دسته: گاو شیری

  • همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همه تقصیرها را گردن متخصص تغذیه خود نندازید.

    همیشه به یاد داشته باشیم که متخصص تغذیه بر اساس داشته‌های دامدار جیره‌نویسی می‌کند و داشتن انتظار بیش از حد از متخصص تغذیه نسبت به داشته‌های دامداری امری غیر منطقی است.

    تغذیه بهترین جیره ممکن به دام‌های گله نیازمند کار گروهی صحیح بین دامدار و متخصص تغذیه است.

    این مقاله توسط یکی از دامداران ایالت جورجیا نوشته شده است و کل مقاله از زبان Mark Roders می‌باشد.

    Mark Roders

    من دوستان دامدار زیادی دارم که از من در مورد آنالیز جیره‌های دامداری سوال می‌پرسند. جوابی که معمولاً به آن‌ها می‌دهم این است: «من خبر ندارم، به همین خاطر است که به متخصص تغذیه پول می‌دهد تا اینکار را انجام دهد».

    باور من بر آن است که مهمتر از همه این است که من بر مدیریت فرآیند خوراک دادن تمرکز کنم. همیشه مطمئن باشیم که

    1. محصولات را در رطوبت مناسب برداشت کنیم
    2. سیلو به درستی بسته‌بندی شود
    3. علوفه را در پایان برای نگهداری بلند مدت و انبارکردن پایدار خوب مهر و موم کنیم
    4. علوفه را برای ارائه بهترین علوفه به دام‌هایم مدیریت کنیم.

    ما درصد ماده خشک علوفه را 2 بار در هفته بررسی می‌کنیم و برای داشتن TMR یکسان در 365 روز سال، جیره را بر اساس آن تصحیح می‌کنیم. ما دست اندرکاران خوراک‌سازی را به طور مدام نظارت می‌کنیم تا مطمئن شویم که آن‌ها همان مقدار دقیق در جیره از هر ماده خوراکی را اضافه می‌کنند، تا مطمئن شویم که در مدت زمان مناسب خوراک را مخلوط می‌کنند و اینکه آن‌ها مقدار صحیح از هر جیره را به گروه های مرتبط دام می‌دهند.

    در نتیجه

    من و متخصص تغذیه در مورد تولید شیر و ماده خشک مصرفی هر روز صحبت می‌کنیم یا به هم پیامک می‌دهیم. ما به صورت یک تیم کار می‌کنیم تا واریته علوفه سال بعد، مواد تلقیحی سیلو، و بهترین قیمت اقلام خوراکی که می‌توانیم استفاده کنیم را انتخاب کنیم. متخصص تغذیه به صورت ماهانه از گله ویزیت می‌کند تا تا مدیریت رخ سیلو و بارگیری، مخلوط کردن و خورانیدن TMR را ارزیابی کند. این کار به من ایده‌ای از طرف یک کارشناس بیطرف می‌دهد تا مطمئن شوم که پروتوکل‌ها را درست انجام می‌دهم.

    وقتی گاوها مطابق با انتظارات ما شیر تولید نمی‌کنند یا در طول شرایط بد اقتصادی، انداختن تقصیر گردن متخصص تغذیه کار راحتی خواهد بود. باید بخاطر داشته باشیم که جیره نویس هم فقط همان چیزی را دارد که ما به عنوان دامدار به او می‌دهیم تا با آن کار کند.

  • نوردهی برای تولید شیر بیشتر

    نوردهی برای تولید شیر بیشتر

    نوردهی برای تولید شیر بیشتر

    در این مقاله ما در مورد فرصت‌هایی بحث می‌کنیم که با تغییر نوردهی می‌توان تولید شیر را افزایش داد. این مقاله برخی از چالش‌های عملی کنترل روشنایی‌های روز-بلند یا روز-کوتاه برای گاوهای شیری و خشک را توضیح می‌دهد.

    روشنایی روز-بلند برای گاوهای شیرده

    اصطبلی که به خوبی نوردهی شده است کارایی تاسیسات، آسایش و امنیت را افزایش می‌دهد. به علاوه، تحقیقات نشان داده‌اند که تولید شیر می‌تواند با تغییر دادن روشنایی تنظیم شود. قرار دادن گاوها در معرض نور به مدت 16 تا 18ساعت در روز با روشنایی 15 تا 20 footcandle (واحدروشنایی برابر تابش نور در فوت مربع که هر فوت مربع برابر است با 930 سانتی متر مربع) به دنبال 6 تا 8 ساعت تاریکی تولید شیر را به اندازه 8 تا 10درصد افزایش می‌دهد. این الگوی نوردهی اغلب به عنوان نوردهی روز-بلند نامیده می‌شود.

    عوامل دیگری که باید در نظر گرفت

    پاسخ تولید شیر به افزایش نوردهی 2-4 هفته زمان می‌برد. این پاسخ تدریجی ولی پایدار و تکرار پذیر است. به طور کلی مطالعات نشان داده‌اند که افزایش در تولید شیر می‌تواند از 5 تا 16 درصد دامنه داشته باشد، ولی بیشتر موارد بین 8 تا 10 درصد بوده است.

    گاوهای شیرده‌ای که در معرض نوردهی روز-بلند قرار می‌گیرند نسبت به گاوهایی که در معرض نوردهی طبیعی هستند خوراک بیشتری مصرف می‌کنند. گاوها بیشتر می‌خورند چرا که آن‌ها در حال تولید کردن شیر بیشتر هستند – آن‌ها شیر بیشتر تولید نمی‌کنند بخاطر اینکه بیشتر می‌خورند! به عبارت دیگر، این گاوها اول، شیر بیشتر تولید می کنند و سپس خوراک بیشتری برای تامین نیازمندی‌هایشان مصرف می‌کنند.

    نوردهی مقدار پروتئین یا اجسام جامد شیر را تغییر نمی‌دهد. این برنامه تنها اندکی درصد چربی شیر را کاهش می‌دهد، اما افزایش در شیر تولیدی اثر کاهش چربی شیر و خوراک مصرفی بیشتر را جبران می‌کند.

    با این وجود، هیچ مزیتی در نوردهی 24  ساعته وجود ندارد. بدون یک دوره‌ی تاریکی گاوها قادر به تعیین طول روز نخواهند بود. تجربه نشان می‌دهد که 8-6 ساعت تاریکی یکنواخت لازم است تا گاوها به افزایش نوردهی پاسخ دهند.

    یک تصور غلط رایج این است که گاوها نیازمند یک روشنایی کم نور در شب هستند تا خوراک و آب را در هنگام تاریکی پیدا کنند. این درست نیست، چرا که آن‌ها می‌توانند راه خود را در تاریکی پیدا کنند. به هر حال، تعدادی لامپ برای مقاصد مدیریتی مورد نیاز است. لامپ‌های قرمز کم نور به نظر نمی‌رسد که درک گاو از تاریکی را بر هم بزنند. آویزان کردن لامپ‌های قرمز کم نور (7/5 واتی) به فواصل 6 تا 9 متری از هم و 3 متر از سطح زمین، نور کافی را برای مشاهده گاوها بدون بر هم زدن برنامه نوردهی آن‌ها فراهم می‌کند.

    برنامه نوردهی روز-کوتاه برای گاوهای خشک

    یک برنامه نوردهی روز-کوتاه برای گاوهای خشک مناسب تر است. گاوهایی که به طور مستمر در معرض نوردهی روز-بلند هستند به تدریج توانایی خود را در افزایش تولید شیر در پاسخ به روزهای بلند از دست می دهند. به نظر می رسد که برنامه نوردهی روز-کوتاه گاو را مجدداً تنظیم می کند تا به افزایش طول روز در شیردهی آینده پاسخ مناسب نشان بدهد. این بدان معنی است که گاوهای خشک نباید همان رژیم نوردهی را داشته باشند که گاوهای شیری دارند. محدود کردن گاوهای خشک به کمتر از 12 ساعت نوردهی در روز، تضمین می کند که آنها در شیردهی بعدی به افزایش در نوردهی پاسخ قابل قبولی بدهند. برخی مطالعات هم نشان میدهد که نوردهی روز-کوتاه در دوره خشکی باعث افزایش مقاومت دام و پستان به عفونت های جدید می شود.

