برچسب: نرم افزار جیره نویسی

  • نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (2016)

    نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (2016)

    نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (2016)


    نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا یکی از بهترین نرم افزار های جیره نویسی است که تا کنون منتشر شده است. همچنین اگر دنبال برنامه جیره نویسی برای تلیسه ها می گردید حتما این مقاله را مطالعه بفرمایید.

    تغذیه دقیق، استراتژی داشتن تلیسه های پرتولید و نیز پایه سلامتی است. نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (PSU-HDF) راهکاری را برای تغذیه تلیسه ها پیش می برد که با هدف تامین دقیق احتیاجات انرژی قابل متابولیسم و نیازمندی های نیتروژن (نه پروتئین خام) تلیسه های در حال رشد همسو باشد. این برنامه جیره نویسی در عین حالی که هنوز هم این امکان را برای دامداران فراهم می آورد که اهداف مطلوب خود در زمینه رشد، سن در اولین تلقیح، سن در اولین زایش، و تولید شیر در اولین شیرواری را برآورده سازند. فرموله کردن جیره های تلیسه های شیری اغلب جنبه نادیده گرفته شده برنامه های تغذیه ای است. به علاوه، بیشتر برنامه های جیره نویسی (نرم افزار جیره نویسی) با احتیاجات کنونی رشد در تلیسه ها توسعه پیدا نکرده اند. تیم تحقیقاتی دانشگاه پنسیلوانیا برنامه جیره نویسی را تحت عنوان نرم افزار جیره نویسی در اِکسِل توسعه داده است که PSU-HDF نامیده می شود. در اصل این برنامه برای بررسی و طراحی جیره های آزمایشی در تلیسه ها ایجاد شده بود. اما، به دلیل نیاز مبرم به یک برنامه جیره نویسی متمرکز بر نیازهای تلیسه، این برنامه اخیرا به روز شده است و در سایت دامداربرتر نیز قرار دارد. پایه فرمولاسیون جیره در این برنامه «نیتروژن مصرفی» (گرم/هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی) است به طوری که هدف تامین 1/67 گرم نیتروژن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی می باشد. در مقابل، NRC بر روی پروتئین خام مصرفی (CP) و بخش های آن تاکید دارد. بعلاوه، NRC توصیه می کند که جیره های تلیسه ها مقدار مشخصی ماده خشک مصرفی (DMI) را مضاف بر تامین احتیاجات انرژی قابل متابولیسم تامین کند. تحقیقات انجام شده در دانشگاه پنسیلوانیا ثابت کرده است که مادامی که جیره به دقت نیازهای ME (انرژی قابل متابولیسم) و نیتروژن را تامین کند، تغییر یافتن DMI میتواند افزایش وزن های روزانه یکسانی را در پی داشته باشد. بنابراین، PSU-HDF تاکید بیشتری را بر روی نیازمندی های ME و نیتروژن معطوف داشته است. می دانیم که در مورد حداکثر کردن ماده خشک مصرفی محدودیت وجود دارد، که عمدتا به خاطر مصرف خوراک های پر الیاف ایجاد می گردد، ولی لزوما حد پایین خوراک مصرفی وجود ندارد.

     مقایسه ساده موجود در جدول زیر به ما می فهماند چگونه NRC 2001 نیازهای تغذیه ای تلیسه های در حال رشد را بیش از حد برآورد می کند. با استفاده از PSU-HDF ما می توانیم 15-20 درصد انرژی کمتر، 25% ماده خشک مصرفی کمتر، و 180 گرم تا نیم کیلو پروتئین کمتری به دام بدهیم. مطالعات تحقیقاتی چاپ شده از دانشگاه پنسیلوانیا بارها و بارها نشان داده است که جیره های PSU-HDF رشد مطلوب و حتی بیش از مطلوب تلیسه های امروزی را ممکن می سازند و زایمان در 23 ماهگی را نیز امکان پذیر می کنند. این برنامه، متخصصان تغذیه را قادر می سازد که نیازهای تغذیه ای تلیسه های شیری را تامین کنند، و با خورانیدن جیره های کم انرژی، کم پروتئین و مقدار کمتر ماده خشک مصرفی هزینه ها را کاهش دهند. نرم افزار را از اینجا دانلود کنید.

