برچسب: پرورش گوساله

  • مهم ترین چالش تغذیه گوساله در پرورش گوساله

    مهم ترین چالش تغذیه گوساله در پرورش گوساله

    مهم ترین چالش تغذیه گوساله در پرورش گوساله


    تغذیه گوساله همیشه یکی از موارد بسیار مهم در پرورش گوساله است که دامداران همیشه به آن توجه ویژه ای دارند. گوساله تازه متولد شده نیازهای اساسی زیادی دارد که مهمترین آن، نیاز به داشتن ایمنی در برابر آلودگی های محیطی و تغذیه ای است. در این مقاله، مهم ترین چالش تغذیه گوساله در پرورش گوساله بررسی شده است.

    برای گوساله ­های تازه متولد شده که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ما می­ توانیم سلامتی گوساله را با یک کلستروم کیفیت بالا تامین کنیم.

    کلستروم کمپلکسی از مواد مغذی، ایمنوگلبولین­ها، فاکتورهای رشد و هورمونهای ضروری برای گوساله ­های تازه متولد شده است. ایمونوگلبولین­ ها (آنتی بادی ­ها) مولکول­ های پروتئینی بزرگی هستند که گوساله را در برابر بیماری ­های مختلف محافظت می­ کند .

    در پرورش گوساله، لازم است توجه داشته باشیم که بدن گوساله تازه متولد شده فاقد ایمونوگلوبین­ های لازم برای مقابله با عوامل بیماری­زا مختلف می­ باشد که در تغذیه گوساله، باید آن را به سرعت از کلستروم دریافت نماید. می دانیم که مرگ و میر ناشی از بیماری­ ها در گوساله­ هایی بیشتر دیده شده که میزان ایمونوگلوبولین خون آنها پایین است. مطالعات نشان داده که حرارت دهی کلستروم باعث افزایش جذب ایمونوگلوبولین­ های آغوز  و همچنین جذب غیر فعال آنها در روز نخست تولد گوساله شده است. (جذب غیر فعال، یک فرآیند فیزیکی نظیر جذب آب به وسیله یک اسفنج است که یون ها بدون آنکه از نظر متابولیکی درگیر شوند با آب حرکت می کنند).در این مطالعه به صورت مشخصی نشان می­ دهد که پاستوریزه کردن کلستروم مقدار کلی فرم را کاهش می ­دهد .

    جــدول .1 میانگیــن مصــرف آغــوز در دو روز اول و درصد مصرف آن بــه وزن تولد گوساله‌ها در گروه‌های تیماری. (abc) در هر ردیف، میانگین‌های دارای حروف متفاوت از لحاظ آماری اختالاف معنی‌دار دارند :SEM) .p>0/05میانگین خطای استاندارد).

    متغیر شاهد تیمار حرارت دهی SEM
    مصرف آغوز (کیلوگرم)  13/00 a 12/50 a 0/33
    وزن تولد (کیلوگرم) 42/11 40/6 1/28
    مصرف آغوز به وزن تولد (درصد) 30/47a 29/28a 0/71

    نتایج این تحقیق نشــان داد که در تغذیه گوساله، تیمار حرارت­ دهی کنترل شــده آغوز باعث افزایش غلظت ایمونوگلوبولین های خون گوســاله­ ها می­ شود.

    همچنین، بازده ظاهری جذب ایمونوگلوبولین ها نیز با حرارت دهی کنترل شــده آغوز افزایش چشــمگیر داشت.  به طور کلی، جذب ایمونوگلوبولین ها به عواملی مانند زمان، روش و میزان آغوز استفاده شده، نژاد، سن و حضور مادر در کنار گوســاله و همچنین، شــرایط روده گوساله بستگی دارد که در این بین غلظــت ایمونوگلوبولینها و حجم آغوز خورانده شــده مهمترین می­باشــند.

    تحقیقات در زمینه پرورش گوساله نشــان داده که حرارت­ دهــی زیاد آغوز باعث تخریب پروتئین­ های آن­ می­ شــود و باید دمایی انتخاب شود که کمترین صدمه به ایمونوگلوبولین ها وارد شــودکه این موضوع در تغذیه گوساله مهم است. همچنین، باید آغوزی انتخاب شود که حداقل  60 (میلی گرم/ میلی لیتر) ایمونوگلوبولین داشــته باشــد. تحقیقات گودن و همکاران در ســال2006 در خصوص پرورش گوساله نشــان دادند که هرچند حرارت­ دهی ممکن اســت میزان ایمونوگلوبولین­ هــا را در آغوز کم کنــد، اما میزان جذب را افزایش می­ دهد.

    تحقیقــات صورت گرفته روی اثــر حرارت ­دهی و منجمد کردن آغوز در تغذیه گوساله نشان داد که این فرایندها باعث کاهش کازئینها، لاکتوز، چربی و نمک آن شده که می تواند از دلایل افزایش توان رقابت ایمونوگلوبولین ها برای جذب بیشتر باشد . از طرفی، Elizondo-Salazar و Heinrichs در سال2009 بیان کردند که حرارت دهی آغوز باعث تغییر در خصوصیات فیزیکی و غلظت ایمونوگلوبولین های آن نمی شود، بنابراین اثر مثبت حرارت دهی میتواند ناشی از تأثیر آن بر ساختمان پروتئینی ایمونوگلوبولین ها باشد.

    مهم ترین چالش تغذیه گوساله در پرورش گوساله

    مهم ترین چالش تغذیه گوساله در پرورش گوساله

    برخــی مطالعات در خصوص چالش های تغذیه گوساله در پرورش گوساله نشــان دادنــد که حرارت دهــی آغوز میــزان جذب ایمونوگلوبولین هــا را نســبت به آغوز خــام افزایش میدهــد، که دلایلی مختلف برای آن ذکر شــده است. حرارت دهی با افزایش نسبت مواد جامد و کاهــش میزان آب باعث افزایش گرانروی آغوز شــده که فرصت جذب ایمونوگلوبولین هــا را در روده کوچک بیشــتر میکنــد .

    همچنین، حرارت دهی آغوز باعث کاهش جمعیت بیماری زاهای آن می شود که می تواند از اثــر منفی آنهــا بر جذب ایمونوگلوبولین ها بکاهد، زیــرا عوامل بیماریزا با تولید ســموم خود باعث التهاب دیواره روده و بســته شــدن منافذ جذب ایمونوگلوبولین ها در روزهای ابتدایی تولد می شوند. از طرف دیگر، ترکیبات تولیدی عوامل بیماریزای روده اثر رقابتی با ایمونوگلوبولین ها در جذب دارند. جــدول 1، مصرف کمتر آغوز، چــه از نظر مقداری و چه بــه صورت درصدی از وزن بدن، در این گروه میباشــد. با توجه به فرمول بازده جــذب ظاهری ایمونوگلوبولین ها، میزان جــذب آنها تابعی از میزان مصرف آغوز و غلظت ایمونوگلوبولین ها در آغوز مصرفی میباشد.

    افزایــش بازده ظاهری جذب ایمونوگلوبولین هــا در گروه آغوز حرارت دیده مشــابه با نتایج حاصل از برخی تحقیقات گذشته بود از آنجایی که تیمار حرارت دهی کنترل شــده در تحقیق حاضر در زمینه تغذیه گوساله، تغییر معنی دار بــر غلظت ایمونوگلوبولین هــای آغوز ایجاد نکرد، بنابرایــن افزایش بازده ظاهری جذب صرفاً بیانگر افزایش فرایند انتقال غیرفعال ایمونوگلوبولین ها در روده کوچک می­باشــد.

    بازده ظاهــری جذب ایمونوگلوبولینها= وزن گوســاله (kg) ×غلظت IgG خون (mg/ml) × میزانIgG کل مصرفی(mg/ml) 0.092

    به طور کلی نتایج این تحقیق نشــان داد که حرارت دهی کنترل شده آغــوز، به مــدت 30 دقیقه در دمای 60°C می توانــد باعث افزایش جذب ایمونوگلوبولینها در گوساله تازه متولد شده گردد. هرچند حرارت دهی کنترل شــده آغوز تأثیر معنی دار بر شاخصهای عملکردی نداشت، ولی میتواند وقوع اســهال را در تا زمان از شیرگیری کاهش دهد.

    منابع:

    Alali, W.Q., Sargeant, J.M., Nagaraja, T.G., De-Bey, B.M. (2004) Effect of antibiotics in milkreplacer on fecal shedding of Escherichia coli O157:H7 in calves. J Anim Sci. 82: 2148-2152.

    Arikan, O.A., Sikora, L.J., Mulbry, W., Khan,S.U., Foster, G.D. (2007) Composting rapidlyreduces levels of extractable oxytetracyclineinmanure from therapeutically treated beef calves.Bioresour Technol. 98: 169–176.

