بلاگ

فرآیند تخمیر منجر به تولید اسید و حفظ ماده سیلو شده می شود. محیط، نوع محصول و مدیریت می تواند مقدار و نوع اسیدهای تولید شده را تحت تاثیر قرار دهد. در کل اسیدهای چرب فرار (VFA)، مقدار متفاوت اسیدهای چرب فرار تولید شده اثر مستقیمی بر کیفیت ذخیره سیلو و خوراک دادن دارد.

دکتر احسان محجوبی، 31 شهریور 93

فرآیند تخمیر منجر به تولید اسید و حفظ ماده سیلو شده می شود. محیط، نوع محصول و مدیریت می تواند مقدار و نوع اسیدهای تولید شده را تحت تاثیر قرار دهد. در کل اسیدهای چرب فرار (VFA)، مقدار متفاوت اسیدهای چرب فرار تولید شده اثر مستقیمی بر کیفیت ذخیره سیلو و خوراک دادن دارد. اگرچه اسیدهای متفاوتی در ماده سیلو شده تولید می شوند اما مهمترین آنها به شرح زیر است:

اسید لاکتیک: مهمترین اثر نگهدارندگی را بر ماده سیلو شده دارد. باید حداقل 65-70% کل اسیدهای چرب را در سیلو تشکیل می شود.

اسید استیک:  سطوح بالای اسید استیک می تواند حاصل فاز تخمیر هوازی بلندمدت باشد. اگر ماده سیلو شده خیلی خشک باشد، به کندی پر شده باشد و/یا خوب یا به به طور مناسب بسته نشده باشد این اتفاق می افتد. فاز طولانی شده هوازی نیز ممکن است منجر به تولید ادامه دار مخمر و کپک، حرارت بیش از حد و خسارت متعاقب آن در پروتئین، ماده خشک و انرژی در دسترس گردد. سطوح بالای اسید استیک می تواند همچنین از تخمیر طولانی شده بخاطر سیلو های آمونیاکی شده (که در ایران زیاد است) حاصل گردد. غلظت های متوسط آن در برخی سیلوهایی که با برخی مواد تلقیحی سیلو عمل آوری شده اند موجود باشد. از آنجایی که اسید استیک در ممانعت از رشد مخمرها و کپک ها ماده موثری است، این گونه سیلو ها طول عمر مفیدتری دارند.

اسید بوتیریک: مقدار رطوبت بالا در زمان برداشت و/یا فقدان قند کافی ممکن است منجر به تخمیر کلستریدیایی و تولید اسید بوتیریک شود. مشاهدات مزرعه ای نشان می دهد که آلودگی بیش از حد با خاک نیز می تواند یک فاکتور مستعد کننده باشد. اتلاف بالایی از ماده خشک که در این گونه سیلو ها رخ می دهد به خاطر این است که باکتری های کلستریدیایی در حال تبدیل قندها، اسیدهای آلی، و پروتئین ها به اسید بوتیریک، دی اکسید کربن، گاز هیدروژن، اسید استیک، آمونیاک و آمین ها هستند. سیلویی که مقدار زیادی اسید بوتیریک دارد اغلب از لحاظ ارزش غذایی کم ارزش هستند و ممکن است اثر منفی بر عملکرد و سلامت دام داشته باشند. حذف کلی یا رقیق کردن آن سیلوی کم کیفیت با یک سیلوی پر کیفیت ممکن است راهگشا باشد. پروفایل تخمیر سیلو عموما شامل اسید لاکتیک، اسید استیک، اسید پروپیونیک، اسید بوتیریک و ایزوبوتیریک به همراه آمونیاک و pH می باشد. در کل مقادیر بالای اسید لاکتیک نشان دهنده تخمیر خوب می باشد. در حالی که مقدار بالای اسید بوتیریک نشان دهنده تخمیر بد و مشکلات مرتبط با سلامت دام میباشد.

امتیازدهی VFA در مواد سیلو شده به عنوان معیاری عملی در رده بندی کیفیت سیلوها مطرح شده است و تاکید آن بیشتر بر سهم اسید لاکتیک و اسید استیک نسبت به سایر اسیدهای نا مطلوب در سیلو است. این سیستم امتیاز دهی چندین معیار اندازه گیری را به یک معیار مشخص تبدیل می کند که بازتاب مستقیمی از موفقیت یا عدم موفقیت در فرآیند تخمیر است.

برای ایجاد نمره نهایی اثرات مثبت اسید لاکتیک، نسبت اسید لاکتیک به اسید استیک، و خود اسید استیک با اثرات منفی اسید بوتیریک ترکیب می شوند. این امتیاز بین صفر-10 است که امتیازهای بالاتر نشان دهنده تخمیر بهتر است. امتیازهای داده شده به روش زیر تفکیک می شوند:

^* در این امتیاز تعداد کپک ها یا حضور توکسین ها در نظر گرفته نشده است که قطعا اثرات منفی بر سلامت و پایداری هوازی سیلو دارند.