    مقایسه توصیه های NRC 2001 و PSU-HDF

    وزن بدن تلیسه

    افزایش وزن روزانه هدف (گرم در روز)

    ماده خشک مصرفی (کیلوگرم در روز)

    انرژی قابل متابولیسم (مگاکالری در روز)

    پروتئین خام (گرم در روز)

    نیتروژن (گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی)

    NRC

    PSU

    NRC

    PSU

    NRC

    PSU

    NRC

    PSU

    200

    800

    5/2

    4

    5/4

    4/7

    0/74

    0/56

    1

    0/76

    600

    1000

    12/9

    9/7

    14/4

    11/4

    1/8

    1/3

    1/06

    0/76

     

     

     

     

     

     

     

    نرم افزار جیره نویسی تلیسه

  • همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همیشه به یاد داشته باشیم که متخصص تغذیه بر اساس داشته‌های دامدار جیره‌نویسی می‌کند و داشتن انتظار بیش از حد از متخصص تغذیه نسبت به داشته‌های دامداری امری غیر منطقی است.

    تغذیه بهترین جیره ممکن به دام‌های گله نیازمند کار گروهی صحیح بین دامدار و متخصص تغذیه است.

    این مقاله توسط یکی از دامداران ایالت جورجیا نوشته شده است و کل مقاله از زبان Mark Roders می‌باشد.

    Mark Roders

    من دوستان دامدار زیادی دارم که از من در مورد آنالیز جیره‌های دامداری سوال می‌پرسند. جوابی که معمولاً به آن‌ها می‌دهم این است: «من خبر ندارم، به همین خاطر است که به متخصص تغذیه پول می‌دهد تا اینکار را انجام دهد».

    باور من بر آن است که مهمتر از همه این است که من بر مدیریت فرآیند خوراک دادن تمرکز کنم. همیشه مطمئن باشیم که

    1. محصولات را در رطوبت مناسب برداشت کنیم
    2. سیلو به درستی بسته‌بندی شود
    3. علوفه را در پایان برای نگهداری بلند مدت و انبارکردن پایدار خوب مهر و موم کنیم
    4. علوفه را برای ارائه بهترین علوفه به دام‌هایم مدیریت کنیم.

    ما درصد ماده خشک علوفه را 2 بار در هفته بررسی می‌کنیم و برای داشتن TMR یکسان در 365 روز سال، جیره را بر اساس آن تصحیح می‌کنیم. ما دست اندرکاران خوراک‌سازی را به طور مدام نظارت می‌کنیم تا مطمئن شویم که آن‌ها همان مقدار دقیق در جیره از هر ماده خوراکی را اضافه می‌کنند، تا مطمئن شویم که در مدت زمان مناسب خوراک را مخلوط می‌کنند و اینکه آن‌ها مقدار صحیح از هر جیره را به گروه های مرتبط دام می‌دهند.

    در نتیجه

    من و متخصص تغذیه در مورد تولید شیر و ماده خشک مصرفی هر روز صحبت می‌کنیم یا به هم پیامک می‌دهیم. ما به صورت یک تیم کار می‌کنیم تا واریته علوفه سال بعد، مواد تلقیحی سیلو، و بهترین قیمت اقلام خوراکی که می‌توانیم استفاده کنیم را انتخاب کنیم. متخصص تغذیه به صورت ماهانه از گله ویزیت می‌کند تا تا مدیریت رخ سیلو و بارگیری، مخلوط کردن و خورانیدن TMR را ارزیابی کند. این کار به من ایده‌ای از طرف یک کارشناس بیطرف می‌دهد تا مطمئن شوم که پروتوکل‌ها را درست انجام می‌دهم.

    وقتی گاوها مطابق با انتظارات ما شیر تولید نمی‌کنند یا در طول شرایط بد اقتصادی، انداختن تقصیر گردن متخصص تغذیه کار راحتی خواهد بود. باید بخاطر داشته باشیم که جیره نویس هم فقط همان چیزی را دارد که ما به عنوان دامدار به او می‌دهیم تا با آن کار کند.