    Arthington, J.D., Cattell, M.B., Quigley, J.D., 3.McCoy, G.C., Hurley, W.L. (2000) Passive im-            munoglobin transfer in newborn calves fed co-       lostrum or spray-dried serum protein alone or as a supplement to colostrum of varying quality. J Dairy Sci. 83: 2834-2838.

    Chamorro, M. (2009) Environment, dam, man-agement: Factors influencing passive transfer of immunoglobulins to neonatal calves. Vet Quart. 12: 1-7.

    Elizondo-Salazar, J.A., Heinrichs, A.J. 2008. Heat treating bovine colostrum (review). Prof Anim Sci. 24: 530-538.

    Elizondo-Salazar, J.A., Heinrichs, A.J. (2009a) Feeding heat-treated colostrum to neonatal dairy heifers: Effects on growth characteristics and blood parameters. J Dairy Sci. 92: 3265-3273.

    Elizondo-Salazar, J.A., Heinrichs, A.J. (2009b) Feeding heat-treated colostrum or unheated co-lostrum with two different bacterial concentra-tions to neonatal dairy calves. J Dairy Sci. 92: 4565-4571.

    Kirk, J.H. (2007) Pasteurization of Colostrum. Textbook of Extension Veterinarian, University of California, USA.

    Rodríguez, C., Castro, N., Capote, J., Morales-delaNuez, A., Moreno-Indias, I., Sánchez-Macías, D., Argüello, A. (2009) Effect of co-lostrum immunoglobulin concentration on immunity in Majorera goat kid. J Dairy Sci. 92: 1696-1701.

    elsinger, S. L. and A. J. Heinrichs. 2017. Comparison of immune responses in calves fed heat-treated or unheated colostrum. J. Dairy Sci. 100:4090–4101. Johnson, J. L., S. M. Godden, T.

    Kryzer, A. A., S. M. Godden, and R. Schell. 2015. Heat-treated (in single aliquot or batch) colostrum outperforms non-heat-treated colostrum in terms of quality and transfer of immunoglobulin G in neonatal Jersey calves. J. Dairy Sci. 98:1870–1877.

  • تغذیه محدود و دقیق در جیره تلیسه (تغذیه تلیسه ها)

    تغذیه محدود و دقیق در جیره تلیسه (تغذیه تلیسه ها)

    تغذیه محدود و دقیق در جیره تلیسه (تغذیه تلیسه ها)


    چند صباحی است که برنامه­ های تغذیه محدود و دقیق در جیره تلیسه (تغذیه تلیسه ها) ­با جیره ­های پر کنسانتره-کم علوفه در  آمریکا مطرح شده است. مطالعات اخیر در امریکا نشان می ­دهد که هزینه­ های خوراک در پرورش تلیسه در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است و به 73 درصد رسیده است. برنامه ­های مرسوم پرورش تلیسه  شامل تغذیه مقادیر زیاد علوفه است.

    هدف این برنامه­ های نوین در واقع کم کردن مقدار علوفه از جیره تلیسه­ ها و فراهم بودن علوفه برای گاوهای بالغ می­باشد و از این راه به تامین علوفه گله نیز کمک می­ کند. همانطور که می­ دانید و در گله نیز ­آن را لمس کرده اید، افزایش ماده خشک مصرفی با افزایش سرعت عبور مواد و کاهش قابلیت هضم همراه است. کاهش در قابلیت هضم بیشتر برای کنسانتره اتفاق می ­افتد. به طور ساده می ­توان نتیجه گرفت که کاهش خوراک مصرفی و افزایش مقدار کنسانتره در جیره باعث افزایش هضم کنسانتره و نیز افزایش بازده می­ گردد. بازده خوراک (خوراک مصرفی به ازای افزایش وزن) به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله: ژنتیک، کیفیت علوفه، سرعت رشد یا مرحله رشد، BCS یا ترکیب بدن، تنش سرمایی یا گرمایی، و سطح فعالیت. این نوع برنامه­ ها هنوز در ابتدای راه هستند و این مقاله سعی بر نشان دادن راهی به سمت آینده دارد تا اگر دامداری تمایل به استفاده از این روش ها در پرورش تلیسه (تغذیه تلیسه) داشت، پایه ای علمی در اختیار داشته باشد. جهت انجام این برنامه در پروش تلیسه توصیه­ هایی در مورد مواد مغذی و مدیریت وجود دارد که باید به آنها عمل گردد:

    1- جیره ­ای کاملاً متوازن به دام هایتان دهید:

    وقتی از این برنامه در پرورش تلیسه استفاده می کنید تلیسه ها نباید به علوفه سرک دسترسی داشته باشند و همه چیز باید در ترکیب TMR باشد و فقط یک بار در روز دام ها را تغذیه کنید.

    2- پروتئین جیره:
    • جیره را بر اساس CP و پروتئین محلول بالانس کنید.
    • 14 تا 15 درصد CP برای تلیسه های پیش از بلوغ (خوراک مصرفی بر اساس 2/15 درصد وزن بدن)
    • 13 تا 14 درصد CP برای تلیسه های پس از بلوغ (خوراک مصرفی بر اساس 1/65 درصد وزن بدن)
    • حداقل 30 تا 35 درصد پروتئین محلول در جیره تلیسه داشته باشید. پروتئین محلول در واقع بخشی از CP از که در آب یا مایع شکمبه به شدت محلول است و به سرعت توسط میکروب ها تجزیه می­شود. همه بخش های نیتروژن غیر پروتئینی وبخشی از پروتئین حقیقی را نیز شامل می­شود. بیشتر پروتئین در ذرت سیلوشده در واقع پروتئین محلول است.
    • بیش از 25 تا 30 درصد RUP (پروتئین عبوری) در این نوع برنا مه ها مورد نیاز نیست.
    تغذیه تلیسه / پرورش تلیسه
    تغذیه محدود و دقیق تلیسه (تغذیه تلیسه)

    در پرورش تلیسه برای تلیسه ­ها کل پروتئین تغذیه شده به اندازه بخش­های مختلف پروتئین اهمیت دارد. پژوهش ها نشان می­دهد که وقتی پروتئین خام جیره تلیسه بین 14 تا 14/5 درصد باشد بازده استفاده از پروتئین حداکثر می­گردد.

    3-انرژی:

    فرقی نمی­ کند شما تلیسه ها را با چه برنامه ای تغذیه می­کنید ولی تلیسه های شما باید انرژی لازم برای افزایش وزن حدود 800 تا 900 گرم در روز را دریافت کنند که معادل 285 کیلوکالری به ازای هر کیلوگرم جثه متابولیکی است.

    4-الیاف:

    مقدار الیاف مورد نیاز تلیسه به خوبی بررسی نشده است ولی تلیسه های تغذیه شده با 19 درصد NDF نشانی از بیماری های متابولیکی نداشتند. وقتی NDF جیره تلسیه کم است شما باید تلیسه ها را به طور کنترل شده تغذیه نمایید و این دقیقاً برنامه تغذیه محدود می­باشد.

    5- ویتامین­ ها و مواد معدنی:

    داده ای در مورد مقدار مورد نیاز این اقلام در جیره تلیسه با برنامه های تغذیه محدود شده وجود ندارد ولی به نظر می ­رسد همان غلظت­ های توصیه شده توسط NRC کفایت کند.

    6- منبع علوفه:

    منبع علوفه بسیار اهمیت دارد. البته مقدار دانه موجود در ذرت سیلوشده امریکا با کشور ما تفاوت زیادی دارد. ولی در پرورش تلیسه توصیه بر آن است اگر از ذرت سیلو شده استفاده می­کنید حتما مراقب باشید. البته بیشتر مطالعات تغذیه تلیسه ها از ذرت سیلو شده استفاده کرده اند و نتیجه بدی مشاهده نکردند. وقتی مقدار غلات بالا در این برنامه می دهید به یونجه هم توجه کنید چرا که این مقدار غلات در ترکیب با یونجه موجب نفخ کفی می گردد. در واقع وقتی سطح کنسانتره خیلی بالاست (حدود 75 درصد ماده خشک)، نفخ کفی در 10 تا 15 درصد تلیسه ها دیده می شود. گنجاندن کاه در چنین جیره ای شدنی است ولی توصیه نمی ­شود چرا که باعث دفع مواد مغذی در مدفوع می­ گردد.

