متوازن کردن جیره گاو شیری: دیگر فقط بحث انرژی و پروتئین خام نیست
متوازن کردن جیره گاو شیری همیشه از دغدغه های دامداران بوده است. غیر از انرژی و پروتئین موارد دیگری در جیره گاو شیری باید لحاظ شود مثل نوع چربی، الیاف غیر قابل هضم، قابلیت هضم اجزای مختلف، ترکیب اسید آمینه و غیره…
اکثر متخصصان تغذیه گاو شیری موقعی که به فرمولاسیون جیره گاو شیری می رسند فلسفه های متفاوتی دارند. اما همه ما می توانیم بر روی یک چیز موافق باشیم: این دیگر فقط پروتئین خام و انرژی خالص شیردهی نیست.
متوازن کردن جیره گاو شیری در 15 سال گذشته با پیشرفت در پژوهش های مرتبط با تغذیه، مدل های فرمولاسیون جیره و روش های آنالیز خوراک خیلی پیچیده شده است.
پروتئین خام در مقابل بالانس کردن اسید آمینه
یکی از تاثیرگذارترین تغییرات در تغذیه گاو شیری در 15 سال گذشته دور شدن از فرموله کردن جیره گاو شیری برای درصد پروتیین خام بود. گاوهای شیری احتیاجات پروتئین خام ندارند، آن ها احتیاجات اسیدآمینه دارند. اسیدهای آمینه آجرهای ساختمانی پروتئین ها هستند.
همانطور که خاطرتان هست در سمیناری که شرکت دامدار برتر با سخنرانی آقای دکتر پتن محقق تغذیه گاو شیری داشتند ایشان اختصاصا بر روی اسیدهای آمینه کار کردند و تاکید ایشان بالانس اسیدهای آمینه جیره گاوهای شیری بود.
تجربه های پژوهشی و مزرعه ایی تایید کرده است موقعی که گاوها اسیدهای آمینه ضروری با یک پروفایلی که شباهت های نزدیکی با پروفایل مورد نیاز بدن جذب می کنند، احتیاجات کل اسیدهای آمینه ضروری کاهش می یابد و بازده مصرف پروتئین حداکثر می شود.
بنابراین، متوازن کردن جیره گاو شیری برای اسید آمینه به متخصصان تغذیه اجازه می دهد تا به طور معنی داری مقدار پروتئین خام تغذیه شده را کاهش دهند. بازده افزایش یافته مصرف پروتئین و پروتئین خام کم تر در جیره ها منجر به اتلاف کمتر نیتروژن به محیط می شود.
در گذشته، ما بر کمبودهای اسیدآمینه در جیره گاو شیری ، بوسیله خوراندن سطوح بالای پروتئین خام که از نسبت های بالای منابع پروتئین عبوری گران قیمت می آید، غلبه می کردیم.
امروزه این استراتژی تغییر کرده است و اولین هدف متوازن کردن جیره گاو شیری برای اسیدآمینه، فراهم کردن پروتئین قابل تجزیه کافی برای حداکثر کردن بازده سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه است. فراهمی انرژی- بویژه کربوهیدرات های قابل تخمیر مثل گلوکز، نشاسته و فیبر قابل هضم – تولید پروتئین میکروبی را تحریک می کند.
دومین هدف، بالانس کردن پروتئین غیر قابل تجزیه (عبوری)، شامل منابع متیونین و لیزین عبوری، برای بهبود دادن پروتئین قابل متابولیسم، پروتئین حقیقی جذب شده در روده است.
پروتئین میکروبی سنتز شده در شکمبه، همراه با پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه، بیشتر پروتئین قابل متابولیسم عبوری به روده را شامل می شوند. غلظت های لیزین و متیونین در پروتئین قابل متابولیسم اثر زیادی بر روی درصد پروتئین شیر و تولید شیر دارند. داده های پژوهشی جدید زمانی که جیره ها بر اساس اسیدآمینه بالانس می شوند مزایایی را بر روی سلامت و تولید مثل نشان می دهند.
انرژی چطور؟
سیستم انرژی استفاده شده برای گاوهای شیری شیرده و خشک، انرژی خالص شیردهی (NEL) است. تعیین مقدار انرژی خوراک و علوفه ماورای انرژی قابل هضم در سطح نگهداری، اگرچه کاملا صحیح نیست، به طور معمول انجام می شود.
ماده خشک مصرفی اثر بزرگی بر روی قابلیت هضم جیره و بنابراین بر روی غلظت انرژی جیره دارد. اکثر آزمایشگاه های آزمایش خوراک، غلظت انرژی خوراک و علوفه را بر اساس سه برابر مصرف نگهداری محاسبه می کنند.
تخمین انرژی به این شکل، به طور گسترده توسط برنامه های جیره نویسی استفاده می شود، و اغلب به صورت NEL-3X نشان داده می شود. با وجود یک تخمین خوب، متخصصان تغذیه نباید بر روی متوازن کردن جیره گاو شیری برای غلظت NEL متمرکز شوند بلکه بر روی مصرف و خصوصیات تک تک منابع انرژی، عمدتا قابلیت هضم شکمبه ایی NDF و نشاسته و نوع چربی (مکمل یا ذات جیره پایه) تمرکز کنند.
NDF و نشاسته مولفه های اصلی انرژی جیره گاو شیری هستند. پژوهش اخیر و در حال انجام نشان داده است که uNDF (بخش بسیارغیرقابل هضم NDF) نسبت به لیگنین پیش بینی کننده قوی تری برای قابلیت هضم خوراک است. همچنین، uNDF یک ابزار خیلی مفید برای معیارعلوفه های از لحاظ پرشدگی بالقوه شکمبه و محدویت های ماده خشک مصرفی شده است.