    پاسخ به یک برنامه روز-کوتاه در دوره خشکی با اثرات فصل زایش بر روی تولید شیر نیز سازگار است. گاوهایی که در زمستان در نیمکره شمالی زمین زایمان می کنند، تولید شیر بیشتری نسبت به آن‌هایی که درتابستان زایمان می کنند، دارند.

    یک چالش بزرگ بر سر راه این نوع برنامه این است که اغلب، گاوهای شیری و خشک نزدیک هم در یک اصطبل قرار دارند. گاوهای شیرده می توانند در یک اصطبلی که نور خوبی دارد و به صورت طبیعی تهویه می شود نگهداری شوند ولی گاوهای خشک نیازمند اصطبل دیگری هستند که با فن تهویه شود و نیز به صورت مصنوعی تاریک گردد.

     دکتر احسان محجوبی26 اسفند 92

  • همه آنچه باید درباره کنترل استرس گرمایی دانست

    همه آنچه باید درباره کنترل استرس گرمایی دانست

    همه آنچه باید درباره کنترل استرس گرمایی دانست

    همه آنچه باید درباره کنترل استرس گرمایی دانست. شاید شما هم با مشکلات مربوط به استرس گرمائی و اثرات منفی آن بر روی تولید و تولیدمثل در دامداری خود برخورد کرده باشید. در این مقاله کوتاه قصد داریم به صورت نکته‌ای تنش گرمایی را مورد بررسی قرار دهیم. نکات زیر به شما در سودآوری گله کمک خواهد کرد.

    1/ تشخیص استرس گرمایی در گله

    از علائم اولیه آن تعداد 80 تنفس یا بیشتر در دقیقه است که به راحتی می‌توان آن را در سطح گله بررسی نمود. شما می‌توانید 10 راس دام را بررسی کنید و اگر حداقل 7 راس تعداد تنفس بیش از 80 بود نشان دهنده وجود استرس گرمایی در گله است. اگر بیش از 5 راس تعداد تنفس بالاتر از 100 داشتند باید به سرعت به دنبال برطرف کردن استرس گرمایی باشید.

    2/ راهکارها

    خوراک
    • DCAD رابین 250 تا 300 میلی اکی‌والان در کیلوگرم تنظیم نمایید.
    • دفعات خوراک دادن را در صورت امکان افزایش دهید و بیشتر خوراک را در ساعات انتهایی و ابتدایی روز در آخور بریزید. معمولا دام‌ها بیش از 70 درصد از خوراکشان را پس از نیمه شب و اوایل صبح مصرف می‌کنند.
    • پروتئین خام را به زیر 18 درصد کاهش دهید و سهم RUP یا پروتئین عبوری را به 5/6 تا 7 درصد افزایش دهید. از منابع پروتئینی متوازن استفاده کنید. نگران هزینه انرژی دفع اوره نباشید.
    • 20 تا 22 درصد فیبر موثر در جیره داشته باشید. این منبع فیبر باید حتما با کیفیت بالایی باشد. از آنجایی که گاوهای پرتولیدتر استرس حرارتی بیشتری را تجربه می کنند با کیفیت‌ترین و قابل هضم‌ترین الیاف را به آنها اختصاص دهید.
    • 24 تا 26 درصد نشاسته و 4 تا 6 درصد قند را در جیره لحاظ کنید.
    • استفاده از چربی به شدت توصیه می‌شود. حتی المقدور از چربی‌های اشباع ( پودر چربی کریستاله ) استفاده نمایید و وضعیت مدفوع را به طور مرتب کنترل کنید.
    آب
    • توجه به الکترولیت‌ها را فراموش نکنید. تقریبا 100 تا 150 گرم نمک به ازای هر راس در روز توصیه می‌شود. 1.4 تا 1.6  درصد ماده خشک پتاسیم، 0.4 تا 0.5 درصد ماده خشک سدیم، و تا 0.35 درصد ماده خشک منیزیم. غلظت کلسیم را نیز در جیره افزایش دهید. چیزی که اغلب به آن توجه نمی شود!
    • 10 سانتی‌متر فضای آبخوری به ازای هر راس در نظر بگیرید. در شیردوشی آبخوری قرار دهید. در صورت امکان آب خنک (نه یخ) برای دام‌ها و آن‌هم به صورت تمیز فراهم کنید. آبخوری را در محل‌های سایه دار تعبیه کنید. تمیز کردن مرتب و حتی الامکان هر روزه آبخوری‌ها به شدت توصیه می‌گردد. (حداقل برای گروه های پر تولیدتر). به خاطر داشته باشید که 87 درصد از شیر را آب تشکیل می دهد.
    • افزودن 2 تا 5 لیتر آب به TMR موجب کاهش جدا شدن خوراک توسط دام می‌گردد، ولی بیشتر از آن ماده خشک مصرفی را کاهش می‌دهد. به طور کلی TMR باید 45 تا 55 درصد ماده خشک داشته باشد.
    • به مه پاش‌های سر آخور توجه کنید! اگر آب داخل آخور بماند به دلیل وجود مواد خوراکی و رطوبت مناسب، رشد قارچ‌ها افزایش یافته که خود کاهش تولیدمثل و سقط جنین را به دنبال خواهد داشت.
    مه‌پاش و فن
    • حتما در سالن‌های انتظار از فن و مه‌پاش استفاده کنید چرا که موجب افزایش تولیدی معادل 1.8 تا حتی 5 کیلوگرم خواهد شد!
    • برخلاف تصور عموم که در شب، دمای هوا کاهش می‌یابد و دمای بدن گاوها پایین‌تر است، باید گفت در شب دمای بدن گاو به بیشترین مقدار خود می‌رسد!! پس منطقی است که در شب فن‌ها را حداقل برای گروه‌های پرتولید روشن بگذاریم.
    • قرار دادن تشک های لاستیکی در پای آخور در طول دوره های پر تنش، خوراک مصرفی را تشویق خواهد نمود.
    علوفه

    در صورت امکان علوفه را آزمایش کنید و جیره‌ها را بر اساس آنالیز داده شده بالانس نمایید.

    گلوکز

    تولید گلوکز در شرایط استرس گرمایی اهمیت زیادی دارد. لذا تغذیه موادی مثل پروپیلن گلیکول ( گلایکولان، گلوبال ام پی جی و …) سودمند می‌باشد.

    لازم به ذکر است تامین گلوکز از طریق نشاسته در این دوره، به دلیل مشکلات سلامتی شکمبه با محدودیت روبروست.

    کرم

    استفاده از کروم در مکمل‌های معدنی می‌تواند به کاهش اثرات منفی استرس گرمایی کمک کند.

    ترتیب اولویت خنک‌کردن گروه‌های مختلف در یک گله به شرح ذیل است:

    1- گروه انتظار زایش

    2- تازه‌زا و اوایل شیردهی

    3- اواسط شیردهی

    4- انتهای شیردهی.

    از دست دادن هر یک کیلو شیر‌ به دلیل استرس گرمایی در گروه تازه‌زا و اوایل دوره شیردهی، معادل از دست دادن 250 کیلو شیر در کل دوره شیردهی است!

    گروه دامدار برتر مفتخر است، اولین مکمل معدنی – ویتامینه استرس گرمایی را با بهره‌گیری از معتبرترین و جدیدترین مطالعات دنیا، برای کاهش اثرات منفی استرس گرمایی تهیه و دراختیار دامداران قرار دهد. برای اطلاع بیشتر از این محصول به لینک زیر مراجعه نمایید.

    https://nimabaghery.ir/catalog/levucell/

    احسان محجوبی

  • ویتامین‌های B می‌توانند تولیدمثل را در حین تغییرات جیره‌ای بهبود دهند.

    ویتامین‌های B می‌توانند تولیدمثل را در حین تغییرات جیره‌ای بهبود دهند.

    ویتامین‌های B می‌توانند تولیدمثل را در حین تغییرات جیره ای بهبود دهند.