    جدول 1- نمونه ای از یک جیره تلیسه پرعلوفه یا پر کنسانتره

    اقلام خوراکی

    جیره تلیسه پر علوفه

    جیره تلیسه پر کنسانتره

    ذرت سیلو شده

    76/92

    32/98

    ذرت آسیاب شده

    0

    27/98

    پوسته سویا

    7/21

    25

    کنجاله کلزا

    5/67

    9/62

    کنجاله سویا

    7/12

    0

    جوش شیرین

    0/67

    0/67

    مکمل مواد معدنی-ویتامینه

    2/4

    3/75

    علوفه به کنسانتره

    77 به 23

    33 به 67

    CP (%)

    10/18

    12/31

    ME (مگاکاری درکیلوگرم)

    2/47

    2/46

    ماده خشک مصرفی

    6/5

    6/2

     به جای پوسته سویا شما می­توانید از تفاله چغندر قند یا سبوس و اندکی تغییر در بخش پروتئینی جیره تلیسه، مواد مغذی را تامین کنید

    توصیه های مدیریتی در هنگام استفاده از این برنامه
    1- وزن کشی:

    هیچ ابزاری مفید تر از وزن کردن تلیسه در جهت کنترل رشد آنها در پرورش تلیسه وجود ندارد. یکی از نیازمندی های اصلی و ضرورت های این برنامه ثبت وزن به طور منظم است. زمان های حیاتی در وزن کردن تلیسه ها عبارتنداز: پس ازشیرگیری، پیش از تلقیح، در زمان تلقیح، هنگام تایید آبستنی و پیش از زایش. به طور کلی هر زمانی که تلیسه را جابجا می­کنید باید آن را وزن کشی کنید.

    • در یک زمان خاص از روز همیشه تلیسه ها را وزن کنید!
    • ماهی یک بار بهترین است ولی اگر شرایط آن را ندارید و گله شما از ثبات خوبی برخوردار است می ­توانید فاصله وزن کشی را بیشتر کنید.
    • اگر نمی توانید همه را وزن کنید گروه کوچکی از آنها را انتخاب کنید که نماینده واقعی بهاربند باشند.
    2- اندازه گروه:

    همواره داشتن گروهی از تلیسه ها که از نظر شکل و ظاهر هم اندازه باشند مطلوب است. بزرگتر از 4 ماهگی تلیسه ها باید در گروه هایی باشند که دامنه وزنی آن حدود 90 کیلوگرم باشد (یعنی از میانگین 90 کیلو بیشتر یا کمتر). پس از تلقیح می توان دامنه را بیشتر کرد و به 135 کیوگرم نیز رسید.

    3- فضای آخور:

    شاید یکی از مهمترین توصیه های این روش فضای آخور مورد نیاز باشد. همانطورکه تلیسه ها بزرگ می شوند (از 4 تا 22 ماهگی) به 35 تا 60 سانتی­متر فضای آخور به ازای هر راس نیاز مندند.

    4- از خاک اره و کاه به عنوان بستر استفاده نکنید. چرا که تلیسه به دلیل پر نشدگی کامل شکمبه مبادرت به خوردن خاک اره یا کاه می ­نماید.

    5-  در زمان اجرای این برنامه تلیسه ممکن است سر و صدای زیادی ایجاد کنند ولی پس از 10 تا 14 روز به این برنامه عادت می­ کنند.

    اگر می خواهید از این برنامه بهره ببرید، نقطه آغازین می ­تواند دادن جیره­ تلیسه با 50 درصد غله و 50 درصد علوفه باشد.

    خلاصه:

    ما در ابتدای راه این برنامه ها هستیم ولی نتایج مطالعات از سودمندی این روش حمایت می کنند و نشان می دهد که تولید شیر در آینده به مخاطره نمی افتد.

    جدول 2-  احتیاجات غذایی تلیسه های شیری در برنامه های تغذیه دقیق و محدود برای افزایش وزن حدود 800 تا 900 گرم

     

    سن (ماه)

    وزن بدن (کیلوگرم)

    ماده خشک مصرفی (Kg)

    (ME(Mcal/d

    CP، گرم در روز

    NDF%

    4

    114

    2/6

    7/8

    410

    23

    6

    160

    3/4

    10/1

    500

    24

    7

    205

    4/1

    12/2

    630

    26

    9

    250

    4/8

    14/1

    730

    27

    11

    295

    5/5

    16/0

    820

    28

    13

    340

    6/2

    17/9

    910

    29

    14

    386

    6/8

    19/6

    1000

    30

    16

    432

    7/4

    21/3

    1090

    30

    18

    477

    8/0

    23/0

    1180

    31

    20

    523

    8/6

    24/6

    1270

    32

    21

    568

    9/2

    26/2

    1320

    32

    23

    613

    9/8

    27/2

    1410

    33

  • انرژی مورد نیاز گوساله

    انرژی مورد نیاز گوساله

    انرژی مورد نیاز گوساله


    در این مقاله سعی شده است تا انرژی مورد نیاز گوساله بررسی، با مفاهیم انرژی قابل متابولیسم و انرژی کل آشنا و در انتها پیشنهاداتی جهت پرورش بهتر گوساله ها عنوان شده است.

    (مولفین: محمد علی قاسمی – الناز ذوالفقاری – دپارتمان تحقیق و توسعه گروه دامدار برتر)

    میزان متابولیسم پایه

    متابولیسم یا سوخت و ساز در حالت پایه، حداقل انرژی مورد نیاز گوساله برای زنده ماندن، در شرایطی است که دچار استرس دمایی و نیز فعالیت محدودی دارد، می باشد. در شرایط متابولیسم در حالت پایه انرژی مورد نیاز برای انجام فرآیند زیستی از ذخایر بدنی تامین می شود. در مورد حیوانات خونگرم، تولید حرارت با اتلاف حرارت از بدن آنها برابر است. زیرا درجه حرارت بدن نسبتاً ثابت و بیشتر از درجه حرارت محیط است. از جمله عوامل موثر در متابولیسم در حالت پایه می توان به سن گوساله، عوامل تنش زا، عوامل فیزیولوژیکی، فعالیت فیزیکی و پروتئین بافتی و تغذیه قبل اشاره کرد.

    انرژی قابل متابولیسم

    گوساله مانند حیوانات دیگر نیاز به مواد مغذی برای نگه داری و رشد دارد. نرخ رشد بیان کننده ی افزایش سایز بدن و همچنین وزن و ارتفاع از هنگام تولد می باشد. در اینجا چند تعریف کلی را مجددا مورد بررسی قرار می دهیم.

    احتیاج انرژی قابل متابولیسم (Energy metabolism) برای نگه داری گوساله، مقدار انرژی است که گوساله با مصرف آن کاهش و افزایش انرژی در بدن نداشته باشد.

    انرژی کل یا انرژی خام (GE) مقدار حرارتی است که از اکسیداسیون کل غذا، خوراک و یا سایر مواد حاصل می شود. به عبارت دیگر کل خوراک مصرفی و دفعیات دام اعم از ادرار، مدفوع، دفع متان را شامل می شود.

    فعالیتهای نگه داری، فعالیتهای پایه ای هستند که برای زنده ماندن حیوان لازم می باشد (5).

    ذخیره انرژی مورد نیاز گوساله در بافتها به طور عمده به صورت پروتئین و چربی است. همانطور که می دانید رشد گوساله های جوان قبل از شیردهی به طور کلی در سیستم اسکلتی و ماهیچه ای اتفاق می افتد. بنابراین مقدار چربی از قسمتهای طبیعی بافتهای رشد یافته به همراه انرژی باقی مانده اضافی، به عنوان تری آسیل گلیسیرول به درون بافتهای چربی جا به جا می شوند. (4)

    انجمن تحقیقاتی ملی آمریکا (2001) نیز احتیاجات انرژی قابل  متابولیسم (ME) را برای گوساله هایی با وزن کمتر از 1000Kg مشخص شده است. احتیاجات انرژی قابل متابوایسم برای نگه داری یک گوساله 45 کیلوگرمی فقط تحت شرایط حرارتی خنثی به تقریب 75/1 مگاکالری در روز می باشد. (3) شیر کامل حاوی 37/5 مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک می باشد. به این معنی است که یک گوساله 45 کیلوگرمی فقط برای نگه داری حدود 325 گرم ماده جامد شیر یا 6/3 کیلوگرم شیر کامل به تقریب (5/2 لیتر) در روز نیاز دارد. چون اکثر جایگزین های شیر ترکیبات چربی کمتر از شیر کامل دارند، به ازای هر واحد ماده جامد انرژی قابل متابولیسم کمتری دارند (7/4 – 6/4) مگاکالری در کیلوگرم. بنابراین یک گوساله 45 کیلوگرمی برای نگه داری خود به حدوداً 480 گرم جایگزین شیر (در حدود 3 لیتر خورانده می شود) نیاز دارد (4) وقتی که محتویات انرژی قابل متابولیسم شیر یا جایگزین شیر ناشناخته است، می توان از روی ترکیبات مواد مغذی آن را تخمین زد. انجمن تحقیقات ملی آمریکا (2001) انرژی قابل متابولیسم شیر کامل 93 درصد انرژی کل (GE) تعریف کرده (3).