مثالی از امتیازات متدوال داده شده در سیلو ها در جدول زیر ارائه شده است:

همانطور که از جدول مشخص است مهمترین عامل مقدار اسید لاکتیک و اسید استیک و نسبت آنها در مقایسه با اسیدبوتیریک است. با مراجعه به مقالات قبلی در مورد مقدار بهینه این اسیدها در سیلو به امتیاز سیلوی خود دست خواهید یافت.

مسملما هر تغییر جیره ای اثرات متفاوتی روی شیر و ترکیبات شیر دارد که موضوع مقاله زیر است

دکتر احسان محجوبی

در این مقاله به طور خلاصه به اثر کلی برخی تغییرات جیره ای که بر روی ترکیبات شیر موثرند اشاره میشود. برخی اوقات این سوال مطرح می شود که اگر به عنوان مصال سیلو کم شود چه اتفاقی می افتد یا سوالاتی ازین دست. در جدول زیر به بیشترین تغییرات احتمالی در یک گله و اثر آنها بر روی ترکیب شیر اشاره می گردد:

البته باید توجه کرد که این پاسخ ها کلی هستند و ممکن است بسته به شرایط موجود در گله شما پاسخس غیر از آنچه در بالا نوشته شده است حاصل شود. در هر حال این نتایج، حاصل مررو مقالات زیادی هستند و به طور کلی همچین اتفاقاتی مورد انتظار خواهد بود.

نتایج و توصیه های کاربردی:

1- میزان الیاف جیره را در سطح 26 تا 32 درصد حفظ کرده و الیاف علوفه میز دارای طول مناسب باشند.

2- منابع نشاسته ای را به مقدار مناسب در جیره استفاده کنید (30 تا 40 درصد NFC). سطوح نشاسته در جیره معمولا بین 22 تا 28درصد ماده خشک است. مقدار قند نیز بین 3 تا 6 درصد است.

3- همراه با مصرف کنسانتره (ترکیب غلات و کنجاله های پروتئینی) سطح مناسبی از علوفه را نیز تغذیه کنید.

4- پروتئین خام در جیره به مقدار مناسب باشد (با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی، معمولا برای گاوهای پر تولید بین 16-17 درصد توصیه ای مقعول و کاربردی است).

5- پروتئین عبوری جیره به میزان مورد نیاز (33 تا 40 درصد از پروتئین خام جیره) در جیره وارد گردند.

6- چربی ها را در سطوح توصیه شده در تغذیه دام مورد استفاده قرار گیرد (به توصیه ها و مقالاتی که در زمینه چربی که در سایت دامدار برتر قرار داده است جهت اطلاعات بیشتر می توانید استفاده نمایید).

7- ابتدا جیره ای متعادل تهیه نموده سپس با روش های مختلف مدیریتی مصرف آن را به حداکثر خود برسانید. به سادگی از کنار این توصیه ساده رد نشوید. بزرگان تغذیه همواره بر این نکته معتقدند که بهترین پاسخ را باید در عملکرد دام جستجو نمود. نرم افزارهای مختلفی وجود دارند که با همه آنها میشود جیره نوشت ولی اگر کسی “حس گا” را نداشته باشد، هیچ کدام از این نرم افزارها به کار او نمی آیند.

یکی از جنبه های جالب تحقیقات که درآن تغذیه ممکن است است تولید مثل را تحت تاثیر قرار دهد، مطالعاتی است که در آن چربی به گاوها خورانیده شده است. این جیره ها ممکن است پیشرفت بزرگی در عملکرد تولیدمثلی دام ایجاد کنند.

دکتراحسان محجوبی 10 مهر 93

منابع چربی بسیار زیادی در دسترس هستند…

بسیاری از انواع مکمل های چربی خورانده شده به گاو از پیه و روغن زرد (پسماند رستورانی) استفاده کرده اند (در امریکا). به علاوه، روغن حاصل از کلزا، پنبه دانه، بذر کتان، منداب، گل رنگ، سویا، آفتابگردان، و ماهی منهادن علاوه بر 3 محصول تجاری دیگر موجود در بازار امریکا به گاوهای شیری تغذیه شده اند. این محصولات، ترکیبی از مخلوط های متفاوت تک تک اسیدهای چرب هستند نظیر: اسید میریستیک، پالمیتیک، پالمیتولئیک، استئاریک، اولئیک، لینولئیک و لینولنیک. اسید لینولئیک و لینولنیک برای عملکرد تولید مثلی خوب مورد نیازند و باید در جیره برای تامین نیازهای گاو گنجانده شوند.

