برچسب: پرورش تلیسه

از زمان چاپ NRC 2001 مقالات زیادی در مورد نیازهای پروتئینی گوساله منتشر شده است. در این مقاله به مرور داده­ های چاپ شده از سال 2001 تا سال 2012 خواهیم پرداخت.

 ماده خشک مصرفی در تلیسه ­ها (به عنوان درصدی از وزن بدن) به طور فزاینده ای از حدود 3 در هنگام از شیرگیری به حدود 8/1 درصد وزن بدن در نزدیکی زایمان می­ رسد. همگام با این تغییرات در ماده خشک مصرفی، پیشنهاداتی مبنی بر تغییر نسبت پروتئین به انرژی در جیره مطرح شده است. این نسبت ها که در سال 1998 مطرح شد شامل موارد زیر بود:

این ­ها توصیه­ های قدیمی در مورد نسبت پروتئین به انرژی هستند. هر چند برخی از دانشمندان (به ویژه دانشگاه کرنل) با این نسبت ها موافق نیستند ولی به نظر می ­رسد که این نسبت ­ها دارای اهمیت باشند. به تازگی مقاله ­ای در ژورنال “دانشمندان حرفه ­ای دام” به چاپ رسیده است که تا حدودی این نسبت ­های قدیمی را تغییر داده است.

در این مقاله گروه­های مختلف گوساله ­ها و تلیسه ها به 4 طبقه مختلف تقسیم بندی و نیازهای هر کدام بیان خواهد شد.

دسته اول گوساله­ های پیش از شیرگیری و تا 2 ماهگی هستند. داده­ های زیادی در حمایت از افزایش وزن در این دوره وجود دارند. این دوره شامل دوره انتقال از گوساله شیرخوار به گوساله غیر-شیرخوار نیز می ­باشد و نیز نیازهای اسیدآمینه ای آنها برای اولین بار تعیین شده ­اند (جدول زیر).

دسته دوم از شیرگیری تا 4 ماهگی از سن می ­باشد که داده های نسبتا خوبی در مورد آن وجود دارد و حکایت از بی دقت بودن پیش بینی ­های نرم افزار NRC (به عنوان تنها نرم افزار دارای مدل گوساله) دارد. ترکیب افزایش وزن (چربی یا پروتئین) در این دوره بر نسبت بهینه CP:ME نقش دارد.

دسته سوم، 4 ماهگی تا سن تلقیح را شامل می ­شود که یکی از بحرانی ترین مراحل رشد به شمار می ­رود و نظارت تلیسه در این دوره از اهمیت خاصی برخوردار است. 800 تا 900 گرم افزایش وزن در این دوره توصیه می ­شود. به نظر می ­رسد که نسبت 61 تا 63 از CP به ME در جیره­ هایی با بیش از 60درصد RDP بهینه برای این فاز باشد.

دسته چهارم، تلقیح تا زایمان: داده های کمی در مورد این دوره وجود دارد. ولی داده های موجود از نسبت 53 در این دوره حمایت می­کند.

به کار بردن این نسبت­ها قطعا در رشد گوساله­ ها و تلیسه ها موثر خواهد بود. ما در اینجا 2 سری داده جدید و قدیم را در مورد این نسبت ارائه دادیم. به کاربردن هر کدام از آنها به شما و شرایط گله شما بستگی دارد.

خلاصه نسبت­های بهینه پروتئین به انرژی قابل متابولیسم در دسته های متفاوت گوساله ها و تلیسه ها

¹ تقریبا 4/2 درصد لیزین و 75/0 درصد متیونین بر حسب ماده خشک. باید توجه داشت که پروتئین توصیه شده در این دوره 21 تا 22 درصد است.

²منظور از انتقال در اینجا یعنی انتقال از گوساله شیرخوار به غیر شیرخوار است.