    وقتی شیر کامل (یا شیر ورم پستانی پاستوریزه شده) به گوساله خورانده می شود، انرژی کل در مواد حامد را می توان با استفاده از یکی از معامله ی زیر تخمین زد ( 2 و 3)

    GE: (0.0923*%Fat) + (0.0492*%SNF) – 0.0564

     (لاکتوز % × 0395/0)+(پروتئین حقیقی% × 0586/0)+(چربی%×0911/0) :GE

    روی (1980) بیان کرد که در گوساله های پیش از نشخوارکننده شدن افزایش وزن بدن به طور عمده تابع افزایش پروتئین است که در معامله زیر مشخص شده است. (6)

    (افزایش چربی)618/0+ (افزایش پروتئین) 92/3  + 175/0 = افزایش وزن زنده

    بلاکستر و همکاران (1951) به ازای هر 100 گرم افزایش وزن در گوساله های شیرخوار جوان 5/16 گرم پروتئین ذخیره می شود. هر 5/16 گرم پروتئین تقریباً 60 گرم آب همراه دارد. محتوای انرژی افزایش وزن به طور عمده به وسیله ی مقدار چربی تعیین می شود. انرژی ذخیره شده به صورت چربی در گوساله های جوان شیرخوار 70-50 درصد کل انرژی افزایش وزن محسوب می شود (1)

    بنابراین می توان نتیجه گرفت که گوساله ها برای افزایش وزن بیشتر ارتفاع و رشد اسکلتی بیش از 16.5 گرم پروتئین در روز را نیازمندند. لذا این افزایش مقدار پروتئین در گوساله، باعث خروج سریعتر از باکس گوساله دانی و تکامل سریعتر شکمبه و در نهایت رسیدن به دو برابر وزن تولد در دو ماهگی می شود.

    انرژی مورد نیاز گوساله
    انرژی مورد نیاز گوساله
    منابع:
    1. Alschuler, L. (1998). Grean Tea: Healing tonic. Am. J. Natur. Med., 5: 28-31
    2. Bafundo, K. W., Cox, L. A. and Bywater, R. (2003). Review lends perspective to recent scientific findings on virginiamycin, antibiotic resistance debate. Feedstuffs. 75(3): 26-27.
    3. Baurhoo, B. Phillip, L. and Ruiz-Feria, C. A. (2007). Effects of purified lignin and mannan oligosaccharides on intestinal integrity and microbial populations in the ceca and litter of broiler chickens. Poultry Science. 86:1070-1078.
    4. Buresh, R.E., Miles, R.D. and Harms, R.H. (1985). Influnce of virginiamycin on phosphorus utilization by broiler chicks. Poult. Sci. 64: 757-758.
    5. Chantre, P., and Lairon, D. (2002). Recent findings of green tea extract AR25 (exolise) and its activity for the treatment of obesity. Phytomedicine. 9: 3-8.
    6. Gibson, G.R. and Roberfroid, M.B. 1995. Dietary modulation of the colonic microbiota: introducting the concept of prebiotics. Journal of Nutrition 125: 1401-1412.
  • برگزاری سمینار اقتصاد دامپروری و روش های بهبود بهره وری در شهر شیراز

    برگزاری سمینار اقتصاد دامپروری و روش های بهبود بهره وری در شهر شیراز

    برگزاری سمینار آموزشی اقتصاد دامپروری و روش های بهبود بهره وری در شهر شیراز

    شرکت دامدار برتر در راستای برگزاری سمینارهای آموزشی در سراسر کشور به منظور ارتقای دانش فعالان این صنعت و نیز به اشتراک گذاشتن آخرین یافته ها در خصوص دامداری و دامپروری، سمینار اقتصاد دامپروری و روش های بهبود بهره وری را در تاریخ 6 تیر ماه 1397 در هتل پارک سعدی شیراز برگزار کرد.

    این سمینار با حضور پرورش دهندگان گاو شیری فعال و صنعتی استان فارسبرگزار گردید. سخنرانان این سمینار آقای مهندس فرساد محقق بودند که ضمن بررسی نقاط کلیدی در دامداری و تاکید بر افزایش بهره وری اقتصادی به بررسی نقاط قوت و ضعف دامداری های ایران بالاخص در مسائل مدیریت تولید مثل ، تغذیه و جایگاه پرداختند.

    در این سمینار بر روی اهمیت پرورش گوساله و تلیسه، دوران انتقال و پرورش گاو خشک تاکید بسیار زیادی شد و راهکارهای عملی و علمی با توجه به اطلاعات روز دنیا برای دامداران تشریح شد.

    ارائه استانداردهای بین المللی و همچنین مقایسه آن با دامداری های ایران فرصت مناسبی را برای حاضرین در جلسه بوجود آورد تا ضمن مقایسه گله های تحت مدیریت خود با اعداد و ارقام ارائه شده، به بحث و تبادل نظر در خصوص مشکلات و معضلات و همچنین نقاط قدرت و ضعف گله ها بپردازند.

    در این سمینار به عنوان نمونه از اطلاعات واقعی یکی از گله های استان فارس برای نرم افزار تخصصی مدیریت اقتصادی گله شرکت دامدار برتر استفاده شد و اهمیت بالا بردن سطح ایمنی گله، بهبود تولید مثل و کاهش اسکور حرکتی و ارتباط آنها با درآمد ریالی گله ها از طریق محاسبه سود و زیان در نرم افزار به صورت کاملا شفاف و با بیان ساده نشان داده شد.

    برگزاری سمینار آموزشی اقتصاد دامپروری توسط گروه دامدار برتر
  • خلاصه وبینار به روز کردن داده های پرورش گوساله توسط دکتر رابرت جِیمز

    خلاصه وبینار به روز کردن داده های پرورش گوساله توسط دکتر رابرت جِیمز

    خلاصه وبینار به روز کردن داده های پرورش گوساله توسط دکتر رابرت جِیمز


    در این وبینار داده ها و نکات به نسبت جدیدی در مورد پرورش گوساله داده ارائه شد که به نظر جای تامل دارد.

    رئوس مطالب ارائه شده در این وبینار حول و حوش موارد زیر بوده است:

    – آغوز

    – تغذیه گوساله برای تامین نیازهای تغذیه ای

    – بهینه کردن کارایی نیروی کار و کارآمدی

    – بهینه کردن آسایش گوساله

    از آنجایی که سرمایه گذاری روی پرورش گوساله یک برنامه بلند مدت و تاثیر گذار در سودآوری گله است باید در این زمینه هوشیارانه عمل کنیم.

    به طور مرسوم هدف از تغذیه گوساله در واقع گرم های ایمنوگلوبین خورانده شده به گوساله بوده است و پس از آن انتقال سریع به خوراک خشک و ارزانتر و از شیر گیری زیر 6 هفته بوده است. در این میان جای دادن گوساله ها در باکس های انفرادی به منظور انتقال حداقلی بیماری ها از نکات مرسوم دیگر بوده است. به طور کلی باید در نظر داشت که تغذیه گوساله مشابه تغذیه گاوهای شیری است؛ اگر به گاوهای شیری خوراک کمی بدهید آنها شیر کمتری خواهند داد و همین برای گوساله ها نیز صدق می کند.

    در این وبینار در مورد اثر تنش حرارتی در دوره خشکی بر روی عملکرد گوساله و نقش آن در پرورش گوساله صحبت شد که در مقاله های قبلی سایت به کرات به آنها اشاره شده است و برای اطلاعات بیشتر می توانید به آنها مراجعه کنید:

    گاوهای خشک هم احساس تنش حرارتی می کنند!

    چرا وقتی حرف از تنش گرمایی می شود بیشتر در مورد گاو شیری صحبت می شود؟ این در حالی است که گوساله های جوان نیز بشدت به تنش گرمایی حساسند.

    گوساله ها به طور استریل به دنیا می آیند و قرارگیری سریع میکروب ها در دستگاه گوارش می تواند جذب ایمنوگلوبین های آغوز را تحت تاثیر قرار دهد. گوساله هایی که به سرعت آغوز خوب دریافت نمی کنند در آنها ایکولای به راحتی وارد سلوهای روده می شود و عملکرد را مختل می کند در حالی که در گوساله های دیگر این اتفاق و تغییر شکل در روده اتفاق نمی افتد. به علاوه، ورود باکتری های مضر منجر به بسته شده منافذ روده که برای جذب ایمنوگلوبین ها لازم هستند می گردد. منابع این آلودگی ها عبارتند از محیط، خود آغوز آلوده و ادوات کثیف.

