برچسب: گاو شیری

پیشگیری از افت ناگهانی ترکیبات شیر (پروتئین و چربی شیر) در تابستان

چرا در تابستان چربی شیر افت می‌کند؟ چه راهکارهایی می‌توان اتخاد کرد تا این افت کمتر شود؟ اصلا راهی دارد؟

در این وبینار نکات خوبی در مورد افت چربی شیر در تابستان مطرح شد که به رئوس آن در زیر اشاره می‌گردد.

در این وبینار دکتر جِنکینز در مورد دلایل افت چربی شیر و پروتئین شیر در طول سال و بویژه تابستان صحبت کردند. رئوس مطالب و نکات مهم مطرح شده در این وبینار در زیر آورده شده است:

تاثیر فصل و ماه

1- روند تغییرات چربی و پروتئین در بین سال‌های 2000 تا 2012 قابل پیش بینی بوده است به این معنی که همواره در فصل پاییز و اوایل زمستان چربی و پروتئین در بالاترین مقدار خود قرار داشتند و با شروع فصل گرما مقدار آن‌ها کاهش داشته است. این روند در بین سال‌های مختلف ثابت و بدون تغییر بوده است.

2- مقدار تغییر در چربی و پروتئین بین ماه‌های مختلف سال چیزی حدود 0/2 تا 0/4 بوده است.

3- دلایل متعددی برای این روندها پیشنهاد شده است از جمله تنش حرارتی، تغییر در کیفیت خوراک و تغییرات هورمونی ایجاد شده با فتوپریود.

 4- در مورد تنش حرارتی بین نواحی مختلف با درجات متفاوت تنش حرارتی و رطوبت هوا ممکن است اتفاقات جداگانه و متفاوتی بیفتد. به طور خلاصه در برخی مناطق ممکن است به دلیل حساسیت متفاوت به تنش حرارتی، تولید شیر حتی بالا باشد در تابستان ولی ترکیبات شیر پایین باشد (یعنی همیشه تنش حرارتی ممکن است کل ماجرا را توضیح ندهد).

5- در مورد ترکیبات مواد مغذی علوفه، باید گفت پروتئین گیاهان در فصول مختلف حالت زیر را دنبال می‌کنند:

زمستان > بهار > تابستان. جالب اینکه به صورت عددی NDF مواد خوراکی در تابستان کمتر از بهار و زمستان است ولی نه معنی‌دار.  البته چربی و پروتئین شیر در تابستان کمتر از بهار و زمستان است. ولی با این وجود تغییر در مواد خوراکی هم تا آن حد که تصور می‌رود دلیل این افت ترکیبات شیر در تابستان نیست (از دیدگاه دکتر جِنکینز).

6- در مورد فتوپریود هم تمام مقالات بر این باورند که افزایش طول روز موجب افزایش تولید شیر در همه شرایط می‌شود ولی بر ترکیبات شیر تاثیر ندارد. پس این هم شاید نتواند تغییرات مشاهده شده در تابستان را آنگونه که هست توجیه نماید.

به نظر دکتر جنکینز خیلی نمی‌توان این شرایط را دستکاری کرد. فقط باید کاری کرد که از این بدتر نشود.

7- چربی شیر به راحتی در حد 3 درصد با تغییر جیره تغییر می‌کند. لاکتوز تغییر چندانی با دستکاری جیره نشان نمی‌دهد. پروتئین هم به اندازه 0/3 واحد به تغییرات جیره‌ای پاسخ می‌دهد.

8- سیس 9، ترانس 11 چربی شیر ا کم نمی‌کند. اما، ترانس 10، سیس 12 چربی شیر را پایین می‌آورد.

9- عوامل جیره‌ای که می‌توانند چربی شیر را تحت تاثیر قرار دهند:

مقدار و نوع چربی، مقدار و نوع نشاسته، مقدار و نوع الیاف، پالمیتات، یونوفرها و کربنات پتاسیم.

10- ایشان اعتقاد داشتند که توصیه‌های کنونی در مورد چربی بیش از حد ساده‌سازی شده‌اند. مثلا حداکثر 7 درصد چربی در جیره رقم بالایی است که 6 درصد می‌تواند مقدار بهتری باشد. یا نزدیک به 2% چربی عبوری در جیره مقدار زیادی است.