دکتر احسان محجوبی 20 آذر 92

بیشتر دامداری هائی که در مورد ثبات عملکرد خود فکر و برنامه ریزی می کنند، فقط بر روی گله شیرده متمر کز شده اند. ثبات فرآیند شیردهی چگونه است؟ ثبات برنامه مدیریت گاو خشک چگونه است؟ ثبات فرآیند آماده سازی خوراک در دامداری چگونه است؟

بیشتر دامداری هائی که در مورد ثبات عملکرد خود فکر و برنامه ریزی می کنند، فقط بر روی گله شیرده متمر کز شده اند. ثبات فرآیند شیردهی چگونه است؟ ثبات برنامه مدیریت گاو خشک چگونه است؟ ثبات فرآیند آماده سازی خوراک در دامداری چگونه است؟
پس برنامه تلیسه چه طور؟ آیا این برنامه از ثباتی برخوردار است که تلیسه پرورش یافته در سن مناسبی زایمان کند؟ عملیات مدیریتی پایدار در پرورش یک تلیسه بسیار با کیفیت برای چرخه شیردهی آینده دامداری بسیار مهم است.
حتی اگر داده های حاصل از برنامه های اصلاح نژادی به شما بگویند که میانگین سن اولین زایش در گله شما24 ماه است، آنالیز دقیق داده ها ممکن است است دامنه ای از 21 تا 30 ماه را نشان دهد. از طریق نظارت و تهیه نمودارهای رشدی (در آینده نزدیک در روی سایت دامدار برتر قرار خواهد گرفت) شما قادر خواهید بود تا مشخص کنید در چه نقطه ای دچار مشکل هستید و باید نسبت به رفع آن اقدام کنید.
ثبات نظارت به این معناست که شما قادر باشید تلیسه های خود را وزن کنید! داشتن تجهیزاتی به منظور وزن کشی دقیق و راحت و نیز بهاربند و باکس های وزن کشی مناسب بسیار حیاتی است. شاید در نگاه اول این امر هزینه بر به نظر برسد. ولی اگر هزینه هر روز اضافی که تلیسه در سن مناسب زایمان نکند و به تبع آن کاهش تولید شیر در دوره شیردهی را در نظر بگیرید، این هزینه ناچیز خواهد بود. باید توجه داشت که بیش از60 تا 70 درصد هزینه های پرورش تلیسه در دامداری ها را تغذیه شامل می شود و بهینه کردن هزینه ها با راهکارهای نظارتی امری مهم می باشد. در 2 دامداری در آمریکا مورد بررسی قرار گرفتند که در یکی 77% تلیسه هاشان در دامنه های قابل قبول بودند و در دیگری 44%. بدون نظارت دقیق، فارم دومی تصور میکرد که در مسیر درست قرار دارد ولی نکته ای که آنها درک نکرده بودند این بود که برخی از تلیسه هاشان بزرگتر و برخی کوچکتر از اندازه طبیعی در زمان تلقیح بودند.
غیر از تغذیه و ژنتیک عواملی دیگری هستند که موجب برهم خوردن یکنواختی رشد در گروه تلیسه ها می شود:

•  پنومونی
•  بیماری هایسم
•  سلامت تنفسی
•  انگل ها
• فضای آخور
•  شلوغی
•  ضربه یا آسیب
• آبسه های کبدی
•  BVD
•  اسیدوز
• آسایش
•  سخت زایی
•  شرایط  ناملایم محیطی

در حالت عادی ممکن ایت ما این فهرست را به گله شیری نسبت دهیم. اما توجه مشابهی نیز باید در مورد تلیسه ها در نظر گرفت.
اندازه گیری رشد و آنالیز رکوردهای رشد می تواند در تعیین نقاط مورد نظر برای اصلاح کمک نماید. این رکوردها نواحی مشکل ساز و منابع تغییرات را خاطر نشان خواهد نمود (شکل زیر).

با گذشت زمان، نظارت منظم ما را به سمت اهداف مطلوب پیش می برد. انتظارات معقولی داشته باشید. نتایج برخی برنامه ها گاهی تا یکسال طول می کشد.
با مشاوران طراز اول مشورت کنید و نشانه های پیشرفت کوتاه مدت را از آنها جویا شوید.
اگر برنامه پیشرفتی نداشت آن را عوض کنید. این نشان دهنده سرمایه گذاری روی نقطه غلط است.
ثبات-ثبات-ثبات. سودآور باقی ماندن فقط و فقط به انجام با ثبات کارها در دامداری در همه زمانها (نه مقطعی) بستگی دارد.