میکروبهای شکمبه اسیدهای چرب ضروری را با اشباع کردن یا بیوهیدروژناسیون به اسیدهای چرب غیر ضروری تبدیل می کنند. عمده اسیدهای چرب ضروری حاوی 18 کربن با 2 یا 3 باند دوگانه به وسیله میکروب های شکمبه به اسید استئاریک که باند دوگانه ندارد تبدیل می شوند.

تنها 10 تا 14 درصد از اسیدهای چرب ضروری (لینولئیک و لینولنیک) از شکمبه فرار می کنند. برخی از اشکال بینابینی این اسیدهای چرب در شکمبه ظاهر می شوند و می توانند متابولیسم را تحت تاثیر قرار دهند و باعث کاهش چربی شیر شوند. از این رو، بسیاری از شرکت های تجاری اقدام به پوشش دار کردن یا محاظت کردن مکمل های چربی برای در امان ماندن از بیوهیدروژناسیون شکمبه ای کرده اند.

17 پژوهش شامل 3427 راس گاو شیری بهبود معنی داری در نرخ آبستنی را با تغذیه مکمل های چربی گزارش کرده اند. این بهبود شامل نرخ آبستنی با اولین تلقیح و نیز تلقیحات بعدی بوده است.

در مقابل، 17 پژوهش دیگرنیز یا اثری دیدند و یا اثرات منفی از خورانیدن چربی ها گزارش کرده اند. این دسته شامل 2689 راس گاوشیری بوده اند.

در مطالعاتی که عملکرد تولید مثلی بهبود یافته بود، تعیین کردن اینکه کدام مکمل چربی یا کدام اسیدهای جرب موثر بوده است مشکل است. هنگامی که گاوها چربی هایی حاوی پالمیتیک و اولئیک خورده بودند نرخ آبستنی در مقایسه با گروه شاهد بدون دریافت اسیدهای چرب بالاتر بود. در مقایسات دیگر، گوهای تغذیه شده با نمک های کلسیمی روغن پالم به خوبی آنهایی که با نمک های کلسیمی مخلوط روغن سویا و اسیدهای چرب با یک باند دوگانه یا مخلوط نمکهای کلسیمی روغن پالم و روغن ماهی تغذیه شده بودند، آبستن نشده بودند.

بنابراین، چربی های حاوی اسیدهای چرب اولئیک و پالمیتیک (عمدتا) ممکن است به اندازه آنهایی که حاوی اسیدهای چرب اومگا 3 و اومگا 6 هستند کارایی نداشته باشند. 4 آزمایش با تغذیه بذر کتان نشان دادند که نرخ آبستنی بهبود نیافت ولی بقای رویان با تغذیه بذر کتان افزایش یافت. وارد کردن ماهی به صورت پودر یا روغن در جیره عملکرد تولید مثلی را در 5 مطالعه بهبود داد.

در پژوهشی که اخیرا در دانشگاه فلوریدا با 1069 گاو تغذیه شده با نمک های کلسیمی اسیدهای چرب روغن ماهی (1/5 درصد ماده خشک جیره) انجام شد، نرخ آبستنی در مقایسه با گاوهای تغذیه شده با نمک کلسیمی روغن پالم از46 به 53 درصد بهبود یافت. همچنین تلفات رویانی از 12 به 6 درصد کاهش یافت.

بسیاری از دانه های روغنی درتوانایی هایشان در بهبود عملکرد تولید مثلی مورد بررسی قرار نگرفته اند. اگرچه روغن بسیاری از دانه های روغنی بیش از 50 درصد اسید لینولئیک دارد، مقدار تحویل شده این اسید جرب به روده کوچک در همه دانه های روغنی یکسان نیست. بر اساس مقدار اسیدلینولئیک موجود در چربی شیر، به نظر میرسد که دانه سویا در مقایسه با پنبه دانه اثر بیشتری در فراهم کردن این اسید چرب به بافت های بدن دارد. آفتابگردان و گلرنگ نیزمی توانند اسید لینولئیک را در شیر افزایش دهند ولی نه به اندازه ای که دانه سویا می تواند. فرآیندهایی نظیر تف دادن دانه سویا و غلتک زدن دانه آفتابگردان، به نظر می رسد که تحویل اسید لینولئیک به بافت ها را افزایش می دهد. دانه کامل بذر کتان که به مقدار 10 درصد ماده خشک جیره خورانده شده بود توانست مقداری اسید لینولنیک نیز به بافت ها برساند. در این مورد آسیاب کردن شاید مقدار بیشتری اسید لینولنیک را نیز به بافت ها تحویل دهد که برخی دیگر آن را قبول ندارند.

چربی چگونه عمل میکند…

چربی عملکرد تولید مثلی را به دلایل زیر بهبود می دهد:

– فولیکولهای تخمدانی بزرگتر قادرند استروژن بیشتری تولید کنند.