    به عنوان متخصص تغذیه یا به عنوان دامدار، هدف شما ثابت نگهداشتن ترکیبات جیره برای حفظ محیط شکمبه به منظور عملکرد و سلامت بهتر گاوهای شیری می باشد. ویتامین‌های B می‌توانند تولیدمثل را در حین تغییرات جیره‌ای بهبود دهند. در این مقاله به بررسی اقلام خوراکی محتوی ویتامین‌های B می‌پردازیم.

    آیا رسیدن به این هدف امکان پذیر است؟

    واقعیت این است که در بیشتر فارم ها به سختی می‌توان به این هدف نائل شد.  کیفیت علوفه از یک چین به چین بعد متفاوت است، و علاوه بر آن منابع اقلام خوراکی و قیمت آنها نیز دائم در حال تغییر است. برخی عوامل ممکن است به سهولت شناخته نشوند، یا در طول فصل تغییر کنند. مثل قابلیت هضم نشاسته در سیلو یا قابلیت هضم الیاف در بخش های مختلف ذرت سیلو شده.(بیشترین افزایش در قابلیت هضم نشاسته 3-4ماه پس از سیلوکردن اتفاق می افتد).

    به خوبی اثبات شده است که هر تغییر جیره‌ای، محیط شکمبه و جمعیت میکروبی آن را تغییر می‌دهد.  اقلام خوراکی در شکمبه تجزیه می‌شوند و به طور متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرند که موجب می‌شود پروفایل کاملا متفاوتی از مواد مغذی به دام ارائه شود. اگر چه اغلب نادیده گرفته می‌شود، ولی مقادیر ویتامین‌های B در دسترس برای دام با تغییر در ترکیب اجزای خوراکی و نیز وقایع تخمیری شکمبه فرق خواهد کرد.

    در حقیقت، سنتز ویتامین‌های گروه B توسط میکروارگانیسم ها به شدت توسط چنین تغییراتی فرق خواهد کرد. اگرچه ما در ابتدای راه درک اثرات تغییر ترکیب جیره بر سنتز ویتامین‌های B هستیم، ولی محققان از وجود رابطه علت-معلولی خبر می‌دهند. مثلا در جیره‌ای با 40 درصد علوفه در مقایسه با جیره حاوی 60 درصد علوفه، سنتز ریبوفلاوین (B2) افزایش و سنتز B12 کاهش می‌یابد. برخی دانشمندان سنتز سایر ویتامین‌های B را در چنین جیره‌هایی بررسی کردند و دیدند که تیامین و نیاسین با کاهش علوفه جیره از 61 به 45 درصد افزایش یافت (جدول 1).

    جدول 1. اثر سطح علوفه بر میزان سنتز شکمبه‌ای ویتامین‌های B، میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک

    پرعلوفه (61%)

    کم علوفه (45%)

    درصد تغییر

    تیامین

    0/616

    0/924

    34+ %

    نیاسین

    75

    99/4

    25+ %

    B12

    0/506

    0/465

    9- %

    نوع علوفه هم می‌تواند سنتز شکمبه‌ای ویتامین‌های B را تحت تاثیر قرار دهد، که احتمالا از طریق اثر بر pH شکمبه و پروتئین میکروبی این پدیده اتفاق می‌افتد. جیره‌ای متشکل از چمن باغ در مقایسه با هیلاژ یونجه سنتز شکمبه‌ای تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و پیریدوکسین بیشتری دارد.

    می‌‌‌دانیم که ویتامین‌های محافظت نشده فراهم شده در جیره، به وسیله میکروب‌های شکمبه تا حد زیادی تخریب می‌شوند که سطح این تخریب بین ویتامین‌های مختلف متفاوت است. حال سوال این است که آیا بایستی ویتامین‌های B را برای غلبه بر تنوع موجود در سنتز شکمبه‌ای و نیز تامین نیازهای گاوهای شیری بدهیم؟

    نتایج تحقیقات

    مطالعات انجام شده از سال 1995 نشان می‌دهد که فراهم کردن ویتامین‌های گروه B چه به صورت تزریقی و چه به صورتی که از تخریب شکمبه‌ای فرار کند (عبوری)، موجب بهبود در تولید شیر، ترکیبات شیر، بازده خوراک، وضعیت سلامت پیرامون زایش و عملکرد تولیدمثلی می‌شود. مطالعه‌ای اخیرا در دانشگاه کالیفرنیا با 949 راس گاو هلشتاین تغذیه شده با مخلوطی از ویتامین‌های B (اسید فولیک، B12، پیریدوکسین، اسیدپانتوتنیک و بیوتین) به منظور بررسی اثر آنها بر تولیدمثل انجام شده است. این مطالعه بیش از 1 سال به طول انجامیده است. نتایج آن مطالعه نشان داد که ویتامین‌های B محافظت شده نرخ آبستنی با اولین تلقیح را حدود 13 درصد نسبت به گروه شاهد افزایش داد. این بهبود تا روز 200 پس از زایش حفظ گردد.

    آن محققین پیشنهاد کردند که سنتز شکمبه‌ای ویتامین‌های B برای تامین نیازهای گاو شیری به منظور حفظ بهینه عملکرد تولیدمثلی کافی نبوده است. هنوز فاصله زیادی داریم با اینکه به دقت پیش‌بینی کنیم چه مقدار ویتامین B بسته به نوع جیره برای دام فراهم شده است. با این حال تحقیقات از مفید بودن تغذیه ویتامین‌های گروه B در شکل محافظت شده حکایت دارد.

     دکتر احسان محجوبی، 5 اسفند 93

  • چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    چند نکته‌ی عملی در جیره نویسی

    به نظر می‌رسد که برخی نکات فنی و کاربردی در زمینه جیره نویسی در سطح عملی وجود دارد که جمع شدن آن‌ها در یک مقاله معمولاً در دسترس نیست. لذا در این مقاله سعی شده است تا نکاتی عملی در زمینه جیره نویسی و در نظر گرفتن شرایط اقتصادی آورده شود که امیدوارم برای بالا بردن اطلاعات دانش جویان و متخصصان جیره نویسی مفید باشد.

    معمولاً اولین سوالاتی که از یک دانشجوی تغذیه می شود این است که «آیا می‌­توانی یک جیره‌ی عملی بنویسی یا خیر؟». این جیره عملی مسلماً باید از قیمت مناسب و معقولی نیز برخوردار باشد. وانگهی اطلاع از نحوه و نوع گروه‌بندی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

    ارزش اقتصادی ماده غذایی و ترکیب گله

    در جیره نویسی توجه به سودآورترین ماده خوراکی الزامی است. باید به خاطر داشت که اقتصادی بودن مواد خوراکی، به معنی کم کیفیت بودن نیست. پس از پیدا کردن بهترین مواد خوراکی از لحاظ اقتصادی و تغذیه‌ای اکنون زمان آن رسیده است با دانستن میانگین شیر تولیدی و آگاهی از ساختار گله به جیره نویسی اقدام نماییم. مطالعات نشان داده‌اند که بهترین ساختار گله این است که به ازای هر 100 راس گاو ما 53 راس تلیسه داشته باشیم (که در 22 ماهگی زایمان کنند) و درصد Turn Over گاو در گله نیز چیزی حدود 26 درصد باشد (برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله استانداردهای ترکیب گله مراجعه کنید). این ساختار بهترین سودآوری را برای گله در پی خواهد داشت. ساختار گله، به ویژه تعداد گاو خشک و تلیسه جایگزین (دام‌های غیرتولیدی) نقش ویژه‌ای در هزینه‌ی خوراک دارند.

    نیازمندی گاو

    نیازمندی بیشتر مواد مغذی به خوبی برآورد شده است. برای بیشتر مواد خوراکی استفاده از ضرایب اطمینان بالاتر امری ضروری برای رسیدن به حداکثر تولید است. معمولاً در جیره نویسی تعیین «ضریب حد اطمینان» کاری مشکل است و به قیمت شیر، قیمت خوراک، اجزای خوراکی به کار رفته، سیستم گروه‌بندی، مدیریت فارم/خوراک بستگی دارد و برای مواد مغذی مختلف فرق می‌کند.