دکتر احسان محجوبی، 92

اخیرا تیمی از دامداران ، پرورش دهندگان قراردادی تلیسه ، مشاوران و نمایندگان دامداری های پرورش گاو شیری در امریکا راهنمایی هایی را تحت عنوان «استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد» برای گوساله ها و تلیسه های هلشتاین ابداع کرده اند که دسته بندی هایی را بر اساس انتظارات تولیدی و عملکردی فهرست نموده اند. در زیر ما نمونه هایی از استانداردهای مربوط به سلامتی، رشد و جایگاه را بیان خواهیم نمود:

اخیرا تیمی از دامداران، پرورش دهندگان قراردادی تلیسه، مشاوران و نمایندگان مزارع پرورش گاو شیری در امریکا راهنمایی هایی را تحت عنوان «استانداردهای طلائی برای تلیسه های در حال رشد» برای گوساله ها و تلیسه های هلشتاین ابداع کرده اند که دسته بندی هایی را بر اساس انتظارات تولیدی و عملکردی فهرست نموده اند. در زیر ما نمونه هایی از استانداردهای مربوط به سلامتی، رشد و جایگاه را بیان خواهیم نمود:

تولد تا 6 ماهگی

میزان مرگ و میر
یک روزگی (یعنی تا 24 ساعت پس از تولد) باید برای متمایز کردن بین مرگ و میر «در زمان زایمان» (مرده زایی) و «مرگ و میر گوساله» به کار برده شود. اهداف:
•    24 ساعتگی تا 60 روزگی: 4%
•    61 تا 120 روزگی: 2%
•    121 تا 180 روزگی: کمتر از 1%
مریضی و بیماری
اسهال به عنوان یک ناهنجاری، که نیازمند مداخله ای بیش از 24 ساعت است تعریف می شود. اهداف:
•    24 ساعتگی تا 60 روزگی:  کمتر از 10%
•    61 تا 120 روزگی: کمتر از 5%
•    121 تا 180 روزگی: صفر%
تعریف پنومونی به عنوان یک موردی از بیماری تنفسی که نیازمند درمان انفرادی با یک آنتی بیوتیک است در این دسته بندی مورد توجه گرفته است. اهداف:
•    24 ساعتگی تا 60 روزگی: کمتر از 5%
•    61 تا 120 روزگی: کمتر از 10%
•    121 تا 180 روزگی: کمتر از 1%
سرعت رشد
اهداف:
•    24 ساعتگی تا 60 روزگی: 2 برابر وزن تولد
•    61 تا 120 روزگی: 900 گرم در روز
مدیریت آغوز
اولین خورانیدن آغوز: 4 لیتر آغوز در ظرف 4 ساعت اول زندگی.
•    کیفیت: آغوز باید عاری از خون، اجسام خارجی و ورم پستان باشد. آغوز را با یک آغوز متر یا ایمنوگلوبین متر آزمایش کنید.
•    تعداد باکتری های هدف: کمتر از 100 هزار CFU در هر میلی لیتر.
•    سطح ایمنی هدف: 90 درصد از دام ها در سن 2 تا 5 روزگی باید کل پروتئین پلاسمایی بیش از 2/5 گرم در دسی لیتر داشته باشند.
استانداردهای هدف برای جایگاه
همه گوساله باید باکس های تمیز و خشک، عاری از گرد و غبار، و با کیفیت هوای خوب داشته باشند.
•    گوساله های 24 ساعته تا 60 روزگی: اندازه باکس طوری باشد که گوساله بتواند به اطراف بچرخد.
•    گوساله های 61 روزه تا 120 روزه: حداقل 2/3 متر مربع به ازای هر حیوان فضای استراحت. فضای آخور باید به اندازه ای باشد که در یک زمان همه دام ها بتوانند سر آخور باشند.
•    گوساله های 121 روزه تا 180 روزه: حداقل 7/3 متر مربع فضای استراحت به ازای هر دام و فضای خوراک خوردن مثل بالا.