– جسم زرد بزگتر و تولید پروژسترون بیشتر بعد از تخمک ریزی

– رویان های با کیفیت بیشتر

– تلفات رویانی کمتر

– تامین اسیدهای چرب ضروری موردنیاز دام

– بهبود سیستم ایمنی

«روغن حاصل از پنبه دانه، بذر کتان، منداب، گلرنگ، سویا، آفتابگردان و ماهی منهادن می توانند اسیدهای چرب ضروری را برای دام فراهم و تولید مثل را بهبود دهند».

سالهای سال این تصور وجودداشت که گاوهای تازه زا و اوایل دوره شیردهی وقتی که با جیره های حاوی سطوح متوسط چربی تغذیه شوند شیر بیشتری تولید خواهند کرد. منابع چربی غنی از لحاظ امگا 3 و امگا 6 که این منابع را پس از شکمبه در اختیار دام قرار می دهند احتمالا بیشترین اثر را در بهبود وضعیت تولید مثلی دارند، اما چربی های دیگری که مقادیر کمی از این اسیدهای چرب امگا دارند نیز در معدود مطالعاتی باعث بهبود تولید مثل شده اند. در مطالعااتی که چربی موجب بهبود عملکرد تولید مثلی شده است، مقدار چربی جیره حداقل 1/5 درصد ماده خشک مصرفی دام بوده است.

از متخصص تغذیه خود برای بهبود عملکرد تولیدمثلی با خوراندن چربی ها مشاوره بگیرید.

آیا مکمل چربی (پودر چربی) می تواند تولید شیر و ترکیبات شیر را بهبود دهد؟

این روزها و تقریبا همیشه با تغییر و نوسان در قیمت پودر چربی (مکمل چربی) این بحث مطرح می شود که آیا پودر چربی مهم است یا نه؟ آیا باید در جیره باشد یا نه؟ در این مقاله گزیده ای از صحبت های دکتر آدام لاک (Adam Lock) از دانشگاه میشیگان را مرور خواهیم کرد که در زمینه مکمل چربی در دنیا صاحبنظر هستند.

دکتر لاک عقیده دارند که عرضه انرژی دلیل بسیار مهمی است که چرا اسیدهای چرب یا چربی ها به دام خورانده می شوند. چربی ها در جیره می توانند تولید شیر و ترکیبات شیر را افزایش دهند، در جهت مبارزه با تنش حرارتی به دام کمک کنند، و بازده تولید مثلی را بهبود ببخشند. (البته در مورد نقش چربی ها و اثر آنها در هنگام تنش حرارتی نظرات متفاوت و متناقضی وجود دارد).

تقریبا از هر منبع خوراکی که در جیره وجود دارد چربی وارد جیره می شود؛ اما آنها با هم یکسان نیستند.

اگر هدف دادن مکمل چربی است، باید ترکیب مکمل چربی داده شده را بدانیم تا پاسخ گاو را پیش بینی کنیم. اثرات مکمل های چربی بسته به نوع مکمل به شدت متفاوت است. باید به خاطر داشت که اسیدهای چرب می توانند اثرات منفی داشته باشند، به ویژه روی شکمبه و قابلیت هضم خوراک.

دکتر لاک و بوئِرمَن از دانشگاه میشیگان، متاآنالیزی انجام دادند تا ببینند منابع مختلف چربی هر کدام چه اثری دارند. در همه مطالعات مکمل چربی کمتر از 3 درصد ماده خشک جیره بود. 3 نوع متفاوت پودر چربی استفاده شده بود: نمک های کلسیمی اسیدهای چرب، چربی خالص، و چربی دامی که به پیه معروف است.

پیه و نمک های کلسیمی اسیدهای چرب ماده خشک مصرفی را به اندازه نیم کیلوگرم در روز کاهش دادند در حالی که چربی خالص اثری روی ماده خشک مصرفی نداشت. در کل، مکمل چربی تولید شیر را به اندازه 1 کیلوگرم و چربی شیر را به اندازه 40 گرم در روز افزایش داد. نتایج متاآنالیز همچنین نشان داد که تولید پروتئین شیر با خورانیدن چربی خالص و پیه اندکی افزایش یافت.

در مطالعه دیگری از همین گروه، که در آن گاوها 2درصد ماده خشک جیره را با اسید پالمیتیک (C16) یا اسید استئاریک (C18) تغذیه شده بودند، گاوهای تغذیه شده با اسید پالمیتیک روزانه 1کیلو شیر بیشتر، 90 گرم چربی شیر بیشتر و نیز بازده خوراک بالاتری داشتند. این پاسخ در گاوهای با تولید شیر متفاوت یکسان بود و ربطی به مرحله شیردهی نداشت.