    همانطوری که در مقالات قبلی گروه دامدار برتر به آن اشاره شد نیز آغوز چیزی فراتر از ایمنوگلوبین است. تحقیقات انجام شده در اروپا نشان می دهد که گوساله های تغذیه شده با آغوز به مدت 4 روز اول پس از تولد در مقایسه با تغذیه شیر خشک در همین مدت، دو ساعت پس از خوراک غلظت گلوکز بالاتری در خون داشتند و نیز طول ویلی های روده در آنها بیشتر بوده است.

    همچنین در آغوز سیتوکین هایی وجود دارد که پیام هایی را در مورد رشد و ایمنی در بدن گوساله مخابره می کنند. سلولهای مادری موجود در آغوز همچنین پاسخ تلیسه به واکسیناسیون و از بین بردن عوامل بیماری زا را تحت تاثیر قرار می دهند.

    چک لیست مورد نظر دکتر رابرت جیمز در مورد موفقیت آغوز به قرار زیر بود:

    – جایگاه گاوهای انتظار زایش، زایشگاه، شیردوشی و جایگاه گوساله ها که اهمیت دارد.

    – مدیریت زایش:

                – مشاهده مرتب و دوره ای آسایش و راحتی دام

                – محیط زایشگاه –تمیز باشد

                – سر وقت دادن آغوز

    – مدیریت آغوز: که در ظرف های تمیز ریخته و به دام داده شود. زیر یکساعت به گوساله آغوز بخورانیم آن هم در ظروف تمیز. پاستوریزه کردن آغوز هم کارگشاست.

    نقش پرسنل: اهمیت دارد و ترتیب اثر عوامل مختلف کارگری در جایگاه های مختلف می تواند به شرح مقابل باشد:

    زایشگاه > جمع آوری آغوز> خورانیدن آغوز > جایگاه گوساله

    این افراد در جایگاه مختلف با هم ارتباط دارند و در مورد برنامه و هماهنگی آنها با هم مسئولیت پذیر هستند.

    در ادامه دکتر جیمز در مورد مقدار شیر داده به گوساله ها در هفته اول تا سوم بحث کردند. چه مقدار شیر باید داده شود؟ چه قدر گوساله باید در این سه هفته رشد کند؟ گوساله ها در سه هفته اول استارتر ناچیزی مصرف می کنند و بعضا در 3 هته اول رشد آنچنانی ندارند. تازه از هفته سوم رشد اصلی آنها آغاز می شود (رشد با پر شدن دستگاه گوارش فرق دارد).

    دکتر جیمز در مورد اثر دما و نیازهای تغییریافته گوساله به شیر دریافتی برای نگهداری خودش اشاره کرد که یک گوساله 50 کیلویی در دمای صفر درجه باید 5/4 لیتر شیر بخورد تا فقط زنده بماند.

    نکته اساسی که بدان اشاره شد این بود که در سه هفته اول حتما باید گوساله ها بیش از 4 لیتر شیر در روز دریافت کنند. هرچند بیشتر از این مقدار خورانیدن هم توصیه می شود ولی هنگامی که دو وعده در روز شیر می دهیم ممکن است در وعده بعداز ظهر گوساله هنوز جا برای خوردن نداشته باشد و این امری چالش برانگیز است.

    در مورد نحوه خوراک دادن و اینکه بیشتر دامداری ها از سطل استفاده می کنند بحث شد که این روش در دامداری های بزرگ آهسته می باشد و ممکن است از صحت آن مطمئن نباشیم. آلودگی در این روش ممکن است زیاد باشد. شیر با آب قاطی شود و … حتما باید در این روش سطل جدا برای آب و سطل جدا برای شیر داشته باشیم.

    وعده های خوراک دهی نیز در پرورش گوساله اهمیت زیادی دارد به طوری که 3 بار شیر دادن در مقابل 2 بار شیر دادن در روز موجب افزایش وزن بالاتر و نیز بازده خوراک بالاتر در گوساله ها شده و تعداد گوساله های رسیده به شیردهی اول را نیز تحت تاثیر قرار داد. لطفا توجه کنید که در این مطالعه مقدار یکسانی شیر به هر دو گروه داده شده بود!

    مطلب بعدی نگهداری گروهی گوساله ها است که برخلاف داده های قدیمی داده های جدید از قرار دادن گوساله ها در گروه های دوتایی در دوره پیش از شیرگیری حمایت می کند. افزایش وزن روزانه بیشتر نوید سلامتی بهتر در گوساله هایی که از روز ششم با هم در گروه قرار گرفتند را می داد. مقاله مربوطه نیز در سایت دامدار برتر قرار دارد.

    پیش نیازهای گروهی پرورش دادن گوساله ها از دید دکتر جیمز عبارتند از:

                – تهویه مطلوب

                – فضای کافی برای هر گوساله (حداقل 2/3 متر مربع به ازای هر راس)

                – زهکشی و بستر مناسب

                – بهداشت

    در ادامه بحث در مورد خورانیدن شیر اسیدی شده به گوساله ها مطرح شد که در این روش 1 واحد اسید فرمیک 85 درصد با 9 واحد آب مخلوط می شود و به شیر اضافه می شود. این روش موجب افزایش مصرف شیر توسط گوساله ها شد بدون اینکه مشکلی داشته باشند. در مورد خوراک دهنده های اتوماتیک شیر خشک نیز بحث به میان آمد که چندسالی است در آمریکا رواج یافته اند. بنده در ایران مشابه آن را ندیده ام. از مزایای این خوراک دهنده ها یا بهتر بگویم این شیردهنده ها یکنواختی در شیر خشک ایجاد شده در طول روز و مقدار دقیق خورانیده شده به هر گوساله است.

    در این وبینار در مورد نتایج اخیر در مورد روش های جدید خورانیدن اتوماتیک استارتر صحبت کردند که خارج از حوصله این گزارش بود.

    به طور خلاصه نکاتی را به عنوان جمه بندی در زیر خواهید یافت:

    مدیریت و خوراک دادن آغوز – تجهیزات، پرسنل و پروتوکل ها

    تغذیه گوساله ها برای تامین نیازهای آنها در جهت رشد بهینه (محدود کردن شیر به منظور تحریک مصرف خوراک خشک توجیه بیولوژیکی ندارد) – این ها مثل بچه ها هستند!

                – بر 4 هفته اول پس از تولد تمرکز کنید، یهنی زمانی که مصرف استارتر بسیار محدود است.

                – روی انرژی و پروتئین مصرفی باکیفیت متمرکز شوید.

    – تاسیسات باید به گونه ای باشد که نیازهای نگهداری را حداقل کند و توسعه رفتارهای اجتماعی را حداکثر کند.

    پرورش گوساله
    پرورش گوساله

  • تلیسه باید تا چه اندازه جثه بزرگی داشته باشد.

    تلیسه باید تا چه اندازه جثه بزرگی داشته باشد.

    وزن بدن هدف برای تلیسه بر این اساس پیشنهاد شده است که هر دو عوامل ژنتیکی و سایر عوامل محیطی می توانند وزن بلوغ را تحت تاثیر قرار دهند.

     این عوامل نه تنها در تنوع مشاهده شده در مورد وزن بلوغ سهیم هستند بلکه در فازهای مختلف رشد زندگی تلیسه نیز اثر گذارند.

    تنوع ژنتیکی نه تنها از نژادهای مختلف حاصل می شود بلکه در داخل نژاد نیز تنوع ژنتیکی نیز وجود دارد. مثالی از تنوع داخل نژادی در گله ای در مینسوتا دیده شده است که حاصل انتخاب ژنتیکی متنوع برای گاوهای هلشتاین با جثه بزرگ در برابر جثه کوچک از سال 1966 تا 1994 بوده است. این داده ها با داده های مطالعه ای دیگر در بین سالهای 1990 تا 1995 متفاوت بوده است. تنوع بسیار زیادتری در بین 28 دام شکم 1، 61 دام شکم 3 و 64 گاو شکم 4 در آن داده ها وجود داشت.

    همانطور که دکتر هافمن از دانشگاه ویسکانسین نیز بدان اشاره کرده است متغیرهای محیطی بسیاری به غیر از تغذیه وجود دارند که وزن بلوغ را تحت تاثیر قرار می دهند و او به 17 مورد از آنها اشاره کرده است. تغذیه به نوبه خود از متغیرهای زیادی تشکیل شده است که در میان آنها بزرگترین عامل، ماده خشک مصرفی است. داده های تلیسه به کار رفته در NRC سال 2001 روابط بین مصرف پیش بینی شده و مشاهده شده را ارزیابی کرده است. وقتی مصرف کم بوده است داده های NRC  دامنه کمی از لحاظ پراکندگی دارند و به نظر می رسد با افزایش ماده خشک مصرفی پراکندگی داده ها بسیار زیادتر می شود.