6 ماهگی تا زایمان

مرگ و میر
کل مرگ و میر ناشی از همه شرایط و بیماری ها، ولی عمدتا مرگ و میر حاصل از پنومونی.
•      6 تا 12 ماه: کمتر از 1%
•      12 ماه تا زایمان: کمتر 5/0%
امراض و بیماری ها
پنومونی (در مواردی که در مان موردنیاز بوده) هدف:
•    6 تا 12 ماه: کمتر از 3%
•    12 ماه تا زایمان: کمتر از 1%
بیماری هایی که نیازمند درمان هستند با علت های مختلف:
•    6 تا 12 ماه: کمتر از 4%
•    12 ماه تا زایمان: کمتر از 2%
سرعت رشد
سرعت رشد هدف: 770 تا 900 گرم در روز. به طور مستمر وزن را بررسی کنید، که ایده آل آن هر 3 ماه یکبار است.
در حدود 13 تا 15 ماهگی (سن تلقیح) به اهداف زیر نائل می شود:
•    وزن 374 تا 408 کیلوگرم.
•    ارتفاع کپل بیش از 127 سانتی متر
•    ارتفاع جدوگاه بیش از 122 سانتی متر
وزن هدف بلافاصله پیش از زایش: 612 کیلوگرم (یا 85 درصد وزن گاوهای بالغ آبستن موجود در گله).
امتیاز وضعیت بدنی (BCS) هدف در زمان زایمان: 3.5
جایگاه:
فضای آخور هدف:
•    6 تا 12 ماه: 45 سانتی متر/راس
•    12 تا 18 ماه: 50 سانتی متر/راس
•    18 ماه تا زایمان: 61 سانتی متر/راس
•    3 هفته پیش از زایمان: 76 سانتی متر/راس
•
فضای استراحت هدف:
•    6 تا 12 ماهگی: 2/4 مترمربع به ازای هر راس یا یک فری استال به ازای هر دام.
•    12 تا 18 ماهگی:  6/4 مترمربع به ازای هر راس یا 1 فری استال به ازای هر دام.
•    18 ماهگی تا 2-4 هفته مانده به زایش: 5/5 متر مربع به ازای هر راس یا 1 فری استال به ازای هر دام.
•    2 تا 4 هفته مانده به زایش: 3/9 مترمربع به ازای هر راس یا 1 فری استال به ازای هر دام.

فضای فری استال هدف:
•    6 تا 9 ماهگی: 76 در 137 سانتی متر
•    9 تا 12 ماهگی: 86 در 152 سانتی متر
•    12 تا 18 ماهگی: 91 در 175 سانتی متر
•    18 ماهگی تا 2-4 هفته پیش از زایش: 101 در 210 سانتی متر
•    2 تا 4 هفته پیش از زایش: 110 در 243 سانتی متر
واکسیناسیون و کنترل انگل
با همکاری دامپزشک و صاحب گله باید یک برنامه واکسیناسیون مطابق با بیماری های چالش برانگیز آن مزرعه طراحی شود.

معمولا در هوای سرد بسیاری از گوساله ها ضربه می خورند ولی بسیاری از دامداران به آن توجه نمی کنند.

در آب و هوای سرد باید انرژی بیشتری از طریق استارتر به گوساله ها خورانیده شود. گوساله هایی که در سرما خوب رشد نکنند شیر کمتری هم در دوران بلوغ تولید خواهند کرد. دامنه خنثی حرارتی در گوساله ها بین 15.5 تا 24 درجه سانتی گراد است.

برای  اینکه انرژی بیشتری به گوساله برسانیم 4 انتخاب وجود دارد:

1-خورانید شیر جایگزین بیشتر

2- خورانیدن بیشتر شیر حذفی پاستوریزه شده

3- خورانید شیرهای جایگزین با سطوح بالاتر چربی

4- استفاده از مکمل چربی در خوراک مایع

به بیان ساده، بیشتر خورانیدن به نظر بهترین و  درست ترین راهکار به نظر می رسد. اما باید توجه داشت که نباید پروتئین را بیش از حد تغذیه نمود چون احتیاجات پروتئین در طول تنش سرمایی افزایش نمی یابد. استفاده از چربی اضافی (تقریبا 110 گرم در روز) یک راهکار بسیار عملی است که نتیجه آن در شکل های زیر به وضوح مشخص است.