گاوهای تغذیه شده با اسید استئاریک ماده خشک مصرفی را افزایش دادند ولی اثری بر روی تولید و ترکیبات شیر مشاهده نشد، هر چند که دام های پر تولیدتر پاسخ های مثبت تری دادند.

دکتر لاک عقیده دارد که مکمل چربی به اندازه 2 درصد ماده خشک جیره زیاد است. لذا آزمایشی طراحی شد تا نرخ گنجاندن چربی در جیره از 0/75، 1/5 و 2/25 % ماده خشک بررسی شود. حداکثر تولید در سطح 1/5 درصد مشاهد شد.

به طور کلی دکتر لاک عقیده دارد که مکمل چربی در جیره مزایایی دارد اما باید بدانیم چه نوع مکمل چربی با چه ترکیبی را می خواهیم به دام بخورانیم. نشان داده شده است که اسید پالمیتیک موجب افزایش شیر و ترکیبات شیر می شود و نیز بازده خوراک را افزایش می دهد و این پاسخ فارق از سطح تولید دام به دست می  آید. با این حال، تحقیقات بیشتری درمورد ترکیب اسیدهای چرب مکمل چربی مورد نیاز است.

وقتی بحث حفظ تولید شیر در طول تنش حرارتی مطرح می شود، ما اغلب به دنبال تغییرات مکانیکی در گله هستیم. فن ها، آب پاش ها، مه پاش ها و سایر سیستم های تخفیف حرارت قطعا می توانند ابزارهایی سودمند در کاهش اثرات منفی تنش حرارتی باشند، ولی ریشه مشکل همیشه با اضافه کردن یک فن دیگر حل نمی شود. گاهی اوقات، یک تغییر در مدیریت نیروی کار دقیقا چیزی است که شما نیاز دارید.

دکتر احسان محجوبی، اردیبهشت 94

چرا گاوها درگیر بوده اند؟

در این بخش مثالی واقعی از یک گاوداری 400 راسی که تحت مشاوره نویسنده مقاله (آقای پالی پُول) بوده است، مطرح می شود. در این دامداری مشکلاتی مربوط به تولید شیر، تولید مثل و سلامتی بوجود آمده بود در حالی که دامداری از نظر تاسیسات و پروتوکل های مدیریتی وضعیت خوبی داشته است.

میانگین سالانه تولید شیر در این دامداری 32 کیلوگرم و بسیار خوب بود، ولی این رقم در حدود 3/6 تا 4/5 کیلو در طول تنش حرارتی کاهش می یافت. مثل هر دامداری دیگه ای که نویسنده مشاور آن بوده است، روز اول را به مشاهده نحوه کار کردن تاسیسات و تجهیزات پرداخت. این مشاهده شامل موارد زیر بود:

– دنبال کردن گاوها در طول مسیرشان از بهاربند تا شیردوشی

– ارزیابی دقیق هر قسمت از زندگی روزانه دام ها از خوراک تا شیردوشی

– جستجو به نبال یافتن عوامل بنیادی غیر عادی که می توانست دام ها را از پتانسیل ژنتیکی شان در تولید شیر باز دارد.

 نویسنده متوجه شد که دام ها در استال هایشان آسوده به نظر می رسیدند و خوراک با کیفیتی نیز در آخور دریافت می کردند. سیستم های تخیف حرارت که شامل ترکیبی از فن و آب پاش بودند به طور موثری در حال کار بودند. کل شرایط و تکنیک های سر و کله زدن با گاو و شیردوشی رضایت بخش بودند.

نویسنده بالاخره گیر کار و مشکل را در حالی که گاوها را تا سالن انتظار دنبال کرده بود، پیدا کرد. آنها در سالن انتظار شیردوشی که بسیار خفه بود و هیچ سیستم سرمایشی در آن وجود نداشت به مدت زیادی نگه داشته می شدند. در حقیقت، بین 3 وعده شیردوشی، اینجا جایی است که گاو حدود 6 ساعت در روز را سپری می کرد – یک چهارم کل زمان روز!

حالا مشخص شد که چرا تولید افت کرده است و چرا دام ها به پتانسیل خود نمی رسند. هر دقیقه ای که آنها در سالن انتظار سپری می کردند می توانست زمانی باشد که آنها در استال های راحت خود با فن و آب پاش یا سر آخور های خود باشند.

این بازه زمانی محدودیت از خوراک منجر شده بود که گاوهای خشک لاغر باشند و نتوانند بعد از زایش پیک خوبی داشته باشند. طبیعتا، تولید مثل نیز به عنوان نتیجه ای از این عوامل به تاخیر افتاده بود.