    هرچه اجزای خوراکی بیشتر باشد، اطمینان شما از اینکه جیره‌ای که تغذیه می‌شود واقعاً همانی باشد که فرموله شده است، کمتر می‌شود. برای روشن شدن موضوع باید گفت که تحقیقات انجام شده در ویرجینیا نشان داده است که درصد پروتئین در جیره گاوهای پرتولید در حدود 12 درصد واریانس دارد (نمونه های گرفته شده از TMR)!!! به طور میانگین نیمی از زمان‌ها جیره فراتر از اهداف فرمولاسیون شما خواهد و در نیمی از مواقع پایین‌تر!! یعنی هر چه تنوع بیشتر باشد توقع بالقوه مورد انتظار در کاهش شیر بیشتر است.

    برای جلوگیری از عوامل به وجود آورنده این اشتباهات در جیره نویسی چندین راهکار وجود دارد که در بیشتر دامداری‌های کشور رعایت نمی شود.

    اندازه‌گیری ماده خشک

    اندازه‌گیری ماده خشک خوراک به طور مرتب امری حیاتی است. این مسئله وقتی خود را نشان می‌دهد که بدانیم انرژی نسبت داده شده به مواد خوراکی بر اساس ماده خشک است. این کار را می توان به راحتی در بیشتر دامداری‌ها انجام داد.

    نظارت در امر مخلوط کردن و توزیع اندازه ذرات

    این کار نیز در بیشتر دامداری‌های کشور انجام نمی‌شود. بهترین روش برای تعیین اندازه ذرات استفاده از الک دانشگاه پنسیلوانیا است. خریداری این الک برای دامداری‌های بزرگ هزینه ای در مقایسه با خدماتی که می‌شود از این الک گرفت نخواهد داشت. همچنین آموزش افراد واحد خوراک‌سازی و استفاده صحیح از فیدر (ترتیب پر کردن، زمان مخلوط کردن و …) نیز از جمله مواردی است که می‌توان به راحتی در دامداری‌ها انجام داد و تنوع خوراک را کاهش داد. این موارد به جرات در بیش از 70 درصد دامداری‌های صنعتی کشور رعایت نمی‌­شود (!!!!!).

    همیشه باید توجه کنیم که صحت (Accuracy) با دقت (Precision) فرق دارد. بر پایه‌ی تغذیه‌ای، صحت به معنای رسیدن به نزدیک‌ترین مشخصات مواد مغذی جیره با مشخصات مطلوب مواد مغذی جیره‌ای که توسط متخصص جیره نویسی نوشته شده است، می‌باشد. اما دقت رسیدن به همان نتایج به طور مکرر است. پس نایل شدن به صحت در جیره نویسی به دقت ارجحیت دارد.

     

    الک پنسیلوانیا

    شکل 1.  یک نمونه الک پنسیلوانیا (Penn State Particle Separator; PSPS)

    نحوه جیره نویسی هر بهاربند

    ما همواره گروهی از گاوها را تغذیه می‌کنیم نه تک تک گاوها را. به همین خاطر مشکلاتی در تغذیه‌ی گروهی وجود دارد که عمده آن‌ها روزهای شیردهی (Days In Milk) و تعداد زایش است. لذا تنوع در DIM در داخل یک بهاربند مهم‌تر از تنوع در تولید شیر است. حال چه تولید شیری را باید مد نظر قرار دهیم؟

    اگر همه‌ی گاوهای آن بهاربند اوج (پیک) ماده خشک مصرفی را رد کرده باشند، جیره‌ای که بر اساس میانگین واقعی بهاربند نوشته شود (مثلاً میانگین واقعی بهاربند 34 کیلوگرم است) برای حمایت از تولید شیر گاوهایی که 20 درصد از میانگین واقعی بهاربند بیشتر شیر تولید می‌کنند  نیز کافی است (یعنی 40/8 کیلوگرم). این جیره نیازمندی بیش از 75 درصد از گاوهای گروه را مرتفع خواهد نمود؛

    ولی اگر میانگین واقعی را در 1.15 ضرب کنیم (39.1=1.15×34) و برای آن تولید جیره بنویسیم، این جیره برای حمایت از تولید شیر 46.9 کیلوگرم در روز کافی است و نیاز بیش از 98 درصد گاوهای حاضر در گروه را برآورده خواهد نمود. یعنی 15 درصد به میانگین واقعی اضافه کنیم و برای آن جیره بنویسیم. اما در اینجا باید به BCS توجه کنید چرا که مسلماً در این گروه گاوهایی بیش از حد تغذیه خواهند شد. برخی از متخصصین می‌گویند 1.5 کیلوگرم به میانگین واقعی اضافه کنیم و سپس جیره بنویسیم.

    دکتر هاتجنز (2009) در کنفرانس تغذیه وستِرن اشاره کرد که می‌توان میانگین گروه را گرفت و انحراف معیار شیر تولیدی را به آن اضافه کرد و برای آن تولید جیره نوشت. با وارد کردن رکوردهای گاوهای یک گروه در برنامه‌ی اکسل به راحتی می‌توان انحراف معیار را محاسبه نمود. در هر صورت این راهنمایی‌ها وجود دارد و بسته به شرایط گله‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد.

    RDP و RUP

    برای RDP در همه گروه‌ها باید مقدار آن 10.5 تا 11 درصد ماده خشک باشد. ضریب حد اطمینان برای RDP در واقع 5 درصد است. یعنی 5 درصد بیش از توصیه های NRC (2001).

    در مورد RUP وضعیت متفاوت خواهد بود چرا که منبع پروتئینی گرانی است. اگر در یک گروه همه گاوهای شیرده گله وجود دارند (در برخی دامداری‌ها چنین شرایطی به علت محدود بودن امکانات و فضا وجود دارد) مقدار RUP مورد نیاز برابر خواهد بود با: 1.25 ضربدر RUP مورد نیاز برای میانگین واقعی تولید شیر بهاربند. برای مثال اگر میانگین تولید گاوها در بهاربندی 29.5 کیلوگرم است و میانگین روزهای شیردهی 150 روز است، انتظار می رود که چنین گاوهایی 22.6 کیلوگرم در روز ماده خشک مصرف کنند.

    پس شما باید برای RUP مورد نیاز برای 9.36 کیلوگرم (29.5 × 1.25) جیره را تنظیم کنید (در همان 22.6 کیلوگرم ماده خشک). اگر گاوها دارای گروه‌بندی مشخصی هستند (یعنی گاوهای تازه زا، پرشیر و کم شیر از هم جدا هستند) ضریب اطمینان در مورد RUP را می‌توانید تغییر دهید. برای گاوهایی که اوج تولید ماده خشک مصرفی را طی کرده‌اند می‌توانیم از ضریب 1.15 استفاده نماییم. ولی برای گاوهای تازه‌زا و اوایل دوره شیردهی باید از ضریب 1.3- 1.25 در مورد RUP استفاده نماییم. جالب است که در مورد NEL ضریب اطمینان وجود ندارد. بهترین کار برای تعیین ضریب اطمینان، نظارت و مدیریت BCS است.

    مواد معدنی و ویتامین‌ها

    در مورد مواد معدنی و ویتامین‌ها به گونه ای دیگر عمل می کنیم: برای عناصر پر مصرف (K، Na، Cl، Ca) برآوردهای NRC (2001) مقعول است و ضریب اطمینانی در حد شاید 10 درصد کافی باشد. اما در مورد فسفر برآوردهای NRC بیش از نیازهاست و لذا هیچ ضریب اطمینانی لازم نیست. برای Mg ضریب اطمینانی در حدود 20 درصد توصیه‌ها مورد نیاز است به دلیل وجود K بالا در جیره‌ها که از جذب Mg جلوگیری می‌نماید. در مورد Mn داده‌های جدید پیشنهاد می‌کند که برآوردهای NRC درست نیست و باید 2 برابر مقادیر توصیه شده در NRC را تامین نمود.

    در مورد ویتامین‌ها (A، E، D) ده درصد (10%) بیش از توصیه‌های NRC مورد نیاز است. در مورد ویتامین E توصیه‌های دکتر هاتجنز تامین حداقل 1000 تا 1500 واحد بین المللی در روز برای تمام گروه‌های گاو شیری است (خشک و شیرده). البته در مورد دوره انتقال برخی متخصصین تا 2500 واحد بین‌المللی نیز توصیه نموده‌اند.