شکل 1 اثر هر 5.5 درجه سانتیگراد تغییر در دمای محیط را بر روی افزایش وزن روزانه بر حسب انرژی برای یک گوساله 45 کیلویی را نشان می دهد. توجه داشته باشید که هر 5.5 درجه سانتی گراد کاهش در میانگین دمای روزانه، افزایش وزن روزانه را در حدود 90 گرم در روز کاهش می دهد. این کاهش افزایش وزن فقط برای 5.5 درجه سانتگراد بسیار مهم است.

درضمن شکل 2 نشان می دهد که یک 9 کیلوگرم وزن بدن اضافی، افزایش وزن را در حدود 136 گرم در منفی یک درجه سانتی گراد یا در هر فاصله 5.5 سانتی گرادی کاهش میدهد. مکمل چربی افزوده شده (110 گرم چربی علاوه شیر خسکی که حاوی 20 درصد پروتئین و 20 درصد چربی می باشد) بر انرژی لازم برای 230 تا 270 گرم افزایش وزن روزانه در روز را در 1- درجه سانتی گراد یا برای هر 5.5 درجه سانتی گراد کاهش دما در روز فراهم می کند. همانطور که در شکل 2 دیده می شود سهم شیرخشک به دلیل نیازهای نگهداری بیشتر برای آن 9 کیلوگرم وزن بدن بیشتر، کمتر می باشد.

همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است سهم ترکیبی انرژی حاصل از هر دو شیر خشک و مکمل چربی افزوده شده به سختی می تواند انرژی نگهداری و افزایش وزن را در دمای 18- درجه را تامین نماید.

استارتر باید خورانیده شود

اثر خوردن استارتر بسیار قابل توجه است. برای مثال 110 گرم مصرف استارتر در روز برای یک گوساله 55 کیلویی افزایش وزن روزانه را در حدود 135 گرم تامین می کند. با دوبرابر کردن مصرف استارتر، افزایش وزن بر حسب انرژی به 230 گرم در روز می رسد.

آب را ندیده نگیرید!! در زمستان اگر می توانید آب گرم به گوساله ها بدهید.

وقتی گوساله ها آب گرم می نوشند دمای محتویات شکمبه را کاهش می دهند متناسب با دمای آب مصرفی.

در یک مطالعه اخیر در دانشگاه کرونل (خلاصه 10 سال تحقیق) نشان داد که هر 450 گرم افزایش وزن پیش از شیرگیری باعث تولید 385 کیلوگرم شیر تولیدی بیشتر در اولین دوره شیردهی می شود. در طول سه دوره شیردهی این رقم به 1036 کیلو شیر میرسد. وقتی آنها به بررسی علت تفاوت در رشد پیش از شیر گیری را بررسی کردند (130 گرم تا 1.2 کیلوگرم در روز)، دریافتند که عمده تفاوت مربوط به سرمای هوا بود. گوساله های متولد شده در زمستان (دمای صفر درجه) حدود 1.43 مگالری در روز انرژی مورد نیاز برای رشد کمتری نسبت به گوساله های متولد شده در ماه های گرمتر سال (میانگین دمای 19.5 درجه سانتی گراد) مصرف می کنند. برای هر مگاکالری انرژی اضافی بیش از نیازهای نگهداری در آب و هوای سرد، گوساله 235 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی و در مجموع سه دوره شیردهی 910 کیلوگرم شیر بیشتر تولید می کند.  بخاطر داشته باشید که هر 5.5 درجه سانتیگراد کاهش در درجه حرارت محیط موجب کاهش 90 گرمی در افزایش وزن روزانه خواهد شد. همچنین باید تو جه داشت که حتی در مناطق گرمسیر نیز شما شبهایی در زمستان دارید که دمای هوا بسیار پایین می آید و همین می تواند تولید آینده را کاهش دهد.