وقفه در سالن انتظار

قدم بعدی این بود که دریابیم به چه علتی گاوها  اینقدر طولانی در سالن انتظار نگه داشته می شدند. آنها در یک شیردوشی دوبل-16 واحدی شیردوشی می شدندف که نسبت به ابعاد گله بیش از حد بزرگ بود. اما مسئله فقط این نبود.

با بررسی های بیشتر مشخص شد که دقیقا چه اتفاقی دارد می افتد. شیردوش ها عجله ای برای دوشیدن گاوها نداشتند چرا که آنها ساعتی حقوق می گرفتند و بازده شیردوشی اولویت آنها نبوده است. بنابراین، شیردوش ها داشتند هم زمان شیردوشی و هم زمان نگه داشتن گاوها در سالن انتظار را 2 برابر آنچه که مورد نیاز بود طول می دادند.

آیا این به معنی این بود که دامداری کارگران بدی دارد؟ نه ضروتا. ساختار مدیریتی گله آنها را به سمتی برده بود که با طول دادن شیردوشی پول بیشتری بدست آورند.

شیردوشی بیشتر با نیروی کارگری کمتر

با دانستن این نکته، نویسنده تغییراتی در جدول زمانی ایجاد کرد و کارگران را کاهش داد. کارگران بهتر را در 2 شیفت 10 ساعته به شیردوشی انتقال داد و 2 ساعت زمان استراحت دستگاه ها تعیین شد. با شیفتی پرداخت کردن حقوق، مشوق اصلی حالا تمام کردن سریعتر شیردوشی بود، نه طول دادن زمان شیردوشی.

نویسنده همچنین یک شیردوشی دیگر هم به برنامه اضافه کرد، یعنی 4 بار شیردوشی به جای 3 بار شیردوشی آن. به عبارت دیگر 2 بار شیردوشی در هر شیفت بدون اضافه کردن کارگر اضافی. با این تغییر، هزینه کلی کارگری کاهش یافت و تعدادی کارگر پاره وقت هم از دامداری رفتند.

در مورد گاوها، باوجودی که تعداد بیشتری در روز دوشیده می شدند ولی کل زمان سپری شده در سالن انتظار 2 ساعت در روز کاهش یافته بود. یعنی 2 ساعت بیشتر در اصطبل و جایی که آنها خنک می شوند و دسترسی به خوراک دارند و می توانند شیر بیشتری تولید کنند.

تولید شیر حالا به اندازه 5/4 کیلو افزایش یافته است و در طول تنش حرارتی تولید کمتر کاهش پیدا می کند. خوراک مصرفی افزایش یافته، نرخ آبستنی به 29% درصد رسیده است و گاوهای تازه زا مشکل کمتری دارند.

به طور کلی، مدیریت گاو در این دامداری رضایت بخش بود و مشکل فقط مدیریت منابع انسانی بود. بنابراین، وقتی می خواهید برای تنش حرارتی در دامداری برنامه ریزی کنید، بخاطر داشته باشید که همیشه فن نمیتواند آن را حل کند.

هنگامی که گاوها از لحاظ پروتئین قابل متابولیسم (MP) کمبود دارند، عضله و سایر منابع پروتئینی بدن در جبران این کمبود تجزیه خواهند شد. این پدیده در 10 روز اول پس از زایش شایعتر خواهد بود.

دکتر احسان محجوبی 8 تیر 93

هنگامی که گاوها از لحاظ پروتئین قابل متابولیسم (MP) کمبود دارند، عضله و سایر منابع پروتئینی بدن در جبران این کمبود تجزیه خواهند شد. این پدیده در 10 روز اول پس از زایش شایعتر خواهد بود.

در طول سالهای گذشته، توجه بسیار ویژه و تحقیقات گسترده ای به سمت مطالعه توازن منفی انرژی در گاوهای اوایل دوره شیردهی سوق پیدا کرده است. ولی آیا به راستی ما باید در مورد توازن منفی پروتئین گاوهای تازه زای خود هم نگران باشیم؟ به طور کلی، به آن اندازه که توازن منفی انرژی در گاوهای تازه زا مورد توجه قرار می گیرد، به توازن منفی پروتئین آن قدر بها نمی دهیم. دکتر Heather Dann از موسسه تحقیقاتی مینِر تحقیقات خوبی را در مورد توازن منفی پروتئین در گاوهای تازه زا انجام داده است که در این مقاله به چکیده ای از آن خواهیم پرداخت.

در اوایل دوره شیردهی، گاوها برای تامین نیازهای اسید آمینه ای خود در تلاشند تا خوراک بیشتری بخورند. به همین علت، فرموله کردن جیره هایی که بتواند احتیاجات پروتئین قابل متابولیسم آنها را برآورده نماید سخت خواهد بود.