تفاوت بین مقدار NDF کل و uNDF جیره (NDF قابل هضم به طور بالقوه) مقدار فیبری است که توانایی تخمیر شدن در شکمبه و تبدیل شدن به انرژی قابل دسترس برای گاو را دارد.
مقدار تجزیه شکمبه ایی NDF بوسیله سرعت های هضم و عبور تعیین خواهد شد. متخصصان تغذیه در دامدای ها به مدل هایی تکیه می کنند که از داده های تولید شده آزمایشگاهی برای uNDF و سرعت هضم NDF برای پیش بینی اثر تجزیه شکمبه ایی NDF خوراک بر روی ماده خشک مصرفی و تولید شیر گاوها استفاده می کنند.
یکی دیگر از اجزای ضروری NDF که تنها بوسیله متوازن کردن برای مقدار NDF منعکس نمی شود، مقدار فیبر موثر فیزیکی در یک جیره است که برای افزایش دادن نشخوار و عملکرد شکمبه و سلامت مهم است.
گاوهای شیری مقادیر زیادی نشاسته می خورند زیرا نشاسته خیلی قابل هضم و منبع متراکم انرژی است. اگرچه گاوها به نشاسته نیاز ندارند، اما اغلب یک ماده مغذی کلیدی برای حداکثر کردن تولید است. موقع متوازن کردن جیره گاو شیری، متخصصان تغذیه توجه دقیقی به انواع پروتئین ها در سیلوی ذرت و ذرت با رطوبت بالا بعنوان شاخص های قابلیت هضم شکمبه ایی نشاسته می کنند.
بعلاوه، اکثر مدل های تغذیه ایی در حال حاظر بر روی تجزیه پذیری 7 ساعته in vitro نشاسته اندازه گیری شده بوسیله آزمایشگاه های تجاری مبنا برای سرعت هضم نشاسته تکیه می کنند. فاکتورهای فیزیکی و شیمایی که قابلیت هضم نشاسته را تحت تاثر قرار می دهند شامل انواع اندوسپرم، اندازه ذرات، فرایند کردن غله ، روش ذخیره و درصد رطوبت است.
چربی یکی دیگر از منابع مهم انرژی در جیره گاو شیری است. مانند CP، متخصصان تغذیه باید از تکیه کردن تنها بر روی درصد کل چربی جیره پرهیز کنند. در عوض، تمرکز باید تغذیه اسیدهای چرب ویژه گاوهای شیری مان باشد.
ترکیب چربی، بویژه درصد اسید چرب غیر اشباع آن، می تواند اثرات عمیقی بر روی تخمیر شکمبه و پاسخ های تولید داشته باشد. تحت شرایط تغذیه ایی معین، اسید چرب غیر اشباع می تواند واسطه های منحصر به فرد اسید چرب ترانس در شکمبه را که ممانعت کننده های قوی سنتز چربی شیر هستند را تشکیل دهد.
مقادیر زیاد اسید چرب غیر اشباع شکمبه یکی از ابزارهایی است که اخیرا در فرموله کردن جیره برای کمک به تعیین این که چه مقدار چربی می تواند به گاوهای شیری تغذیه شود، استفاده می شود. این کار بوسیله مجموع اسیدهای اولئیک، لینولئیک و لینولنیک –سه اسید چرب غیر اشباع اصلی مصرف شده از همه اجزای جیره- محاسبه شده است.
علوفه ها و غلات ممکن است برای بیشتر مقادیر زیاد مصرفی اسید چرب غیر اشباع شکمبه در نظر گرفته شوند و بنابراین، نباید نادیده گرفته شوند. پژوهش در حال اجرا پیشنهاد می کند که گاوهای شیری پر تولید می توانند برای اسید چرب ضروری، عمدتا لنولئیک و لینولنیک، کمبود حاشیه ایی داشته باشند، که ممکن است عملکرد تولید مثلی و عملکرد را تحت تاثیر قرار دهد.
گاوها همیشه راست می گویند
بدون شک، تغذیه گاوهای پرتولید پیچیده تر شده است. متخصصان تغذیه باید به یاد داشته باشند که گاوها به ما خبر می دهند که جیره مطلوب است، نه کامپیوتر.
یک ضرب المثل قدیمی می گوید که سه جیره متفاوت می توانند به گاوهای شیری داده شوند: جیره ایی که متخصص تغذیه تنظیم می کند، جیره ای که فیدر برای گاوها مخلوط می کند و جیره ایی که گاو ممکن است جدا کند و تصمیم می گیرد بخورد.
متخصان تغذیه باید راه بروند و گاوها را ببینند، تا برای متوازن کردن جیره گاو شیری مطمئن شوند که خوراک درست به گروه صحیح گاوها به شیوه یکنواخت و به موقع ارائه می شود و تلاش کنند تا به برنامه علوفه با کیفیت برسند. بعلاوه مدیریت و رفاه فوق العاده گاو را ترفیع دهند. توجه کردن دقیق به اصول، گاوهای شیری مان را کمک می کند تا به توانایی حقیقی برنامه تغذیه ایشان دست یابند.
نتیجه گیری کلی این است که باتوجه به افزایش قیمت منابع پروتیینی و اتلاف نیتروژن اضافی آنها بهترین راه بالانس جیره بر اساس استفاده از اسیدهای آمینه علی الخصوص متیونین و لیزین میباشد هر چند که غالبا در جیره ها لیزین توسط مواد غذایی تامین میشود ولی توجه داشته باشید نسبت اسیدهای آمینه بسیار مهم است لذا در آینده جیره نویسی دامهای شیری فقط بر اساس بالانس اسیدهای آمینه ضروری خواهد بود.