    هافمن 2 محدودیت عمده در مورد وزن کشی تلیسه و ترسیم نمودار رشد آنها را ذکر کرده است. اول اینکه افزایش وزن مطلوب روزانه یک تلیسه در یک سن معین به پتانسیل ژنتیکی بدن او مربوط است. دوم اینکه نمودارهای رشد بر اساس نژاد به کار رفته برای تک تک تلیسه ها در واقع تنوع ژنتیکی مربوط به جثه در داخل نژاد را محاسبه نمی کند.

    پژوهشگران دانشگاه کرنل پیشنهاد کردند که رشد تلیسه یا وزن بدن تلیسه را به صورت تابع ساده ای از وزن بالغ بدن بیان کنیم (وزن بدن گاوهای شکم 3 در فاصله بین 120 تا 180 روز پس از شیردهی). در حالی که درک وزن بالغ گاوها در اکثر گله های بزرگی که گاوهای خود را از نقاط مختلفی خریداری کرده اند که فاقد اطلاعات ژنتیکی است سخت است، دکتر هافمن یک وزن بدن جایگزین را که بر اساس وزن بدن روز صفر تا 12 روز بعد از زایمان به دست می آید پیشنهاد کرده است. همانطور که توسط هافمن پیشنهاد شده است، به دست آوردن وزن بلوغ گاوها در یک گله چه به وسیله باسکول و چه به وسیله کمربندهای وزن کشی کار ساده ای نیست و تلاقی نژادی نیز داده ها را پیچیده تر میکند.

    هافمن سپس یک استاندارد رشد جهانی را ابداع کرد (جدول پایین). یکی از مزایای این جدول این است که اثر تنوع در شد را که به وسیله ژنتیک ایجاد می شود از بین می برد.

    چندین محدودیت بزرگ بر سر راه استفاده از راهکار استفاده از وزن بلوغ در گله وجود دارد. اول از همه نیاز به یک روش ساده برای جمع آوری وزن بدن و اندازه گیری های ارتفاع جدوگاه هر گاو بالغ است. مشکل بسیار بزرگتر عملی، گروه بندی و انتقال تلیسه هاست.

    در آخر باید متذکر شد که وزن کشی تلیسه و گاوهای بالغ هر گله ای به جیره نویسی دقیق تر برای همان گله خاص کمک می کند. به عنوان نکته ای کاربردی برای متخصصان جیره نویسی باید گفت که برای استفاده از مدل های تغذیه ای تلیسه نرم افزار NRC بهترین روش برای نتیجه گرفتن، داشتن وزن بلوغ گاوهای آن گله است.

    جدول جهانی رشد تلیسه (برای زایش در سن 24 ماهگی)

    سن تلیسه

    درصدی از وزن بدن بالغ

    گوساله

    6/5

    1

    9/7

    2

    12/8

    3

    16/5

    4

    20/2

    5

    24/0

    6

    27/7

    7

    31/4

    8

    35/0

    9

    38/9

    10

    42/4

    11

    46/3

    12

    49/9

    13

    53/7

    14

    57/4

    15

    61/1

    16

    64/7

    17

    68/5

    18

    72/2

    19

    76/0

    20

    79/6

    21

    83/3

    22

    87/1

    23

    90/8

    24 (7 روز پیش از زایش)

    94/0

    24 (7 روز پس از زایش)

    85/0

  • توصیه ­های گروه دامدار برتر برای داشتن گوساله های تنومند و سالم

    توصیه ­های گروه دامدار برتر برای داشتن گوساله های تنومند و سالم

    برای داشتن گوساله ها و تلیسه های تنومند نکاتی باید رعایت شود که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.

    این برنامه بر طبق مطالعات اخیر و تلفیق آنها با یکدیگر در جهت سهولت در انجام کار در سطح مزرعه ارائه گردیده است (Khan et al., 2007; Appleby et al., 2001; Stamey et al., 2012; Moallem et al., 2010; Batch et al., 2013). طبق تمام گزارشات منتشر شده با یک چنین برنامه ای گوساله در حدود روز 45-50 روزگی قادر به مصرف مقدار کافی از کنسانتره (800 تا 900 گرم) خواهد بود و لذا شرگیری در 2 ماهگی معقول، شدنی و به صرفه می­ گردد.

    هفته اول تا چهارم

    هفته 5 تا 7

    هفته 8

    استارتر (G 50)

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    آب

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    شیر یا شیر جایگزین

    20% وزن بدن

    10% وزن بدن

    شیرگیری تدریجی با رقیق کردن شیر

    برنامه زیر دقیق تر ولی کمی سخت تر است که در صورت فراهم بودن شرایط انجام آن توصیه می­ گردد.

    4 هفته اول

    هفته پنجم

    هفته 6 و 7

    هفته 8

    استارتر (G 50)

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    آزاد

    آب

    آزاد از روز سوم

    آزاد

    آزاد

    آزاد

    شیر یا شیر جایگزین

    20% وزن بدن

    15% وزن بدن

    10% وزن بدن

    شیرگیری تدریجی با رقیق کردن شیر

     

       زمان شیردهی را تغییر ندهید.

        کارگر گوساله دانی را تغییر ندهید.

        علوفه را به صورت سرک اضافه نکنید. حتما علوفه با اندازه قطعات 5/2 تا 3 سانتی متری را به صورت کاملا مخلوط با استارتر به دام بدهید (5 تا 10 درصد علوفه + 90 تا 95 درصد استارتر)

        رقیق کردن شیر با هر وعده اضافه کردن 10درصدی آب به مقدار وعده قبلی انجام دهید. برای راحتی کار طبق برنامه زیر عمل کنید (با فرض اینکه در ماه دوم 5 لیتر به گوساله ها شیر بدهید).

    وعده صبح

    وعده عصر

    شیر (لیتر)

    آب (لیتر)

    شیر (لیتر)

    آب (لیتر)

    روز اول

    25/2

    25/0

    2

    5/0

    روز دوم

    75/1

    75/0

    5/1

    1

    روز سوم

    25/1

    25/1

    1

    5/1

    روز چهارم

    75/0

    75/1

    5/0

    2

    روز پنجم

    25/0

    25/2

    صفر

    5/2

    اگر می خواهید علوفه را همزمان با استارتر در اختیار گوساله قرار دهید حتما به مخلوط شدن آن اهمیت دهید.

    References:

    Khan, M. A., H. J. Lee, W. S. Lee, H. S. Kim, S. B. Kim, K. S. Ki, J. K. Ha, H. G. Lee, and Y. J. Choi. 2007. Pre- and post-weaning performance of Holstein female calves fed milk through step-down and conventional methods.  J. Dairy Sci.  90:876–885.

    Stamey, J. A., N. A. Janovick, A. F. Kertz, and J. K. Drackley. 2012. Influence of starter protein content on growth of dairy calves in an enhanced early nutrition program.  J. Dairy Sci.  95:3327–3336.

    Moallem, U., D. Werner, H. Lehrer, M. Zachut, L. Livshitz, S. Yakoby,  and A. Shamay. 2010. Long-term effects of ad libitum whole milk prior to weaning and prepubertal protein supplementation on skeletal growth rate and first-lactation milk production.  J. Dairy Sci. 93:2639–2650.

    Appleby, M. C., D. M. Weary, and B. Chua. 2001. Performance and feeding behavior of calves on ad libitum milk from artificial teats. Appl. Anim. Behav. Sci. 74:191–201.

    Bach, A., M. Terré and A. Pinto. 2013. Performance and health responses of dairy calves  offered different milk replacer allowances. J. Dairy Sci. 96: 7790-7797.

  • به رشد شکمبه گوساله ها کمک کنیم

    به رشد شکمبه گوساله ها کمک کنیم

    تغذیه تلیسه ها با جیره هایی که حاوی سطوح بالاتری از کربوهیدرات غیر الیافی (NFC) هستند موجب بهبود بهتر افزایش وزن روزانه از 12 تا 28 هفتگی می شود.

    در طول 2 سال اول زندگی، نیازهای غذایی تلیسه های شیری به شدت متفاوت خواهد بود. «حتی با اینکه تحقیقات قبلی نشان داده اند که تغذیه جیره های پر کنسانتره افزایش وزن و بازده خوراک را بهبود می دهد، اما باید توجه کنیم که اجزای کنسانتره ممکن است به شدت متفاوت باشند».

