا شن پوشیده شود و به منظور زهکشی باید  شیب ملایمی در کف وجود داشته باشد.
    • از کاه یا خاک اره تمیز به ضخامت حداقل 20 سانتی متر استفاده کنید.
    • به منظور جلوگیری از انتشار بیماری از ورود پرنده ها به داخل مکان مسقف نگهداری گوساله ها اجتناب نمایید.
    • در نواحی خوراک دادن از عرضه آب جلوگیری نمایید (به دلیل اینکه گوساله ها آب را به آخورها منتقل کرده و مقدمات رشد کپک ها را فراهم می کنند).
    6- تهویه و زهکشی:
    • برای دفع گازها نیازمند یک سیستم تهویه بسیار قوی هستیم.
    • یک سیستم تهویه قابل تنظیم مورد نیاز است.
    • سیستم زهکشی مناسب به کاهش بیماری های برخواسته از رطوبت کمک می کند.
    7- زمانبندی خوراک دادن:
    • همه گوساله ها به شیر نیاز دارند. معمولا 10% وزن بدن (یعنی اگر گوساله 40 کیلوگرم باشد، 4 لیتر شیر نیاز است) به آنها شر داده می شود.
    • از جایگزین شیر استفاده کنید و مطابق با توصیه های روی بسته بندی آن را مخلوط نمایید.
    8- شیر و ظروف تحویل شیر
    • حداقل 2 بار در روز شیر با کیفیت به گوساله های جوان بدهید.
    • شیر و سایر مواد خوراکی باید گرم و دمایی در حدود 40 درجه سانتی گراد داشته باشند.
    9- کنسانتره ها و علوفه:
    •  آب تازه و تمیز در اختیار گوساله قرار دهید.
    • مکمل ها را حداقل به مدت یک ماه در غالب خوراک به گوساله بدهید.
    10- سلامت دام

    تمیز کردن مکان نگهداری گوساله ها بسیار مهم است. تمام ظروفی که گویاله درآن خوراک می خورد باید تمیز باشد. دوباره تاکید می شود که زهکشی مناسب از مهمترین موارد در جایگاه گوساله است و در سلامت آن نقش اساسی دارد.