11- در مورد اینکه چه مقدار چربی مقدار زیادی است ایشان عقیده دارند که بیش ار 3 درصد مجموع اسید اولئیک، لینولئیک و لینولنیک در واقع حد خطرناک برای افت چربی شیر است. اما این وحی منزل نیست و به این معنی نیست که اگر مجموع اسیدهای چرب نامبرده زیر 3 درصد بود دیگر مشکل چربی شیر نداریم. هر چه تعداد باند دوگانه بیشتر شود اثر سمی روی باکتری بیشتر می‌شود.

12- یکی از مهمترین منابع تغییر در مقدار چربی جیره در واقع دانه ذرت و ذرت سیلو شده هستند تا مکمل چربی. پس حواسمان به  این مواد خوراکی باشد.

13- جیره‌های پر نشاسته موجب تغییر جمعیت میکروبی و بیوهیدروژناسیون ناقص و تجمع CLA مضر برای سنتز چربی شیر می‌شود و چربی شیر را کاهش می‌دهد. این اثر هم بخاطر خود نشاسته است و هم بخاطر اثر pH شکمبه.

14- توصیه جالب ایشان در مورد فیبر موثر در جیره این بود که باید کمتر از 54 درصد از مواد در ته الک پنسیلونیا باقی بماند و بیش از 49 درصد در الک میانی و الک اولی مهم نیست.

15- هرچه ذرات الیاف بلندتر و از قابلیت هضم کمتری برخوردار باشند شانس بیشتری برای باند شدن با چربی دارند و شانس باند شدن کمتری با دیواره باکتری دارند تا اثر سمی بر روی آن داشته باشند.

دکتر احسان محجوبی، 13 فروردین 95

مزایای توازن اسید آمینه در جیره های گاوهای شیری

فقط لیزین و متیونین اسید آمینه‌های محدودکننده نیستند. باید به والین و هیستیدین نیز توجه ویژه کرد.

تغذیه صحیح  اساسا از طریق افزایش مصرف مواد مغذی و منافع مربوط در تولید شیر و ترکیبات شیر یک راهبرد ضروری برای بهبود دادن درآمد بر هزینه خوراک (IOFC) در گله های شیری است. بعلاوه، اثر محیطی گله های شیری زمانی که مصرف مواد مغذی بهبود می یابد، کمتر می شود. همه این مزایا ممکن است از طریق فرمولاسیون جیره هایی که توازن بهینه اسید آمینه را مورد هدف قرار می دهند، حاصل شود. برای مثال، چندین مطالعه پژوهشی افزایش در تولید شیر یا پروتئین شیر را با مکمل اسیدهای آمینه محافظت شده گزارش دادند.

بعلاوه، ثابت شد که اسیدهای آمینه محافظت شده به متخصصان تغذیه گاو شیری اجازه می دهد تا جیره هایی با درصد پروتئین خام پایین تر همراه با حفظ کردن یا حتی گاهی اوقات بهبود دادن عملکرد، فرموله کنند. این جیره ها اغلب گزارش شد که دفع ازت را کاهش می دهند.  در مجموع همه این نتایج پیشنهاد می کنند که مکمل اسیدهای آمینه محافظت شده مطلوب است، بویژه  در دوره هایی  از زمان یا مکان هایی که خوراک های پروتئینی گران هستند.

مطالعات صورت گرفته

در کل، اکثریت مطالعات پژوهشی بر روی مکمل لیزین، متیونین یا ترکیبی از هر دو تمرکز کردند. و برای سال‌های زیادی نه فقط مکمل بلکه همچنین نسبت بین این دو اسید آمینه ضروری به طور ثابت گزارش شدند که یک راهبرد مهم فرمولاسیون جیره می باشند. بعلاوه، اسیدهای آمینه ممکن است در دیگر فرایندهای فیزیولوژیکی درگیر باشند، و بنابراین توازن دقیق اسیدهای آمینه ممکن است  مزایای دیگری برای گاوهای شیری شاید در حوزه هایی از قبیل سلامت و تولید مثل، را به همراه داشته باشد. اما، کمی کردن این مزایا در سطح مزرعه  خیلی مشکل است. اخیرا، دو آزمایش در دانشگاه ویسکانسین مزایای مکمل متیونین بر روی توسعه رویان را ارزیابی کردند.