    بوتیرات و پروپیونات مهمترین اسیدهای چرب فرار برای توسعه و رشد شکمبه در گوساله های جوان هستند. جیره هایی که مواد به سهولت قابل تخمیر (مثل دانه جو یا ذرت فرآوری شده) فراهم می کنند، می توانند تولید این 2 اسید چرب را افزایش دهند و رشد و توسعه شکمبه را تقویت کنند.

    بنابراین گروه تحقیقاتی دکتر نِنیچ  در دانشگاه پوردو امریکا مطالعات جالبی انجام دادند (هرچند دکتر نِنیچ الان دیگر در آن دانشگاه حضور ندارد) تا تعیین کنند که بهترین راهکار برای خورانیدن کنسانتره و افزایش رشد تلیسه ها و بازده خوراک چیست.

    جیره ها طوری فرموله شدند که سطوح بالا یا پایین NFC داشته باشند. در مطالعه اول که شامل 3 تیمار بود، گروهی جیره با NFC بالا، گروهی جیره NFC پایین، و گروه آخر جیره با NFC پایین همراه با چربی برای هم-انرژی شدن با تیمار 1 دریافت کردند.

    تلیسه هایی که جیره های NFC پیین+چربی دریافت کرده بودند در روزهای 56 و 112 مطالعه سنگین تر از آنهایی بودند که جیره NFC پایین بدون چربی دریافت کردند، و این به اندازه 9 کیلوگرم اختلاف بین تیمارها بود.

    افزایش وزن روزانه در 56 روز اول مطالعه در تلیسه های تغذیه شده با NFC پایین+ چربی به ترتیب به اندازه 14/9 و 8/9 درصد بالاتر از تلیسه های تغذیه شده با جیره NFC پایین و NFC بالا بود. بازده خوراک نیز به اندازه 12/7  درصد در تلیسه های تغذیه شده با چربی بالاتر بود.

    تلیسه های تغذیه شده با NFC پایین هزینه های کمتری به ازای هر روز داشتند که قابل انتظار بود چرا که با محصولات فرعی و ضایعات تغذیه شده بودند. اما هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن برای تلیسه های تغذیه شده با NFC پایین + چربی پایین ترین مقدار بود.

    بخش بزرگی از جیره های با NFC بالا حاوی ذرت هستند که ممکن است قیمت بالایی داشته باشند و موجب افزایش قیمت جیره ها شده باشند. همراه با ماده خشک مصرفی بالاتر در جیره های با NFC بالا که در این مطالعه مشاهد شد، این داده ها نشان داد که منابع جایگزین دیگری ممکن است مقرون به صرف تر باشند.

    در آزمایشی دیگر همین گروه نشان دادند که گوساله هایی که در دوره شیرخوارگی استارتر با کیفیت و با NFC بالا دریافت کردند نسبت به آنهایی که با برنامه معمول و استارتر ضعیف تر در دوره پیش از شیرگیری تغذیه شده بودند، پس از شیر گیری و تغذیه با جیره با NFC پایین بیشتر ضربه خورده بودند و این دقیقا چیزی است که در بیشتر دامداری های ایران دیده می شود به طوری که عملکرد گوساله در دوره پیش از شیرگیری خوب است و به یکباره پس از شیرگیری و رفتن روی جیره های کم کیفیت عملکرد کاهش می یابد.

    وقتی گوساله ها با جیره های با کیفیت و NFC بالا در دوره پیش از شیرگیری تغذیه می شوند، حفظ همان شرایط جیره ای برای دوره پس از شیرگیری در این گوساله ها بسیار حساس تر و مهم تر می باشد. لذا استفاده از ترکیباتی مثل گروئر یا جیره ای که تزدیک به استارتر پیش از شیرگیری باشد می تواند به شما در داشتن گوساله های شاداب تر کمک کند.

  • تبادل نظر فنی 3 : دلیل باروری پایین تلیسه‌ها در برخی بازه‌های زمانی از سال چیست

    تبادل نظر فنی 3 : دلیل باروری پایین تلیسه‌ها در برخی بازه‌های زمانی از سال چیست

    تبادل نظر فنی 3 : دلیل باروری پایین تلیسه‌ها در برخی بازه‌های زمانی از سال چیست

    یکی از مهمترین بخش‌های یک دامداری صنعتی شیری گروه پرورش تلیسه می‌باشد. اکثر دامداران به اشتباه بر این تصوراند که چون این دسته از گله تولیدی ندارند پس لزومی هم ندارد که توجه مدیریتی و تغذیه‌ای خاصی نیز به آن‌ها مبذول داشت. در صورتی‌که تأخیر در آبستنی در این گروه یکی از هزینه‌های نهفته‌ای است که دامداران آن را به جریمه عدم مدیریت صحیح خود پرداخت می‌کنند. زیر بنای یک گله خوب، بهاربند پرورش تلیسه خوب است.

    مهندس سلطانی (دامداری فوده‌ای، اصفهان، 1000 راس دوشا )

    به طور کلی در گله ما باروری تلیسه‌ها بسیار خوب و 65 تا 70 درصد است و با چنین مشکلی برخورد نکرده‌ام. ولی به طور کلی ما اقداماتی را برای افزایش و بالا نگه داشتن همین نرخ انجام داده‌ایم. در گروه پای کل (40-50 روز) توجه زیادی به BCS نمی‌کنیم و به طور کل فشاری روی تلیسه وارد نمی‌کنیم. ویتامین‌ها را به ویژه ویتامین E و تا حدی ویتامین A را در جیره افزایش می‌دهیم.

    یک تجربه بسیار ارزشمند اینکه در سال‌های پیش با کاهش سن تلقیح (حدودا 13 تا 13 ماه و نیم) ما کاهش باروری، افزایش مرده زایی، حذف زیاد در شکم اول و تولید پایین را مشاهده کردیم و جالب‌تر اینکه با افزایش سن تلقیح به 15 ماه، ما شاهد افزایش باروری، تولید بسیار بالا در شکم یک‌ها، و کاهش حذف در شکم اول بودیم.

    مهندس محرمی (دامداری فکا، اصفهان، 2760 راس دوشا )

    با توجه به تجربیات بنده، ژنتیک یکی از مهمترین عوامل است. از آنجایی که بیشتر گله‌ها روی تولید شیر کار می‌کنند و رابطه آن با تولید مثل منفی است یکی از عمده‌ترین دلایل ژنتیک می‌تواند باشد. استفاده فشرده از اسپرم سکس شده نیز به طور چشمگیری می‌تواند باروری را کاهش دهد. ما خودمان کاهش 10 درصدی باروری را با استفاده از اسپرم‌های سکس شده تجربه کردیم.

    گرما و تنش حرارتی می‌تواند به طور مقطعی یکی از عوامل باشد و با توجه به اینکه تاسیسات و بهاربندهای نگهداری تلیسه‌ها دارای وسایل سرمایشی نیست و عمدتاً تراکم در این گروه‌ها بسیار بالاست کاهش باروری را می‌توان انتظار داشت. بیشتر علوفه بی‌کیفیت و حتی دارای کپک به این گروه از دام‌ها داده می‌شود که اثر منفی آن بر روی تولید مثل شناخته شده است. همچنین مدارکی مبنی بر رابطه بسیار نزدیک بیماری‌هایی نظیر BVD و IBR با تولید مثل تلیسه‌ها وجود دارد.

    مهندس جهانی مقدم (دامداری شهریار صفاری 900 راس دوشا )

    1- تراکم بالا و عدم دسترسی تلیسه‌ها به صورت یکسان به خوراک که موجب تفاوت رشد در تلیسه‌ها و یک دست نبودن تلیسه‌ها می‌شود.
    2- بهداشت نامناسب بستر
    3-استفاده از باقیمانده خوراک گاوهای شیری جهت تغذیه تلیسه‌ها (خوراک گاوهای شیری حاوی انرژی بالا بوده که منجر به چاقی تلیسه‌ها می‌شود).
    4-استفاده از خوراک کم کیفیت یا پس‌مانده که حاوی مقادیر بالای سموم قارچی بوده و می‌تواند تأثیر منفی بر باروری تلیسه‌ها داشته باشد.

    مهندس وحید غلامی (مشاور گله های فشافویه ، اراک و …. )

    باتوجه به اینکه تلیسه به عنوان دام غیر مولد در نظر گرفته می‌شود عمدتاً مورد بی‌مهری قرار میگیرد. با افزایش و نوسان قیمت مواد غذایی، محصولات فرعی و ضایعات کارخانه‌ها بدون آنالیز دقیق به مصرف تلیسه می‌رسد که خود موجب عدم یکنواختی و پاسخ تولید مثلی نامناسب می‌گردد. پسمانده‌های گاوهای شیری (که در بیشتر مواقع در تابستان کیفیت نامطلوبی دارند)، سیلو و یونجه بی‌کیفیت که در برخی مواقع حاوی کپک نیز می‌باشند و نیز مواد خوراکی ته انبار که معمولاً همه به مصرف تلیسه‌ها می‌رسد می‌تواند از عوامل کاهش باروری باشند.