    حال به برخی از محدودیت های مواد خوراکی در جیره اشاره می شود که در جیره نویسی از اهمیت زیادی برخوردار است:

    1- چربی حیوانی:

    حداکثر 2 درصد ماده خشک.

    2- دانه جو:

    حداکثر 40 درصد ماده خشک جیره. اگر جو بسیار ریز شده باشد، نباید بیش از 50 درصد غلات را در جیره تشکیل دهد.

    3- پنبه دانه:

    حداکثر 15 درصد ماده خشک جیره. مقدار استفاده از پنبه دانه (کامل)، حداکثر 3.2 کیلوگرم در روز می‌باشد.

    4- پودر ماهی:

    حداکثر 2 درصد ماده خشک جیره.

    5- اوره:

    بالاترین میزان استفاده از اوره، 180 گرم به ازای هر راس در روز است.

    6-تفاله چغندرقند:

    حداکثر مقدار استفاده از تفاله چغندر قند در جیره 30 درصد از ماده خشک جیره است (برخی دیگر مقدار آن را از 5.3 تا 5.6 کیلوگرم از ماده خشک جیره بیان کرده‌اند).

    7-سبوس:

    حداکثر مقدار استفاده از سبوس بین 2.2 تا 4.5 کیلوگرم است.

    8-کنجاله کانولا (کلزا):

    حداکثر مقدار استفاده از کنجاله کانولا بین 2.2 تا 3.6 کیلوگرم است.

    9-ملاس:

    مقدار استفاده از ملاس باید حداکثر 5 تا 7 درصد مخلوط کنسانتره باشد.

    10-کنجاله تخم پنبه:

    کنجاله تخم پنبه می‌تواند تا حداکثر 3.2 کیلوگرم به ازای هر راس در روز به کار رود.

    11-گندم:

    مقدار گندم نیز در جیره ها نباید بیش از 50 درصد غلات باشد.

     باید توجه داشت که تمامی این توصیه‌ها می­‌تواند در شرایط مختلف متفاوت باشد. برای مثال در حال حاضر دامداری در ورامین وجود دارد که بیش از 70 درصد غلات جیره را جو آسیاب شده تشکیل می‌دهد ولی هیچ مشکلی از لحاظ هضمی در بین گاوها مشاهده نمی‌شود و مدفوع نیز از قوام بسیار خوبی برخوردار است. این توصیه‌ها راهنمایی‌های کلی را در زمان جیره نویسی فراهم می‌آورد.

  • اندازه‌ی قطعات فول فت

    اندازه‌ی قطعات فول فت

    چه اندازه‌ای برای قطعات فول فت نیاز است؟

    در سال‌های گذشته استفاده از فول فت در کشور معمول شده است ولی کماکان این سوال برای برخی دامداران وجود دارد که اندازه‌ی قطعات فول فت برای بهترین عملکرد چه مقدار است؟

     آیا باید به شدت فول فت را ریز کرد یا به طور دانه کامل در اختیار دام قرار داد؟ در این مقاله به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

    در دهه 60 میلادی، تغذیه دانه سویای حرارت دیده به گاوهای شیری موضوع تحقیقات زیادی شده است و در اوایل دوره شیردهی برای حمایت از تولید شیر بالا موبیلیزاسیون چربی و پروتئین از بدن بسیار زیاد است. لذا تامین اسیدهای آمینه ضروری مثل لیزین و متیونین با قابلیت هضم مناسب بسیار مهم به نظر می‌رسد.

    همچنین در سال 1996 مروری از 26 مطالعه منتشر شده نشان داد که خورانیدن دانه سویا حرارت دیده به جای کنجاله سویا یا دانه سویای خام می‌تواند تولید شیر را به اندازه 5/1 کیلوگرم افزایش دهد.

    از طرفی در یک مطالعه مزرعه‌ای دیگر این نتیجه به دست آمد که گاوهای تازه‌زا تغذیه شده با دانه سویای حرارت دیده به مدت 17 هفته شیر تصحیح شده بیشتری نسبت به گاوهای تغذیه شده با کنجاله سویا یا دانه سویای خام تولید کردند.

    پس در مفید بودن دانه سویای حرارت دیده نسبت به کنجاله سویا شکی باقی نمی‌ماند جز فرآیند صحیح دانه سویا!

    به عبارت دیگر اگر در مواردی دادن دانه سویا حرارت دیده موجب بهبود عملکرد نشود باید به نوع فرآیند انجام شده و طرز صحیح عمل فرآیند شک کرد.

    اما اثر اندازه ذرات دانه سویا نیز بخش دیگری از این داستان برای افزایش پاسخ به گنجاندن دانه سویا در جیره است.

    نتیجه و بحث

    جدول زیر خلاصه‌ای از یک آزمایش بسیار معتبر در این زمینه را نشان می‌دهد:

    دانه خام

    کامل و نصفه

    نصفه و یک-چهارم

    یک-چهارم و ریز

    آسیاب درشت

    شیر تولیدی

    b 2/36

    ab 1/38

    a 7/38

    bc 4/37

    bc 37

    شیر 3/5 درصد چربی

    bc4/35

    a7/37

    ab 2/37

    c 1/35

    bc 4/35

    درصد چربی

    37/3

    43/3

    27/3

    16/3

    25/3

    درصد پروتئین

    04/3

    04/3

    02/3

    04/3

    08/3

    در واقع بهترین نتیجه با خردن کردن «نصفه و یک-چهارم» دانه کامل به دست می‌آید.

    به طور کلی نویسندگان نتیجه گرفتند که هیچ سودی از ریز کردن یا آسیاب کردن دانه سویا به دست نمی‌آید!

    در نتیجه آسیاب کردن موجب افزایش در دسترس بودن پروتئین در شکمبه و کاهش پروتئین عبوری این محصول می‌گردد.

  • تبدیل برخی واحدهای اندازه‌گیری رایج در تغذیه دام

    تبدیل برخی واحدهای اندازه‌گیری رایج در تغذیه دام

    جداول زیر تبدیل برخی واحدهای اندازه‌گیری را به خصوص در مورد عناصر کم نیاز و توکسین‌ها در تغذیه دام بیان و مقایسه می‌کند.

    ug/g

    =

    ppm

    ppm

    =

    mg/kg

    1000 ppb

    =

    1 ppm

    100 ppb

    =

    0.1 ppm

    10 ppb

    =

    0.01 ppm

    1 ppb

    =

    0.001 ppm

    1000 ppt

    =

    0.001 ppm

    100 ppt

    =

    0.0001 ppm

    10 ppt

    =

    0.00001 ppm

    1 ppt

    =

    0.000001 ppm
     

    1000 ppt

    =

    1 ppb

    100 ppt

    =

    0.1 ppb

    10 ppt

    =

    0.01 ppb

    1 ppt

    =

    0.001 ppb

     

  • جایگاه یا محل هضم بهینه نشاسته کجاست؟

    جایگاه یا محل هضم بهینه نشاسته کجاست؟

    جایگاه یا محل هضم بهینه نشاسته کجاست؟

    محل ایده‌آل هضم نشاسته کجاست؟ شکمبه یا روده کوچک؟ دیرزمانی است که مشخص شده که کربوهیدرات های قابل تخمیر در شکمبه هنگامی که با پروتئین قابل تجزیه در شکمبه متوازن باشند موجب تولید پروتئین میکروبی می‌گردند. علاوه بر آن، نشاسته عمدتا در شکمبه به اسید پروپیونیک تخمیر می‌شود که پیش ساز اصلی گلوکز و لاکتوز شیر است. به طور معمول 55 تا 75 درصد از نشاسته جیره در شکمبه تخمیر می‌شود. اما مقادیر زیاد نشاسته تخمیر شده در شکمبه می‌تواند منجر به اسیدوز شود که در نهایت آبسه‌های کبدی و عملکرد ضعیف تولیدی و تولیدمثلی را به دنبال خواهد داشت. به علاوه، انتقال هضم نشاسته از شکمبه به روده از لحاظ انرژتیکی بازده بالاتری دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که به خاطر تولید کمتر متان و حرارت، هضم نشاسته در روده نسبت به تخمیر در شکمبه 42% بازده بیشتری دارد.