تغییرات در بیان ژن رویان ها زمانی که گاوها با متیونین محافظت شده تغذیه شدند را گزارش کردند و پیشنهاد کردند که متیونین ممکن است یک القا کننده بالقوه توسعه بهتر رویان باشد. مطالعه پیش رو این فرضیه را تایید کرد به طوری که گاوهای تغذیه شده با متیونین محافظت شده اندازه رویان بزرگ تر و اتلافات کاهش یافته رویان را داشتند.

این داده ها درگیری اسیدهای آمینه محافظت شده در فرایندهای فیزیولوژیکی را حمایت می کند، و پژوهش بیشتر با دیگر اسیدهای آمینه بویژه لیزین و هیستدین را تضمین می کند. یک مطالعه جدید در دانشگاه ایلینویز امریکا مزایای توازن اسید آمینه بر روی سلامت گاوهای دوره انتقال را تاکید نمود.

این پژوهش ها حالت التهاب سیستمیک کم تر و عملکرد افزایش یافته کبد را موقعی که گاوها با یک جیره شامل سطوح کافی متیونین در مقایسه با جیره دارای کمبود متیونین تغذیه شدند را مشاهده کردند که این جیره ها توازن مناسب اسید آمینه در طول دوره انتقال را حمایت می کنند.

هر چند برای بسیاری از سال ها زمانی که جیره های بر پایه سیلوی ذرت تغذیه می شوند، لیزین و متیونین دو اسید آمینه محدود کننده در نظر گرفته شدند اما مطالعات اخیر پیشنهاد می کنند که دیگر اسیدهای آمینه ممکن است عملکرد شیردهی گاوهای شیری را بهبود دهد.

برای مثال، یک مطالعه در دانشگاه داکوتای جنوبی مکمل والین قابل تجزیه در شکمبه بر روی گاوهای اوخر شیردهی را ارزیابی کرد. نویسندگان تقریبا 3 کیلوگرم به ازای هر گاو در روز افزایش در مقایسه با گروه کنترل موقعی که گاوها با والین تغذیه شدند را مشاهده کردند. اثرات مشابه برای چربی و شیر تصحیح شده بر اساس انرژی علاوه بر بازده خوراک مشاهده شد. سال های زیادی موقعی که گاوها با جیره های بر پایه یونجه خشک یا سیلوی ذرت تغذیه شدند، هیستیدین به عنوان اسید آمینه محدود کننده در نظر گرفته نشد.

اما داده های حاصل از دانشگاه پنسیلوانیا دیدگاه های جدیدی را آورد. در آن مطالعه مشاهده شد که مکمل لیزین و متیونین اثرات منفی کمبود پروتئین قابل متابولیسم در جیره ها را در مقایسه با جیره های فرموله شده برای سطوح پروتئین قابل متابولیسم کافی را کاهش داد. اما ترکیب لیزین، متیونین و هیستدین منجر به سطوح تولید مشابه بین جیره های با کمبود پروتئین قابل متابولیسم و کافی شد.

اخیرا، یک مطالعه کانادایی، کاهش در تولید پروتئین شیر زمانی که جیره گاوها کمبود فنیل آلانین داشت را مشاهده کرد. این نتایج اهمیت توازن اسیدهای آمینه ماورای نسبت لیزین به متیونین موقع فرموله کردن جیره ها برای گاوهای شیری را تاکید می کند.

دکتر مهدی حسین یزدی، 5 خرداد 1395

ویتامین‌های B می‌توانند تولیدمثل را در حین تغییرات جیره ای بهبود دهند.

به عنوان متخصص تغذیه یا به عنوان دامدار، هدف شما ثابت نگهداشتن ترکیبات جیره برای حفظ محیط شکمبه به منظور عملکرد و سلامت بهتر گاوهای شیری می باشد. ویتامین‌های B می‌توانند تولیدمثل را در حین تغییرات جیره‌ای بهبود دهند. در این مقاله به بررسی اقلام خوراکی محتوی ویتامین‌های B می‌پردازیم.

آیا رسیدن به این هدف امکان پذیر است؟

واقعیت این است که در بیشتر فارم ها به سختی می‌توان به این هدف نائل شد.  کیفیت علوفه از یک چین به چین بعد متفاوت است، و علاوه بر آن منابع اقلام خوراکی و قیمت آنها نیز دائم در حال تغییر است. برخی عوامل ممکن است به سهولت شناخته نشوند، یا در طول فصل تغییر کنند. مثل قابلیت هضم نشاسته در سیلو یا قابلیت هضم الیاف در بخش های مختلف ذرت سیلو شده.(بیشترین افزایش در قابلیت هضم نشاسته 3-4ماه پس از سیلوکردن اتفاق می افتد).