    بیماری‌های انگلی، فصل سال، خود شخص تلقیح‌گر، پروتوکل‌های همزمانی فحلی از عوامل دیگری هستند که روی باروری تأثیر گذارند. در آب و هوای گرم تلقیح باید زودتر انجام شود که در مواردی به آن توجه نمی‌شود. به طور کلی کم توجهی مهمترین عامل باروری پایین تلیسه‌ها در گله‌هایی است که با این مشکل روبرو هستند.

    مهندس شاهین (مشاور تغذیه دامداری‌های استان‌های تهران، البرز و …. )

    تلیسه‌ها اگر در حال کاهش وزن باشند به تجربه دیده شده که باروری پایینی دارند و اگر در حال افزایش وزن باشند باروری خوبی خواهند داشت. استرس حرارتی به شدت باروری را کاهش می‌دهد و در گله‌هایی حتی از 70 به 50 درصد کاهش یافته است. از آنجایی که علایم فحلی را زودتر نشان می‌دهند ماموران تلقیح به اشتباه آن‌ها را زود تلقیح می‌کنند ولی به تجربه دیده‌ام که باید دیرتر تلقیح شوند و این باعث افزایش نرخ باروری می‌گردد.

    مهندس بهشتی (مشاور تغذیه دامداری‌های استان‌های تهران ، البرز، قزوین و …)

    عوامل بسیار زیادی در این امر دخیل هستند ولی به طور کلی می‌توان آن‌ها را به دو دسته عومل تغذیه‌ای و مدیریتی تقسیم کرد و مهترین آنها را برشمرد:
    الف) مدیریتی: 1- افزایش تراکم گروه تلیسه‌های آماده تلقیح، 2- استرس تلیسه‌ها در زمان انجام عملیات تلقیح، 3- استفاده از اسپرم سکس، 4- گزارش اشتباه ساعت فحلی به دلیل عدم توجه به فحل‌یابی مناسب و مستمر در تلیسه
    ب) تغذیه‌ای: 1- کمبود ویتامین A و بتاکاروتن در زمان کمبود علوفه مرغوب، 2- استفاده از علوفه کپک زده با سطوح بالای مایکوتوکسین‌ها، 3- BCS بالای تلیسه و 4- عدم تعادل انرژی و پروتئین جیره

    گروه علمی دامدار برتر:

    1- تأمین انرژی و پروتئین به مقدار توصیه شده.
    2- داشتن یک گروه تلیسه پای کل که از لحاظ ویتامین‌های A , E بسیار سطح بالایی داشته باشد.
    3- رعایت نسبت CP:ME حدود 58-60 برای گروه پای کل.
    4- نظارت دقیق قد و وزن و مقایسه با نمودارهای استاندارد با کمک برنامه‌های تحت اکسل که به زودی روی سایت قرار خواهد گرفت.
    5- شستن آبخوری‌ها با آهک نیز می‌تواند مؤثر باشد.
    6 – عدم استفاده از مواد خوراکی فاسد، کپک زده و پسمانده برای گروه پای کل
    7- اخیراً برخی مواد خوراکی ضایعاتی و یا غیر معمول در جیره‌های تلیسه‌ها برای کاهش قیمت خوراک استفاده می‌شود. در اینگونه موارد باید در انتخاب ماده خوراکی دقت زیادی انجام داد زیرا ممکن است این مواد حاوی ترکیباتی باشند که بر روی تولید مثل اثرات منفی داشته باشند. مشاوره با کارشناس تغذیه در هنگام خرید و مصرف این مواد ضروری است.

  • تجربیات فارمی در آمریکا که گوساله هایی پرورش می دهد که 45 کیلو به طور میانگین شیر می دهند

    تجربیات فارمی در آمریکا که گوساله هایی پرورش می دهد که 45 کیلو به طور میانگین شیر می دهند

    تجربیات فارمی در آمریکا که گوساله هایی پرورش می دهد که 45 کیلو به طور میانگین شیر می دهند

    اخیرا مصاحبه ای در یکی از سایت های ترویجی دیدم که در مورد پرورش گوساله تجربیات بسیار ارزنده یک دامدار موفق را بیان کرده بود که حیف بود خوانندگان دامدار برتر از آن بی خبر باشند. در ادامه به این گزراش خواهیم پرداخت.

    این دامدار (کِریکِت جاکوییِر) بر این باور است که «هر آنچه شما در دوران پرورش می کارید، در 2 سالگی برداشت خواهید کرد». او به این معتقد است که در این مسیر شما به هیچ وجه نمی توانید مکث و سکسکه داشته باشید!!

    در سال های اخیر او تغییراتی در فارم 1100 راسی دام شیری خود (در ایالت کنتیکت آمریکا) ایجاد کرده است که نتایج درخشانی در پی داشته است.

    در بخش گوساله دانی این فارم، گوساله ها به صورت انفرادی تا 8 هفتگی که سن از شیرگیری است نگهداری می شوند. در این هنگام آنها وارد گروه های 4 تایی، سپس 7 تایی و در نهایت 10تایی می شوند. تهویه مناسب بزرگترین چالش آنها در اصطبل های پرورش گوساله است و مشکلی است هنوز روی آن کار می کنند. پس از شیرگیری گوساله در بهاربندهایی هستند که فضای کافی برای جست و خیز و شیطنت دارند. در سن 4 ماهگی آن ها وارد بهاربندهای فری استال می شوند و تا زمان زایش نیز در این تاسیسات نگهداری می گردند.

    علاوه بر فضا و تهویه، عامل دیگری که این دامدار به آن توجه ویژه ای دارد، بحث تغذیه است. پس از شیوع مایکوپلاسما در سال 2006، آنها تصمیم گرفتند که از جایگزین آغوز و جایگزین شیر استفاده کنند!! این کار نه تنها مشکل مایکوپلاسما را حل کرد بلکه موجب ریشه کنی بیماری یون از دامداری آنها نیز شد.

    در حال حاضر گوساله ها با 2 لیتر شیر در 3 وعده تغذیه می شوند. تا چند سال پیش، آنها گوساله ها را در تمام طول سال 2 وعده در روز (2 لیتر در هر وعده) تغذیه می کردند و فقط در زمستان ها به خاطر سردی هوا و اطمینان از انرژی کافی 3 وعده شیر می دادند. اما، صاحب دامداری کم کم متوجه شد که تلیسه هایی که در زمستان تغذیه شده اند و الان به دوره شیردهی رسیده اند عملکرد بهتری نسبت به تلیسه های سایر ماه های سال دارند.

    وقتی به نوع پرورش و تغذیه آنها فکر کرد، او متوجه شد که این گوساله ها 3 وعده در روز تغذیه می شده اند! پس از آن، او تصمیم گرفت که برنامه شیردادن را به 3 وعده در روز در کل سال تغییر دهد. تا حالا او از نتایج این تغییر بسیار راضی است. به طور میانگین گوساله ها 1 کیلوگرم در روز افزایش وزن دارند و چیز بعیدی نیست که گاوهای شکم یک این گله، بیش از 45 کیلو شیر در روز تولید کنند. این رقم با چیزی که ما در کشور می بینیم به شدت فاصله دارد. در واقع بیش از 35 درصد گاوهایی که در این گله روزانه 45 کیلوشیر تولید می کنند گاوهای شکم یک هستند! این دامدار از آنجایی که امکان گسترش گله خود را ندارد به فکر اصلاح ژنتیکی بهتر و پرورش گاوهایی که شیر بیشتری می دهند افتاده است. در همین راستا او در حال پرورش تلیسه هایی است که بتوانند حدود 45 کیلو شیر تولید کنند.

    در این رابطه لازم دیدم توجه خوانندگان را به مقاله ای که اخیرا در مجله Dairy Science  چاپ شده است جلب کنم. در این مقاله به این اشاره شده است که دادن شیر اضافی به گوساله ها باعث افزایش تولید شیر آنها در آینده نمی شود. این نتیجه خلاف آن چیزی است که در مقالات معتبر دیگری دیده شده است و بحث های زیادی ایجاد کرده است. نکته اینجاست که در آن مطالعه گوساله ها در طول 2 سال پرورش در شرایط کنترل شده دمایی نگهداری شده اند و نه در شرایط طبیعی! به همین خاطر نتایج آن مطالعه باید با احتیاط تفسیر شود.