برای گوساله های جوانتر تصحیحات باید در برنامه خورانیدن خوراک مایع صورت بگیرد. برای گوساله های بزرگتر آنها نیازمند انرژی بیشتر از طریق خوراک مایع هستند. ولی برای آنها مصرف استارتر بیشتر هم بسیار مهم است که به نوبه خود نیاز مند توجه به نوشانیدن آب گرم می باشد.

دکتر احسان محجوبی، 92

به دنبال وبینار ماه گذشته مجله هوردز دیری من که در مورد پرورش گوساله بود، مقاله کنونی نیز به این بحث اشاره دارد و از همان وبسایت اقباس شده است.

حرکت به سمت پرورش گروهی گوساله های شیرخوار در حال وقوع است؛ حالا ما باید تصمیم بگیریم که چه اندازه ای برای فارم ما بهینه است.

در جایگاه انفرادی، بحث فضولات و سلامت دام بیشتر و بهتر تضمین می شود. اما، در امریکا و به دنبال فشارهای وارده از سمت گروه های حمایت از آسایش حیوانات، انجمن گوساله های گوشت سفید دامداران را مجبور کرده است که تا 31 سپتامبر 2017 همه گوساله های خود را به صورت گروهی پرورش دهد و نه انفرادی. در آینده ممکن است که قانون مشابهی در مورد پرورش گوساله در دامداری های شیری نیز مطرح شود.

واحد تحقیقاتی رفتار دام های اهلی سازمان تحقیات کشاورزی امریکا پیامدهای مختلف قرار گرفتن گوساله ها در گروه های با اندازه مختلف بررسی کرده است. 168 گوساله از جایگاه های اولیه شان مورد بررسی قرار گرفتند. گوساله ها تا آغاز آزمایش در پن های دوتایی قرار داشتند و با شروع آزمایش در گروه های 2، 4 یا 8 تایی وارد شدند. ابعاد پن ها با افزایش تعداد گوساله ها افزایش یافت به طوری که هر گوساله 1/82 متر مربع فضا داشته باشد.

رفتار گوساله ها بین گروه ها متفاوت بود

هر پن مجهر به یک آخور بود که به طور مساوی برای گوساله ها تقسیم شده بود. ایده پشت این آزمایش این بود که گوساله ها در گروه های کوچکتر درصد کمتری بیماری و رفتارهای تهاجمی را نشان می دهند و بهبود نرخ رشد و کاهش کورتیزول در خون قابل انتظار خواهد بود.

گوساله های موجود در 2 گروه بزرگتر تماس بیشتری باهم داشتند، و در مقایسه با گروه کوچکتر بیشتر راه می رفتند و می ایستادند. اما، آنها نسبت به گروه کوچکتر رفتار دستکاری اشیا اطراف، خود-لیسیدن و خوابیدن را کمتر بروز دادند.تفاوتی بین گروه ها از لحاظ رفتار بازی کردن وجود نداشت. همچنین رفتار تهاجمی سرآخور بین گروه ها تفاوتی نداشت.

نتایج مربوط به سلامت بین گروه ها مشابه بود

در گروه های 4 و 8 تایی نرخ بروز موارد سرفه در ماه اول بیشتر از گروه 2 تایی بود. اما، در ماه دوم تنها گروه 8 تایی موارد سرفه را بروز دادند. تفاوت آشکاری در امتیازهای ترشحات چشمی یا گوشی یا حتی امتیاز مدفوعی بین گروه ها وجود نداشت. علی رغم وجود سرفه در گوساله ها، تفاتی در سرعت رشد بین گوساله ها در 3 گروه دیده نشد. ارتفاع کپل و دور سینه هر دو با افزایش سن گوساله افزایش یافتند. در ابتدای آزمایش خون گوساله ها مورد آزمایش قرار گرفت و مشخص شد که 42 گوساله در گروه 8 تایی، 13 گوساله در گروه 4 تایی، و 10 گوساله در گروه 2 تایی کمبود آهن دارند و آهن دریافت کردند.

سلامت گوساله ها هر روز مورد ارزیابی قرار می گرفت و هر وقت لازم بود دارو تجویز می شد. 62/5 درصد گوساله های 2 تایی، 66/7 درصد گوساله های 4 تایی، و 61/5 درصد گوساله های 8 تایی مورد درمان آنتی بیوتیکی قرار گرفتند ولی تفاوتی از لحاظ آماری نداشتند.