وقتی کمبود MP وجود دارد، گاوها عضله خود را موبلیزه می کنند تا اسیدآمینه مورد نیاز را تامین کنند. یک گاو پر تولید در هفته اول تا 10 روز اول پس از زایش می تواند روزانه تا 1 کیلوگرم از پروتئین های بدنش را موبلیزه نماید. این درست زمانی است که توازن منفی پروتئین در بدترین حالت خود قرار دارد.

در طول 5 تا 6 هفته اول پس از زایش یک گاو پر تولید می تواند نزدیک به 21 کیلو از ذخایر پروتئینی بدنش را که بسیار ناپایدار هستند، موبلیزه نماید. بسیاری از گاوها بین 3 تا 6 هفته پس از زایش به توازن مثبت پروتئین بر می گردند.

اگرچه موبلیزاسیون پروتئین در تامین کمبود پروتئین و انرژی نقش دارد، اما استفاده بیش از حد از ذخایر بدنی خطر ناهنجاری های متابولیکی و عملکرد ضعیف را در دام افزایش می دهد.

بسیاری از متخصصان تغذیه جیره های انتظار زایش را طوری فرموله می کنند که 1100 تا 1300 گرم پروتئین قابل متابولیسم را در روز تامین کند. این مقدار از پروتئین نوعاَ از موبلیزاسیون پیش از زایش بافتهای پروتئینی بدن جلوگیری می کند. این امر بسیار مهم است چرا که موبلیزاسیون ذخایر پروتئینی پیش از زایش مقدار قابل دسترس آن پس از زایش را کم می کند.

نظر به تلاش دامداران در جهت کاهش پیامدهای محیطی و اقتصادی خورانیدن پروتئین بالا، استفاده از جیره های کم پروتئینی در طول شیردهی در حال متداول تر شدن می باشد. اما، باتوجه به توازن منفی پروتئین در اوایل دوره شیردهی، مشخص نیست که آیا جیره های کم پروتئین میتواند با موفقیت در گاوهای تازه زا نیز به کار برود یا خیر.

اخیرا پژوهشی در موسسه مینِر نشان داد که موبلیزاسیون ذخایر بدنی به وسیله تغییر در پروتئین قابل متابولیسم جیره تحت تاثیر قرار نمی گیرد. نتایج آنها نشان داد که موبیلیزاسیون عمدتا به وسیله تغییرات هورمونی تحت تاثیر قرار می گیرد و به تغییرات متوسط در عرضه پروتئین قابل متابولیسم در گاوهای تازه زا حساس نیست.

هنگامی که مقادیر کافی کربوهیدرات قابل تخمیر و پروتئین قابل تجزیه در شکمبه برای تقویت تولید پروتئین میکروبی وجود داشته باشد، جیره های اوایل دوره شیردهی می تواند طوری فرموله شود که حدود 1/5 واحد پروتئین کمتری نسبت به جیره های مرسوم داشته باشد.

عملکرد تولیدی دامهای تغذیه شده با غلظت های متفاوت پروتئین از زمان زایش تا هفته 13 شیردهی

abc نشان دهنده تفاوت معنی دار در سطح 5 درصد.

LL: جیره کم پروتئین (15/3% پروتئین خام) از زمان زایش تا هفته 13 از شیردهی

HL: جیره پر پروتئین (17% پروتئین خام) برای 3هفته از زایش و پس از آن جیره کم پروتئین (15/3% پروتئین خام) تا هفته 13

HM: جیره پر پروتئین (17% پروتئین خام) برای 3هفته از زایش و پس از آن جیره متوسط پروتئین (16/2% پروتئین خام) تا هفته 13

کنترل ورم پستان در ماه های گرم سال برای سلامت غده پستان و کیفیت شیر ضروری است. در اروپا، «ورم پستان تابستان» در تیر، مرداد و شهریور ماه با مگسهای آلوده که سر پستان را نیش می زنند مرتبط است. این نوع از ورم پستان که بوسیله آرکانوباکتریوم پیوژن ایجاد می شود، معمولا به وسیله اسپری های حشره کش کنترل می شود.

دکتر احسان محجوبی، 92

کنترل مگس را نادیده نگیرید

در ایالات متحده، اهمیت کنترل مگس در کاهش موارد ورم پستان نادیده گرفته شده است. بسیاری از دامداران تکنیک های کنترل مگس را در تلاش برای کنترل مگس در بخشهای مختلف گاوداری (اصطبل ها، بهاربندها و غیره) انجام می دهند.ولی روشهای کنترل حشرات به طور اختصاصی برای کنترل ورم پستان میان گاوها و تلیسه های گله به کار نمی رود.

با افزایش دما و رطوبت در تابستان، تعداد مگس های مکنده-خون به سرعت افزایش می یابد. این گونه از مگس ها به طور معمول در قسمت پشتی (کمر) دام یافت می شوند ولی به سرپستان ها نیز حمله می کنند و موجب ایجاد ورم پستان بویژه در تلیسه ها می شوند.