    اگرچه نشاسته هضم شده در روده کوچک از لحاظ انرژی بازده بالاتری دارد، مرور مطالعاتی که در آن‌ها نشاسته یا گلوکز مستقیما به شیردان یا ابتدای روده کوچک تزریق شده بود در مقایسه با گاوهایی که همان مقدار نشاسته به شکمبه وارد شده بود تفاوتی را در شیر تولیدی نشان نداد. اغلب حتی افزایشی در عرضه گلوکز جذب شده به کبد نیز مشاهده نمی‌شود. این مسئله نشان می‌دهد گلوکز به عنوان منبع انرژی برای سلول‌های روده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

    نشاسته اضافی

    پیشنهاد شده است که عرضه اضافی انرژی حاصل از نشاسته هضم شده در روده به تجمع چربی در بافت‌های احشایی منجر می‌شود به جای آنکه به مصرف تولید شیر برسد. انتقال هضم نشاسته از شکمبه به روده معمولا با کاهش فرآیند فیزیکی غلات (دانه‌های درشت‌تر) اتفاق می‌افتد که منجر به کاهش تخمیر شکمبه‌ای نشاسته می شود. روده کوچک تا حدی می‌تواند کاهش هضم نشاسته در شکمبه را جبران کند. اما، اگر مقدار زیادی نشاسته به روده برسد، بخشی از آن هضم نشده و دفع و تلف می‌گردد که منجر به کاهش قابلیت هضم نشاسته در کل دستگاه گوارش می شود.

    مزیت هضم در روده باریک

    یکی از مزایای بالقوه انتقال هضم نشاسته به روده کوچک ممکن است افزایش عرضه اسیدهای آمینه قابل متابولیسم باشد که برای تولید شیر یا بافت مورد استفاده قرار می گیرد. اسیدهای آمینه گلوکوژنیک به خاطر عرضه محدود گلوکز به سلول های روده کوچک در نشخوارکنندگان اغلب به عنوان منبع انرژی به وسیله روده کوچک مورد استفاده قرار می گیرند. اگر عرضه گلوکز از نشاسته افزایش یابد، اسیدهای آمینه گلوکوژنیک می توانند ذخیره گردند و در نهایت برای سنتز پروتئین مورد استفاده قرار گیرند (نه برای انرژی). متاسفانه، این امر اتفاق نمی افتد، چون محققان دریافته اند که افزایش عرضه گلوکز یا نشاسته به روده کوچک منجر به افزایش عرضه اسیدآمینه قابل تابولیسم نمی‌شود.

    خب پس جایگاه ایده آل هضم نشاسته کجاست؟ بیشتر نشاسته باید برای هضم شکمبه ای فرآیند گردد. انتقال محل نشاسته به روده تولید شیر یا عرضه اسیدهای آمینه قابل متابولیسم را افزایش نمی‌دهد. به علاوه، هضم شکمبه‌ای نشاسته سنتز پروتئین میکروبی را افزایش خواهد داد، عرضه پروپیونات برای تولید لاکتوز شیر را بیشتر خواهد کرد، و افزایش قابلیت هضم نشاسته در دستگاه گوارش را امکان پذیر می سازد.

    دکتر احسان محجوبی، 22 دی 94

  • راهنمایی‌های کلی در مورد افزودنی‌های دام

    راهنمایی‌های کلی در مورد افزودنی‌های دام

    راهنمایی‌های کلی در مورد افزودنی‌های دام

    علاقه به استفاده از افزودنی‌های دام رو به افزایش است و این امر به وسیله نتایج تحقیقات جدید، تبلیغات و حاشیه سود تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در این مقاله به بررسی عوامل موثر در انتخاب یک افزودنی مناسب و مقایسه افزودنی‌های دام مختلف خواهیم پرداخت.

    افزودنی‌های دام 

    تغذیه گاوهای پرتولید برای دامداران و متخصصان پرورش گاو شیری به چالشی بدل شده است. هزینه‌های خوراک بزرگترین هزینه‌های تولید شیر هستند افزودنی‌های دام گروهی از اجزای خوراک هستند که می‌توانند موجب پاسخ مطلوب حیوان در یک نقش غیرتغذیه‌ای نظیر تغییر pH، رشد یا تغییردهنده متابولیکی شوند. برخی افزودنی‌های دام حاوی مواد مغذی هستند نظیر سدیم در جوش شیرین یا پروتیئن در کشت‌های مخمر. افزودنی‌های خوراک دام  نه نیازمندی هستند و نه تضمینی برای تولید یا سودآوری بالا.

    ارزیابی افزودنی‌های خوراک دام در سطح دامداری

    چهار عامل هنگام استفاده از افزودنی‌ها باید مورد توجه قرار بگیرد: پاسخ مورد انتظار، برگشت سود، تحقیقات انجام شده، و پاسخ‌های مزرعه‌ای. پاسخ به تغییرات عملکردی مورد انتظار که دامدار می‌تواند از یک افزودنی انتظار داشته باشد اشاره دارد. چندین مثال از عملکرد مورد انتظار در زیر آمده است:

    • تولید شیر بیشتر (پیک تولید و/یا تدوام شیر)؛
    • افزایش در اجزای شیر (پروتئین و/یا چربی)؛
    • ماده خشک مصرفی بیشتر؛
    • تحریک سنتز بیشتر پروتئین میکروبی و/یا تولید بیشتر اسیدهای چرب فرار در شکمبه؛
    • افزایش هضم در کل دستگاه گوارش؛
    • پایدار نمودن محیط شکمبه و pH؛
    • بهبود رشد (افزایش وزن و/یا بازده خوراک)؛
    • کاهش اثرات تنش حرارتی؛
    • بهبود سلامت (نظیر کاهش کتوز، اسیدوز و یا بهبود پاسخ ایمنی).
    برگشت سود

    بازتابی از سودمندی استفاده از یک افزودنی است. اگر بهبود در تولید شیر یک پاسخ قابل اندازه‌گیری باشد، نقطه سر به سر می‌تواند محاسبه شود.

    نکته دیگری که باید به آن توجه کرد این است که اغلب مواقع، همه گاوها یک نوع از افزودنی را دریافت می‌کنند و این درحالی است که فقط گاوهای تازه‌زا یا گاوهای زیر 100 روز شیردهی به آن پاسخ می‌دهند. در این وضعیت، گاوهای پاسخ دهنده باید تمام هزینه‌ها را پوشش دهند. به عنوان یک راهنمایی باید گفت افزدونی‌های دام باید برای هر 1000 تومان سرمایه گذاری،  2000 تومان یا بیشتر برگشت داشته باشد تا هزینه دام‌های غیر پاسخ‌دهنده و هزینه‌های مزرعه را پوشش دهد که این می‌تواند پاسخ مورد انتظار را حداقل نماید.

    برای تعیین اینکه آیا پاسخ‌های اندازه‌گیری شده در آزمایشات می‌تواند در مزرعه قابل انتظار باشد یا خیر، انجام تحقیقات ضروری است. آزمایشات باید تحت شرایط کنترل شده انجام شوند، نتایج آماری معقول ارائه دهند و تحت طرح‌های آزمایشی انجام بگیرند که مشابه شرایط دامداری باشد.

    نتایج به دست آمده در تک تک دامداری ها نتیجه اقتصادی می‌باشند. مدیران دامداری و متخصصان تغذیه باید داده‌هایی برای مقایسه و اندازه‌گیری پاسخ‌ها داشته باشند. این معیارها می‌تواند شامل موراد زیر باشد:

    رکوردهای شیر گاوداری یا جهاد کشاورزی (پیک تولید، تدوام شیردهی، ترکیبات شیر)، گزارش‌های تولیدمثلی، داده‌های سلول‌های بدنی شیر، ماده خشک مصرفی، جداول رشد تلیسه، پروفایل آزمایشات سلامت گله و …

    راهنمایی‌هایی برای استفاده از افزودنی‌های دام در جیره  

     جدول زیر سرفصل افزودنی‌های خوراکی را در 6 گروه همراه با اطلاعات مربوط به آن‌ها خلاصه کرده است که به دامداران، متخصصان تغذیه، کارخانه‌های خوراک و دامپزشکان در اینکه بایستی از یک افزودنی در جیره استفاده شود یا خیر کمک می‌نماید. وضعیت فعلی هر افزودنی به صورت زیر طبقه‌بندی می‌شود:

    توصیه شده: تا جایی که نیاز است در جیره گنجانده شود.