فضا بیشترین تاثیر را دارد

این مطالعه به منظور بررسی عملکرد گوساله ها در گروه هایی با اندازه مختلف ولی فضای یکسان به ازای هر راس انجام شده بود. رفتارهای خوردن و نوشیدن بین گروه ها متفاوت بود ولی عملکرد کلی رشد را تحت تاثیر قرار نداد. مقدار زمان سپری شده برای خوردن در طول روز برای گوساله های در گروه های بزرگتر کمتر بود، که می تواند از داشتن رفتارهای اجتماعی بیشتر بین گوساله ها ایجاد شود (یعنی در گروه های بزرگتر رفتارهای اجتماعی به دلیل تعداد بیشتر گوساله بیشتر بوده است). سرفه های بیشتر در گروه های بزرگتر در ماه های اول و دوم می توانسته از تماس فیزیکی نزدیکتر بین گوساله ها سرچشمه گرفته باشد. اما، این مسئله منجر به مشکلات سلامتی بین آنها نشد.

به طور کلی، سطح کورتیزول بین گوساله ها در گروه های مختلف متفاوت نبود، که نشان می دهد سطح استرس بین گروه های متفاوت یکسان بوده است. گوساله ها در گروه های 4 و 8 تایی قادر بودند که از فضا بهتر استفاده کنند و از لحاظ اجتماعی تماس بیشتری داشته باشند، اما گوساله های گروه دوتایی زمان بیشتری صرف خوردن و آشامیدن کردند. بنابراین، اگر گوساله ها فضای کافی و یکسان داشته باشد، گوساله های های قرار گرفته در گروه های 4 تایی از لحاظ رفتاری و فیزولوژیکی شرایط بهتری نسبت به گروه های 2 تایی یا 8 تایی خواهند داشت.

در حالی که علاقه به جایگاه های گروهی و غذا دهنده های اتوماتیک در حال افزایش است، تحقیقات بیشتری نیاز است تا مشخص کند چه اندازه گروهی ایده آل ترین است و ما هنوز جواب آن را نمیدانیم. حالا که رفقای ما در صنعت گوساله گوشت سفید در حال بررسی این موضوع هستند، ما می توانیم از تجربیات آنها استفاده کنیم چرا که ممکن است در آینده چنین قوانینی برای پرورش دهندگان گاو شیری نیز وضع شود.

دکتر احسان محجوبی، 24 تیر 94

بخش زیادی از هزینه های دامداری مربوطبه تغذیه تلیسه هاست. چگونه می توان این هزینه ها را کم کرد؟

دامداران و پرورش دهندگان تلیسه ها به دنبال راهکارهایی هستند تا بازده خوراک را در گوساله ها و تلیسه هاشان افزایش دهند. در این مقاله به 8 راهکاری که در سیزدهمین کنفرانس بین المللی انجمن گوساله ها و تلیسه های شیری ارائه شده است اشاره می کنیم.

1- هدررفت و اتلاف را در انبار کاهش دهید. حداقل کردن فساد یا هدر رفت خوراک یکی از ارزان ترین راهکارهای پس انداز پول است. هنگام برداشت علوفه اطمینان حاصل کنید که به طور کامل و درست آنها را بسته بندی کنید و پوشش مناسب برای آن داشته باشید. برای نظارت دقیق تر بر روی مدیریت انبارها و نحوه بسته بندی کردن وقت بیشتری بگذارید. هنوز هم دامداران بسیاری هستند که به دلیل تجهیزات ضعیف جابجایی، خوراک را هدر می دهند.

2- از ماندن خوراک فاسد شده در آخور بپرهیزید. برخی متخصصان از عدم باقی مانده خوراک در آخور تلیسه ها حمایت می کنند (در گاو شیری 5 تا 10 درصد باقی مانده خوراک ایده آل است). آخور باید طوری طراحی شود که خوراکی از بین نرود. تلیسه ها علاقه دارند که خوراک را به پشت سر خود پرت کنند. به همین خاطر وقتی شما از خوراک های حجیم استفاده می کنید، با این رفتار تلیسه  بخش بیشتری از آن در آخورهای J مانند هدر می رود.