تحقیقات نشان می دهد که در تلیسه هایی که انتهای سرپستانک های آنها پوسته پوسته شده بود شیوع بیشتری از ورم پستان ایجاد شده با استرپتوکوکوس اورئوس داشتند که عامل آن نیز مگس های شاخی بودند. به علاوه، مطالعات نشان داده اند که ورم پستان های ایجادشده به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس در میان تلیسه ها در گله هایی که برنامه کنترل مگس دارند در مقایسه با آنهایی که هیچ برنامه ای ندارند حدود 50 درصد کمتر است. چگونه استافیلوکوکوس اورئوس از مگس به دام واز دام به دام منتقل می شود؟ مگس های شاخی حامل استافیلوکوکوس اورئوس انتهای سرپستانک تلیسه های شیری را هدف قرار می دهند و از مویرگهای زیر پوست سرپستانک خون می مکند. این عمل موجب تشکیل آبسه و دلمه هایی به وسیله بخش های تهاجمی دهان آنها می شود، که متعاقباً استافیلوکوکوس اورئوس را در آنجا برجای می گذارد. این شرایط فرصتی برای باکتری ها  فراهم می کند که به راحتی به مجرای سرپستانک وارد شده و یک عفونت داخل پستانی ایجاد کنند. مگس ها به عنوان حامل عمل می کنند و باکتری را از دامی به دام دیگر منتقل می کنند که در نهایت موجب شیوع بیماری می گردند.

سرپستانک ها جلویی شدیتر آسیب میبینند.

در مطالعه ای جالب در دانشگاه جورجیا، تلیسه ها در ابتدا و انتهای فصل شیوع مگس مورد منترل قرار گرفتند. در ابتدای فصل مگس و قبل از سم پاشی، مگس ها در سرپستانها عفونت را ایجاد کردند و آبله های مربوطه را ایجاد کردند. کمتر از 48 ساعت پس از سم پاشی، جمعیت مگس ها به شدت کاهش یافت و کمتر از 2 هفته بعد سرپستان ها بهبود یافتند و آبله ها از بین رفتند. اما آسیب حاصل از استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد شده بود که متعاقباً با درمان آنتی بیوتیکی از بین رفت. جالب اینجا بود که شیوع ورم پستان ایجاد شده به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس در سرپستانهای جلویی بیشتر بود. مگس های شاخی بیشتر علاقه مند هستند به قسمتهای میانی بدن تلیسه ها (که به سرپستان های جلویی نزدیکترند) حمله کنند. همچنین حرکت دم باعث می شود که مگس ها کمتر به سرپستانهای عقبی نزدیک شوند.

محیط را به خوبی مراقبت کنید.

شما در مراقبت از تلیسه هایتان چه اقدامی میتواند انجام دهید؟ بهداشت امری کلیدی در کنترل جمعیت انواع مختلف مگس هاست. مدیریت بهینه کود، آبخوری ها، و باقیمانده خوراک تعداد مگسها را کنترل می کند و تعدا ورم پستان های ایجاد شده به وسیله مگس را کاهش می دهد. اما، بهداشت به تنهایی ممکن است در کاهش همه جمعیت های حشرات موذی در یکسطح مطلوب کارایی نداشته باشد.

روش های مختلفی برای کنترل مگس وجود دارند مثل آئروسول ها، استفاده از طعمه، نوارهای ضد مگس، مه پخش کن ها، تله ها، روغندان ها، برچسب های گوش ضد حشرات، پاشیدن محلول های ضد حشرات، و مکمل های غذایی با خاصیت کنترل مگس (البته تعداد محدودی از این روش ها در ایران وجود دارند.

سم پاشی2 هفته در میان به مدت 6 هفته و قرار دادن برچسب های ضد حشرات به دنبال سمپاشی، موجب کاهش 83 درصدی عفونت های ایجاد شده به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس شد. در دانشگاه ویرجینیا، استفاده از سمپاشی در فواصل هر 2 هفته یا 4 هفته یکبار، به شدت جمعیت مگس ها را کاهش داد که موجبشد سرپستان ها به سرعت بهبود پیداکنند ودو منبع اصلی استافیلوکوکوس اورئوس، یعنی مگس و دلمه های سرپستان، را کاهش داد. در حالی که هیچ روشی به طور 100 درصد نمی تواند موجب کنترل مگس شود، استفاده از روشهای کنترل مگس در کاهش موارد ورم پستان و به نوبه خود کاهش SCC موثر خواهد بود.

اجازه ندهید تا مگس ها هزینه های شما را به دلیل درمان ورم پستان، افزایش SCC و کاهش کیفیت شیر زیاد کنند.