    آزمایشی: مطالعات و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

    ارزیابانه: تحت شرایط انفرادی و ویژه نظارت شود.

    توصیه نمی‌شود: فاقد پاسخ‌های اقتصادی برای استفاده.

    جدول: راهنمایی‌های استفاده از  افزودنی‌های خوراکی در جیره گاوهای شیری

    فرآورده‌ها و نمک‌های آنیونی

    وظیفه

    اسیدی تر شدن جیره، افزایش سطح کلسیم خون با تحریک موبیلیزاسیون کلسیم از استخوان و جذب کلسیم از روده کوچک

    سطح

    کاهش DCAD جیره به 50- میلی اکی والان/کیلوگرم با استفاده از منابع کلرید (کلرید کلسیم، کلرید آمونیوم و خوراک‌های فرآیند شده با اسید هیدروکلریک)

    نسبت سود به هزینه

    10 به 1

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    آسپرژیلوس اورایزا

    وظیفه

    تحریک باکتری‌های هضم کننده الیاف، پایدار کردن pH شکمبه و کاهش تنش حرارتی

    سطح

    3 گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    6 به 1

    وضعیت

    ارزیابانه

    بیوتین 

    وظیفه

    بهبود سم با کاهش زگیل‌های پاشنه، زخم‌های سُم، جدایی خط سفید، ترک‌های شنی، زخم‌های کف سم و افزایش شیر از طریق یک مسیر متابولیکی

    سطح

    10 تا 20 میلی گرم به ازای هر راس برای 6 ماه تا یکسال

    نسبت سود به هزینه

    4 به 1

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    پروپیونات کلسیم

    وظیفه

    افزایش سطح گلوکز و کلسیم خون

    سطح

    120 تا 225 گرم

    نسبت سود به هزینه

    موجود نیست

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    بتا کاروتن

    وظیفه

    بهبود عملکرد تولید مثلی، پاسخ ایمنی و کنترل ورم پستان

    سطح

    200 تا 300 میلی گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    در دسترس نیست

    وضعیت

    توصیه نمی‌شود

    کولین پوشش دار

    وظیفه

    یک دهنده متیل به کار رفته برای حداقل کردن تشکیل کبد چرب و بهبود موبیلیزاسیون چربی

    سطح

    15 گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    2 به 1 (وقتی پوشش دار و محافظت شده باشد)

    وضعیت

    شکل پوشش‌دار آن توصیه می‌شود

    آنزیم‌ها

    وظیفه

    افزایش قابلیت هضم الیاف با کم کردن الیاف (آنزیم‌های سلولاز و زایلاناز) و خوراک مصرفی

    سطح

    به روشنی مشخص نشده است

    نسبت سود به هزینه

    2 به 1 (داده‌های کانادایی)

    وضعیت

    آزمایشی

    اکسید منیزیم

    وظیفه

    قلیایی کننده (افزایش pH شکمبه) و افزایش برداشت متابولیت های خون به وسیله بافت پستان که تست چربی شیر را بالا می برد.

    سطح

    45 تا 90 گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    در دسترس نیست

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    آنالوگ هیدروکسی متیونین

    وظیفه

    کاهش کبد چرب، کنترل کتوز، و بهبود چربی شیر

    سطح

    30 گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    2 به 1

    وضعیت

    ارزیابانه

    موننسین

    وظیفه

    بهبود بازده خوراک برای گاوهای شیرده، کاهش کتوز و جابجایی شیردان در دوره انتقال با تغییر تخمیر در شکمبه و انتخاب جمعیت میکروبی

    سطح

    11 تا 22 گرم در  تن از کل خوراک مصرفی (250 تا 400 میلی گرم راس در روز)

    نسبت سود به هزینه

    5 به 1

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    نیاسین

    وظیفه

    سیستم‌های کوآنزیمی در واکنش‌های بیولوژیکی، بهبود توازن انرژی در گاوهای اوایل دوره شیردهی، کنترل کتوز و تحریک پروتوزوآی شکمبه

    سطح

    6 گرم در روز (پیشگیرانه و پیش از زایش) و 12 گرم در روز (درمانی و پس از زایش)

    نسبت سود به هزینه

    6 به 1 (در سطح 6 گرم)

    وضعیت

    ارزیابانه

    پروبیوتیک‌ها

    وظیفه

    ترکیبات متابولیکی تولید می‌کنند که ارگانیسم‌های نامطلوب را ازبین می‌برد، آنزیم‌هایی تولید می‌کنند که فراهمی مواد را بهبود می‌دهد یا متابولیت‌های خطرناک را سم زدایی می‌کند.

    سطح

    به طور مشخص تعریف نشده است

    نسبت سود به هزینه

    مشخص نیست

    وضعیت

    ارزیابانه برای گاوهای شیری؛ برای گوساله‌های شیرخوار توصیه می‌شود

    پروپیلن گلیکول

    وظیفه

    منبع گلوکز خون، تحریک پاسخ انسولین، و کاهش موبلیزاسیون چربی

    سطح

    225 تا 454 گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    در دسترس نیست

    وضعیت

    توصیه می شود

    افزودنی سیلو

    وظیفه

    تحریک تخمیر در سیلو، کاهش اتلاف ماده خشک، کاهش حرارت ذخیره‌سازی، افزایش قابلیت هضم، افزایش تولید VFA (لاکتات)

    سطح

    100000 واحد تشکیل کلون(CFU) به ازای هر گرم سیلوی مرطوب

    نسبت سود به هزینه

    3 به 1 (بازیافت خوراک) تا 7 به 1 (بهبود تولید شیر)

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    بنتونیت سدیم

    وظیفه

    یک گونه خاک رس به کار رفته به عنوان یک بایندر، تغییر الکوی تولید VFA، کاهش سرعت عبور مواد از شکمبه، تبادل یونی. ادعاهایی مبنی بر باند کردن مایکوتوکسین‌ها نیز وجود دارد.

    سطح

    450 تا 700 گرم در روز (اثر شکمبه‌ای)، 110 گرم برای اثر بر مایکوتوکسین‌ها

    نسبت سود به هزینه

    در دسترس نیست

    وضعیت

    ارزیابانه

    جوش شیرین

    وظیفه

    افزایش ماده خشک مصرفی و  پایدار نمودن pH شکمبه

    سطح

    0.75 % از ماده خشک جیره

    نسبت سود به هزینه

    4 به 1 تا 12 به 1

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    کشت مخمر و مخمر

    وظیفه

    تحریک باکتری‌های هضم کننده فیبر، پایدار نمودن محیط شکمبه، و استفاده از اسید لاکتیک

    سطح

    10 تا 120 گرم در روز بسته به غلظت کشت مخمر

    نسبت سود به هزینه

    4 به 1

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    متیونین روی

    وظیفه

    بهبود پاسخ ایمنی، استحکام سم‌ها، و کاهش سلول‌های بدنی

    سطح

    9 گرم در روز

    نسبت سود به هزینه

    14 به 1

    وضعیت

    توصیه می‌شود

    دکتر احسان محجوبی

  • راهکارهای گروه‌بندی گاوها برای حداکثر کردن سود دامداری

    راهکارهای گروه‌بندی گاوها برای حداکثر کردن سود دامداری

    اجرای صحیح گروه‌بندی گاوها در دامداری می‌تواند هزینه‌های خوراک را کاهش دهد و عملکرد دام را بهبود دهد. همانطور که مرحله شیردهی پیش می‌رود گاوهای گله‌ی شما به طور متفاوتی به جیره‌ی غذایی واکنش نشان می‌دهند. گاوهای تازه‌زا باید جیره‌ای مصرف کنند که که شکمبه را پر نگه دارد و خوراک مصرفی را نیز تحریک نماید. اما همان جیره می‌تواند خوراک مصرفی گاوها در چند هفته پس از زایش و در اوج تولید شیر را کاهش دهد.