3- از بیش از حد خورانیدن ویتامین ها، مواد معدنی وپروتئین بپرهیزید. گوساله ها پر بازده ترین گروه در گله هستند و جیره های پر پروتئین باید در 12 هفته اول پس از تولد به آنها داده شود تا مطمئن شوید که ساختار رشدی مناسبی داشته باشند. به محض اینکه آنها از این مرحله گذر کردند، مقدار پروتئین را به مقادیر زیر کم کنید تا هدر نرود:

– پس از شیرگیری: (کمتر از 6 ماه از سن): 17 تا 18 درصد پروتئین

– تلیسه های غیر آبستن (بزرگتر از 6 ماه): 15تا 16 درصد پروتئین

– تلیسه های آبستن: 13 تا 14 درصد.

4- علوفه ای استفاده کنید که جیره را ارزان کند. در این موارد از علوفه های دردسترس یا محصولات فرعی که به طور محلی در اطراف شما کشت می شوند می توانید بهره ببرید. در نظر داشته باشید که قیمت می تواند سال به سال بر اساس قیمت پروتئین و انرژی تغییر یابد.

5- هزینه های نگهداری را کاهش دهید. هزینه های خوراک را می توان از دو منظر نگاه کرد. اول، خوراک برای نگهداری تلیسه یا هزینه های نگهداری اش لازم است. پیش از اینکه تلیسه هیچ رشدی داشته باشد، نیازهای نگهداری تلیسه باید برآورده شود. محیطی که تلیسه در آن پرورش داده می شود نقش بزرگی در نیازهای نگهداری تلیسه بازی می کند.

6- مواد خوراکی بخرید که یک جیره مقرون به صرفه با آنها بتوان تهیه کرد. بر روی هزینه های روزانه هر تلیسه با میانگین افزایش وزن روزانه 820 تا860 گرم در روز متمرکزشوید. اینکه ما فقط به قیمت اقلام خوراکی (ونه قیمت کل جیره) بپردازیم ممکن است ما را گمراه کند. بسیارمهم است که ما فراسوی قیمت پروتئین یک ماده خوراکی را نیز در نظر بگیریم و باید سایر جنبه هایی که آن ماده خوراکی ممکن است به جیره عرضه کند را نیز در نظر بگیریم. یک مثال معمول، تصمیم گیری بین خرید کنجاله سویا یا بقایای حاصل از آبجوکشی است. اگرچه سویا به ازای هر واحد از پروتئین قیمت کمتری دارد، ولی بقایای حاصل از صنایع آبجوکشی دارای مواد دیگری هستند که همراه با ماده خشک آن می تواند جیره را ارزان تر کند. همیشه جیره ها را مقایسه کنید و نه اقلام خوراکی را.

7- اگر امکانات آن فراهم است از تغذیه محدود تلیسه استفاده کنید. به دنبال آزمایشات موفقیت میز در ویسکانسین و پنسیلوانیا این راهکار روز به روز محبوب تر می شود. در مورد این راهکار به تفصیل در مقاله دیگری درهمین وب سایت بحث شده است.

8- تلیسه ها را آبستن کنید. 1 یا دو ماه زایمان زودتر هزینه ها را به مقدار قابل توجهی کاهش خواهد داد. هرچند تحقیقاتی در ایران صورت نگرفته است، ولی نتایج حاصل از تحقیقات دانشگاه کرنل نشان می دهد که هزینه های پرورش به اندازه 100 دلار در ماه به ازای هر تلیسه می تواند کاهش پیدا کند.

برای آن که تولید مثل به مخاطره نیفتد شما می توانید یک دوره انتظار اختیاری حدود 13 ماهه داشته باشید و پس از آن بطور فشرده تلیسه ها را همزمانی و تلقیح کنید. هدف شما این باید باشد که 90 درصد از تلیسه های شما تا 2 ماه بعد از آن دوره انتظار اختیاری تلقیح شده باشند یا نرخ آبستنی 21 روزه شما چیزی حدود 30 درصد باشد.