به خوبی اثبات شده است که هر تغییر جیره‌ای، محیط شکمبه و جمعیت میکروبی آن را تغییر می‌دهد.  اقلام خوراکی در شکمبه تجزیه می‌شوند و به طور متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرند که موجب می‌شود پروفایل کاملا متفاوتی از مواد مغذی به دام ارائه شود. اگر چه اغلب نادیده گرفته می‌شود، ولی مقادیر ویتامین‌های B در دسترس برای دام با تغییر در ترکیب اجزای خوراکی و نیز وقایع تخمیری شکمبه فرق خواهد کرد.

در حقیقت، سنتز ویتامین‌های گروه B توسط میکروارگانیسم ها به شدت توسط چنین تغییراتی فرق خواهد کرد. اگرچه ما در ابتدای راه درک اثرات تغییر ترکیب جیره بر سنتز ویتامین‌های B هستیم، ولی محققان از وجود رابطه علت-معلولی خبر می‌دهند. مثلا در جیره‌ای با 40 درصد علوفه در مقایسه با جیره حاوی 60 درصد علوفه، سنتز ریبوفلاوین (B2) افزایش و سنتز B12 کاهش می‌یابد. برخی دانشمندان سنتز سایر ویتامین‌های B را در چنین جیره‌هایی بررسی کردند و دیدند که تیامین و نیاسین با کاهش علوفه جیره از 61 به 45 درصد افزایش یافت (جدول 1).

جدول 1. اثر سطح علوفه بر میزان سنتز شکمبه‌ای ویتامین‌های B، میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک

نوع علوفه هم می‌تواند سنتز شکمبه‌ای ویتامین‌های B را تحت تاثیر قرار دهد، که احتمالا از طریق اثر بر pH شکمبه و پروتئین میکروبی این پدیده اتفاق می‌افتد. جیره‌ای متشکل از چمن باغ در مقایسه با هیلاژ یونجه سنتز شکمبه‌ای تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و پیریدوکسین بیشتری دارد.

می‌‌‌دانیم که ویتامین‌های محافظت نشده فراهم شده در جیره، به وسیله میکروب‌های شکمبه تا حد زیادی تخریب می‌شوند که سطح این تخریب بین ویتامین‌های مختلف متفاوت است. حال سوال این است که آیا بایستی ویتامین‌های B را برای غلبه بر تنوع موجود در سنتز شکمبه‌ای و نیز تامین نیازهای گاوهای شیری بدهیم؟

نتایج تحقیقات

مطالعات انجام شده از سال 1995 نشان می‌دهد که فراهم کردن ویتامین‌های گروه B چه به صورت تزریقی و چه به صورتی که از تخریب شکمبه‌ای فرار کند (عبوری)، موجب بهبود در تولید شیر، ترکیبات شیر، بازده خوراک، وضعیت سلامت پیرامون زایش و عملکرد تولیدمثلی می‌شود. مطالعه‌ای اخیرا در دانشگاه کالیفرنیا با 949 راس گاو هلشتاین تغذیه شده با مخلوطی از ویتامین‌های B (اسید فولیک، B12، پیریدوکسین، اسیدپانتوتنیک و بیوتین) به منظور بررسی اثر آنها بر تولیدمثل انجام شده است. این مطالعه بیش از 1 سال به طول انجامیده است. نتایج آن مطالعه نشان داد که ویتامین‌های B محافظت شده نرخ آبستنی با اولین تلقیح را حدود 13 درصد نسبت به گروه شاهد افزایش داد. این بهبود تا روز 200 پس از زایش حفظ گردد.

آن محققین پیشنهاد کردند که سنتز شکمبه‌ای ویتامین‌های B برای تامین نیازهای گاو شیری به منظور حفظ بهینه عملکرد تولیدمثلی کافی نبوده است. هنوز فاصله زیادی داریم با اینکه به دقت پیش‌بینی کنیم چه مقدار ویتامین B بسته به نوع جیره برای دام فراهم شده است. با این حال تحقیقات از مفید بودن تغذیه ویتامین‌های گروه B در شکل محافظت شده حکایت دارد.

 دکتر احسان محجوبی، 5 اسفند 93