    در اوایل دوره شیردهی گاوهای پرتولید از جیره‌ای با خاصیت پرکنندگی کمتر و نشاسته بیشتر سود خواهند برد. ولی همین جیره اگر تا آخر دوره شیردهی داده شود می‌تواند منجر به چاقی دام و کاهش چربی شیر در اواسط تا اواخر دوره شیردهی شود. استفاده از «گروه نگهداری» می‌تواند تعداد دام‌های چاق را کاهش دهد و غلظت چربی شیر را نیز بهبود دهد.

    تغییر در طول دوره شیردهی

    در دوره پیرامون زایش تغییرات هورمونی باعث کاهش ماده خشک مصرفی می‌شود. ضمناً موبیلیزاسیون ذخایر بدنی و افزایش در NEFA آغاز می‌گردد. مقدار کم NEFA در واقع مفید است و منبعی از انرژی برای دام فراهم می‌کند. اما مقدار زیاد آن با بیماری‌های کبدی و تولیدمثلی همراه خواهد بود. همچنین می‌تواند اکسیداسیون را در کبد افزایش داده و در نهایت ماده خشک مصرفی را کاهش دهد. در ترکیب با این پدیده، منابع به شدت قابل تخمیر نشاسته مثل جو و گندم نیز می‌توانند اکسیداسیون کبدی را افزایش داده و در نهایت وضعیت را وخیم‌تر کنند.

    همانطور که شیردهی پیش می‌رود و NEFA در شیر دفع می‌شود، غلظت NEFA پلاسما کاهش یافته و خوراک مصرفی افزایش می‌یابد و حالا پر شدگی شکمبه مانعی بر سر راه خوراک مصرفی خواهد بود.

    همانطور که شیر تولیدی کاهش می‌یابد، گلوکز و انسولین پلاسما و نیز حساسیت (یا پاسخ گویی) بافت‌ها به انسولین نیز افزایش می‌یابد که همه‌ی این‌ها موجب تفکیک انرژی به سمت بافت‌های بدن می‌گردد. وقتی که ذخایر بدنی تجدید شدند، گاوها باید به «گروه نگهداری» منتقل شده و مقدار کمتری نشاسته و با قابلیت تخمیر پذیری کمتر دریافت کنند.

    جیره‌های گروه‌های مختلف

    خورانیدن جیره‌های متفاوت به گاوها در طول دوره شیردهی، مزایای زیادی دارد که ممکن است در ابتدا مشخص نباشد. بهبود سلامت دام مشخص‌ترین مزیت است، اما بسته به تعداد گاو چاق موجود در گله ممکن است زمان ببرد تا نتایج خوب آن مشخص گردد.

    برای اجتناب از خورانیدن اقلام لوکس به گاوهایی که نیازی به آن‌ها ندارند، خوراک‌های گران قیمت بایستی در جیره کم یا حذف شود. انتقال نشاسته از جیره‌های نگهداری به جیره‌های گاوهای پرتولید می‌تواند موجب افزایش خوراک مصرفی و شیر تولیدی شده و از اتلاف بیش از حد BCS در اوایل دوره کم کند.

    چه خوراکی را باید کِی بدهیم؟

    گاوهای خشک:

    تا حد تامین نیازهایشان به آنها خوراک دهید. از افزایش یا کاهش برجسته BCS در آنها اجتناب کنید. به طور ایده آل، گاوها باید با BCS 3 تا 5/3 وارد این گروه شوند و آن را تا هنگام خروج از این بهاربند حفظ کنند.

    گاوهای تازه زا:

    این دوره‌ای است که نیازمند بیشترین توجه است. گاوها برای تامین نیازمندی‌های پیش‌سازهای گلوکز و جلوگیری از موبیلیزاسیون بیش از حد ذخایر بدنی و حفظ پر شدگی شکمبه در این دوره باید جیره پرنشاسته/پرعلوفه در اختیار داشته باشند.

    غلظت نشاسته جیره از 22 تا 26 درصد ماده خشک مصرفی در این دوره را تشکیل می‌دهد. منابع به شدت قابل تخمیر نشاسته می‌تواند خوراک مصرفی را در این دوره از مرحله شیردهی کاهش دهد؛ پس مقدار وارد کردن آن‌ها در جیره را محدود نمایید. دانه ذرت آسیاب شده منبعی ایده‌آل از یک ماده‌ی نشاسته‌ای با قابلیت تخمیر پایین در شکمبه و قابلیت هضم بالا در کل دستگاه گوارش است که انتخابی بسیار مناسب برای این دوره است.

    بطور مداوم این گاوها را زیر نظر بگیرید و بر اساس وضعیت سلامتی، شیر تولیدی و میزان ولع آن‌ها به خوردن خوراک در هنگام خوراک‌ریزی ظرف 1 تا 2 هفته پس از زایش به گروه پر شیر منتقل نمایید. برخی از گاوها زمان بیشتری نیاز دارند تا از استرس دوره انتقال خارج شوند، لذا زمان بیشتری در اختیار آن‌ها قرار دهید.

    گروه پر شیر:

    در این مرحله از شیردهی با افزایش نشاسته در جیره و نشاسته حاصل از منابع سهل‌الهضم و نیز با کم کردن منابع علوفه ای و الیاف غیر علوفه می توان خوراک مصرفی و تولید شیر را افزایش داد. در این مرحله از شیردهی گاوها نیازمند جیره‌های پر نشاسته‌ای هستند و نه تنها به آن مقاومند بلکه به خوبی به این منابع سهل الهضم پاسخ می‌دهند.

    مقدار نشاسته جیره در این گروه بین 25 تا 30 درصد ماده خشک جیره است. وقتی جیره‌های با تخمیر پذیری بالا خورانیده می‌شوند، فضای آخور و مخلوط شدن بهینه خوراک و تحویل آن از اهمیت بیشتری برخوردار می‌گردد.

    وقتی گاوها به BCS 3 رسیدند و بیش از 150 روز از شیردهی آن‌ها گذشت باید آن‌ها را به «گروه نگهداری» منتقل کنیم. تعداد گاوهایی که باید جابجا شوند به وسیله فضای مورد نیاز برای تعداد گاوی که از بهاربند تازه‌زا می‌آیند تعیین می‌شود.

    گروه نگهداری:

    این گروه به معنی گروه گاوهای کم تولید نیست. گاوهای این گروه نیازمند جیره‌ای با نشاسته کمتر و الیاف بیشتر هستند. به طور کلی، گاوهای این گروه نیازهای کمتری نسبت به گروه پر شیر دارند و در نتیجه به جیره‌های پر علوفه مقاوم‌تر هستند. با این وجود، برای حفظ تولید شیر باید به این گروه منابع الیافی به شدت قابل هضم داده شود. غلظت نشاسته در این گروه از 18 تا 22 درصد ماده خشک دامنه خواهد داشت. برای رقیق کردن مقدار نشاسته جیره و نیز برای اجتناب از مقدار زیاد الیاف علوفه‌ای در جیره، می‌توان از منابع الیاف غیر علوفه‌ای استفاده کرد.

    از منابع نشاسته سهل‌الهضم برای این گروه به شدت اجتناب کنید. زیرا آن‌ها به شدت به کاهش چربی شیر حساس هستند. هدف از این جیره این است که انرژی مصرفی را به سمت تولید شیر و نه ذخایر بدنی سوق دهد.

    اگر شما تعداد محدودی بهاربند دارید، بهترین راه این است که یک گروه پرتولید و یک گروه نگهداری حتما داشته باشید. با وجود حضور گاوهای تازه‌زا در شرایطی که محدویت بهاربند وجود دارد، غلظت و قابلیت تخمیر نشاسته موجود در گروه‌های پر تولید برای گاوهای تازه‌زا مناسب نیست. ولی اگر ما BCS گاوها را به طور صحیحی در طول دوره شیردهی مدیریت کنیم، گاوهای تازه‌زا قادر خواهند بود تا انتقال به جیره‌ی شیردهی را بهتر تحمل کنند و دیگر یک بهاربند تازه‌زا به اندازه بهاربند نگهداری واجب نخواهد بود.

    دکتر احسان محجوبی 3 دی 93